Einde van eenjg misverstand.
Het verlaten eiland
ROZENOORD
E SCHAKEL
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN
8e Jaargang Nummer 365
Vrijdag 18 JAN. 1852
Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296
Verschijnt iedere Vrijdag
Abonnementsprijs
f 1,per kwartaal; franco
per post f 1,15
Prijs der advertentiën
10 cent per m.m.;
bij abonnement korting
Advertenties met „brieven
onder nr. of bij ons te
bevragen", 10 cent extra
De ontdekkingen
van Dr. Zimmerman.
„Het zal me daar bij de nieuwe
overburen ook een rommeltje zijn, zeg.
Ik beklaag die arme man, die er zo
mee op de koffie komt".
„Hoezo?" klonk de vraag.
„Nou, heeft U nog nooit gezien, dat
ze 's morgens maar op stap gaat, om
te winkelen, naar de stad en zo?".
„Ja, nu U het zegt, 't is me opge
vallen dat ze 's morgens zelden thuis
is. Als ze er wel is, dan zit ze voor
het raam wat te lezen, heeft mevrouw
van hiernaast me verteld. Toch moet
het er netjes uitzien".
„Nou maarreals ik een man
was, moest ik zo'n vrouw niet. Ik zeg,
's morgens in de huishouding en 's mid
dags eruit, als er tijd voor overgeble
ven is. Zo hoort het".
Tot zover de critiek. Het duurde
niet lang of de hele straat wist er
iets van te zeggen, ach, U weet wel hoe
dat gaat. Alleen men wist blijkbaar
niet, dat de critiek geheel ongegrond
was. Het vrouwtje in kwestie zorgde
voortreffelijk voor haar huishouding.
Het enige verschil was, dat ze in
harmonie met haar bizondere natuur
leefde, en haar werk op andere tij
den deed dan de traditionele. Ze
deed haar werk 's middags of
's avonds, al naar de aard ervan. En
het was geen gewoonte of een aan-
wendsel zonder meer, neen, welbe
wust georganiseerd.
De bekende Attïerikaanse psychiater
Dr. Zimmerman, heeft de zaak in een
rapport uiteengezet. Hij is de ontdek
ker van de A en de B mensen. Jaren
achtereen heeft hij -studie gemaakt van
dit onderwerp en zelfs in zijn eigen
gezin vond hij een bevestiging van zijn
nieuwe theorie.
Het gebeurde een paar jaar geleden,
dat Dr. Zimmerman bezoek ontving
van een jonge collega, 's avonds bij
hem aan huis, en dat deze stomver
baasd keek naar het dochtertje van
twee-en-een-half jaar, dat op het late
uur nog vrolijk over de vloer buitelde.
Toen Kay - zoals het meisje heette -
naar bed was, kon hij zich niet langer
bedwingen en keek demonstratief van
de deur naar de pendule. De psychiater
lachte en zei
„Wat ben ik toegeeflijk met de
kinderbedtijd, hè? Maar het kan geen
kwaad het je te verduidelijken. Ik laat
Kay namelijk opgroeien volgens haar
eigen psychiologische tijdsindeling - hoe
eerder ik daar precies achter kom hoe
beter. Het is misschien verbazingwek
kend, maar zelfs zo'n jong kind heeft
FEUILLETON
41)
door P. DE VRIES
„Welnu, wat ligt meer voor de hand,
dat die Duitsers er op een of andere
manier achter gekomen zijn, dat hier
wat te vinden is? Hetzij koper, hetzij
iets anders. In ieder geval iets wat
waardevol genoeg is om er de reis
voor over te hebben. Ik neem aan,
dat niet alle Duitsers hierheen getrok
ken zijn, maar wel veronderstel ik, dat
er zijn. Volgens deze gedachtengang
klopt toch alles als een bus, zou ik
denken".
