BRILLEN
SCHOOLMELK
Krijgt Zeeuws-Vlaanderen
toch haar Middenweg?
DEZWARTEVLEK
,,©e 23rülemaefter'
Verhoging
ziekenfondspremie
Een land met toekomst
DE SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 412
Vrijdag 12 DEC, 1952
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Ziehier het schoolplein van een in
stelling voor lager onderwijs in Guate
mala, de hoofdstad van de kleine
gelijknamige republiek in Midden-
Amerika. Er wordt juist gepauzeerd
en enige meisjes hebben een rustig
plekje opgezocht, bij de schoolbellen
(wat denkt U van de afmetingen
waarvan de kleinste over enige tijd het
begin van de volgende les zal aan
kondigen. Vrijwel alle leerlingen lijden
aan ondervoeding, en daarom heeft de
regering, ten einde raad (het land
verkeert in een economische crisis) de
hulp ingeroepen van het Kinder-Nood-
fonds der Verenigde Naties, dat nu
voor de uitreiking van melk en lunch
pakketten zorgdraagt.
J. P. de Klerk.
Naast de verschillende kleinere en
grotere problemen, die als gevolg van
de inpoldering van de Braakman ont
stonden, mag wel het wegenprobleem
als het voornaamste beschouwd wor
den, dit doordat en gemeentebesturen,
polderbesturen en organisaties van het
bedrijfsleven zich hiermee sinds 1950
hebben bezig gehouden.
In brede kring wordt de Braakman
inpoldering gezien als een Zeeuws-
Vlaamse zaak, waarvan geheel Zeeuws-
Vlaanderen in economisch en cultureel
opzicht moet profiteren. Ondanks de
hemelsbreed gemeten korte afstand
tussen West en Oost Z.-Vlaanderen
hebben beide delen als gevolg van de
tussen hen liggende Braakman ver van
elkaar geleefd en een eigen economi
sche en culturele ontwikkeling meege
maakt. Door de inpoldering van de
Braakman nu wordt de kloof, die van
oudsher het contact zeer bemoeilijkte,
overbrugd en opent de samensmelting
van beide delen ongekende perspectie
ven, die alleen tot hun recht zullen
FEUILLETON
35-
door NIEK VAN DER ZWAAN.
„Maar vergeef het me, ik kan niet
met je trouwen. Eens in mijn leven
heb ik hartstochtelijk liefgehad. Mijn
man, jouw vriend, was mij alles. Ik
heb mij geheel aan hem gegeven. Mijn
volle, jonge liefde gaf ik hem. Die
werd zijn eigendom. En die blijft zijn
eigendom tot mijn laatste ademtocht,
Ger, dat moet je begrijpen. Ik kan die
liefde niet meer overplanten op jou.
Dat is me onmogelijk. Hem heb ik
trouw beloofd en al is hij nu gestor
ven, dat ontslaat me nog niet van m'n
woord. Ger, lieve jongen, wil je het
begrijpen?"
Smekend keek ze naar hem, terwijl
nog steeds de tranen van haar wangen
gleden. Hij zuchtte zwaar. Ja, hij be
greep haar, hoewel het hem verschrik
kelijk onrechtvaardig toescheen. Waar
om dit alles? Waarom moest dit nu zo
aflopen?
komen door middel van een juiste
wegverbinding.
Bij het opstellen van het Braakman
plan hadden de samenstellers rekening
gehouden langs de binnenberm van de
afsluitdijk de Hoofdverbinding tot stand
te brengen als secundaire weg en tus
sen Biervliet en Hoek een weg van
geringer betekenis. Tegen deze Noord-
weg als belangrijkste verbinding werd
fel geprotesteerd. De middenweg zou,
wilde men de streek dienen, als secun
daire weg aangelegd moeten worden
en de Noordweg, zo deze nog reden
van bestaan zou hebben, als tertiaire
weg, aldus de veel gehoorde mening,
die volkomen los stond van chauvi
nistische tendenzen. Deze Middenweg
gedachte stond tegenover de plannen
van G.S., die door middel van de
Noordweg Terneuzen met Breskens
zou moeten verbinden.
Terneuzen zelf wenste, zoals her
haaldelijk tot uitdrukking kwam, deze
als Provinciale weg gedachte Noordweg
niet. Deze gemeente heeft immers haar
verbinding met Middelburg via Hoe-
dekenskerke. Hoofdplaat was, zoals
zeer begrijpelijk is, zeer gecharmeerd
van de Noordweg, die deze plaats uit
„Ger," vroeg ze toen hij geen ant
woord gaf, „ben je nu boos op me?"
