DE KLOOF
ALG. NIEUWS BLAD
VOOR WEST ZEEUWS-VLAANDEREN
VJ
FEUILLETON
Qa nu
W. FENIJN, Boulevard 38, Breskens, telef. (01172) 506
ije Jaargang - Ar. 937
Vrijdag 6 «ept. 1963
Verschijnt iedere vrijdag
A bonnernentsprijs
f 1,25 p. kw.; franco p. post f1,50
Prijs der advertenties
10 ct. per num.; bij abonn. korting
Advertenties m. brieven onder nr.
of bij ons te bevragen 10 ct. extra
Telefoon (or 172) 429
DRUKKERS-UITGEVERS F4 SMOOR DE HULSTER - DORPSSTRAATTO - BRESKENS - TEL.y - GiRO 358296
Oostburg
Feest rond het 250-jarige
Eenhoornrestaurant.
Onder grote belangstelling is donder
dagmiddag te Ooetburg op bijzonder op
gewekte wijze het feest rond het 250-
jarig „Eenhoornrestaurant" gevierd.
„De Eenhoorn", vroeger pleisterplaats
voor reizigers die met de postkoets reis
den, en in de oudheid al plaats van sa
menkomst der diverse verenigingen,
wat het thans flog Is.
Meer dan 100 plaatselijke en regiona
le organisaties behandelen in„De Een
hoorn" hun verenigingsbelangen. In de
Sociëteit wordt de gemeentepolitiek be
sproken en becritiseerd, terwijl op het
bitteruurtje in de morgen al het wel en
wee van Oostburg er de revue passeert.
„De Eenhoorn is dan ook een wijd en
zijd bekend begrip geworden. De ont
dekking, dat „De Eenhoorn dit jaar
haar 250-jarig bestaan herdacht is dan
ook aangegrepen om een feest te vieren,
dat lang in de herinnering zal blijven.
Er is voor deze gelegenheid een feest
comité gevormd, bestaande uit enkele
heren, die hun dagelijks borreluurtje,
zo tussen twaalf en half een in „De
Eenhoorn" niet graag zouden willen
missen.
Zelfs werd een boekje uitgegeven,
keurig verzorgd, met foto's van de oude
herberg „De Eenhoorn" en het fraaie
moderne restaurantbedrijf, dat uit deze
oude herberg gegroeid is.
In de warme, spontane huldiging
werden eveneens de eigenaar van het
bedrijf de heer Ph. de Vuijst en echtge
note betrokken, die tot voor kort de
scepter, ruim 29 jaar lang, over „De
Eenhoorn zwaaiden en daarbij werden
geconfronteerd met de moeilijke bezet
tingsjaren, de verwoesting van Oostburg
en de herbouw, waarbij de zwaar be
schadigde „Eenhoorn" plaats moest
maken voor de gehele nieuwe structuur
die Oostburg als opkomende centrum
gemeente kreeg en waarv' or in de ge
meente een ruime marktplaats moest
worden gemaakt.
Een groot aantal genodigden,, voor
namelijk vertegenwoordigers uit het
verenigingsleven, leveranciers, alsmede
het voltallig college van B. en W. van
Oostburg gaven tijdens de feestelijke
bijeenkomst acte de présence.
Het was de voorzitter van het feest
comité, de heer P. van der Plas, die
voorz. is van de winkeliersvereniging
Oostburg, een begroetingswoord sprak
tot de vele aanwezigen. Bijzondere wel
komswoorden richtte de heer Van der
Plas, tot burgemeester J. L. v. Leeuwen
van Oostburg, alsmede tot de heer A. de
Hullu, die het uithangbord, een fraaie
eenhoorn, uit louter koper had ver
vaardigd.
