Visserijdaaen le Braste
DE OUDE STRIJD
De schakel
ALGEMBEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
10e Jaargang Nummer 551
Vrijdag 19 AUG. 1955
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
"N
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs:
f 1,10 p*r kwartaal; franco
per post f 1,25
Prijs der advertentiën:
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen" 10 cent extra,
De emigrant in Australië ontvangt
veel hulp van Nederlandse organisaties
en kerken bij zijn aankomst en bij het
oplossen van de eerste moeilijkheden.
Een van de bekendste instellingen, werk
zaam op dit terrein, is het Pater Maas
hostel, een opvangcentrum in de omge
ving van Melbourne.
De sociaal werkster van dit hostel, me
vrouw Zeegers, vertoefde een paar we
ken in Nederland. In het radiopraatje
van 15 Juli j.l. vertelde zij iets over haar
ervaringen. Het Pater Maas-hostel heeft
de volgende functie: Zodra een schip
met emigranten uit Nederland aan
komt worden in hoofdzaak katholieke,
maar ook niet-katholieke jongens op
gevangen en meegenomen naar het
hostel, waar in hun huisvesting en voe
ding wordt voorzien. De jongelui blijven
daar ongeveer drie maanden waarna ze
worden overgedragen aan andere, reed
eerder geëmigreerde Nederlanders, die
hen wegwijs maken in Melbourne en
ook in him functies. De agrariërs wor
den op een farm geplaatst.
Ook wordt er geholpen bij het vinden
van een baan. Er komen veel aanvragen
van de zijde van Australische werkee
vers.
In het hostel worden alleen mannen
opgenomen. Soms worden ook echtpa
ren geaccepteerd, maar die komen in
speciale familiehostels totdat zij huis
vesting hebben gevonden. Heel dikwijl
komt er bezoek van Nederlanders uit de
omgeving, die met hun moeilijkheden
bij ons komen, of alleen maar een
praatje willen maken, omdat ze, vooral
als ze in een Engelse omgeving zitten,
weinig gelegenheid hebben Nederlands te
spreken De moeilijkheden betreffen
meestal de school of familieleden,die ze
uit Nederland vullen laten overkomen.
Huwelijksmoeilijkheden komen gelukkig
zeer weinig voor. Wat de andere moei
Ujkheden betreft, deze zijn meestal niet
in Australië ontstaan, maar waren
reeds aanwezig voordat de emigrant uit
Nederland vertrok. Dit soort moeilijk
heden komt in Australië uiteraard meer
tot uiting. Ook komt het de laatste ja
ren vaak voor, dat men teveel van
Australië verwachtte. Men houdt er geen
rekening mee, dat de huisvesting in
Australië lang niet zo goed is als die in
Nederland, hoewel hieraan in Neder
land voldoende publiciteit is gegeven.
De Nederlander die naar Australië wil
emigreren, moet niet alleen de mate
riële, maar ook de geestelijke zijde van
de emigratie in het oog houden. En de
gezinnen met kinderen doen er goed aan
wat van de eigen meubeltjes mee te
nemen, ook al zijn ze niet nieuw meer.
Het is zeer belangrijk dat men wat van
zijn eigen vertrouwde omgeving mee
neemt als men naar een vreemd land
gaat. Ook al is het milieu wat oud, men
voelt zich temidden van de eigen stoe
len, portretten en vloerkleden e.d. nu
eenmaal veel meer thuis.
Ook dient men zich niet te veel af
te stemmen op geld verdienen. Een ge
zellig gezinsleven is belangrijker dan
een banksaldo. Het klinkt misschien
een beetje raar, maar ik zou de huis
vrouwen willen aanraden een matten
klopper en wat dweilen mee te nemen.
Deze zijn in Australië niet van dezelfde
FEUILLE7 iL
Een verhaal van de water
vloed op een Z.-H- eiland,
door HENK VAN HEESWIJK
Het meisje nam boekhoudlcsen en
ging zich verder bekwamen in een paar
talen. Een paar maal in de week reisde
ze naar de stad voor het volgen van een
cursus en voor de rest hielp ze thuis
met- naai- en verstelwerk. De verstand
houding tussen de beide vrouwen was
uitstekend. Joke was rustig en Jannie
niet druk, zodat ze soms lange tijd sa
men konden zitten werken, zonder dat
er een woord gesproken werd.