Whiteheaven knikte langzaam toe
stemmend en ook Bream liet een kuchje
horen, ten teken, dat hij wel wat
voor de veronderstelling van Kees
voelde. Maar hij scheen het nu wel
letjes te vinden en stond op. „Ik stel
voor, dat we eerst nog maar een
paar uurtjes gaan slapen. Ik ben nu
al twee nachten in touw geweest en
verlang om eerlijk te zijn, naar de
een persoonlijk gevoel voor de dag
indeling die voor haar het heilzaamste
is. Zij openbaart een eigen verdeling
van de energie, waarbij ze 's avonds
het meest actief is en bizonder opge
wekt, terwijl ze 's morgens heel traag
en ongezellig doet. Dit nu is zuiver
individueel, bij ieder mens verschillend,
ongeacht van welk ras of van welke
familie ook.
Ik onderscheid twee groepen. De
A-groep die nogal vroeg wakker wordt
en niet lang blijft dommelen; hun
hersenarbeid ligt in de morgenuren.
Dit soort mensen gaat doorgaans
vroeg lunchen en is hongerig als een
ander nauwelijks klaar gekomen is.
Naarmate de dag vordert, vermindert
hun bekwaamheid tot werken. Ze
dwingen zichzelf haast om 's avonds
nog iets te doen en gaan vroeg naar
bed.
Zie dan eens de andere, minder
algemeen voorkomende groep. Welk
een hemelsbreed verschil.
De B-mens kan niet wakker worden,
komt met de grootste moeite op toe
ren, gebruikt hoogstens een licht ont
bijt en levert geen enkele prestatie
voor twaalf uur 's middags. Laat op
de avond pas is de B-mens in z'n
element en werkt met grote snelheid.
Is hij door vaste werkzaamheden ge
dwongen, zich aan de z.g. „normale"
uren te houden, dan zal zich dit in zijn
humeur openbaren. Niemand kan onge
straft zijn natuur verloochenen.
Is er voor één der groepen reden
tot ongerustheid?
Heeft hun gedrag iets uit te staan
met een gril, een slecht moreel of
meerdere of mindere zin voor traditie?
Niets daarvan.
Toen ik als jonge dokter alleen nog
maar verloskundige was, vroeg ik op
de zaal aan de hoofdzuster, wat zij
dacht van het kindje dat zo ijselijk stil
en slaperig was. Mijn blik volgend
lachte ze: „O, die? Moest U 's avonds
eens zien - dan zet 'ie alles op stelten".
Toen ik erop letten bleef, kwam ik
later steeds weer zulke gevallen tegen;
de kinderen zelf zijn volkomen nor
maal. Nachtuilen en vroege vogels
worden niet gemaakt, maar geboren.
Als huisdokter, en daarna als psy
chiater, heb ik er nauwkeurig aante
kening van gehouden en beschik zo
doende thans over een omvangrijke
hoeveelheid bewijsmateriaal, zowel wat
betreft de kinderen als de volwassenen.
Uit alles blijkt de natuurlijke aanleg.
Laat ik een paar voorbeelden noemen.
Een moeder van twee kinderen, een
jongentje van vier en één van twee
jaar, deed haar beklag over de drama's
die zich elke ochtend opnieuw voltrok
ken als de oudste uit z'n bed gehaald
kooi".
„Maar," opperde Kees, „is dat on
der de gegeven omstandigheden wel
verantwoord?"
Bream lachte grimmig. „Op het dek
wordt gewaakt en ik heb order ge
geven, dat bij ieder verdacht geluid
onmiddellijk alarm gemaakt moet wor
den. Laat dat maar aan onze matrozen
over. Ze hebben de hele oorlog door
op oorlogsschepen dienst gedaan. We
kunnen het waken wel aan hen over
laten".
En nu was ook Kees gerustgesteld.
