Toneelconcours.
in de bi;
CORSETTENoS
VOOR DE VEILIGHEIDSRAAD
Het verlaten eiland
„Groede" en „De Settelde'
er in de Ie en 2e
de
De schakel
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 375
Vrijdag 28 MAART 1952
Drukkers-UitgeverijFirma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
Alhoewel het straklijnige, enorme ge
bouw van de Verenigde Naties te New-
York, reeds twee jaar geleden in ge
bruik werd genomen, kon pas onlangs de
laatste hand worden gelegd aan de
verzorging van het interieur. Overigens,
indien men iets goeds wil maken, heeft
men altijd veel tijd nodig! De boven
staande foto toont de prachtige verga
derzaal van de Veiligheidsraad, waarin
volgens de deskundigen allerlei nieuwe
snufjes werden verwerkt. De acoustiek,
de verlichting (sommige delen van het
plafond zijn van glas, waarboven zich
buislampen bevinden), de outillage voor
de vertalers, de pers, de fotografen,
radio en televisie, zijn zo ver mogelijk
geperfectioneerd. Voor de technische
dienst, de vertalers, etc. bevinden zich
achter de schuiframen links en rechts,
kamertjes, die, als ze gesloten worden,
geen geluid doorlaten, behalve dat van
ingeschakelde koptelefoons, e.d. Op
de voorgrond staan 520 met leer be
klede fauteuils voor de bezoekers; een
gedeelte hiervan gereserveerd voor de
pers.
Laat ons hopen, dat in deze zaal, in
de komende jaren, vele verstandige
besluiten genomen zullen worden.
(J. P. de Klerk).
Aanvankelijk heeft de wereldpers
weinig begrip getoond voor de politiek
van de Zuid-Afrikaanse regering, maar
er is de laatste tijd veel verbetering
in gekomen. Immers, van alle over
drijving en vooroordeel ontdaan, streeft
men in Pretoria naar een doodgewone
scheiding van twee groepen mensen,
die elkaar anders onherroepelijk in de
haren zouden vliegen. In het Parlement
bijvoorbeeld is het de bedoeling, dat
voortaan de gekleurde bevolking geen
medezeggenschap meer zal hebben over
zaken, die alleen blanken aangaan. In
de toekomst hoopt men vanzelfspre
kend, dat dit wederkerig zal kunnen
zijn, maar aangezien de meeste
„zwartjes" zeex weinig intelligentie be
zitten en als regel weigeren iets nieuws
te leren (de grootste moeilijkheid voor
het onderwijs), zal daar nog wel enige
FEUILLETON
5')
door P. DE VRIES.
Vlak voor de mannen was de blik
sem ingeslagen in een eeuwenoude
woudreus en deze stortte donderend,
lal van andere bomen in zijn val mee
slepend, naar beneden. De twee ma
trozen, die er het dichtst bijstonden,
schreeuwden van angst en verborgen
zich, zo goed en zo kwaad als het
ging, achter een der vele zware bomen.
Met een zware slag kwam de woud
reus op de aarde neer, een legio van
takken en stukken boomstammen mee
slepend. Gelukkig werd niemand ge
troffen, maar men stond nu plotseling
voor een chaos van ontwortelde bo
men en gebroken takken, waar haast
geen doorkomen aan was. Voorzichtig,
voetje voor voetje, zoveel mogelijk de
ravage omzeilend, ging men verder,
scherp lettende op de lichtstralen van
de andere lampen. Eindelijk was men
voorbij de onheilsplek, die eerst nog
tijd overheen gaan. In de tussentijd is
het een dwingende noodzaak te zorgen,
dat de, tegenwoordig dikwijls door
communistische agenten opgestookte
kleurlingen, die de ontwikkeling van
het land (mede hun eigen belang) ver
tragen, zich met hun eigen zaken zul
len bemoeien. Wie eens van dichtbij
heeft meegemaakt, hoe zekere afge
vaardigde Kahn, in het Parlement, zes
weken lang een doodgewoon wetsont
werp tegenhoudt met het uitkramen
van allerlei lekenpraatjes, zal dit ten
volle begrijpen. In groter verband ge
zien, zou het rustigjes laten opdringen
van de kleurlingen (niet uit zichzelf,
maar onder de druk van communisti
sche haatzaaiers) ronduit zelfmoord
zijn, voor de gehele Zuid-Afrikaanse
Unie.