Ook de eigenaar van „De Eenhoorn",
de heer Ph. de Vuijst, zijn echtgenote,
alsmede de exploitant, de heer De Milli-
ano, met echtgenote, werden allen har
telijk welkom geheten. Aardig was, dat
mej. Duste, een nazaat van een der
eigenaars van „De Eenhoorn" ook bij de
officiële plechtigheid aanwezig was.
De heer Van der Plas wees op de
wenselijkheid om het 250-jarig bestaan
van „De Eenhoorn feestelijk te geden
ken. Immers in het veranderde Oost
Roman van een
kantoorbediende
door Jan van Maasdorp
„Nou is oom Herman weg", zei Hans
met een dun stemmetje.
„Ja, Hans", zei vader mat, „oom Her
man is weg, maar over een paar jaartjes
komt hij terug en dan mag je weer mee
om hem af te halen".
Nora bad stil: „God geve 't".
Voor Karei zich die avond ter ruste
begaf, schreef hij in een cahier de
woorden, die Herman Volders uit een
van zijn boeken had geciteerd:
„Wij hebben dat lief in onze vrienden
dat uitstijgt boven het povere alledaags-
se".
„Met een laatste weemoedige blik
naar de kale seringeboom en de rozen
struiken zonder rozen ging Nora naar
binnen en sloot de tuindeuren af. Ze
wist het immers al: haar avonden zou
den, nu de zomer voorbij was, weer
lang en eenzaam zijn. Karei had het
reeds aangekondigd, het zou weer
avondwerk worden. „Maar, Noor", had
burg is het verenigingsleven in belang
rijke mate aangewezen op een gelegen
heid, waar men vergaderruimte tot zijn
beschikking heeft. Ruim 100 organisa
ties vergaderen regelmatig in „De Een
hoorn", terwijl 38 hiervan spontaan
reageerden op de vraag mee te doen
aan het aanbieden van een huldeblijk,
tergelegenheid van het 250-jarig be
staan. Voorts werden bijdragen verkre
gen van een groot aantal particulieren,
aJsmede van een aantal leveranciers,
waardoor, zo verzekerde de heer Van
Plas zij talrijke toehoorders, het moge
lijk was om een zeer passend jubileum
geschenk aan te bieden.
Alvorens burgemeester J. L. van
Leeuwen overging tot de onthulling, van
het op de hoek van de gevel van hel
restaurant aangebracht Eenhoorn-uit
hangbord overging, beklemtoonde Oost-
burgs burgemeester de betekenis van
,,De Eeenhcorn" als vergadergelegen
heid in de gemeente. Het lijkt, aldus de
burgemeester, wat vreemd, om in een
moderne plaats als Oostburg thans is.
een zo oude zaak te hebben. Hij had dan
ook, horende dat dit jubileum op komst
was, stappen ondernomen om voor dit
250-jaar oude bedrijf het preadicaat
Koninklijke te verwerven, doch was tot
de slotsom gekomen, dat aan geen enkel
hotel- of restaurantbedrijf ooit het
preadicaat Koninklijke is verleend.
Daarom vond de burgemeester het
een goed teken, dat men „De Eenhoorn"
heeft gemodelleerd in koper.
Er was, aldus de burgemeester, alle
aanleiding om de 250-jarige „Een
hoorn" te gedenken. Immers, een her
berg betekende vroeger veel meer dan
thans. De reiziger had vele plaatsen
nodig om uit te rusten van de ver
moeiende wijze van rijden. Bovendien
was hij belangrijk in zijn functie als
nieuwsbrenger uit andere streken, ter
wijl ook een gedeelte van de belangrijke
handel zich rond de reiziger voltrok.
