Emigreren?
Maar laai Uwjirus his!
DEZWARTEVLEK
Een vliegende slier
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 395
Vrijdag 15 AUG. 1952
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Een ongeluk zit in een klein hoekje,
zegt het spreekwoord. Een schoen of
een Betsband zijn betrekkelijk kleine
voorwerpen; het brokje Hollandse klei,
dat aan vele Hollandse schoenen en
fietsbanden kleeft is weer een heel stuk
kleiner; en het mond- en ktauwzeer-
virus dat in dit brokje klei kan zitten
is zo klein dat het alleen met behulp
van een microscoop te onderscheiden
is. Toch kan zulk een onooglijk brokje
klei, dat mond- en klauwzeervirus be
vat, in landen waar mond- en klauw
zeer niet voorkomt en het vee dus zeer
gevoelig is voor deze ziekte, onnoemelijke
schade aanrichten en uitgroeien tot
een nationale ramp. In Maart van dit
jaar heeft één Duitse emigrant die ver
geten had zijn schoenen te poetsen,
met het gevolg dat er in de Canadese
provincie Saskatchewan mond- en
klauwzeer onder het vee uitbrak, dit
land voor millioenen dollars schade
berokkend. Door een snel en drastisch
ingrijpen kon erger worden voorkomen,
maar het is begrijpelijk dat na deze
ervaring landen als Canada, Australië
en Nieuw Zeeland zeer strenge eisen
zijn gaan stellen omtrent te nemen
ontsmettingsmaatregelen.
Het is daarom nodig een dringend
beroep op alle emigranten te doen om
zich stipt aan de ontsmettingsvoor-
schriften te houden, geen hooi of stro
bij de verpakking van hun bagage te
gebruiken (Uw borden en glazen komen
in krantenpapier of met houtwol ver
pakt net zo veilig naar de overkant),
hun schoenen, werkkleding enz. naar
de opgegeven ontsmettingsdiensten te
«turen en hun eventuele fiets- of auto
banden met zorg te reinigen. Naar
Nieuw Zeeland mogen trouwens hele
maal geen banden worden meegenomen,
terwijl het meenemen van bloembollen,
pootaardappelen, zadenenz. vooralle lan
den verboden is. In dweilen, stalbezems,
zakken en borstels die bij de verzorging
van vee gebruikt worden voelt het
mond- en klauwzeervirus zich al heel
bijzonder thuis; deze mogen daarom
in geen geval meegenomen worden. En
al die heerlijke worsten en zijden spek,
die nog maar al te vaak in de bagage
van emigranten worden aangetroffen
en die door het virus net zo zeer op
prijs worden gesteld als door u, beho
ren al evenzeer tot de strikt verboden
goederen.
En men bedenke wel dat „verboden"
in dit geval niets anders dan „verbo
den" betekent. Op het voorbalkon van
FEUILLETON
18. door NIEK VAN DER ZWAAN.
„Kent U Blommers, de koekfabrikant,
aan het andere einde van de stad?"
„Die grote dikke vent, die altijd in
een rode auto rijdt?"
„Juist. Bij hem heb ik, bijvoorbeeld,
ook enige tijd gewerkt. Maar hij kon
zijn handen niet thuis houden en aan
gezien ik van hem walgde, ben ik zo
vrij geweest op zekere dag niet meer
terug te komen, snapt U? Ik had nu
wel naar zijn vrouw kunnen gaan en
het haar vertellen, maar dan was dat
mensje misschien ook ongelukkig ge
worden - ze vereert dal varken name
lijk - en dat gunde ik haar niet. Daar
is ze te goed voor. Daarom ben ik
gewoon op staande voet weggegaan
en heb hem met de administratieve
rommel laten zitten. En dat was voor
hem veel grotere straf. Hij heeft me
zelfs nog gedreigd, dat hij een eis tot
schadevergoeding zou indienen, omdat
de tram moge een ieder het bordje
„verboden met de bestuurder te spre
ken" als een uitnodiging opvatten om
een gezellig babbeltje te beginnen - bij
nietnakoming van de ontsmettings
voorschriften loopt de emigrant de
kans helemaal niet op het schip te
worden toegelaten «n met hangende
pootjes weer naar huis te moeten. En
als een poging tot ontduiking van de
voorschriften bij de inscheping toeval
lig niet mocht worden opgemerkt dan
is ontdekking bij aankomst in de ha
ven van bestemming toch vrij wel zeker;
en in dit geval wordt de emigrant of
meteen weer teruggestuurd of hij moet
maandenlang in quarantaine verblijven,
zonder inkomsten en met een grote
kans dat hij zijn toekomstmogelijkhe
den in het nieuwe land voorgoed be
derft.
Stel dus niet lichtvaartig uw emigra
tie in de waagschaal en loop niet als
de eerste de beste rat in de val om
een enkel stukje spek dat u per sé
wilt meenemen. Er heerst in Canada
of Australië heus geen levensmiddelen-
schaarste en trouwenshet is toch
eigenlijk te dwaas dat mensen die
flink en ondernemend genoeg zijn om
zich aan gene zijde van de oceaan een
nieuwe toekomst te willen gaan opbou
wen, diezelfde toekomst weer op zulk
een kinderachtige manier zouden ver
spelen!
