jp—
'DIE VERLATEN PLEKKEN
GRIJPEN ME BIJ DE KEEL'
-
Boodschappen
- -_-i
1
Bob Thissen in een winkel waar de tsunami toesloeg.
Links een verlaten verzorgingshuis.
LU
CO
co
ca
O
ca
co
,,Al direct na de ramp begon
het bij mij te kriebelen. Een ver
laten rampgebied van die om
vang, dat moet je gewoon ge
zien hebben. Als urban explorer
fotografeer en film ik graag
het verval van steden en
dorpen. Dat is een geleidelijk
proces, dus ik besloot te wach
ten met mijn vertrek. Tijdens
mijn reis in 2017 was het mijn
doel om zoveel mogelijk red
zones te verkennen. Dat zijn
punten waar de straling op z'n
hoogst is en waar dus niemand
mag komen. Op de eerste
avond hield de politie mij al
aan, bij de grens van het verbo
den gebied. De bewaking was
heel streng. Op één autoweg in
de rode zone mocht ik wel rij
den.
Dat was een surrealistische
tocht, dwars door een grote
spookstad. Alle gebouwen wa
ren overwoekerd door planten
en bomen. Tijdens mijn tweede
reis, een jaar later, was ik beter
voorbereid. Over een treinspoor
liep ik 's nachts vier kilometer,
om diep in de red zone te
belanden. Daar sprak ik een
boer die er nooit was wegge
gaan. Hij zag het als zijn plicht
om zich te ontfermen over alle
koeien in het rampgebied. Dat
deed hij puur uit liefde, want
door de radioactiviteit leverde
de melk en het vlees van die
koeien niets meer op. In een
verlaten supermarkt was nog
goed te zien hoe groot de
paniek was bij de klanten die
hun winkelwagentje hadden
laten staan om weg te rennen
voor het gevaar. Tijdens mijn
reis moet ik voortdurend goed
oppassen om niet gepakt te
worden, want dat zou een
maandenlange gevangenisstraf
betekenen. Maar het grootste
gevaar was de radioactiviteit.
Bij elkaar opgeteld heb ik we
kenlang gezworven op plekken
waar de straling honderden
malen hoger is dan normaal.
Daar maak ik mij nog weleens
zorgen over. Soms denk ik dat
ik te veel straling in mijn lichaam
heb gekregen en dat ik daar op
relatief jonge leeftijd ziek van
zal worden. Misschien laat ik
mij daarom een keer in een
Oekraïense kliniek meten. Sinds
de Tsjernobyl-kernramp is dat
soort testen in Oekraïne heel
gebruikelijk.
Van alle verlaten plekken in
de wereld die ik heb gezien, is
Fukushima nog altijd het meest
aangrijpend geweest. Het idee
dat mensen in dorpen en steden
in alle haast hun hele leven ach
ter zich moesten laten, greep
mij echt bij de keel. Alsof je
rondloopt in een levensechte
horrorfilm, die ons allemaal kan
overkomen.''
Fotograaf en filmer Bob
Thissen (35) ging zes jaar
na de ramp naar Fukushima.
Hij kwam terug met een
hoofd vol indrukken en een
bijzondere reeks foto's.
ZATERDAG 6 MAART 2021 21
