De buurtschap
Pbje
'Mooie plekjes
zijn zeldzaam,
er wordt veel
opgekocht door
Belgen'
Dit is een serie over buurtschappen en
gehuchten in Zeeland. Leven tussen
lucht en klei. Vandaag aflevering 33:
Scherpbier, een kronkelig binnendijkje
halverwege tussen Oostburg en
Groede met 180 graden uitzicht op de
polders.
Soms heb je als buurt
schap een duwtje no
dig. Dat kregen ze op
Scherpbier. Preciezer:
Corien Nortier-Lo-
kerse kreeg dat zetje. In juli 2019
kwam ze met haar man Sjaak-Jan
op Scherpbier nummer 1 wonen,
onderaan de Henricusdijk. Aan
het eind van die zomer wilde ze
naar Oostburg fietsen. Vlak bij
haar huis werd ze door een auto
geschept. Ze vertelt: „Wonder bo
ven wonder had ik alleen mijn
rechter duim gebroken. Alle
buurtbewoners hoorden van mijn
ongeluk. We belegden een tuin
feest, op z'n Amerikaans, iedereen
nam iets mee. Er waren er zeker
twintig, alle permanente en va
kantievierende bewoners kwa
men die middag samen. Met z'n
allen waren we het erover eens dat
er hier veel te hard wordt gereden
en dat we dat bij het waterschap
wilden aankaarten. Dat overleg
moet nog plaatsvinden. Er is wel
één tastbaar resultaat, we hebben
nu een groepsapp."
Onder de witte plaatsnaambor
den wordt in het blauw 30 kilome
ter per uur aangeraden. Helaas,
vrijwel niemand die zich daaraan
houdt, zeggen de bewoners. Die
zijn overigens op de vingers van
twee handen te tellen. Vier huizen
zijn permanent bewoond, de ove
rige vijf a zes dienen als vakantie
verblijf. Een flink deel van de wo
ningen staat pal langs de weg. Stap
je uit de voordeur, dan moet je
eerst kijken of er geen auto aan
komt. De buurtschap ligt langs
een bochtig dijkje dat ooit een fort
omarmde. Van die vesting is niets
meer te zien, maar de scherpe
bochten zijn gebleven. En ook de
naam. Scherpbier - Scherbier in
het dialect - zou slaan op de drank
die de soldaten er zo'n vier eeu
wen geleden dronken. Er zijn be
woners die een adequate oplossing
voor het verkeersprobleem voor
stellen. Leg een nieuwe ver
binding van
de splitsing
van de
Scherp-
bierseweg
en de
Krabbe-
dijk naar
de Maai-
dijk. Met die af
korting is Scherpbier
zelf alleen nog van
belang voor bestemmingsverkeer.
We ontmoeten Corien Nortier-
Lokerse (1967) als ze gehuld in een
overall een kruiwagen vol puin
een container inrijdt. Er wordt
verbouwd, de woonkamer wordt
uitgebreid voor meer zitcomfort
en licht op het zuidwesten. Corien
heeft de tijd, na lang in de reis
branche te hebben gewerkt begon
ze drieënhalf jaar geleden een ei
gen reisbureau aan huis. Door de
coronacrisis ligt dat nu stil en kan
ze bouwvakken en schilderen. Ze
wijst: daar, bij die schuur met die
strepen aan de Mosterdweg heeft
ze 26 jaar gewoond. Haar man runt
daar een mechanisatiebedrijf. Hun
twee zoons Laurens en Yves-Jan
werken mee en willen in de toe
komst de zaak voortzetten en er
ook wonen. Corien: „We
vonden het tijd om letter
lijk afstand te nemen en
naar iets anders in de pol
der uit te kijken.
Mooie plek
jes zijn zeld
zaam, er
wordt veel
opgekocht
door Belgen.
Dit was een in
2008 gebouwd
vakantiehuis, met twee wc's en
drie badkamers, je kon er met drie
generaties vakantie vieren. Het is
heerlijk hier, de tuin, mijn eigen
kantoor en 180 graden polder-
zicht."
Even aankloppen bij de buren.
Het huis van Lot Schrameijer
(1963) en Jurgen Winkler (1951)
ligt als het ware in de voortuin van
nummer 1. Zij hebben een dubbel
nummer, 2 en 3, wat aangeeft dat
ze van twee woninkjes één heb
ben gemaakt. Handig voor een
kunstenaarsechtpaar dat atelier
ruimte nodig heeft. Jurgen maakt
beelden, installaties, tekeningen
en foto's, Lot heeft heel wat expo-
sities met collages, schilderijen en
(boek)illustraties op haar naam
staan en ze geeft les aan ARTEZ
hogeschool voor de kunsten in
Arnhem. Scherpbier is hun
tweede woning, ze verblijven er
gemiddeld vier maanden per jaar,
de overige tijd zitten ze in een ap
partement met atelier in Amster
dam Oud-West.
Lot heeft in West-Zeeuws-
Vlaanderen een eigen geschiede
nis. Haar vader, landschapsschil
der Flip Schrameijer (1919-2007),
verzeilde met zijn gezin in de ja
ren 60 van de vorige eeuw vanuit
Amsterdam in het land van Cad-
zand. Met bevriende families vier
den ze vakantie in bunkers aan de
kust. Bunker de Zeemeeuw, zon
der licht, gas en water, die herin
nert Lot zich. Haar vader tekende
veel aan de Zeeuws-Vlaamse kust.
Vorig jaar stond er een expositie
van zijn werk gepland in de Grote
Kerk van Groede. Die ging niet
door, komende zomer krijgt hij
een herkansing.
Vader Schrameijer en moeder
Eila Loudon - zij was keramiste -
kochten het oude arbeidershuisje
op Scherpbier in 1969 en woonden
er tien jaar permanent. Lot bracht
er vanaf haar 6de alle vakanties
ZATERDAG 6 MAART 2021 GO
JAN VAN DAMME
Corien Nortier-Lokerse:
hebben nu een groepsapp."
Lot Schrameijer en Jurgen Win
kler: ,,Het voelt als retraite."
Corien Nortier-Lokerse
Pieter Isaac de Hullu: ,,De men
sen hebben het me gegund."