Het is volstrekt niet zo, dat de
huidige regering door de helft van het
parlement zou worden tegengewerkt.
De z.g. oppositie van de Verenigde
Partij (liberalen) is slechts formeel en
zo goed en kwaad als bet ging werd
onderzocht. „Als ze hier gelegen heeft
is ze morsdood," zei een der matro
zen tegen zijn maat en deze was de
zelfde mening toegedaan.
Geleidelijk aan bedaarde hel weer.
Het gerommel werd minder zwaar en
ook de regenval nam in hevigheid af.
De grond was doorweekt. Gelukkig
hadden de mannen hoge laarzen aan
getrokken, anders zouden ze zeker ook
al doornatte voeten gehad hebben,
hoewel men voelde, dat het regenwa
ter ook langs de schachten naar bin
nen was gekomen.
Zwijgend vervolgden de zes mannen
hun sinistere tocht door het onbekende
bos. Af en toe klonk de roep van
Kees: „Josien! Josien doch
er kwam nog steeds geen antwoord.
En Whiteheaven dacht er het zijne van.
Waarschijnlijk lag het meisje ergens
op het eiland, verongelukt, dood
Maar hij paste wei op, zijn veronder
stelling te uiten.
Het middernachtelijk uur was reeds
lang verstreken, toen een der matro
zen plotseling een schreeuw gaf. „Ge
kt MEDISCHE
o
o°
Langestraat 38 a
STBUR G
zelfs bij werkelijke geschilpunten heel
bedaard, het jongste conflict met het
Hooggerechtshof voorlopig uitgezon
derd. Alle beschuldigingen van Ameri
kaanse zijde over de „apartheidspo
litiek" en van socialistische leiders in
Engeland over het beheer van West-
Afrika, worden dan ook éénparig van
de hand gewezen. Zelfs de beruchte
afgevaardigde Kahn, die zich ver
dienstelijk denkt te maken bij de Hot-
tentotten, houdt dan z'n mond. In dit
verband is het interessant te zien, wat
juist de dagbladen van de Oppositie
zoal schreven, toen Zuid-Afrika een
paar maanden geleden, zo ernstig in
conflict kwam met de organisatie van
de Verenigde Naties (in 't Zuid-
Afrikaans de V.V.O. genaamd, wat
betekent: „die Verenigde Volke Orga-
nisasie")
De „Cape Times" (Kaapstad): „Die
Regering het, in sy optrede om die
V.V.O. te boikot, die steun van die
oorweldigende meerderheid van Wit
Suid-Afrika".
„The Natal Mercury" (Durban):
„Suid-Afrika het by die V.V O. die
sondebok geword van daardie lede-
state, wat hoofdsaaklik deur rasse-
vyandiggesindheid jeens hom aan
gespoor is. Die meeste van die nasies
wat aan hierdie veldtog deelgeneem
het, laat toestande in hul eie lande
begaan, wat nie die toets van 'n on
dersoek sal deurstaan nie. Ons meen,
dat dit die toppunt van dwaasheid is
om te beweer, soos die optrede van
die Voogdykomitee gedoen het, dat
'n ledestaat voor die komitee gedaag
kan word deur 'n individu se eensydige
verklarings".
„The Star" (Johannesburg): ,,Die
Suid-Afrikaners is dit eens, dat die
V.V.O. die Handves te buite gegaan
het met sy eise".
„Die Vaderland" (Johannesburg)
„Suid-Afrika het na die Verenigde
Volke gegaan om wêreldsamewerking
te bevorder, maar is daar soos 'n aan
geklaagde misdadiger behandel. Ons,
wat in die Koreaanse oorlog offers van
goed en bloed gebring het, geniet geen
beskerming teen die bende by die Or
ganisatie nie. Hulle was hul hande in
onskuld, wanneer hulle gevra word
om ook in Korea te help. Suid-Afrika
mag nie langer hier die beledigings
verduur nie".