Op het dek keek hij nog even, of hij
Josien zag, maar deze was waarschijn
lijk reeds naar haar hut gegaan, want
ook in de kombuis was ze niet en
tenslotte volgde hij Whiteheaven naar
de hut, waar even later beide in bed
lagen en al spoedig in een vaste slaap
verzonken waren.
HOOFDSTUK XXVII.
Na een stevig ontbijt, de volgende
morgen, werd het krijgsplan, zoals
Kees dit noemde, opgemaakt. Afge
sproken werd dat de kapitein met de
werd. Er was geen land mee te bezeL
len, al hoe vroeg hij de avond tevoren
er ook ingestapt was - z'n hersentjes
weigerden elke dienst en z'n ogen vie
len soms dicht onder het eten. Daar
de moeder had gemeend, te moeten
„doorzetten", constateerde ik een ge
vaarlijke achteruitgang in de algemene
gezondheidstoestand en het gezin moest
op staande voet de gang van zaken
veranderen, om blijvende schade te
voorkomen.
Een moeder met drie spruiten - twee
jongens en een meisje - maakte zich
zorg over de laatste, die, sinds haar
geboorte, een „gat in de dag" sliep,
terwijl zijzelf en de jongens er 's mor
gens zonder moeite uit kwamen. Ik
adviseerde een afwijkende dagindeling;
ze is thans één der beste architectes
van Amerika, maar maakt nooit afspra
ken op de voormiddag.
Twee samenwonende zusters, die het
overigens uitstekend met elkaar kon
den vinden, kwamen eens het „waar
om" vragen van hun verschillende
leefwijze. De één was lerares, en kon
er 's middags nooit haar hoofd „bij"
houden. De ander was op kantoor -
met opzet vlak bij huis gekozen -*en
kwam bijna elke morgen te laat. Zij
waren aan zichzelf verplicht, hun werk
tijden ten spoedigste te wijzigen.
Een grappig verschil tussen Roose
velt en Truman is, dat zij beide mar
kante voorbeelden zijn van de door
mij gemaakte groeperingen; Roosevelt
van B, Truman van A. Theodoor ging
's avonds laat pas onder de wol en
vertoonde zich als regel nergens in de
ochtenduren; Harry gaat aardig vroeg
slapen, om dan ook om zes uur 's mor
gens weer z'n ogen uit te wrijven!
Als het enigszins mogelijk is, moet
men tegenover zichzelf of tegenover
anderen, een dagindeling opstellen, die
de natuurlijke aanleg eerbiedigt. Ieder
weet, op welk uur van de dag hij het
best problemen kan oplossen, bezoek
ontvangen, een samenkomst beleggen,
een belangrijke bespreking voeren of
wat dan ook. Werk U zelf niet tegen,
door hier geen acht op te slaan. U
kunt meer doen dan U denkt".
Begint U tegen tien uur 's avonds
te geeuwen? U bent het A-type, zou
Dr. Zimmerman zeggen. Was U van
morgen weer op het nippertje, omdat
U zo doezelig bleef in Uw hoofd? Dan
hoort U in groep B. Laten we in het
vervolg wat minder mopperen op el
kaar, anders had Dr. Zimmerman de
hele kwestie net zo goed vóór zich
kunnen houden
(d. K.)
beide stuurlui niet aan de expeditie
op het eiland zouden deelnemen. Bo
vendien bleven er ook twee matrozen
aan boord achter en de kok verklaarde
eigener beweging niets te moeten
hebben van een wandeling op dat
eiland. „Stel je voor, dat er nog men
seneters zitten. Ik krijg al rillingen,
als ik er denk Brr mij niet ge
zien". Maar de koksmaat, een vrolijke
jongen van 18 jaar, wilde met alle
geweld mee. Zodat de overige opva
renden, de beide geologen incluis,
alsmede de marconist en de bootsman,
het eiland zouden gaan verkennen.
