HOMO IS NOG ALTIJD HET POPULAIRSTE SCHELDWOORD Column David en Arjan van 365dagensuccesvol.nl hebben één doel: Nederland het gelukkigste land van de wereld maken. elke misdaad moet je in 2017 begaan om in 76 lan den in de wereld opgepakt te kunnen worden, in acht landen de doodstraf te krijgen en in Saoedi-Arabië zelfs te worden gestenigd? Iemand vermoorden? Gruwelijk beroven? Of juist het tegenovergestelde: een ander mens liefhebben? In Rusland is het verboden homoseksua liteit te 'propaganderen'. In Tsjetsjenië besta je volgens de machthebbers niet eens, want liefde bestaat zogenaamd alleen tussen mannen en vrouwen. Gelukkig wonen we in Nederland. Het eerste land in de wereld waar mensen van gelijk geslacht konden trouwen, voor- beeldland voor de wereld, tolerant en vrij. Of niet? Niet. Homo is op schoolpleinen en voetbal velden nog altijd het populairste scheld woord. Homoseksuele jongeren hebben ruim vijf keer zoveel zelfmoordgedachten als andere jongeren en depressie is bij hen veel gewoner dan onder leeftijdsgenoten. Het is 2017. Dit is Nederland. En nog steeds ben je niet vrij om jezelf te zijn. Zoals je niet een beetje zwanger kunt zijn, kun je ook niet een beetje vrij zijn. Vrijheid is absoluut, het is all-in. Je bent vrij of je bent het niet. In een samenleving waarin mensen bang zijn zichzelf te laten zien, waarin je kunt worden gepest, verne derd en gediscrimineerd omdat je verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht, ben je niet vrij. En hoewel de impact daar van uiteraard verreweg het grootst is op al die mensen over wie dit gaat, die niet hand in hand durven lopen, die het huilend hun moeder vertellen, die zich krampachtig houden aan heteronormen en meelachen met homograppen om maar niet buiten de groep te vallen, gaat het ondertussen ons allemaal aan. Want elke norm sluit men sen buiten, met alle zelfafwijzing die daar bij hoort. Er zijn twee dingen die we met elkaar meteen kunnen doen. Het eerste is om je seksualiteit niet per se te zien als een iden titeit, maar eerder als een activiteit. Seksu aliteit is helemaal niet zo zwart-wit als de normatieve hokjes veronderstellen: het is een veel chaotischer en persoonlijker ding. Als we seks kunnen zien als iets wat je doet en niet als iets wat je bent, verdwijnt een groot deel van de stigmatisering. Wanneer je een identiteit maakt van je seksualiteit, doe je jezelf tekort: je bent namelijk per definitie méér dan dat. Elk etiket is een kleine gevangenis, want opeens is er een 'norm' waarmee je wordt geassocieerd en waaraan je je moet houden. Ook al ben jij dat helemaal niet. Het tweede dat we meteen kunnen doen, is het idee van 'normaal' afschaffen: het is niet het bestaan van het andere dat we moeten betwijfelen, maar het bestaan van het normale. Want zeg eens eerlijk: wie van de mensen die jij écht goed kent, is helemaal normaal? Als je de norm opheft, hef je ook de uitzondering op. En ben je vrij. 41 <0 <5 08 m Elk etiket is een kleine gevangenis 281 zaterdag 5 augustus 2017

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 92