BRILLEN NOORSE ZAKEN Het verlaten eiland ^rülemaeftei:" Een overpeinzing E SCHAI ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR WEST ZEEUWSCH-VLAANDEREN 8e Jaargang Nummer 364 Vrijdag 11 JAN. 1952 Drukkers-Uitgeverij: Firma SMOOR DE HULSTER - Dorpsstraat 10 - BRESKENS - Telefoon 27 - Giro 358296 Verschijnt iedere Vrijdag Abonnementsprijs f 1,per kwartaal; franco per post f 1,15 Prijs der advertentiën 10 cent per m.m.; bij abonnement korting Advertenties met „brieven onder nr. of bij ons te bevragen", 10 cent extra V Noorwegen verheugt rich in een ge leidelijk groeiende belangstelling van ons, Nederlanders. Het maakt welis waar deel uit van een Scandinavisch blok, dat uit principe niet gecharmeerd is op zoiets als de Westerse machts concentratie, op het Europese Continent, maar het heeft teveel ondervonden in de jaren 1940-1945, om zich nog eens afzijdig te houden. Zodoende is Noor wegen onze partner in het Atlantisch Pact geworden. Tezelfdertijd is het aantal sportuitwisselingen gestegen en daarmee het begrip voor eikaars op vattingen en prestaties. Voorts heeft Nederland een belangengemeenschap met hen aangegaan, t.a.v. de exploi tatie van atoomovens en wetenschap pelijk onderzoek, waarover beide par tijen tot dusver goed te spreken zijn. Ook laten de Noren hier verscheidene schepen bouwen, voor hun koopvaar dij, die evenals voor de oorlog zeer actief is en over de grootste handels vloot van Europa beschikt. „Vertel eens, hoe staat het erbij daarginder. Je bent er vorig jaar toch een poos naar toe geweest?" Zo'n vraag kan men verwachten, nu de avonden weer zo lang en knus zijn in ons vaderland. Maar 't is moeilijk, onder woorden brengen wat de bezoe ker van Noorwegen voelt, wat hij als- het-ware proeft in de lucht die hij inademt, in de sfeer die overal heerst - dat exclusieve, bevrijdende, zuivere. De mensen hebben ook iets anders - ze zijn zo bedaard en nuchter, zo stoer, gezond en onbedorven, zo natuurlijk, welwillend, gastvrij en galant zonder overdrijving. Noorwegen bezoeken is een gebeurtenis apart, een weldaad voor lichaam en geest. Ge speurt er vergeefs naar excessen, naar dronken lieden, naar opgeverfde vrouwen, naar al te sportief uitgedoste jongelui, of wat dan ook. Komt men wel iets van dien aard tegen, dan betreft 't onge twijfeld een buitenlander. We hebben de natuur van Noorwe gen mogen aanschouwen, in al haar eenvoud en pracht. Van vervoermid FEUILLETON 40) door P. DE VRIES Kees keek haar met een oog dicht aan en antwoordde: „Omdat ik niet meer wilde laten weten van mijn ge dachten omtrent de verdwijning van de 5000 mensen van Saint George. Ik had er geen zin in om jou mee te nemen. Daarom verzweeg ik het in dertijd. Nu je hier toch gekomen bent, heeft het geen zin meer om je on wetend te laten. Je ziet dus, daarbij gevoegd mijn ontdekking van gisteren, dat het gevaarlijk is op dit eiland. Dus je blijft gedurende de tijd, dat wij hier een onderzoek instellen, aan boord jongedame. Doe je het niet, dan loop de kans, dat je in handen van die kerels valt en dat zal naar alle waar schijnlijkheid niet zo prettig zijn". „Pfu!" blies de journaliste veront waardigd, terwijl ze haar landgenoot geringschattend aanzag, „wat denk je wel van me? In de eerste plaats is er OOSTBURG delen, is daarbij een fiets met hand remmen het geschiktst bevonden, om op allerlei plaatsen te komen. Als de kaart een kilometerslange stijgende weg aangeeft, is de landelijke autobus ech ter beter voor de gezondheid! Zo kwamen we in het onvolprezen Viker- sund, met z'n supergemoedelijke be volking, z'n bonte verzameling land huisjes en bloementuinen, de grote brug over de rivier waar jongens vis sen met een haakje aan een zwart garendraadje - net als hun Zwitserse soortgenoten dat doen aan de Rhöne in Genève. Zo kwamen we ook in Nedre Eggedal, een speelgoeddorp, waar we in het plaatselijk hottelletje de eerste gasten waren sinds haar vijf jarig bestaan! Het was er alles zo schoon, dat we gerust van de grond hadden kunnen eten, trouwens, nergens in Noorwegen hebben we stof gezien of