'Dit gewei was zo anders' 'Nog steeds vraag ik me af: hoe heb ik kunnen weten?' op mijn 46ste ineens een pot bleek te zijn?" Wel dus; normaal altijd bezig met wat anderen van haar dachten, kon dat Sietske nu niets schelen. „Iedereen mocht weten dat ik verliefd was op een vrouw. Het was gewoon een feit, waar ik niet langer om heen kon." Nog steeds voelt ze enige verwarring als ze het voor zichzelf probeert te verklaren. „Ik heb ADD; om de drukte in mijn hoofd te bezweren denk ik graag in hokjes. Maar ineens wist ik niet meer in welk hokje ik paste. En nog steeds vraag ik me af: hoe heb ik dit al die tijd niet kunnen weten? Waarom heb ik niet eerder bedacht wat ik toch miste in mijn relatie met mannen?" <1 Soms kan Sietske van Harten (50) er nog niet bij: dat het zo lang duurde voor ze doorhad dat ze op vrouwen valt. „Vanaf mijn 15de had ik vriendjes. Een echte mannenvrouw noemde ik mezelf. Tien jaar getrouwd geweest en nog eens ruim twaalf jaar samen met een man, toen ik vier jaar geleden Brigitte ontmoette." Brigitte was een vriendin van vrienden, en 'had wel iets grappigs'. Op de dag dat Willem-Alexander tot koning werd gekroond, hoorde Sietske zichzelf in de kroeg zeggen: 'Die Brigitte, die vind ik leuk. En dan bedoel ik ook echt leuk!' „Dat was out of the blue en ik dacht: wat zeg ik nou? Ik woon samen met een man!" Ze begreep er niets van, ook niet toen een avond samen in de kroeg eindigde met een kus. „Het was - zo cliché - echt of de wereld op dat moment stilstond. Het inte resseerde me niet dat iedereen in de kroeg me kende. Dit gevoel was zo anders dan ik ooit had meegemaakt, ik wist meteen: ik kan niet meer terug naar mijn relatie." Sietske voelde zich een verrader. „Naar mijn partner toe, maar ook naar mezelf. Alles wat ik ooit over mezelf had gedacht, bleek niet te kloppen. Ik werd heen en weer geslingerd tussen schuldgevoel en, weer zo'n cliché, een gevoel van thuis komen, van herkenning. Het ontroert me nog steeds als ik aan dat warme gevoel denk." Lesbisch vond ze zichzelf niet. „Gemil limeterde haren en tuinbroeken; dat was ik niet. Bovendien, het kon toch niet dat ik magazine 25

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 89