En nu we het toch over flinke en
ondernemende mensen hebben er is
in Canada nog altijd ruim plaats voor
Nederlandse boeren en landarbeiders
die van aanpakken weten. Maar
wie nog in 1953 vertrekken wil doet
er goed aan zich meteen, liever nog
vandaag dan morgen, aan te melden.
Hoe langer hij zijn aanmelding uitstelt,
des te kleiner wordt zijn kansna
September is zijn kans in ieder geval
verkeken, want dan worden geen aan
vragen meer in behandeling genomen.
Dient dus, wanneer u volgend jaar
naar Canada wilt, nu uw aanvrage in
bij een der officiële aanmeldingskan
toren, die u tevens alle mogelijke in
lichtingen kunnen verschaffen. Daar er
in dit opzicht wel eens verwarring
heerst, wijzen wij er nog eens op dat
aanmelding niet alleen bij het Gewes
telijk Arbeidsbureau of een bijkantoor
daarvan kan geschieden, maar ook bij
de kantoren van het Algemeen Emi
gratie Comité, de Christelijke Emigratie
Centrale en de Katholieke Centrale
Emigratie Stichting.
Hoeveel radioluisteraars telt
Nederland?
Het aantal aangegeven radio-ontvang-
toeftellen in Nederland bedroeg op 1
ik niet een maand vooruit had opge
zegd, maar toen ik hem antwoordde,
dat ik dan eens een boekje van hem
zou opendoen, heeft hij toch maar
eieren voor zijn geld gekozen."
Wijnandse moest on willekeurig lachen.
„Ik kan me voorstellen, dat die dikzak
wel even nijdig geweest zal zijn," zei
hij, haar ondeugend aankijkend.
Ze haalde haar schouders op en liep
naar de kast om haar mantel aan te
trekken. En Wijnandse bekroop de
lust haar te plagen. Hij liep op haar
toe, alsof hij haar wilde helpen met
haar mantel, maar toen hij vlak bij
haar was, deed hij, alsof hij zich be
dacht en trad weer een pas terug.
„Nee," zei hij, met een uitgestreken
gezicht, „laat ik nu voorzichtig zijn.
Een gewaarschuwd man telt voor twee.
Stel je voor, dat ik je aanraakte. Liet
je me natuurlijk ook meteen in de
steek en zat ik met de rompslomp".
Ze keek hem een ogenblik aan,
maar wendde zich meteen weer om.
„Zo bedoel ik het natuurlijk niet. U
wilt U toch niet op één lijn stellen
met Blommers? Ik ken waarlijk het
Augustus j.l. 1.690.806 tegen 1.684.564
op 1 Juli.
Op 1 Juli waren er 482.658 aange
slotenen op het Rijksradiodistributienet
tegen 482.807 op 1 Juni.
Een stier van bijna 700 kg. onder
nam dezer dagen een grote luchtreis
per K.L.M.-vliegtuig, nl. van New York
naar Rome en kwam op de plaats van
bestemming aan zes kilogram zwaarder,
dan hij uit New York was vertrokken.
Zonder twijfel is deze gewichtsver
meerdering te danken aan de goede
zorgen van de dierenoppasser onder
weg en aan de rustige nacht, die het
dier al kauwend in het K.L.M.-
dierenhotel op de Amsterdamse lucht
haven Schiphol doorbracht.
Ook op dit gebied heeft de burger
luchtvaart grote vooruitgang geboekt,
want 's werelds eerste vliegende stier,
Nico XI, die in 1924 onder zeer grote
belangstelling per K.L.M. Fokker van
Rotterdam naar Parijs vloog, had zich,
volgens het rapport van de vlieger,
onderweg uit pure nood tegoed gedaan
aan het hout van de cabine.
De K.L.M. is momenteel bezig met
het ontwerpen van speciaal beladings
materiaal voor het steeds stijgende
vervoer van koeien, stieren, kalveren,
schapen, enz., evenals dit het vorige
jaar is geschied voor het transport van
renpaarden over de Atlantische Oceaan,
waarvan er tot nu toe 106 per „Vlie
gende Hollander" hebben gereisd.
Schiphol, grootste attractie
in Nederland.
Schiphol, de internationale lucht
haven van Amsterdam heeft vooral de
laatste jaren grote belangstelling onder
vonden van de zijde van het publiek.
Onlangs passeerde de 500.000ste be
zoeker van dit jaar de controle en
daarmede is het totaal aantal personen,
dat sinds Juli 1946 Schiphol bezocht,
gestegen tot ruim 4,5 millioen. Een
gemiddelde dus van ongeveer 900.000
bezoekers per jaar. Daarmede even
aart Schiphol de meest bekende toeris
tische attracties in Europa, zoals b.v.
de Parijse Eifeltoren.
