'Ik ben
niet ban
meer, wej
voorzichtig.
Af en toe zie ik
mensen, maar
alleen buiten'
-mm
m
m
Nee, de laatste van zijn 'corona
kronieken' is zeker nog niet verschenen.
Noch ontbreekt het hem aan inspiratie,
na een jaar lang, zes dagen per week tikken
over zijn gezin in coronatijd. 'Volgens
voorzichtige voorspellingen moet het
ergens na de zomer gebeurd zijn met de
crisis', schrijft hij in zijn bundel. 'Maar
wat zijn voorspellingen nog waard? Hebben
we juist het afgelopen jaar niet geleerd dat
ons leven onvoorspelbaarder dan ooit is
geworden? Ik probeer dan ook niet meer
ver vooruit te kijken. Morgen is in deze
gekke wereld al een heel eind.'
Dat er nu een bundel van verschijnt, was
nooit het plan. Ondanks een lange carrière
in de journalistiek - Poorthuis (64) was on
der meer hoofdredacteur van HP/De Tijd en
adjunct-hoofdredacteur van Vrij Nederland,
De Pers en Het Parool - had hij nog nooit
geschreven over zijn eigen leven. ,,Nu vond
ik de journalistieke aanleiding zo groot,
dat het logisch leek het wel te doen. Het is
mijn beroep te schrijven over wat er gebeurt
in de wereld.'' En kijk: ontzettend veel men
sen bleken dat te lezen.
Het is een tijdsdocument geworden,
constateert Poorthuis nu. Over de eerste
angst voor het onbekende. De scholen-
*A?1-?3?Gh3
sluiting. Online vergaderingen, mond
kapjes en worstelende middenstanders.
Maar ook de veerkracht van zijn vier kinde
ren. ,,Toen de pandemie net uitbrak durfden
we geen fietsknopje op de lantaarnpaal
meer aan te raken. Het virus kon overal
zijn. Het was zoveel enger dan het nu was.''
Zijn eerste column verscheen op 14 maart
2020. ,,Het virus was net een week in
Nederland. Ik heb astmatische bronchitis;
mijn longen zijn elf jaar ouder dan ik ben,
zegt de arts. Meerdere keren per jaar krijg
ik longontsteking, ik ben gevoelig voor alles
wat van buiten komt. Precies voor dit virus,
dus. In overleg met mijn collega's besloot ik
die dag naar huis te gaan. Ik voelde me on
veilig. We zagen de beelden van de zieken
huizen in Brabant, waar de ic's overliepen.
De redactie van een krant is een bijenkorf
van mensen uit alle windstreken, die voort
durend aan- en afreizen en met mensen
praten, want dat is ons beroep. Eén ding
was duidelijk: oudere mensen zijn een gro
ter en sneller doelwit voor het virus. Dus
28