Deze woorden braken de pantsering,
die even om hem heen was gekomen.
Een flauwe glimlach kwam om zijn
vertrokken gelaat.
„Boos? Op jou?" antwoordde hij
zacht, „wie zou dat kunnen zijn? Neen,
desondanks heb ik je nog even lief,
neen, nog veel meer"' Hij haalde diep
adem en vervolgde toen, hartstochte
lijker, klemmender: „Tini, denk er nog
eens «vtr na. Geef me hoop. Laat me
niet zo van je moeten gaan. Voel je
dan niet, hoe mijn verdere leven zon
der jou voor mij niets meer kan be
tekenen?"
Ze schudde ontkennend het hoofd.
„Neen, ik kan je geen hoop geven,
lieve jongen. Nogmaals, ik hou van je,
maar niet zoals een vrouw de man
liefheeft, in wien ze haar uitverkorene
voor het leven ziet. Vlei jezelf daarom
niet met ijdele gedachten. Mijn stand
punt zal niet veranderen, hoe ontzet
tend ik dat ook voor je vind. En och,
je zult nog wel eens een andere vrouw
in je leven ontmoeten, waarmee je
r"
OOSTBURG
haar achteraf-positie weg zou halen.
G.S. bleek niet ongevoelig voor de
steeds uit Z.-Vlaanderen klinkende
kreet om de secundaire Middenweg
en riep Zaterdag 6 December de ge
zamenlijke burgemeesters en wethou
ders der Oost en W. Z.-Vlaamse ge
meenten bijeen om een juiste uitspraak
over de wegenkwestie te krijgen. De
vergadering werd gepresideerd door de
Commissaris der Koningin in de Pro
vincie Zeeland, Jhr. Mr. A. F. C. de
Casembroot en de volgende G.S.-leden:
C. Hamelink, A. Schout, C. Philipse,
en A. L. S. Lockefeer. Na een uitge
breide discussie, waarin een groot aan
tal Middenweg-voorstanders hun argu
menten naar voren brachten en Hoofd
plaat voor de Noordweg had gepleit,
kwam het tot stemming. Behoudens
de burgemeesters van Breskens, Schoon-
dijke en Hoofdplaat, stemden alle
overige burgemeesters, zowel van West
als Oost Z.-Vlaanderen, voor de Mid
denweg als secundaire weg, een uit
spraak, waarvan verwacht wordt, dat
G.S. hieraan de nodige aandacht zal
besteden.
Evenals vorig jaar, voor wat betreft
de vaststelling van de premie voor de
verplichte ziekenfondsverzekering voor
1952, is ook nu weer door een com
missie van de Sociaal-Economische
Raad advies uitgebracht aan de Minis
ter van Sociale Zaken en Volksgezond
heid met betrekking tot de premie
hoogte voor 1953. Door de Zieken
fondsraad zijn de ontvangsten en
uitgaven van de verplichte ziekenfonds
verzekering voor 1953 begroot op
respectievelijk f 207 mill. (waarvan
f 190 mill, premie-ontvangsten) en
f 231,5 mill. Hieruit resulteert dus een
tekort van f 24,5 mill. Ter dekking
van dit tekort stelde de Ziekenfonds
raad voor de premie te verhogen van
het bestaande peil van 3,8 pCt. tot
4,2 pCt., waardoor het tekort vrijwel
geheel zou zijn gedekt.
De commissie van de Sociaal-Econ.
Raad heeft te dien aanzien een ander
standpunt ingenomen. Zij stelt voorop,
dat de algemene conjuncturele situatie,
waarin Nederland zich bevindt, het
wenselijk maakt de lasten, weike op
het bedrijfsleven drukken, zoveel moge
lijk te beperken. Gezien de omvang
blijde naar het altaar kunt gaan, daar
van ben ik overtuigd. Je bent toch nog
jong je hebt nog een heel leven
voor je
„Ik zal nooit van iemand ter wereld
zo kunnen houden, als ik jou lief heb,"
antwoordde hij dof. „Het spijt me, dat
ik dit niet begrepen heb".
