'Onderweg van een
voorstelling naar huis, dacht
ik: wie ben ik om Pien een
kind te onthouden?'
asssm
moet staan, maar het publiek heeft geen
idee. Zo moet het zijn.''
,,Weet je dat ik een bloedhekel aan kamperen
heb? Daar heb ik in een voorstelling nog
een sketch van gemaakt en daar is niets aan
gelogen. Vroeger met mijn ouders en broer
Jos vond ik het prachtig, maar daarna had
ik er al snel genoeg van. Op mijn 30ste heb
ik al mijn campingspullen aan Jos gegeven.''
,,Nee. Nee! Wat denk je zelf? Staat een man
op het podium met een rol King in zijn
onderbroek, een hemdje aan, een kabouter
muts op zijn hoofd en van achteren blote
billen: denk je dat voor zo'n kerel de bloed
mooie vrouwen zich verdringen bij de
kleedkamerdeur? Dacht het niet. Boven
dien was ik er ook niet zo mee bezig, ik had
het gevoel dat verkering al snel ten koste
ging van het vak. Ik had weleens een vrien
dinnetje hoor, ik ben er zelfs door eentje
ooit het huis uit getrapt en dat heeft me
jaren pijn gedaan. Maar ik was niet goed in
relaties; het moest niet te veel tijd kosten
allemaal.''
,,Zeker, zij heeft mij veel rustiger gekregen.
En dat moest ook hoor, dat was hard nodig.
Mijn vak ging altijd voor al het andere. Zij
heeft mij leren zien dat er meer is dan op
treden. Ik was een tijdlang niet te stoppen,
ging maar door. Totdat ik in De Kleine
Komedie ooit na een pianostukje op wilde
staan en omlazerde. Dankzij Pien kan ik nu
ook rust pakken. Ik vind het tegenwoordig
heerlijk om met haar een avond op de bank
te liggen en te netflixen. Ik was nooit zo'n
televisiemens, maar kijk nu de prachtigste
series. The Crown, The Queen's Gambit na
tuurlijk en nu The Restaurant. Is mooi man,
Zweeds, met een paar goede types er in.''
Hij ontmoette zijn latere vrouw voor het
eerst in de Stadsschouwburg Groningen,
waar Pien als programmeur van jeugdvoor
stellingen werkte. ,,Ik zag haar toen ik daar
speelde door de gang van de schouwburg
lopen en in het kantoortje zitten, in 2000
was dat, en dacht: wat een leuke meid is
dat. Ik heb haar mee uit gevraagd en we
belandden die avond samen met Herman
Finkers in een kroeg. Hij zat tussen ons in,
maar hij had het gauw door. Hij vroeg: zal
ik jullie niet even samen laten? Dat had hij
goed gezien, die Herman.''
Vijfjaar later werd Mink geboren. ,,Pien
is altijd duidelijk geweest: zij wilde een
kind. Ik twijfelde en twijfelde. Zou ik dan
niet mijn vrijheid opgeven? Zou het me
niet mijn carrière kosten? Kon ik nog alles
doen wat ik wilde? Iedereen die ik om
advies vroeg, zei iets anders. Na jaren
tobben zat ik 's nachts een keer in de auto,
van een voorstelling op weg naar huis, en
dacht ik: wie ben ik om Pien een kind te
onthouden? Ik ben altijd op pad, zij is altijd
maar in haar eentje hier. Ik kwam thuis
en ben om 2 uur 's nachts linea recta naar
boven gelopen, naar Pien.''
Luide lach. ,,Nee, nee, dat niet. Maar ik heb
toen wel gezegd: ik wil een kind. En ik heb
er geen moment spijt van gehad. Ik ben
dol op dat joch, op elke leeftijd vind ik het
mooi. Pien en ik waren al behoorlijk gek
samen, nu is het alleen maar nog gezelliger.
Pien had nog wel een kind gewild, maar ik
vond het goed zo. Wij zijn echt een drie-
eenheid, dat vind ik prachtig. En mijn werk
en vrijheid zijn nauwelijks veranderd. Ook
en vooral omdat Pien hier thuis het hele
fort bestiert en mij alle ruimte geeft om te
spelen. Alle angsten en bezwaren die ik
vooraf had, bleken ongegrond. Ik kan nog
alles doen wat ik wil en ik heb er een kame
raad bij. Een keer per jaar gaan Mink en ik
samen op reis. Vlak voor de coronacrisis
waren we vijf dagen naar Barcelona. Voor
het voetbalstadion natuurlijk, maar Mink
is ook gek van architectuur. Da's mooi
man, met zo'n joch een hele dag langs
gebouwen lopen. Onze volgende reis is
naar Parijs, daar wil hij graag heen.''
,,Wat ik heel graag doe is optreden, uit
eten gaan en naar ons huis in Zuid-Italië
afreizen. Dat kan allemaal niet, ik ben
finaal uit mijn ritme gehaald.'' Zet drama
tische stem op: ,,'Hier zit een gebroken
man!' Nee hoor, helemaal niet. We zijn
gezond, financieel is er gelukkig nog niets
aan de hand en ik heb nu veel tijd met Pien
en Mink. Ik mis alleen het kapot zijn op
vrijdagavond, na vier voorstellingen in een
week. Zaterdag lang in je ochtendjas de
krant lezen, uit eten met het spul en op
zondag bij Minks hockeywedstrijd kijken.
Dat allemaal met het prettige gevoel dat
j e het verdiend hebt, na een week hard
werken. Ik word lui, voor het eerst in mijn
leven. Daarom zei Pien ook: ga nou eens
aan dat boek werken. Ze had gelijk, ik heb
er zo'n lol mee gehad.''
Hij loopt naar de andere kant van het huis.
Naar Pien en Mink, die inmiddels bij zijn
moeder aan de keukentafel is aangescho
ven voor zijn thuisschoolwerk. Zijn vader
pakt z'n weer opgeladen telefoon. De stek
kerdoos ligt op zo'n trolley waarmee cabine
personeel eten en drinken rondbrengt.
,,Die komt uit dezelfde voorstelling als de
stoel.'' Op de zijkant staat Tamaii Air en
daaronder drie Chinese karakters.
„Bestaat ook niet, hebben wij zelf verzon-
lilfM
Pp g*
BtipjT
(€17,50).
Maar u had dus net zo goed camping
baas kunnen zijn geweest?
In het boek over uw jonge jaren komen
weinig vrouwen voor. Had u in die tijd
niet v eel meiden achter u aan zitten?
Dat veranderde met de komst van Pien?
Jullie maakten er direct werk van?
Voor iemand die zo aan zijn vrijheid
hangt, moet het een beklemmend jaar
zijn geweest.
Goh, ik ken die maatschappij helemaal
niet.
nen voor de voorstelling. Machtig
mooi, toch?"
Dat wordt nooit wat verschijnt
dinsdag bij uitgeverij Brandt
ZATERDAG 6 MAART 2021 13