geroken. In Aamot stonden bij aan komst de eieren met spek al op het vuur, en brood, gesneden en wel op tafel, met geitenboter, haring in sinaas appelsap, en suiker - wat een service - en onderwijl kwam een dikke bus chauffeur een riem brengen, die we een paar dagen tevoren ergens verge ten hadden - hij weigerde elke ver goeding - en iedereen kon je broer, zus, oom of tante wel zijn. De portier van het Noorse Storting (gelijk aan onze Tweede Kamer) incluis, die met ons de ronde deed door het hele ge bouw, en de directeur van het Nationaal Museum, die er behagen in schepte ons na sluitingstijd gedurende drie uur de inventaris te tonen - waarvoor hij ruim dertig sleutels hanteerde - en ons na afloop nog speciaal een diner aan bood, in oude stijl, bij een enorm open houtvuur. Ziet U, dat is Noors. Dat zijn vriendenhanden, die ons uitnodigend worden toegestoken. Dat Rusland meer belang stelt in de politieke gedragingen van het Noorse volk, is inmiddels vaak genoeg geble ken. Vóór de aansluiting bij het Atlantisch Pact b.v. trachtte het Krem lin op allerlei wijzen de regering te Oslo te intimideren. Daarna kreeg Oslo nota's en ten leste begon Moskou weer eens over Spitsbergen. Maar de Noren hadden hun zaakjes jurdisch keurig voor elkaar, en alle praatjes van Stalin's trawanten konden zij met een gerust geweten naast zich neerleg gen De toetreding tot het Atlantisch Pact werd dcor het Parlement goed- geen oorlog meer, dus ze hebben niets meer te vertellen en in de tweede plaats heb ik nu toch wel bewezen, dat ik op mezelf kan passen". „Jawel, dat is allemaal heel mooi, maar je vergeet, dat we hier op dit eiland geen politie of bezettingsautori teiten hebben, die de heren hun wil opleggen. Het zijn vrijbuiters en neem maar van mij aan, dat ze tot alles in staat zullen zijn, als ze een blanke vrouw ontdekken op dit eiland. En wat voor één Josien kleurde even, maar verklaarde kort en bondig, dat ze nu al die tijd in het gezelschap had verkeerd van hen die van plan waren om op dit eiland een onderzoek in te stellen en dat ze, nu men eenmaal het doel van de reis bereikt had, niet van plan was om als een gehoorzaam kind aan boord te blijven. „Ik ga met jullie mee en daarmee basta". Whiteheaven keek Kees aan, alsof hij zeggen wilde: Zie je nu wel, dat je met haar toch niets kunt aanvangen. Kees werd nijdig en stond met een ruk op, terwijl hij Josien ruw bij ha? gekeurd, met slechts n van de 150 stemmen tegen - namelijk die van de 11 communisten. Noorwegen heeft een machtig ver leden. Rond de Oslo-fjord liggen de historische voetstappen van Denen en Noormannen. Vlak aan de kade staat het oude kasteel van Koning Olaf nog in al z'n glcrie op een hoge rots, onder bewaking van een deel der militaire garde van het grotere, tegenwoordig in gebruik zijnde paleis. In de rots zelf is het rangeerterrein uitgehouwen voor de goederentreinen van het station Oslo, waar men ruimte tekort kwam. Overigens, de aanbiik van die oude Middeleeuwse burcht, als een arends nest op de rotsen? is beslist impone rend. Men zou er een filosofische be schouwing aan vast kunnen knopen over de op- en neergang van dit land, in vergelijking met de niet minder be- wogen geschiedenissen van andere Europese staten, zoals Italië (keizer Augustus), Frankrijk (het Frankenland van Karei de Groote), Engeland (Cromwell), Rusland (onder Catharina de Groote), Spanje, en per slot even eens het oude Nederland. Welk een macht heeft elk op z'n beurt gehad (J. P. de Klerk). Nadruk verboden. (J. P. d. K.) Dezer dagen is het verbod afgeko men voor ambtenaren, om lid te zijn van de Communistische Partij Neder land, of één harer mantelorganisaties. Gezien de droeve ervaringen van 1940 komt het velen voor, dat dit verbod niets te vroeg is afgekondigd, maar in ieder geval is het er nu, en men zal er rekening mee moeten houden. Op zichzelf heeft het niet veel stof opgewaaid, in de dag- en weekbladen van ons vaderland Wel echter de algemene, en nogal oppervlakkige motivering, die de Minister-President eraan heeft toege voegd. Het lijkt ons