„Die Transvaler" (Pretoria): „Suid-
Afrika se optrede getuig van goeie
vonden!" was de kreet en de anderen
renden zo snel ais mogelijk was naar
hem toe. Het was de matroos die het
dichtst bij het bospad liep. In een
soort kuil, haast onzichtbaar vanaf de
begane grond, had hij in het licht van
zijn zaklamp iets zien schitteren. Hij
was er onmiddellijk heengegaan en
het bleek de gesp te zijn van haar
broekriem. Het meisje lag, half op haar
zij, met het hoofd tegen de wortels
van een der woudreuzen. Dat was
haar redding, want de kuil was, als
gevolg van de hevige slagregen, reeds
voor drie vierde gevuld met water en
slechts het bovenlichaam, de riem in
cluis, lag boven het water.
Kees knielde onmiddellijk bij haar
neer en vijf lichtbundels beschenen
Josien, die bewusteloos lag. Wie weet,
hoe lang reeds.
Samen met Whiteheaven tilde Kees
het meisje uit het water, dat uit al
haar kleren droop en legden haar op
een droger plekje.
„Wat zou er met haar gebeurd zijn?"
vroeg Whiteheaven. „Zie jij ergens
verwondingen? Zou ze in deze kuil
diplomasie en het 'n broodnodige te-
regwysing ingehou. Dit hang nou van
die V.V.O. af om die volgende skuif
te doen".
„Dagbreek" (Johannesburg): „Mnr.
O. G. Bowker, wat jarelank die admi-
nistratiewe Beampte oor die Naturelle
van Suidwes-Afrika was, het verklaar
dat die agitasie van Hereros nie sy
oorsprong het in ontevredenheid, maar
in die eerw. Scott, die getuienisse het
verkry sonder om die verklarings aan
die waarheid te toets. In my hoeda
nigheid as bestuurder van alle Munisi-
pale Naturellesake van Windhoek, van
1915 tot 1948, het ek oorgenoeg ge-
leentheid gehad om die doelstellinge
te bestudeer. Die waarheid is, dat die
Naturelle, veral juis die Herero's, baie
milde behandeling ontvang het. Hulle
het in 1914 geen grond besit nie, en
in 1948 meer as 8.000.000 hektaar ge
had wat hulle hul eie kon noem".
(J. P. de Klerk).
Evenals het vorige seizoen, werd ook
in het seizoen 1951/'52 door de Dilet
tanten Toneelbond „West Zeeuwsch-
Vlaanderen" een toneelconcours geor
ganiseerd, waarbij Mevr. E. J. v. d.
Broecke-de Man als jury optrad.
Zaterdagavond werd in hotel Mabe-
soone te Oostburg een bijeenkomst ge
houden voor alle verenigingen, die aan
het toneelconcours deelgenomen heb
ben, om de resultaten te vernemen die
de verenigingen en de individuele spe
lers boekten. Ook de nieuw aangesloten
toneelverenigingen waren uitgenodigd.
De bijeenkomst werd geopend door
de voorzitter van de toneelbond, de
heer J. Schippers uit Groede, die in
het bijzonder mevr. v. d. Broecke-de
Man verwelkomde en tegelijkertijd
wees op de zeer moeilijke omstandig
heden, waaronder zij haar werk als
jury verrichtte. Voorts richtte spr. een
woord van welkom tot de heer J. H.
van Kampen, loco-burgemeester van
Oostburg en de burgemeester van Wa
terlandkerkje, de heer M. J. Ver-
brugge. Hij constateerde met genoegen
de zaal zo vol te zien en hoopte, dat
gevallen zijn en haar voet verstuikt
hebben of gebroken?"
Kees antwoordde niet. Hij had zijn
rugzak afgedaan en opende deze.
Hieruit haalde hij een badhanddoek,
waarmede hij haar gezicht en handen
begon te wrijven. Doch toen hij over
haar arm kwam, bewoog ze even en
kreunde.
„Voorzichtig, Kees," waarschuwde
de ingenieur. „Misschien is haar arm
wel gebroken".
„Niet gebroken," antwoordde Kees,
terwijl hij naar een grote rood-opge-
zwollen plek wees op de onderarm.
„Ze is gebeten, waarschijnlijk door een
slang. Laten we beginnen met haar
arm af te binden. Misschien is het nog
niet te laat
„Hoe krijgen we haar weer aan
boord?" vroeg een der matrozen.
Whiteheaven kwam meteen in actie.
„Vlug, jongens," zei hij tegen twee
hunner, „gaan jullie zo snel als moge
lijk is naar het jacht en kom terug
met een brancard. En het wagentje.
Ais jullie te moe zijn om nog eens de
tocht te maken, laat dan twee andere