Toen Joke een en twintig jaar ge
worden was, kreeg ze een verzoek om
bij de notaris in het dorp te komen.
Daar kreeg ze de volle beschikking over
het versterf van haar moeder en de er
fenis van haar tante. Het was een
mooi bedrag en het zou haar ongetwij
feld een behoorlijke ruggesteun geven
in haar latere leven.
Ze bedankte de notaris voor de goede
zorgen en liet het geld op de bank, waar
het al die tijd uitgestaan had. Veel had
kwaliteit als in Nederland. Ook hoort
men vaak de klacht mijn stofzuiger
heb ik in Nederland verkocht, mijn was
machine weggegeven en mijn strijkbout
thuisgelaten. Daar echter het grootste
deel van de emigranten op plaatsen
terecht komt, waar electriciteit is,
zou ik willen advisere nverkoop deze
apparaten niet voor een appel en een
ei, maar neem ze mee. Ook zien we op
het ogenblik veel gebeuren, dat ouders
van kinderen, die reeds in Australië
zijn, gaan emigreren. Vooral bij oudere
mensen van boven de 50 jaar. kan dit
wel eens een desillusie worden. De kin
deren zijn vaak al een paar jaar in Aus
tralië en hebben zich reeds aan de ge
wijzigde levensomstandigheden aange
past. De ouders zijn vaak te oud om de
Engelse taal te leren en missen heel
veel; ze missen hun verenigingsleven
hun kaartclubje, hun biljartclub je, ze
kunnen geen krant meer lezen, ze ver
staan niets van de film, enz.
Een vereniging, die zeer veel goed
werk voor de emigranten doet is de
„Good Neighbour". Het is echter jam
mer, dat de werkers van deze vereniging
bij Nederlandse emigranten vaak op
moeilijkheden stuiten.
De Nederlander voelt zich dan vaak
beledigd en zegt dat hij geen hulp van
een sociaal-werker (ster) nodig heeft.
De Nederlandse emigranten moeten
dit toch anders zien: deze mensen ko
men uit vriendschap en trachten de
immigranten vertrouwd te maken met
de nieuwe omgeving en de andere le
venswijze. Ook is het jammer, dat de
doorsnee Nederlander zich niet zo gauw
met anderen mengt. Een aardig voor
beeld hiervan is het volgende: In de
afgelopen winter werden de jongens
van het hdstel uitgenodigd door een
Australische dansclub, die zich speciaal
toelegt op de „Square dances". De Aus
traliërs kwamen de jongens met auto's
halen, maar van de 60 gingen er zes
mee. Deze zes jongelui hebben het wer
kelijk getroffen, want ze worden nu
nog regelmatig meegenomen tijdens de
week enden en in hun vacantie. Zij heb
ben al heel wat van Australië gezien,
ze hebben kunnen profiteren van de
auto van hun gastheer en ook wat hun
posities betreft hebben zij het verder
gebracht. Ik zou willen eindigen met
op te merken, dat de Australiërs zorgen
dat de „weg" er is, de Nederlanders be
hoeven alleen maar de „wil" te tonen.
Evenals de twee voorgaande jaren zijn
ook nu weer de Visserijfeesten te Bre-s-
kens een schitterend succes geworden,
ondanks het feit, dat de feesten een
dag langer duurden, n.l. 13, 14 en 15
Aug. en dat de regen Zaterdag- en Zon
dagmiddag als spelbreker optrad. Vis
moet nu eenmaal zwemmen en daar
voor is water nodig. Deze wat kinderlijke
uitspraak is een waarheid als een koe,
waar geen speld tussen is te krijgen.
Als men echter een visserijfeest gaat
organiseren heeft men aan dat water
stellig geen behoefte. Wekenlange voor
bereidingen gaan teniet in een enkele
piasbui Niettegenstaande hebben dui
zenden mensen alle drie de dagen een
bezoek aan Breskens gebracht.