Dat „De Eenhoorn" inderdaad 250
jaar te Oostburg is gevestigd, blijkt
overduidelijk uit een brief uit het ge
meentelijk archief, waarin de heer
Jacobus de la Lijs in 1729 aan den
Baljuw, Burgemeester en Schepenen
verzoekt om op de achterplaats van zijn
in 1713 gebbiuwde herberg „De Een
hoorn" een schietbaan te mogen plaat
sen. Een herbergier in vroeger tijden,
aldus de burgemeester, was een be
langrijk man in de gemeenschap. Hij
was door de vele reizigers en bezoekers
zeer goed geïnformeerd en had ook
een zeer goed inzicht in de gemeente
lijke verhoudingen in de plaats of de
streek. Hij nam en neemt dan ook
steeds een vooraanstaande plaats in
het verenigingsleven in. Een levend
voorbeeld hiervan is de eigenaar van
„De Eenhoorn", de heer De Vuijst, die
in het Oostburgse verenigingsleven een
zeer vooraanstaande plaats inneemt.
Het Horecabedrijf noemde de burge
meester van bijzonder grote betekenis
voor Oostburg. Na een uitvoerige be
spreking van het Eenhoornmotief, de
legendarische figuur, die al zovele pen
nen in beweging heeft gebracht, merkte
de burgemeester nog op, dat de her
bergier als teken van de geneeskracht
van de dranken die hij schenkt, „De
Eenhoorn" als symbool heeft behouden.
hij er veelbetekend aan toegevoegd, „ik
mag niet klagen, ik ga me dit najaar
voorbereiden voor de grote sprong".
De grote sprong. de sprong naar
de top! De sprong, die Nora beangstig
de en de top, waarvoor zij huiverde. Bij
het afscheid van die lange zomer had
Nora het niet te verklaren gevoel gege
ven, dat het een afscheid voor altijd
was geweest. Met hetzelfde onverklaar
bare voorgevoel verwachtte zij straks
andere gebeurtenissen gebeurtenis
sen, waarbij nieuwe scheidingen zouden
plaats vinden. Waardoor en hoe zij die
fatale zekerheid had wist zij niet, maar
het maakte haar angstig en onrustig
als zij alleen was gedurende de lange
avonden. Op zo'n avond was ze in haar
stoel in slaap gevallen. Ze zag zichzelf
staan op een steile, kale rots, ze keek
omlaag in een diepe vallei, waar e^n
v/iJde stroom zijn weg volgde. Nora ve: -
nam het aanzwellend bruisend geraa*-'
van het opgerwiepte water en zag boe
de planten en het geboomte aan de
oevers werden meegesleurd d,;or de
stroom naar een zwarte verte. Opeens
klonk een geweldige slag. Verschrikt
werd ze wakker, met zwaar bonzend
hart sprong ze op. Er gierde een storm
rond het huis, de tuindeuren waren
door een rukwind .pengeslagen, op
nieuw klonk een donderslag, terwijl een.
bliksemschicht een moment het ganse
huis verlichtte. Dan was het plotseling
om heerlijke patates frites met croquetteri,
worst of mosselen.
Zaterdags en zondags vanaf 12 uur verkrijgbaar.
Ijstaarten nog steeds voorradig!
Beleefd aanbevelend,
Met de wens uit te spreken dat zowel
de eigenaar als de exploitant nog veel
plezier en geluk in hun bedrijf mogen
hebben, besloot de burgemeester zijn
rede, waarna het uitgebreide gezelschap
zich naar buiten begaf, waar de heer
Van Leeuwen het Eenhoorn-uithang
bord aan de gevel onthulde. Voor de
vergunning, om dit uithangbord boven
eigendom van de Rijkswaterstaat te
mogen hebben, moet jaarlijks een be
drag van f 50,betaald worden, zo
voegde hij nog aan zijn rede toe.
De heer P. A. van der Plas bood als
dank voor de onthulling aan de bur
gemeester het eerste officiële exemplaar
aan van het boekje, door de heer M. A.
Aalbregtse geschreven, „Oostburg, stad
met de „Eenhoorn" aan. Ook mevrouw
De Vuijst en mevrouw De Milliano-de
Paepe werd een exemplaar aangeboden,
evenals aan mej. Duste.
