'De druk is eraf, Ik laat het gebeuren'
Vannen? Vrouwen? Of toch man
nen? Voor Bernardine Walrecht
(52) doet het er niet meer zo toe.
Bijna 25 jaar was ze samen met de vader
van haar dochter, toen ze twee jaar gele
den uit het niets verliefd werd op een
vrouw. „Knikkende knieën, bonkend
hart: ik had geen idee wat er aan de hand
was. Achteraf denk ik dat hormonen
meespeelden, de afname van oestrogeen
en daardoor de relatieve stijging van
testosteron maakten dat ik als een puber
jongen naar vrouwen ging kijken. Toen
ik voor het eerst met een vrouw in bed
belandde, dacht ik: dit is het." En Bernar
dine weet dan zeker: ze is lesbisch. „Voor
mijn partner was het een enorme schok,
in mijn omgeving zeiden mensen: 'Les
bisch? Ja, dat klopt wel bij jou'."
Om de verwarrende gevoelens nader
te onderzoeken brengt Bernardine de
zomer alleen door in Berlijn. „Ik voelde
me heel anders, ging alleen nog naar
pottenkroegen, kuste wat met vrouwen.
Ik was helemaal op mijn gemak, ook in
mijn eentje."
Hoewel het verbreken van haar relatie
pijn doet, zit Bernardine goed in haar vel.
„Ik kwam steeds dichter bij mezelf en dat
straalde ik uit. Daardoor kreeg ik in de
kroeg ineens veel meer aandacht." Ook
van mannen, en dat brengt opnieuw ver
warring. „Toen ik een keer met een man
kuste, bleek dat ook niet onplezierig."
Inmiddels is er zelfs, voorzichtig, een
nieuwe man in Bernardines leven. Som
mige mensen in haar omgeving zijn hier
over not amused. „Eerst ga ik bij mijn
man weg omdat ik lesbisch ben en nu
ben ik toch weer met een man. Wat is
het nou?" Op die vraag heeft ze geen ant
woord en eigenlijk vindt ze dat ook niet
meer zo belangrijk. „Het voelt fijn met
deze man, al is het pril, en ik kijk ook
nog steeds naar vrouwen. Blijkbaar ben
ik iemand die van mensen houdt. Bi? Dat
vind ik weer zo'n etiket. Toen ik dacht dat
ik lesbisch was, voelde ik een enorme be
hoefte om dat nader te onderzoeken. Die
druk is er nu af, ik laat het gebeuren. Voor
een boek interviewde ik 35 vrouwen van
mijn leeftijd en mijn verwarring blijkt
heel herkenbaar. Hormonen, kinderen
die het huis uit gaan, ouders die ziek wor
den en overlijden en je eigen eindigheid
die dichterbij komt: het maakt dat vrou
wen meer gaan nadenken. Wie ben ik
en wat wil ik? Ook al kan ik die vragen
nog steeds niet precies beantwoorden,
ik heb me nog nooit zo goed gevoeld."
magazine 23
