Einde van eenjg misverstand. Het verlaten eiland ROZENOORD E SCHAKEL ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 8e Jaargang Nummer 365 Vrijdag 18 JAN. 1852 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra De ontdekkingen van Dr. Zimmerman. „Het zal me daar bij de nieuwe overburen ook een rommeltje zijn, zeg. Ik beklaag die arme man, die er zo mee op de koffie komt". „Hoezo?" klonk de vraag. „Nou, heeft U nog nooit gezien, dat ze 's morgens maar op stap gaat, om te winkelen, naar de stad en zo?". „Ja, nu U het zegt, 't is me opge vallen dat ze 's morgens zelden thuis is. Als ze er wel is, dan zit ze voor het raam wat te lezen, heeft mevrouw van hiernaast me verteld. Toch moet het er netjes uitzien". „Nou maarreals ik een man was, moest ik zo'n vrouw niet. Ik zeg, 's morgens in de huishouding en 's mid dags eruit, als er tijd voor overgeble ven is. Zo hoort het". Tot zover de critiek. Het duurde niet lang of de hele straat wist er iets van te zeggen, ach, U weet wel hoe dat gaat. Alleen men wist blijkbaar niet, dat de critiek geheel ongegrond was. Het vrouwtje in kwestie zorgde voortreffelijk voor haar huishouding. Het enige verschil was, dat ze in harmonie met haar bizondere natuur leefde, en haar werk op andere tij den deed dan de traditionele. Ze deed haar werk 's middags of 's avonds, al naar de aard ervan. En het was geen gewoonte of een aan- wendsel zonder meer, neen, welbe wust georganiseerd. De bekende Attïerikaanse psychiater Dr. Zimmerman, heeft de zaak in een rapport uiteengezet. Hij is de ontdek ker van de A en de B mensen. Jaren achtereen heeft hij -studie gemaakt van dit onderwerp en zelfs in zijn eigen gezin vond hij een bevestiging van zijn nieuwe theorie. Het gebeurde een paar jaar geleden, dat Dr. Zimmerman bezoek ontving van een jonge collega, 's avonds bij hem aan huis, en dat deze stomver baasd keek naar het dochtertje van twee-en-een-half jaar, dat op het late uur nog vrolijk over de vloer buitelde. Toen Kay - zoals het meisje heette - naar bed was, kon hij zich niet langer bedwingen en keek demonstratief van de deur naar de pendule. De psychiater lachte en zei „Wat ben ik toegeeflijk met de kinderbedtijd, hè? Maar het kan geen kwaad het je te verduidelijken. Ik laat Kay namelijk opgroeien volgens haar eigen psychiologische tijdsindeling - hoe eerder ik daar precies achter kom hoe beter. Het is misschien verbazingwek kend, maar zelfs zo'n jong kind heeft FEUILLETON 41) door P. DE VRIES „Welnu, wat ligt meer voor de hand, dat die Duitsers er op een of andere manier achter gekomen zijn, dat hier wat te vinden is? Hetzij koper, hetzij iets anders. In ieder geval iets wat waardevol genoeg is om er de reis voor over te hebben. Ik neem aan, dat niet alle Duitsers hierheen getrok ken zijn, maar wel veronderstel ik, dat er zijn. Volgens deze gedachtengang klopt toch alles als een bus, zou ik denken". Whiteheaven knikte langzaam toe stemmend en ook Bream liet een kuchje horen, ten teken, dat hij wel wat voor de veronderstelling van Kees voelde. Maar hij scheen het nu wel letjes te vinden en stond op. „Ik stel voor, dat we eerst nog maar een paar uurtjes gaan slapen. Ik ben nu al twee nachten in touw geweest en verlang om eerlijk te zijn, naar de een persoonlijk gevoel voor de dag indeling die voor haar het heilzaamste is. Zij openbaart een eigen verdeling van de energie, waarbij ze 's avonds het meest actief is en bizonder opge wekt, terwijl ze 's morgens heel traag en ongezellig doet. Dit nu is zuiver individueel, bij ieder mens verschillend, ongeacht van welk ras of van welke familie ook. Ik onderscheid twee groepen. De A-groep die nogal vroeg wakker wordt en niet lang blijft dommelen; hun hersenarbeid ligt in de morgenuren. Dit soort mensen gaat doorgaans vroeg lunchen en is hongerig als een ander nauwelijks klaar gekomen is. Naarmate de dag vordert, vermindert hun bekwaamheid tot werken. Ze dwingen zichzelf haast om 's avonds nog iets te doen en gaan vroeg naar bed. Zie dan eens de andere, minder algemeen voorkomende groep. Welk een hemelsbreed verschil. De B-mens kan niet wakker worden, komt met de grootste moeite op toe ren, gebruikt hoogstens een licht ont bijt en levert geen enkele prestatie voor twaalf uur 