Zaterdagmorgen arriveerde de mu
ze niet nodig, dus het kapitaaltje bleef
onaangetast.
Na de dood van haar moeder waren
er geen schokkende gebeurtenissen meer
voorgevallen in haar leven en ze had
ook helemaal geen behoefte aan sensa
tie. Ze hield van het dorp en de polder,
waar ze woonde, doch bemoeide zich
vrijwel nergens mee. Aanvankelijk was
ze lid geweest van de meisjes vereniging
in het dorp en na op catechisatie gegaan
te hebben deed ze belijdenis, zoals dal
van haar verwacht werd. Op een keer
ontstond er een conflict tussen dc pre
sidente van de meisjesvereniging en een
paar leden, waaronder Joke. De laat.te
koos de weg van de minste weerstand,
bedankte als lid en kwam niet meer.
Een enkele maal wa; er een zang- of
muziekuitvoering in het dorpJoke ging
er dan meestal met Jannie heen, maar
na afloop gingen ze beiden ook meteen
weer naar huis. Twee van de drie broers
trouwden en vertrokken naar elders. Va
der van Vliet ging een beetje kalmer aan
doen, ook al op advies van de dokter; de
oudste zoon, Harm, nam geleidelijk aan
meer de teugels in handen. De jonge
boer, zoals hij in de polder werd ge
noemd. had het oog laten vallen op een
knappe boerendochter in de Zomerlan
den, een polder aan de andere kant van
het eiland, maar Greet speelde een
beetje met hem en dacht nog niet aan
trouwen.
ziekvereniging „E.M.M." uit Maasdijk,
die met een pittige mars naar het Gem.
ontspanningsgebouw marcheerde, waar
zij door de voorzitter van het Visserij-
Comité, de heer Joh. Carels, het be
stuur van de plaatselijke muziekvereni
ging en de kwartiergevers werden be
groet.
Toen des middags de stoet met praal
wagens van het haventerrein vertrok,
was het zonnetje warm en de stemming
erg opgewekt. Vier muziekkorpsen en
een drumband hielden er de stemming-
uitmuntend in. Het was een vrolijk ge
zicht de fleurige meisjes van de turn
vereniging in smetteloos wit, de prach
tige uniformen van de muzikanten uit
Maasdijk en de mooi opgetuigde wagens
tenslotte te zien vertrekken. De jury, be
staande uit mevr. M. Dijk en de heer
R. Zeilstra, zagen zich voor geen ge
makkelijke taak geplaatst om de praal
wagens te beoordelen. Opvallend was,
dat de kwaliteit der praalwagens be
langrijk hoger was dan het vorige jaar.
Men had er kennelijk plezier in gehad
de wagens zo fraai mogeiijn voor te
brengen. Zeer fraaie exemplaren waren
te bewonderen. Een Zeeleeuw, gemaakt
van levende bloemen; een fraaie heli
copter, die met zijn wentelwieken rond
toerde door Breskens straten. Hulde aan
de chauffeur, die dit wat logge geval
zonder ongelukken door de straten
bracht; Sneeuwwitje in haar glazen
kistje, bewonderd door de kabouters en
zorgzaam toegedekt met plastiek door
haar Prins toen het begon te regenen;
Neptunus vervoerde een levensgrote pot
vis, feestelijk opgemaakt van schorre-
bioemen. Zijn nymphen in aardige blau
we toiletjes, met sluiertjes, zagen er wel
erg verzorgd uit. Hans en Grietje met
hun heks, compleet met koekhuisje, af
gedekt met pannekoeken, was alleraar
digst; een gondel gemaakt op de Nieuwe
Sluis waar men weet hoe het in San
Marco hoorde. Een geheel andere wa
gen was Huize Gezelligheid, waar het
vrolijk toeging. Met veel aandacht werd
al dit fraais, een 15-tal grotere en klei
nere wagens, door de duizenden toe
schouwers bekeken.