In de zomermaanden heeft Schiphol
het allure van een veelzijdig recreatie
oord. Er zijn verschillende restaurants
en winkeltjes en de rondleiding is deze
zomer een attractie temeer, aangezien
een tot locomotief verbouwde jeep de
bezoekers in een aantal open wagens
langs de interessantste plekjes voert.
Om eventuele pa's en ma's een rustige
rondleiding of rondvlucht boven Amster
dam te bezorgen, is er nu een echte
onderscheid we! tussen een heer en
een proleet".
Wijnandse gaf toe aan een plotseling
bij hem opkomende opwelling. „Dan
zal ik trachten me als een heer te ge
dragen" zei hij, eveneens zijn jas aan
schietend, „en je naar huis brengen."
Miep keek hem verbaasd aan. „Waar
om?" vroeg ze. „Ik ben geen baby!"
„Dat weet ik," antwoordde hij, on
verstoorbaar zijn handschoenen aan
trekkend. „In dat geval zou ik je in
een wagentje naar huis rijden. Maar
het is inmiddels bij half twaalf en dan
loopt een fatsoenlijk meisje niet meer
alleen op straat. Eh geen tegen-
sprekingen! Ik acht het, als je patroon,
niet verantwoord, nu ik je zo laat heb
laten werken, je alleen naar huis te
laten gaan".
„Bespottelijk," mokte ze. „Willems
poort is geen Chicago".
„Gelukkig maar. In dat geval zou ik
misschien ook nog een lijfwacht voor
mezelf nodig hebben met een paar
machinegeweren". Hij opende de kan
toordeur. „Mag ik U verzoeken?"
„Dus U brengt me werkelijk thuis?"
ouderwetse kinderspeeltuin ingericht,
compleet met «chommel», rekstokken,
ringen, wippen, draaimolen», een klim-
kooi en een zandbak.
Het aantal verloren geraakte kinde
ren, dat de K.L.M.-omroep steeds te
verwerken kreeg, is op slag ziender
ogen minder geworden.
POSTER IJ EN
Minimum formaat
visitekaartjes.
Het onlangs genomen besluit van de
Wereldpostvereniging om de minimum
omvang van poststukken vast te stellen
op 7 x 10 cm., heeft in den lande nogal
wat ongerustheid verwekt, vooral onder
de verzenders van visitekaartjes.
In de eerste plaats dient hierbij te
worden opgemerkt, dat deze bepaling
eerst op 1 Juli 1953 van kracht wordt,
terwijl daarna nog een overgangs
periode van 2 jaar volgt, waarin tegen
de verzending van kleinere stukken
geen bezwaar zal worden gemaakt.
Deze bepalingen zijn door de Wereld
postvereniging uiteraard vastgesteld
voor het postverkeer met het buiten
land.
Daar het echter voor de Nederlandse
postdienst van het grootste belang is,
dat de bepalingen voor het binnen
landse verkeer met die voor het buiten
landse postverkeer overeenstemmen, zal
PTT bevorderen, dat de hiervoor ge
noemde minimum afmetingen metter
tijd ook zullen gelden voor de in het
binnenlandse verkeer te verzenden post
stukken.
Ook hierbij zal een ruime overgangs
termijn in acht worden genomen en
wel zodanig, dat de bepaling in geen
geval vóór 1 Juli 1955 definitief van
kracht zal worden.
FILMNIEUWS
Luxor Theater te Breskens brengt
U Zondag a.s. een der prachtigste en
ontroerendste films van dit jaar „Hoe
groen is mijn dal". Een film met ge
noeg romantiek en dramatische hande
lingen om drie films te vullen. Rijk en
mild in hun humor, krachtig in hun
hartstochten, roekeloos in hun gedrag,
machtig en onvergankelijk hun levens
geschiedenis, dat zijn de stoere mijn
werkers. Het is een der weinige films,
waarvan gezegd kan worden, dat men
zichzelf een rijke ervaring onthoudt,
als men haar overslaat. Dit is het ver
haal van mensen die eens zo gelukkig
waren en van een dal, dat eens zo
groen was.
vroeg ze, nog steeds verbaasd.
„Inderdaad. Ik voel me min of meer
verantwoordelijk voor je. En ik zou
vannacht niet rustig kunnen slapen,
als ik niet wist, dat je heelhuids, zon
der beschadiging, aanranding of iets
dergelijks thuis was gekomen".
„Maar de mensen begon ze,
protesterend.
„Klets niet," zei hij onparlementair;
„er loopt misschien geen kip meer op
straat en bovendien interesseert het
mij niets wat de mensen zeggen. En
als ze ons zien," vervolgde hij, de
zware buitendeur sluitend en de sleu
tel in zijn zak stekend, „zullen ze
hoogstens denken, dat mijn secretaresse
een oogje op me heeft of
„Mijnheer Wijnandse begon ze
nogmaals, terwijl ze hem met fonke
lende ogen aankeek. Maar Wijnandse
viel haar eveneens in de rede en ver
volgde „Of ze denkenWijnandse
heeft een oogje op zijn secretaresse.
En waarom zou ik me die luxe eigen
lijk niet veroorloven? Ik ben vrijgezel
en jij bent het ook".
Het meisje bleef in de straat een
