'MET VEEL BEWONERS
HEB IK NOG CONTACT'
De maatschappelijk geënga
geerde kunstenaar Tinkebell
(41) bezocht Fukushima al
negen keer. Ze deed er onder
zoek naar de sociologische
impact van de kernramp.
,,Mijn eerste bezoek was in
2015, op uitnodiging van milieu
organisatie Green Cross. Als
opiniemaker bevond ik mij
tussen allerlei nucleair experts.
Al binnen een uur vlogen ze
elkaar zowat in de haren. Er
heerste onenigheid over alle
gevolgen en risico's van de
ramp.
Zelf was ik een totale leek,
maar wel heel nieuwsgierig. Wat
had zich hier afgespeeld? Hoe
gaat de lokale bevolking om
met de ingrijpende gevolgen?
Na die reis besloot ik om later
nog een keer terug te gaan voor
mijn eigen onderzoek.
Ik sprak mensen die na al die
jaren nog steeds angstig waren
om terug te keren naar 'hun'
getroffen gebied. Sommigen
waren honderden kilometers
gevlucht, richting de bergen.
Met veel bewoners onderhoud
ik nog steeds contact. Bij de
meesten merk ik dat er van het
vertrouwen in hun eigen over
heid niets meer over is, omdat
zij niet of slecht geïnformeerd
werden over de ramp. Zij moes
ten evacueren, maar hoorden
pas dagen later dat het om een
kernramp ging en dat zij dus
niet mochten terugkeren naar
huis. De pijn zit nog steeds heel
diep.
Tijdens mijn laatste bezoek,
bijna twee jaar geleden, keer
den mondjesmaat bewoners
terug in de dorpen die tijdens
mijn eerste bezoek nog volledig
ontvolkt waren. Met ronddwalen
in leegstaande woningen, win
kels en scholen, zoals veel een
malige bezoekers dat doen,
ben ik na mijn vierde reis
gestopt, nadat de bewoners
mij vertelden dat zij dit type
ramptoerisme verafschuwen.
Logisch, want zij zijn alles kwijt
en dan komen wij even leuk
rondneuzen in wat daarvan is
overgebleven. Mijn tripje naar
Fukushima is inmiddels uitge
groeid tot een meerjarig onder
zoek naar de sociologische
impact van de kernramp. Ik wil
weten welke effecten zo'n grote
ramp heeft op de slachtoffers.
In mijn boek Het gevaar van
angst; hypochonderen in Fuku
shima, bundelde ik mijn ervarin
gen. Ik ben er inmiddels negen
keer geweest en ben nog lang
niet klaar. Mijn hart ligt in die
mooie provincie. Het landschap
is prachtig en de mensen zijn
heel warm en vriendelijk. Ik baal
als een stekker dat ik er door
de pandemie niet kan zijn.''
Ramptoerisme
'Veel bewoners
verafschuwen
het dat toeristen
ronddwalen
in leegstaande
woningen, win
kels en scholen.
Ik doe dat daar
om niet meer.'
22