's middags. Laat op de avond pas is de B-mens in z'n element en werkt met grote snelheid. Is hij door vaste werkzaamheden ge dwongen, zich aan de z.g. „normale" uren te houden, dan zal zich dit in zijn humeur openbaren. Niemand kan onge straft zijn natuur verloochenen. Is er voor één der groepen reden tot ongerustheid? Heeft hun gedrag iets uit te staan met een gril, een slecht moreel of meerdere of mindere zin voor traditie? Niets daarvan. Toen ik als jonge dokter alleen nog maar verloskundige was, vroeg ik op de zaal aan de hoofdzuster, wat zij dacht van het kindje dat zo ijselijk stil en slaperig was. Mijn blik volgend lachte ze: „O, die? Moest U 's avonds eens zien - dan zet 'ie alles op stelten". Toen ik erop letten bleef, kwam ik later steeds weer zulke gevallen tegen; de kinderen zelf zijn volkomen nor maal. Nachtuilen en vroege vogels worden niet gemaakt, maar geboren. Als huisdokter, en daarna als psy chiater, heb ik er nauwkeurig aante kening van gehouden en beschik zo doende thans over een omvangrijke hoeveelheid bewijsmateriaal, zowel wat betreft de kinderen als de volwassenen. Uit alles blijkt de natuurlijke aanleg. Laat ik een paar voorbeelden noemen. Een moeder van twee kinderen, een jongentje van vier en één van twee jaar, deed haar beklag over de drama's die zich elke ochtend opnieuw voltrok ken als de oudste uit z'n bed gehaald kooi". „Maar," opperde Kees, „is dat on der de gegeven omstandigheden wel verantwoord?" Bream lachte grimmig. „Op het dek wordt gewaakt en ik heb order ge geven, dat bij ieder verdacht geluid onmiddellijk alarm gemaakt moet wor den. Laat dat maar aan onze matrozen over. Ze hebben de hele oorlog door op oorlogsschepen dienst gedaan. We kunnen het waken wel aan hen over laten". En nu was ook Kees gerustgesteld. Op het dek keek hij nog even, of hij Josien zag, maar deze was waarschijn lijk reeds naar haar hut gegaan, want ook in de kombuis was ze niet en tenslotte volgde hij Whiteheaven naar de hut, waar even later beide in bed lagen en al spoedig in een vaste slaap verzonken waren. HOOFDSTUK XXVII. Na een stevig ontbijt, de volgende morgen, werd het krijgsplan, zoals Kees dit noemde, opgemaakt. Afge sproken werd dat de kapitein met de werd. Er was geen land mee te bezeL len, al hoe vroeg hij de avond tevoren er ook ingestapt was - z'n hersentjes weigerden elke dienst en z'n ogen vie len soms dicht onder het eten. Daar de moeder had gemeend, te moeten „doorzetten", constateerde ik een ge vaarlijke achteruitgang in de algemene gezondheidstoestand en het gezin moest op staande voet de gang van zaken veranderen, om blijvende schade te voorkomen. Een moeder met drie spruiten - twee jongens en een meisje - maakte zich zorg over de laatste, die, sinds haar geboorte, een „gat in de dag" sliep, terwijl zijzelf en de jongens er 's mor gens zonder moeite uit kwamen. Ik adviseerde een afwijkende dagindeling; ze is thans één der beste architectes van Amerika, maar maakt nooit afspra ken op de voormiddag. Twee samenwonende zusters, die het overigens uitstekend met elkaar kon den vinden, kwamen eens het „waar om" vragen van hun verschillende leefwijze. De één was lerares, en kon er 's middags nooit haar hoofd „bij" houden. De ander was op kantoor - met opzet vlak bij huis gekozen -*en kwam bijna elke morgen te laat. Zij waren aan zichzelf verplicht, hun werk tijden ten spoedigste te wijzigen. Een grappig verschil tussen Roose velt en Truman is, dat zij beide mar kante voorbeelden zijn van de door mij gemaakte groeperingen; Roosevelt van B, Truman van A. Theodoor ging 's avonds laat pas onder de wol en vertoonde zich als regel nergens in de ochtenduren; Harry gaat aardig vroeg slapen, om dan ook om zes uur 's mor gens weer z'n ogen uit te wrijven! Als het enigszins mogelijk is, moet men tegenover zichzelf of tegenover anderen, een dagindeling opstellen, die de natuurlijke aanleg eerbiedigt. Ieder weet, op welk uur van de dag hij het best problemen kan oplossen, bezoek ontvangen, een samenkomst beleggen, een belangrijke bespreking voeren of wat dan ook. Werk U zelf niet tegen, door hier geen acht op te slaan. U kunt meer doen dan U denkt". Begint U tegen tien uur 's avonds te geeuwen? U bent het A-type, zou Dr. Zimmerman