Men nam proviand mee voor een
dagreis en om half negen stapte men
van boord. Zonder dat men eigenlijk
een bepaalde weg had uitgestippeld -
tot nu toe had men nog geen wegen
ontdekt - liep men het bos in, White
heaven en Kees voorop. Daarachter
kwamen de marconist en josien, die
zich voor deze gelegenheid in een rij
broek had gehuld, en vervolgens de
anderen. Allen waren gewapend. De
meeste mannen droegen een geweer.
Josien had een kleine revolver op zak.
Na afloop van de feestmaand Decem
ber moge iets uit het huiselijk leven
van Rozenoord volgen.
Het begint met St. Nicolaas. 's Mid
dags brengt hij een officieel bezoek
met het muziekgezelschap „Apollo".
's Avonds volgt een gezellig avondje
met film, muziek en voordracht, bege
leid door een tractatie op chocolade
melk, krentenkoeken en snoeperijen.
Daarna beginnen reeds de voorbe
reidingen voor de Kerstavond op 24
December. Toen zaten allen weer ge
zellig bijeen rond de Kerstboom om
het grote feest te vieren. Dit jaar
werd het Kerstevangelie voorgelezen
door de Koningin (gramofoonplaat);
de Kerstpredicatie werd gehouden
door Ds. Fournier. Muziek en zang
vulden aan, waarbij een Kertzang werd
voorgedragen door de heer Reyne,
wat buitengewoon werd gewaardeerd.
Ook deze avond was er natuurlijk
chocolademelk en versnaperingen.
Verder wordt er tijdens de feestda
gen speciaal aandacht besteed aan de
maaltijden. Verschillende extraatjes
worden opgediend, terwijl het gewone
brood wordt vervangen door krente-
brood.
Het oudejaar wordt besloten met
een tractatie op oliebollen.
De lezer zal willen begrijpen, dat
dit alles buitengewoon op prijs wordt
gesteld door onze mensen van Rozen-
oord. Een woord van dank voor de
vele voorbereidingen is hier op zijn
plaats.
Vorige stand f 4476,70
Dhr. Wage van N.N. te Sluis - 10,
Ds. Blom van N.N. te A'burg
„uit dankbaarheid aan God
voor Rozenoord" - 5,
Totaal f 4491,70
Met hartelijke dank! Gesteund door
uw medeleven gaat het bestuur met
goede moed voorwaarts. Gelukkig ge
werden ons berichten, dat het met
onze voorzitter naar omstandigheden
goed gaat.
Namens het Bestuur:
M. Maas te Biervliet.
Giro 84634.
ATHLEfTIEK.
Van Acker nog niet sterk
genoeg voor Dobbelaere.
Te Oostkamp heeft Staf Dobbelaere
nogmaals bewezen, de meerdere te
zijn over van Acker. 60 Athleten na
men hier deel aan de buitengewoon
zware cross, die over 9.6 k m. liep, er
dienden 3 ronden van 1 km. en dan
Alleen de beide geologen waren onge
wapend. Na een klein uur door het
bos gelopen te hebben, hetgeen nog
wel eens met moeilijkheden gepaard
ging, want slingerende lianen versper
den hen vaak de weg, zodat het kap
mes er aan te pas moest komen, arri
veerde men plotseling op een vlakte,
die rijk met gras en allerhande
bloeiende planten begroeid was.
Toen men deze vlakte op omzich
tige wijze was overgestoken, dook
men weer een bos in, maar het duurde
geen vijf minuten of men stonds eens
klaps voor een verzameling hutten,
voor het grootste deel vervaardigd van
stevige bladeren en takken.
De mannen hielden halt en keken
nauwkeurig in de richting van het
dorpje. Maar daar was geen levend
wezen te bekennen en met het geweer
in de aanslag liep men naar het eerste
huis. Kees riam zijn zaklamp en be
lichtte door de opening de ruimte van
het inwendige. Ook hier was geen
levend wezen te bekennen en het on
derzoek in de andere woningen had
al evenmin resultaat. Het was een