Jammer, heel jammer was het, toen
de eerste regendroppels vielen. Haastig
werden de vaandels en trommels in plas
tiek gehuld. Toch leek het er op dat de
bui zou optrekken, maar helaas te vroeg,
veel te vroeg kwam het einde van deze
buitengewoon fraaie optocht, toen Plu-
vius de vreugde verstoorde. Een gewel
dige plensbui was er de oorzaak van, dat
ieder een goed heenkomen zocht. Het
ontspanningsgebouw en de nieuwe kleu
terschool boden beschuttig aan de mu
ziekkorpsen. De wagens stonden zielig in
de regen. Enkelen hadden tijdig een ga
rage weten te bereiken wat niet verhin
deren kon dat* de fraaie optocht voor
tijdig ontbonden moest worden.
De jury had. kans gezien in het zeer
korte tijdsbestek toch een beoordeling
voor elkaar te krijgen. De uitslagen zijn:
le prijzen: Sabena, helicopter en de
Zeeleeuwwagen, resp. v. Kleefstraat en
Dorpsstraat.
2e prijzen: Neptunus, Julianastraat en
Molen, Vogelenzang.
Voorts in volgorde van beoordeling:
Sneeuwwitje, Oranjeplein; Hans en
Grietje, Boulevard; San Marco, Nieuwe
Sluis; Huize Gezelligheid, fam. Ver
schoor; Zwaantje met de kinderen en
het achterhangende bootje, Noodplan;
Sport en spel, Turnvereniging; Wat de
Joke mocht haar niet. Greet was een
keer in de Idapolder geweest. Sedert
Harm meer zelfstandig werkte, was er
een autotje op de boerderij gekomen,
weliswaar tweedehands, maar best bruik.
baar. Harm had Greet op tweede Paas
dag gehaald en meegenomen naar huis.
Om kennis te maken. Greet was druk
en stoeide graag. Joke had met ontzet
ting naar de druktemaakster gekeken;
wat Harm toch in die wiebelpop zag
het was haar een raadsel. Doch Harm
was heel anders als Greet in zijn nabij
heid was. Op de boerderij van haar va
der moest ze van aanpakken weten, dat
was waar. 's Zomers ging ze, gekleed in
een lange overall, het hooiland in en
werkte tegen een knecht op. Ze had een
paar stevige knuisten en zou zeker een
goede boerin worden. Doch Joke had
zichzelf al beloofd dat zij vertrok, als
Greet op de hofstede kwam. Misschien
kocht ze dan in het dorp wel een huisje.
Greet dacht echter nog niet aan trou
wen; dat had immers de tijd. En Harm
vond het ook wel goed. Zaterdagsmiddags
knapte hij zich op en reed naar de Zo
merlanden, om tegen middernacht weer
thuis te komen. Zondags bleef hij thuis;
op Zondag reisde je nieh al1 het riet
nodig was, zelfs niet als je een auto had.
Als bet heel slecht weer was gingen ze
dë laatste tijd met de auto naar de kerk
en daar werd al wat van gezegd in het
dorp. Je kon merken, dat de wereld op
Zee biedt, Spuiplein; Visserij wagen, Vis
serijvereniging; Nettenboeten, Fa. Eras
mus; Visserij wagen, Visserijvereniging.
Tenslotte een wagen Zeilsport, die jam
mer genoeg niet mee kon rijden, daar de
wagen te hoog was voor de lichtleiding
van Breskens. Veel moois was er te zien
helaas was de tijd om het alles te be
wonderen te kort.
Ook de aangekondigde zeilwedstrijden
konden niet doorgaan, maar wel gingen
de concerten, die de gasten zouden ge
ven op het Spuiplein en Oranjeplein,
door. Hier concerteerden de verenigin
gen uit Maasdijk, Arnemuiden en Sou
burg. Een extra woord van lof voor het
concert van Maasdijk is hier zeker op
zijn plaats, zonder de andere verenigin
gen tekort te willen doen.
De des middags in de Gem. Vismijn
gehouden demonstraties op 't gebied van
visbereiding zijn zeer geslaagd te noe
men. Hier was voor vele dames te leren
hoe de verschillende soorten vis smake
lijk te bereiden.