zeggen. Was U van morgen weer op het nippertje, omdat U zo doezelig bleef in Uw hoofd? Dan hoort U in groep B. Laten we in het vervolg wat minder mopperen op el kaar, anders had Dr. Zimmerman de hele kwestie net zo goed vóór zich kunnen houden (d. K.) beide stuurlui niet aan de expeditie op het eiland zouden deelnemen. Bo vendien bleven er ook twee matrozen aan boord achter en de kok verklaarde eigener beweging niets te moeten hebben van een wandeling op dat eiland. „Stel je voor, dat er nog men seneters zitten. Ik krijg al rillingen, als ik er denk Brr mij niet ge zien". Maar de koksmaat, een vrolijke jongen van 18 jaar, wilde met alle geweld mee. Zodat de overige opva renden, de beide geologen incluis, alsmede de marconist en de bootsman, het eiland zouden gaan verkennen. Men nam proviand mee voor een dagreis en om half negen stapte men van boord. Zonder dat men eigenlijk een bepaalde weg had uitgestippeld - tot nu toe had men nog geen wegen ontdekt - liep men het bos in, White heaven en Kees voorop. Daarachter kwamen de marconist en josien, die zich voor deze gelegenheid in een rij broek had gehuld, en vervolgens de anderen. Allen waren gewapend. De meeste mannen droegen een geweer. Josien had een kleine revolver op zak. Na afloop van de feestmaand Decem ber moge iets uit het huiselijk leven van Rozenoord volgen. Het begint met St. Nicolaas. 's Mid dags brengt hij een officieel bezoek met het muziekgezelschap „Apollo". 's Avonds volgt een gezellig avondje met film, muziek en voordracht, bege leid door een tractatie op chocolade melk, krentenkoeken en snoeperijen. Daarna beginnen reeds de voorbe reidingen voor de Kerstavond op 24 December. Toen zaten allen weer ge zellig bijeen rond de Kerstboom om het grote feest te vieren. Dit jaar werd het Kerstevangelie voorgelezen door de Koningin (gramofoonplaat); de Kerstpredicatie werd gehouden door Ds. Fournier. Muziek en zang vulden aan, waarbij een Kertzang werd voorgedragen door de heer Reyne, wat buitengewoon werd gewaardeerd. Ook deze avond was er natuurlijk chocolademelk en versnaperingen. Verder wordt er tijdens de feestda gen speciaal aandacht besteed aan de maaltijden. Verschillende extraatjes worden opgediend, terwijl het gewone brood wordt vervangen door krente- brood. Het oudejaar wordt besloten met een tractatie op oliebollen. De lezer zal willen begrijpen, dat dit alles buitengewoon op prijs wordt gesteld door onze mensen van Rozen- oord. Een woord van dank voor de vele voorbereidingen is hier op zijn plaats. Vorige stand f 4476,70 Dhr. Wage van N.N. te Sluis - 10, Ds. Blom van N.N. te A'burg „uit dankbaarheid aan God voor Rozenoord" - 5, Totaal f 4491,70 Met hartelijke dank! Gesteund door uw medeleven gaat het bestuur met goede moed voorwaarts. Gelukkig ge werden ons berichten, dat het met onze voorzitter naar omstandigheden goed gaat. Namens het Bestuur: M. Maas te Biervliet. Giro 84634. ATHLEfTIEK. Van Acker nog niet sterk genoeg voor Dobbelaere. Te Oostkamp heeft Staf Dobbelaere nogmaals bewezen, de meerdere te zijn over van Acker. 60 Athleten na men hier deel aan de buitengewoon zware cross, die over 9.6 k m. liep, er dienden 3 ronden van 1 km. en dan Alleen de beide geologen waren onge wapend. Na een klein uur door het bos gelopen te hebben, hetgeen nog wel eens met moeilijkheden gepaard ging, want slingerende lianen versper den hen vaak de weg, zodat het kap mes er aan te pas moest komen, arri veerde men plotseling op een vlakte, die rijk met gras en allerhande bloeiende planten begroeid was. Toen men deze vlakte op omzich tige wijze was overgestoken, dook men weer een bos in, maar het duurde geen vijf minuten of men stonds eens klaps voor een verzameling hutten, voor het grootste deel vervaardigd van stevige bladeren en takken. De mannen hielden halt en keken nauwkeurig in de richting van het dorpje. Maar daar was geen levend wezen te bekennen en met het geweer in de aanslag liep men naar het eerste huis. Kees riam zijn zaklamp en be lichtte door de opening de ruimte van het inwendige. Ook hier was geen levend wezen te bekennen en het on derzoek in de andere woningen had al evenmin resultaat. Het was een

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1952 | | pagina 1