'IK HEB NOG NOOIT ZOIETS
ENGS MEEGEMAAKT'
24
Televisiepresentator Pascal
Tan (27) was in 2018 voor een
reportage van Het Klokhuis in
het rampgebied.
,,In mijn tienerjaren vertelde
een vriendin mij in een droom
dat ik later zou doodgaan aan
radioactieve straling. Toen ik
in 2018 door Het Klokhuis werd
Gevoel van
schaamte
'Bij de geor
ganiseerde
tours willen
de gidsen het
vooral hebben
over de mooie
bloesems in de
bomen.'
gevraagd om een aflevering
te filmen in Fukushima, werd
ik dus behoorlijk nerveus.
Maar ik ben nu eenmaal een
adrenalinejunkie, dus het idee
van een verlaten spookstad
sprak mij stiekem wel aan.
Toen wij aankwamen, moesten
er in twee dagen zoveel moge
lijk interessante locaties en
verhalen worden gefilmd.
Het begon met een georgani
seerde tour door lokale gidsen,
die het vooral, en bij herhaling,
hadden over de mooie Japanse
bloesembomen. Blijkbaar heerst
er onder Japanners nog steeds
een enorm gevoel van schaam
te om het echte verhaal te
vertellen. Wij wisten al snel:
zo gaat het nooit lukken om
een objectieve reportage te
maken, dus besloten we verder
te toeren met een eigen busje.
Zo ontdekten we miljoenen
vuilniszakken met radioactieve
grond, waarvan niemand weet
wat ermee moet gebeuren.
Toen we een verlaten school
gebouw betraden, geloofden
wij onze ogen niet. Op het krijt
bord leek het alsof de leraar
halverwege een woord was
gestopt met schrijven om in
paniek te vluchten. In de gym
zaal stonden alle schoentjes
nog netjes klaar, alsof de les
elk moment kon beginnen.
Toen wij er waren, klonk om
12 uur stipt de schoolbel. Ik
heb nog nooit zoiets engs
meegemaakt.
Wij namen geen grote risico's,
maar het lukte ons wel om
heel dicht bij de kerncentrale
te komen. Onze stralingsmeter
gaf aan dat de nucleaire straling
er honderden keren hoger was
dan normaal. Voor de reportage
moest ik drie dagen in dezelfde
kleren rondlopen, want verschil
lende outfits in een item van een
paar minuten, dat kan niet op
televisie.
Op de laatste dag vertelde een
wetenschapper me hoe onver
antwoord dat was. Eén minus
cuul radioactief deeltje op mijn
kleding zou genoeg kunnen zijn
om via inademing mijn lichaam
binnen te dringen, met alle ge
volgen van dien. Die boodschap
heeft nog maandenlang in mijn
hoofd gezeten.
Toch kijk ik er op terug als een
onvergetelijke ervaring. Zo'n
gigantisch getroffen gebied,
met zo veel slachtoffers, dat
zie je maar één keer in je le
ven.''
