HOMO IS NOG
ALTIJD HET
POPULAIRSTE
SCHELDWOORD
Column
David en Arjan van 365dagensuccesvol.nl hebben één
doel: Nederland het gelukkigste land van de wereld maken.
elke misdaad moet je in
2017 begaan om in 76 lan
den in de wereld opgepakt
te kunnen worden, in acht
landen de doodstraf te
krijgen en in Saoedi-Arabië zelfs te worden
gestenigd? Iemand vermoorden? Gruwelijk
beroven? Of juist het tegenovergestelde:
een ander mens liefhebben?
In Rusland is het verboden homoseksua
liteit te 'propaganderen'. In Tsjetsjenië
besta je volgens de machthebbers niet
eens, want liefde bestaat zogenaamd alleen
tussen mannen en vrouwen.
Gelukkig wonen we in Nederland. Het
eerste land in de wereld waar mensen van
gelijk geslacht konden trouwen, voor-
beeldland voor de wereld, tolerant en vrij.
Of niet?
Niet.
Homo is op schoolpleinen en voetbal
velden nog altijd het populairste scheld
woord. Homoseksuele jongeren hebben
ruim vijf keer zoveel zelfmoordgedachten
als andere jongeren en depressie is bij hen
veel gewoner dan onder leeftijdsgenoten.
Het is 2017.
Dit is Nederland.
En nog steeds ben je niet vrij om jezelf te
zijn.
Zoals je niet een beetje zwanger kunt
zijn, kun je ook niet een beetje vrij zijn.
Vrijheid is absoluut, het is all-in. Je bent
vrij of je bent het niet. In een samenleving
waarin mensen bang zijn zichzelf te laten
zien, waarin je kunt worden gepest, verne
derd en gediscrimineerd omdat je verliefd
wordt op iemand van hetzelfde geslacht,
ben je niet vrij. En hoewel de impact daar
van uiteraard verreweg het grootst is op al
die mensen over wie dit gaat, die niet hand
in hand durven lopen, die het huilend hun
moeder vertellen, die zich krampachtig
houden aan heteronormen en meelachen
met homograppen om maar niet buiten de
groep te vallen, gaat het ondertussen ons
allemaal aan. Want elke norm sluit men
sen buiten, met alle zelfafwijzing die daar
bij hoort.
Er zijn twee dingen die we met elkaar
meteen kunnen doen. Het eerste is om je
seksualiteit niet per se te zien als een iden
titeit, maar eerder als een activiteit. Seksu
aliteit is helemaal niet zo zwart-wit als de
normatieve hokjes veronderstellen: het is
een veel chaotischer en persoonlijker ding.
Als we seks kunnen zien als iets wat je doet
en niet als iets wat je bent, verdwijnt een
groot deel van de stigmatisering. Wanneer
je een identiteit maakt van je seksualiteit,
doe je jezelf tekort: je bent namelijk per
definitie méér dan dat. Elk etiket is een
kleine gevangenis, want opeens is er een
'norm' waarmee je wordt geassocieerd en
waaraan je je moet houden.
Ook al ben jij dat helemaal niet.
Het tweede dat we meteen kunnen
doen, is het idee van 'normaal' afschaffen:
het is niet het bestaan van het andere dat
we moeten betwijfelen, maar het bestaan
van het normale. Want zeg eens eerlijk:
wie van de mensen die jij écht goed kent, is
helemaal normaal?
Als je de norm opheft, hef je ook de
uitzondering op. En ben je vrij. 41
<0
<5
08
m
Elk etiket is een
kleine gevangenis
281 zaterdag 5 augustus 2017