Mensen begeleiden
bij het sterven, dat
kun je maar één keer
doen en dan moet
het goed zijn
wisselden tekst uit. Zo kwam de roman tot
stand.
Het is een boek waar om gelachen kan
worden, dat mensen misschien over de
streep trekt om in de zorg aan de slag te
gaan. Maar ook een boek waarin ik duide
lijk maak dat beleidsmakers en mensen
op de werkvloer beter naar elkaar moeten
luisteren. Mijn collega's moeten, zeker in
zo'n zware tijd als nu, meer voor zichzelf
opkomen. Als je té loyaal bent en constant
doorwerkt, roosters opvult, brand je op en
worden problemen nooit echt zichtbaar.''
Na zijn middelbare school heeft Helmon
der Tommie Niessen net als veel leeftijd
genoten geen idee wat hij wil. Ja, uit huis
gaan om de vrijheid te proeven en rond te
hangen met zijn vrienden. Maar zijn cv
oogt als een wirwar aan probeersels. ,,Bij
de beroepskeuzetest bungelde zorg onder
aan het lijstje. Ik had ook vooroordelen:
het leek me niet cool, iets voor vrouwen.
Bejaarden wassen, daar had ik geen zin in.
Daarom begon ik met juridisch werk; daar
na volgden ict, marketing, cultureel werk
en beveiliging. Het boeide me allemaal
,,Omdat ik ook in een hospice heb gewerkt,
heb ik inmiddels vaker mensen zien ster
ven. Dat went nooit, maar ik kan er beter
mee omgaan. Hen en hun naasten tijdens
dat proces begeleiden kun je maar één keer
doen en dan moet het goed zijn. Voor mij
betekent dat: niet te veel aanwezig zijn. Het
zijn intense momenten
die op een bepaalde
manier ook mooi zijn,
omdat ze bij de circle of
life horen. Loslaten hoort
bij het leven.''
niet. Toen ik het echt niet meer wist zei ik:
mama, mag ik terug naar huis? Haar ant
woord: nee, leer maar op eigen benen staan.
,,Mijn begin in de zorg was puur praktisch.
Ik had geld nodig. Ik ging poetsen bij oude
re mensen in een complex in Helmond. Hun
appartementen waren klein en ik had vier
uur tijd om schoon te maken. Maar het kwam
vaak voor dat sommigen zelf aan de slag
gingen met stofzuiger en dweil, de dag
voor ik kwam, zodat er tijd was om gezellig
te kletsen. Ze hadden meer behoefte aan
dat praatje dan aan een schone vloer. Hun
verhalen interesseerden mij. Toen ben ik
eerst een opleiding tot verzorgende gaan
volgen, en later tot verpleegkundige.''
De Brabander, vader van een zoontje en
een dochtertj e, lijkt in niets meer op die
onverschillige jongen en praat met passie
over zijn vak. ,,Het is mooi dat ik mensen
mag helpen die alles al hebben meegemaakt.
Ik kan veel van hen leren, vind het mooi
met hen het gesprek aan te gaan over het
leven. Hoe gingen ze om met tegenslagen?
Hoe pakten ze het aan met de opvoeding
van kinderen? Er zit veel wijsheid in hen.
En brutaliteit en humor. Het zijn net echte
mensen. Zonde dat we daar niet meer ge
bruik van maken. En dom om in coronatijd
over hen als dor hout te spreken.
Tommie Niessen
Kastanjehove
Kastanjehove verschijnt
bij Ambo Anthos (€20).
ZATERDAG 6 MAART 2021 31