Hij zuchtte even en vervolgde, nu
enigszins rustiger: „Ik had moeten we
ten, dat een vrouw, zoals jij bent,
slechts eenmaal in het leven liefheeft
en daarna nooit meer. Neem me niet
kwalijk, dat ik de rust in je leven
verstoord heb, maar het was mijn
liefde voor jou
„En daarvoor dank ik je Ger, meer
dan ik je nu zeggen kan. Je hebt me
het mooiste, het grootste willen geven,
dat een man een vrouw kan schenken.
En daarvoor ben ik je dankbaar
Ze deed nog een stap naar voren
en op haar tenen staande, drukte ze
een kus op z'n brandend voorhoofd,
terwijl ze even zijn hand in de hare
nam.
„Ga nu," zei ze zacht; „Iaat dit
ogenblik als een goede herinnering bij
van het aanwezige reservefonds (per
ultimo 1952 circa I 120 tot f 130 mill.)
meent zij, dat een belangrijk deel van
het verwachtte tekort voor 1953 uit
dit reservefonds kan worden gedekt.
De commissie stelt voor met de premie
verhoging niet verder te gaan dan tot
4 pCt. en het dan nog resterende te
kort (circa f 15 mill.) te dekken uit
het reservefonds. Zoals bekend, heeft
de Minister inmiddels, overeenkomstig
dit advies, de premie voor de verplichte
ziekenfondsverzekering voor 1953 ge
bracht op 4 pCt.
De commissie van de Sociaal-Econ.
Raad betuigt haar instemming met het
voorstel van de Ziekenfondsraad, voor
de financiering van de verplichte zieken
fondsverzekering een 5-jarenplan te
aanvaarden. Het is daarbij de bedoe
ling het per verzekerde uit te geven
bedrag gedurende 5 jaar 'n beginsel
te fixeren op f 41,44 (voor 1953 in
totaal f 230 mill.) Deze stabilisatie be
hoeft niet te betekenen, dat nu ook
de verschillende uitgavenposten op het
zelfde peil zullen blijven. Het moet
integendeel mogelijk zijn bij geleidelijk
door te voeren reorganisatiemaatregelen
noodzakelijk blijkende verschuivingen
tot stand te brengen.
In tegenstelling tot de Ziekenfonds
raad is de commissie van de Sociaal-
Econ. Raad van mening, dat dit vijf
jarenplan in elk geval voor de eerst
komende jaren kan worden uitgevoerd
op basis van een premie van 4 pCt.
Mocht evenwel blijken, dat niettemin
de intering van het reservefonds in een
te snel tempo plaatsvindt, dan is de
commissie van de Sociaal-Econ. Raad
van mening, dat het vraagstuk van de
hoogte der premie opnieuw aan de
orde dient te worden gesteld.
Voor de Haagse afdeling van de
Vereniging „Nederland-Canada" en de
dito van de Nederl. Reisvereniging,
sprak eind November de heer T.
Cnossen, directeur van de Centrale
Stichting Landbouw Emigratie, in de
welgevulde zaal van „Diligentia", in
het hartje van de Hofstad. Op over
zichtelijke wijze behandelde hij land
en volk van Canada. De toeristische
mogelijkheden, het bewonderenswaar
dige natuurschoon, de bevolkingsaanwas
(van 1 millioen inwoners in 1827 tot
14 millioen in 1952) op een opper-
ons beiden voort blijven bestaan. Ger,
jongen, ga nu maar
„Ja," antwoordde hij, bijna toonloos.
„Het is misschien beter zo. Ik mag
niet langer blijven. Ik wil je nog één
keer goed aanzien, zodat ik je beeld
goed in me kan opnemen en met jouw
beeld in me zal ik misschien de kracht
vinden, om dit te doorworstelen
Gedurende een minuut, die haar een
eeuwigheid toescheen, keek hij haar
liefdevol aan. Met schitterende ogen
weerstond ze zijn blik. Toen draaide
hij zich om en met de deurknop reeds
in de hand, zei hij„God zegen je,
lieve, lieve Tini
Maar haar hart was te vol. Het
scheen, alsof haar keel was dichtge-
snoerd en nadat hij even tevergeefs
op haar antwoord had gewacht, ging
hij langzaam door de deuropening.
Eerst nadat de voordeur in het slot
was gevallen, bewoog ze zich. Ze
draaide de sleutel van de kamerdeur
om en daarop wankelde ze naar de
divan, om daarop in tranen uit te
barsten
Hoe Wijnandse thuisgekomen was,
