'Onderweg van een voorstelling naar huis, dacht ik: wie ben ik om Pien een kind te onthouden?' asssm moet staan, maar het publiek heeft geen idee. Zo moet het zijn.'' ,,Weet je dat ik een bloedhekel aan kamperen heb? Daar heb ik in een voorstelling nog een sketch van gemaakt en daar is niets aan gelogen. Vroeger met mijn ouders en broer Jos vond ik het prachtig, maar daarna had ik er al snel genoeg van. Op mijn 30ste heb ik al mijn campingspullen aan Jos gegeven.'' ,,Nee. Nee! Wat denk je zelf? Staat een man op het podium met een rol King in zijn onderbroek, een hemdje aan, een kabouter muts op zijn hoofd en van achteren blote billen: denk je dat voor zo'n kerel de bloed mooie vrouwen zich verdringen bij de kleedkamerdeur? Dacht het niet. Boven dien was ik er ook niet zo mee bezig, ik had het gevoel dat verkering al snel ten koste ging van het vak. Ik had weleens een vrien dinnetje hoor, ik ben er zelfs door eentje ooit het huis uit getrapt en dat heeft me jaren pijn gedaan. Maar ik was niet goed in relaties; het moest niet te veel tijd kosten allemaal.'' ,,Zeker, zij heeft mij veel rustiger gekregen. En dat moest ook hoor, dat was hard nodig. Mijn vak ging altijd voor al het andere. Zij heeft mij leren zien dat er meer is dan op treden. Ik was een tijdlang niet te stoppen, ging maar door. Totdat ik in De Kleine Komedie ooit na een pianostukje op wilde staan en omlazerde. Dankzij Pien kan ik nu ook rust pakken. Ik vind het tegenwoordig heerlijk om met haar een avond op de bank te liggen en te netflixen. Ik was nooit zo'n televisiemens, maar kijk nu de prachtigste series. The Crown, The Queen's Gambit na tuurlijk en nu The Restaurant. Is mooi man, Zweeds, met een paar goede types er in.'' Hij ontmoette zijn latere vrouw voor het eerst in de Stadsschouwburg Groningen, waar Pien als programmeur van jeugdvoor stellingen werkte. ,,Ik zag haar toen ik daar speelde door de gang van de schouwburg lopen en in het kantoortje zitten, in 2000 was dat, en dacht: wat een leuke meid is dat. Ik heb haar mee uit gevraagd en we belandden die avond samen met Herman Finkers in een kroeg. Hij zat tussen ons in, maar hij had het gauw door. Hij vroeg: zal ik jullie niet even samen laten? Dat had hij goed gezien, die Herman.'' Vijfjaar later werd Mink geboren. ,,Pien is altijd duidelijk geweest: zij wilde een kind. Ik twijfelde en twijfelde. Zou ik dan niet mijn vrijheid opgeven? Zou het me niet mijn carrière kosten? Kon ik nog alles doen wat ik wilde? Iedereen die ik om advies vroeg, zei iets anders. Na jaren tobben zat ik 's nachts een keer in de auto, van een voorstelling op weg naar huis, en dacht ik: wie ben ik om Pien een kind te onthouden? Ik ben altijd op pad, zij is altijd maar in haar eentje hier. Ik kwam thuis en ben om 2 uur 's nachts linea recta naar boven gelopen, naar Pien.'' Luide lach. ,,Nee, nee, dat niet. Maar ik heb toen wel gezegd: ik wil een kind. En ik heb er geen moment spijt van gehad. Ik ben dol op dat joch, op elke leeftijd vind ik het mooi. Pien en ik waren al behoorlijk gek samen, nu is het alleen maar nog gezelliger. Pien had nog wel een kind gewild, maar ik vond het goed zo. Wij zijn echt een drie- eenheid, dat vind ik prachtig. En mijn werk en vrijheid zijn nauwelijks veranderd. Ook en vooral omdat Pien hier thuis het hele fort bestiert en mij alle ruimte geeft om te spelen. Alle angsten en bezwaren die ik vooraf had, bleken ongegrond. Ik kan nog alles doen wat ik wil en ik heb er een kame raad bij. Een keer per jaar gaan Mink en ik samen op reis. Vlak voor de coronacrisis waren we vijf dagen naar Barcelona. Voor het voetbalstadion natuurlijk, maar Mink is ook gek van architectuur. Da's mooi man, met zo'n joch een hele dag langs gebouwen lopen. Onze volgende reis is naar Parijs, daar wil hij graag heen.'' ,,Wat ik heel graag doe is optreden, uit eten gaan en naar ons huis in Zuid-Italië afreizen. Dat kan allemaal niet, ik ben finaal uit mijn ritme gehaald.'' Zet drama tische stem op: ,,'Hier zit een gebroken man!' Nee hoor, helemaal niet. We zijn gezond, financieel is er gelukkig nog niets aan de hand en ik heb nu veel tijd met Pien en Mink. Ik mis alleen het kapot zijn op vrijdagavond, na vier voorstellingen in een week. Zaterdag lang in je ochtendjas de krant lezen, uit eten met het spul en op zondag bij Minks hockeywedstrijd kijken. Dat allemaal met het prettige gevoel dat j e het verdiend hebt, na een week hard werken. Ik word lui, voor het eerst in mijn leven. Daarom zei Pien ook: ga nou eens aan dat boek werken. Ze had gelijk, ik heb er zo'n lol mee gehad.'' Hij loopt naar de andere kant van het huis. Naar Pien en Mink, die inmiddels bij zijn moeder aan de keukentafel is aangescho ven voor zijn thuisschoolwerk. Zijn vader pakt z'n weer opgeladen telefoon. De stek kerdoos ligt op zo'n trolley waarmee cabine personeel eten en drinken rondbrengt. ,,Die komt uit dezelfde voorstelling als de stoel.'' Op de zijkant staat Tamaii Air en daaronder drie Chinese karakters. „Bestaat ook niet, hebben wij zelf verzon- lilfM Pp g* BtipjT (€17,50). Maar u had dus net zo goed camping baas kunnen zijn geweest? In het boek over uw jonge jaren komen weinig vrouwen voor. Had u in die tijd niet v eel meiden achter u aan zitten? Dat veranderde met de komst van Pien? Jullie maakten er direct werk van? Voor iemand die zo aan zijn vrijheid hangt, moet het een beklemmend jaar zijn geweest. Goh, ik ken die maatschappij helemaal niet. nen voor de voorstelling. Machtig mooi, toch?" Dat wordt nooit wat verschijnt dinsdag bij uitgeverij Brandt ZATERDAG 6 MAART 2021 13

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 93