,,Ik heb veel aan die ervaringen uit mijn
beginjaren gehad. Als je zo veel schreeuwen
de jongeren voor je hebt gehad en biergla
zen die om je oren vliegen, dan word je niet
snel bang. Ik kan wel een stootje hebben.
Onlangs - nou ja, het was bij een van de
laatste voorstellingen, ook alweer bijna een
jaar geleden potdomme - ging een man in
het midden van rij 3 plots staan. Hij moest
eruit, de halve rij moest opstaan, weet je
wel. Door de ervaring van die beginjaren
sta ik dan niet meer stijf van de spanning.
Ik liep arm in arm met die man naar de
uitgang, waar ik net zo lang heb gewacht
tot-ie terugkwam. Beetje ijsberen, op m'n
horloge kijken. De zaal vindt dat prachtig.
Maar die mensen weten ook: als die kerel
terugkomt, sloopt Visscher hem. Dat doe ik
meestal ook, maar deze man zei echt iets
lolligs toen hij terugkeerde. Dat hij het aan
z'n prostaat had of zo, of dat mijn voorstel
ling te lang duurde. Iedereen moest lachen,
ik ook. Prima, hij wint. Ik heb 'm keurig
gearmd teruggebracht naar zijn plek.''
Thuis in Veendam was Bert Visscher gek
van Tommy Cooper en Monthy Python. ,,Je
wist nooit wat er ging gebeuren, dat wilde
ik zelf ook. Het mooiste is - nu nog - als het
publiek na afloop zegt: keihard gelachen,
maar ik kan je niet meer zeggen waarom.
Als de mensen geen idee hebben wat er
nu weer gaat gebeuren, doe ik mijn werk
goed. Nee, ik ben niet de man van de mooie
liedjes, of het geëngageerde cabaret. Dat
kunnen anderen veel beter. Maar begin
jaren 80 kwamen met Brigitte Kaandorp,
Waardenberg De Jong en mijzelf arties
ten op die ander cabaret maakten dan het
publiek gewend was. Absurdistisch, zonder
conventies en niet van dat geëngageerde.''
Na de havo doorliep Visscher de pedago
gische academie in Winschoten. ,,Ik was 17,
wist niet wat ik wilde en dacht: die oplei
ding is heel breed en duurt slechts drie
jaar. Dan heb ik op m'n 20ste een hbo-
diploma en kan ik altijd nog rondkijken.''
Na de opleiding is hij twee jaar lang leer
kracht in het basisonderwijs. Meer en meer
treedt hij op als cabaretier. ,,Ik vond het
onderwijs leuk, maar toch ook beklem
mend. Je moest wel om half 8 op school
zijn en na de lessen nog uren vergaderen.
Dan keek ik naar buiten, naar het café aan
de overkant en dacht: daar mag ik nu niet
een grote cappuccino drinken. Zo'n beper
king in vrijheid, dat zit mij enorm dwars.
En ja, nu is het wel zo dat ik als ik weer op
mag treden, ook om 8 uur in de schouw
burg moet staan waar ik geboekt ben. Maar
op het podium kan ik doen en laten wat ik
wil, hoef ik me nergens aan te houden. En
de rest van de tijd ben ik vrij om te gaan en
te staan waar ik wil.''
Hij gaf zichzelf tot zijn 30ste om door te
breken. ,,Ik had toen bijna een lap grond in
Portugal gekocht met een vriend, waar we
een camping op zouden beginnen. Toen ik
oude agenda's zocht voor dit boek, kwam ik
een brief van hem tegen, waarin hij schreef
dat hij een echt goede baan kon krijgen. Ik
antwoordde dat hij die moest aanvaarden,
want dat Portugese verhaal was een onzeker
avontuur. En net op dat moment begonnen
de KRO en daarna de VARA mijn voorstel
lingen uit te zenden en stroomden de zalen
vol. Terwijl: ik heb cassettebandjes met
oude voorstellingen en als ik die terug
luister denk ik: dat was niet best, Visscher.
Ik kwam op met een koffer vol rotzooi en
wist na tien minuten eigenlijk niet meer
waar ik was. De scènes duurden te lang, ik
sprak te snel. Dat is met de jaren wel beter
geworden. Tegelijk geldt dat het nooit te
gelikt mag worden, het moet een beetje
georganiseerde idioterie zijn. Ik weet op
elke seconde van een voorstelling waar ik
12