Damesvoetbal.
Breskens heeft de primeur in W. Z.
Vlaanderen van dames-voetbal. Op hel
Oranjeplein werd door de meisjes van
de Korfbalvereniging en de ouderen van
de Turnvereniging met groot plezier ge
voetbald. De roodhemden slaagden erin
een voorsprong te krijgen, doch de turn
vereniging liet het er niet bij zitten en
slaagden er in de voorsprong van 30 te
niet te doen. Het publiek moedigde de
dames luid aan en genoot van het niet
alledaagse schouwspel. Wel viel op dat
allen gebrek hadden aan uithoudings
vermogen, waaraan ook het te natte
veld wel schuldig zal zijn. Fraai spel,
nee, dat was het nu bepaald niet. Wel
waren er spannende momenten voor de
beide goals. Als de Breskense voetbalcluo
uitkijkt naar jong bloed, moet men ook
eens denken aan de dames onder de
doellatten. Zij wisten aan beide zijden
heel wat schuivers te houden. In de
pauze was er accordeonmuziek met zang.
waarna een jongens-wielerwedstrijd
plaats had.
Het vuurwerk, dat na de concerten
volgde, bleek gelukkig niet helemaal
verregend te zijn Duizenden toe
schouwers genoten dan ook van dit
schouwspel. Tot slot van de eerste dag
werd nog geconcerteerd door een accor
deonband met zang, o.l.v. de heer W. v.
Haneghem. Dit optreden was een groot
succes.
Zondag was er vrolijke muziek van de
Poetharmonie uit Gent, de unie van
Breda, de muziekverenigingen uitGroc-
de en Hoofdplaat, doch ook nu moest de
optocht worden onderbroken vanwege
de regenval. Gelukkig werd het 's avonds
weer droog en kon het programma ver
der afgewerkt woden.
De hoogtepunten van deze avond wa
ren ongetwijfeld het optreden van de
radio-artisten Tom Erich met Frans Vro
lijk, Olga Lowina, Johny Meijer, een
goochelaar en de rolschaatsers The
Dutch Rolling Stars, de concerten en
de grote taptoe door de Unie uit Breda.
Des Maandags, de laatste dag van het
feest, waren er weer heel veel bezoekers,
waarbij de weersomstandigheden de fees
gangers nu gunstig gezind waren. Voor
al de jaarmarkt, die voor de eerste maal
in Breskens werd gehouden en waarbij
de Burgemeester een openingswoord
sprak, trok duizenden bezoekers. De
beste standwerkers waren dan ook ver-
z'n end liep
Het feit, dat Harm vandaag of mor
gen wel eens kon gaan trouwen, had
Joke tot nadenken gebracht. Tot nu toe
had ze eigenlijk nooit iets anders ge
daan dan leren en nog eens leren. Ze
had 5-jarige H.B.S. Middenstandsdiplo
ma, Boekhouden, Engels, Steno en nu
was ze op een type-cursus. Volgende
maand zou ze examen doen. Maar een
mens kon niet altijd blijven leren. Ze
was onderhand drie en twintig en met
zichzelf had ze al uitgemaakt, dat ze
maar eens ernstig werk zou gaan ma
ken van een baan. Liefst in het dorp
of onmiddellijke omgeving. Dit had ze,
op de cursus achter haar schrijfmachine
zittende al meerdere malen overdacht.
En ze dacht er ook nu weer aan, terwijl
ze in de bioscoop zat. Ze zag wel de
beelden en hoorde de stem van de spre
ker of de muziek er tussendoor, maar
haar gedachten verwijlden weer overal,
behalve bij hetgeen ze zag.
In het halfduister van de zaal keek
ze op haar horloge: het werd tijd om
naar de tram te gaan. Het was de laat
ste en ze wilde die niet misken.
Op straat gekomen, zag ze dat het
regende. Brrr., ook dat nog. Dan maar
met de tram naar de Rosestraat.
De trams waren allemaal vol en Joke
moqst zich tevreden stellen met een
staanplaats op het (tmictdenbalcon. Ze
troostte zich met de gedachte dat in de