Nadat verschillende verfrissingen
waren aangeboden en velen van de ge
legenheid om zowel de familie De Mil-
liano als de familie De Vuijst hartelijk
geluk te wensen gebruik gemaakt had
den, werden ,nc|g verschillende felici
taties uitgesproken. De eerste spreker
was de heer J. de Regt, adjunct-direc
teur van de Prov. V.V.V., die tevens
sprak namens de V.V.V.'s in West Z.-
VI. De heer C. M. Heijnen voerde het
woord namens de vele leveranciers van
hotel „De Eenhoorn".
In een geestige toespraak vertelde de
oud-rector van het Gymnasium te
O'ostburg, de heer A. Hoolhorst, dat „De
Eenhoorn" niet alleen diende voor het
ontspannend vermaak, doch ook een
zeer belangrijk aandeel heeft in het
culturele leven van West Z.-Vl. Zo was
tijdens de bezetting, toen de H.B.S.
door de bezetter in beslag genomen was,
het toneel een klasse-lokaal, waar de
leerlingen blokten op wiskunde-opga-
ven en men meer dan eens de mede
deling kreeg, dat het wat zachter moest
omdat er boven een spannende zitting
was van het kantongerecht, terwijl de
jeugd ook nog wel eens de ogen uitkeek
op een trouwstoet, toen de bovenzaal
als trouwzaal diende. Op genoegelijke
wijze, aldus de heer Hoolhiorst, hebben
we samen het ongenoegen gedragen. De
heer De Vuijst werd dank gebracht voor
zijn groot aandeel in de instandhouding
van het middelbaar onderwijs.
De heer A. de Koning voerde het
Woord namens de 100 jaar oude „Kamer
van Retorica", die steeds in „De Een
hoorn" haar uitvoeringen voorbereidde,
terwijl dr. Bom uit Cadzand deze oude
Rederijkerskamer kwam overtroeven
weer donker in huis. Nerveus schakelde
Noor alle lichten aan, ze keek op de
pendule en bemerkte dat het reeds
lang donker mloest zijn half tien, dat
zou wel weer elf uur, half twaalf wor
den, voor Karei thuis kwam.
De tweede gebeurtenis was de aftocht
van de adellijke buren. Huug Kamphuis
wist uit betrouwbare bron dat jonkheer
De Rawenas de laatste tijd hevig a la
hausse had gespeculeerd in Amerikaan
se staalfondsen. „Tja, jonkheer Ram
menas", grapte Huug, „had je maar
bijtijds je Bethlehem Steel moeten om
wisselen voor H.V.H. of Koninklijke
olie, dan zat je nu niet aan de grond.
Zo wordt gebrek aan vaderlandsliefde
nu gestraft". Op een keer zagen Nora
en Karei hoe de jonkheer schuw zijn
hoofd van het venster terug trok bij
het zien van een paar mannen, die ver
geefs aanbelden. „Schuldeisers", con
stateerde Karei. Waarschijnlijk waren
het een paar gehuurde kerels, die voor
de schuldeisers optraden, ze deden het
althans cp een nogal spectaculaire ma
nier, door dreigend naar de gesloten
vensters van de Rawenas omhoog te
schreeuwen dat ze hun geld moesten
hebben, waarbij de gehele nette Beu
kenlaan in opspraak werd gebracht. Ans
Kamphuis had het in haar brandende
nieuwsgierigheid weten klaar te spelen,
de werkvrouw van de jonkvrouw uit te
horen. „Schulden, mevrouw? U vraagt
met een notulenboek van de 155 jaar
oude Maatschappij ter bevordering van
de geneeskunst, die al haar eerste ver
gaderingen in „De Eenhoorn" hield. De
Ojn^eifllinge Brandwaarborg-Mijuit
Groede deed er nog een schepje boven
op, door te vertellen dat deze organi
satie al in 1818 haar bijeenkomsten in
