'MET VEEL BEWONERS HEB IK NOG CONTACT' De maatschappelijk geënga geerde kunstenaar Tinkebell (41) bezocht Fukushima al negen keer. Ze deed er onder zoek naar de sociologische impact van de kernramp. ,,Mijn eerste bezoek was in 2015, op uitnodiging van milieu organisatie Green Cross. Als opiniemaker bevond ik mij tussen allerlei nucleair experts. Al binnen een uur vlogen ze elkaar zowat in de haren. Er heerste onenigheid over alle gevolgen en risico's van de ramp. Zelf was ik een totale leek, maar wel heel nieuwsgierig. Wat had zich hier afgespeeld? Hoe gaat de lokale bevolking om met de ingrijpende gevolgen? Na die reis besloot ik om later nog een keer terug te gaan voor mijn eigen onderzoek. Ik sprak mensen die na al die jaren nog steeds angstig waren om terug te keren naar 'hun' getroffen gebied. Sommigen waren honderden kilometers gevlucht, richting de bergen. Met veel bewoners onderhoud ik nog steeds contact. Bij de meesten merk ik dat er van het vertrouwen in hun eigen over heid niets meer over is, omdat zij niet of slecht geïnformeerd werden over de ramp. Zij moes ten evacueren, maar hoorden pas dagen later dat het om een kernramp ging en dat zij dus niet mochten terugkeren naar huis. De pijn zit nog steeds heel diep. Tijdens mijn laatste bezoek, bijna twee jaar geleden, keer den mondjesmaat bewoners terug in de dorpen die tijdens mijn eerste bezoek nog volledig ontvolkt waren. Met ronddwalen in leegstaande woningen, win kels en scholen, zoals veel een malige bezoekers dat doen, ben ik na mijn vierde reis gestopt, nadat de bewoners mij vertelden dat zij dit type ramptoerisme verafschuwen. Logisch, want zij zijn alles kwijt en dan komen wij even leuk rondneuzen in wat daarvan is overgebleven. Mijn tripje naar Fukushima is inmiddels uitge groeid tot een meerjarig onder zoek naar de sociologische impact van de kernramp. Ik wil weten welke effecten zo'n grote ramp heeft op de slachtoffers. In mijn boek Het gevaar van angst; hypochonderen in Fuku shima, bundelde ik mijn ervarin gen. Ik ben er inmiddels negen keer geweest en ben nog lang niet klaar. Mijn hart ligt in die mooie provincie. Het landschap is prachtig en de mensen zijn heel warm en vriendelijk. Ik baal als een stekker dat ik er door de pandemie niet kan zijn.'' Ramptoerisme 'Veel bewoners verafschuwen het dat toeristen ronddwalen in leegstaande woningen, win kels en scholen. Ik doe dat daar om niet meer.' 22

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2021 | | pagina 102