nuttig, kennis te nemen van een paar opmerkingen, die de hoofdredacteur van een vooraanstaand dagblad, hierover zijn lezers heeft voor gelegd. Immers, de Minister-President heeft gezegd, dat de regering de Democratie onzer dagen gerechtigd acht, ter be- schouders pakte. „Nu zul je eens goed naar me luisteren, klein eigenwijs ding! Je blijft aan boord. Ik wil niet, dat je je nodeloos in gevaar begeeft!" Josien pakte kalm zijn handen en trok die van zich af, waarna ze een pas achteruit deed. „Zeg eens, sinds wanneer sta ik onder curatele? Ik zal heus niet op mijn eigen houtje het eiland opgaan. Maar niemand kan mij tegenhouden, als ik met jullie meega. En laten we er nu maar niet verder over spreken, want ik ga toch mij eigen gang". ,en Wanhopig keek Kees van J|jm naar Whiteheaven, die met e%n van lach naar de twist iuistf verstoord hem naar Bream, die meJek. Tenslotte gezicht naar het meiskts terug slechts keerde hij naar zijivou, dat ik je nooit antwoordende: .(wijs nest!" ontmoet had..n en lachend spottend Ze in deze wederkerig \P .Paa_rna draaide ze zich om Zowel jong als oud hebben de komische avonturen van Sambo en Jocko met spanning gevolgd. Nu dit verhaal ten einde is, heb ben wij de hand weten te leggen op een nieuwe serie spannende avonturen van kapitein Klakkebos die op de leeuwenjacht ging. Dat dit lang geen eenvoudig karwei was en de kapitein in moeilijke situaties bracht, zult U in dit en volgende nummers kun nen zien en lezen. scherming van algemene belangen - en meer in het bizonder der menselijke vrijheden - beperkingen op te leggen aan hen, van wie duidelijk gebleken is, dat zij, als zij het bewind in handen kregen, de rechten en vrijheden van andersdenkenden zouden vernietigen. Als dit waar is, zo schrijft bedoelde hoofdredacteur, zal de lommerd niet veel geven voor de bezittingen van sommige politieke partijen. Wat zou er, bij voorbeeld, nog van de rechten en vrijheden van anders denkenden terecht komen, als de Partij van de Arbeid - waarvan de heer Drees persoonlijk actief lid is - de kans kreeg, haar (nieuwste) plannen practisch te realiseren? 't Is maar een vraag, doch de heer Drees heeft waarschijnlijk niet aan een verbod van de P. v. d. A. gedacht! En, wat denkt men van de Katho lieke volkspartij, die bij monde van de meerderheid harer leiders, niet onge negen is, de vrijheid van drukpers meer aan banden te leggen - t.o.v. de andersdenkenden Onze collega veronderstelt, dat de heer Drees ook niet een verbod van de K.V.P. overweegt. Hij komt daarom tot de gevolgtrek king, dat er meer gezegd is, dan men kan verantwoorden. De democratie is identiek aan dictatuur, als zij toepast, wat de Minister-President „moreel ge rechtigd" acht Het ambtenarenverbod op zichzelf is ieder duidelijk. Wat moeten we van de motivering denken? Het is toch geen onderdeel van een algemene bestrijding van hen, die de rechten en vrijheden van andersdenken- ken misschien in gevaar brengen? Wij menen, dat elke ambtenaar een vertrouwenspositie bekleedt, waarbij sien," meende Whiteheaven gerust stellend te moeten opmerken. Dat meisje is wei in staaf om op zichzel' te passen. Maar iets anders. Ik ze zeggen, er klopt tc^h iets nie'. Ais;'1 me niet vergis 's dat het berp'ie over die Du'^e duikboofbemanrvg- Kees kn"!e en nam het knipse^* hand K°ed en zo kwaad a)net eins ertaalde h'i het bericht ,lef En.:T ,De vaand fluitend met een paar borden en Je kombuis. „Maak je niet druk over miss Jo- vooral Bream éerde Jwlettend. Weliswaar had'1' van Whiteheaven ai het een er.'lder in grote trekken vernomen, ma-'u hoor- de hij ook de finesses. De ingenieur knikte daclltzaam, toen Kees met de vertak .!c,aar was stak een sigaret op, na' er Kees een gepresenteerd h' »Weet je, Kees," zei hij op kal ».er zün toch enkele dingen, miJns inziens niet klopppen. Ot'f beginnen is er sprake van een ,n de Stille Zuidzee, waar i'aln."en zijn. Wel rondom Saint G^e geen riffen. Evenmin om andere Solomons- eilanden. Dat JVn ®.en' Het tweede is, aangenori e Duitse duik-

Krantenbank Zeeland

De Schakel | 1952 | | pagina 1