Oostburg in „De Eenhoorn" hield. De
woordvoerder, de heer A. de le Lijs,
meende, dat een voorvader van hem
de eerste eigenaar van „De Eenhoorn"
is geweest. Het was een bijzonder ont
roerde heer De Vuijst, die het huldi
gingscomité verzekerde, dat men hem
en zijn echtgenote een onvergetelijke
dag had bereid. Hij bracht welgemeende
dank aan het comité en hoopte dat zijn
opvolger ook geluk in de zaak zou mo
gen hebben, terwijl hij de wens uitsprak
dat „De Eenhoorn" het algemeen be
lang zal blijven dienen. De heer De
Vuijst aanvaardde in grote dankbaar
heid het geschenk, het fraaie uithang
bord aan de gevel, terwijl de heer De
Milliano een prachtige oorkonde waarin
in korte bewoordingen de geschiedenis
van „De Eenhoorn", zowel van de le
gende, als van de zaak, vermeldt staat,
kreeg aangeboden, die, zo was de voor
waarde, in „De Eenhoorn" opgehangen
moet worden. Voorts kregen alle aan
wezigen een herdenkingsboekje „Oost
burg, Stad van „De Eenhoorn", aange
boden, terwijl de beide dames nog het
dubbel getekende receptieboekje aan
geboden kregen.
Het was de schrijver van het her-
denkingsbbekje, de heer M. A. Aal
bregtse, tevens secretaris van het hul
digingscomité, die ten slotte het laatste
woord sprak en alle medewerkers aan
het welslagen van deze dag hartelijk
dankte en nog enkele oude herinnerin
gen aan „De Eenhoorn" ophaalde.
Nog lang bleef een groot aantal ge
nodigden op genoegelijke wijze bijeen.
Schoondfjke
25-jarig jubileum.
In een overvolle zaal van de heer
Wijffels heeft men het feit herdacht,
dat dhr. A. J. de Klerck 25 jaar geleden,
n.l. 1 sept. 1938 werd benoemd tot
hoofd der O.-L. School.
De voorzitter van het Comité, tevens
voorzitter der Ouderoommissie van de
school, de heer P. Cornelis, heette allen
hartelijk welkom. Een speciaal woord
van welkom richtte hij tot het voltallig
college van B. en W. met him dames, de
WTeledele heer Inspecteur van het L. O.
in de Inspectie Middelburg, de Heer A.
toch of ze schulden hebben, nietwaar?"
Gretig knikte Ans Kamphuis van ja.
terwijl de gedienstige in haar ontrouw
jegens de adel met een smerige wijs
vinger een horizontaal manuaal maakte
boven haar ontstoken ogen. Ans Kamp
huis kon nauwelijks haar afgrijzen on
derdrukken nu zij voor 't eerst die
vieze vinger en de niet minder vieze
ogen van de werkvrouw waarnam. „Hoe
bestaat het", flitste het door haar heen,
„dat een dame van adel zo'n viespeuk
om zich heen wil hebben
„Tot zover, mevrouw Kamphuis",
luidde de toelichting van de gedienstige.
„Azzek u nou vertel, dat ze ,geen luis
hebbe om dood te doen. „Nee toch
wilde mevrouw Kamphuis, hongerend
naar meer rampzalige nieuws over de
adellijke buren, verder horen. „Och me
vrouw, luchtte het gruwelmens haar
Onderhorig hart, „het is een schandaal
eigenlijk wij soort mense hebbe de
naam, maar dat rijke tuig heeft de
daad Dat koopt maar raak en de
winkeliers zijn nog zo gek om ze alles
te geve op d'r lui lange naam, maar
betale homaar. Van adel.la me nie
lache een hoop kouwe drukte en ber
ge schulde de meid is ook al weg en
ik mot ook, ze kenne me niet eens meer
betale
Enkele dagen later werd een groot
plakkaat op het venster van het huis
van jonkheer Rawenas Toe Slooten ge-
