'Ik wil
nog steeds
geen homo
heten'
nn
'Zolang* ik bezig ben
met mijn gezin, met
de kinderen er
kleinkinderen,
hoef
ik niel over mijn
homoseksualiteit
11a te denken'
Had hij het maar twintig jaar eerder
geweten, denkt Hans Hendriksma
(65) weieens. „Na mijn eerste hu
welijk was ik negen jaar alleen. Had ik
toen geweten wat ik nu weet, namelijk
dat ik op mannen val, dan had ik naar
hartenlust kunnen experimenteren
en dat deel van mezelf eerder kunnen
ontwikkelen."
Maar Hans heeft geen idee, en als hij
in 2002 zijn latere tweede vrouw tegen
komt, is het pats boem raak. „Ook seksu
eel spatten de vonken eraf." De twee
trouwen in 2009 en hebben het goed. Pas
een jaar of vijf geleden valt Hans iets op.
„Op het strand keek ik ineens naar man
nen. Heel vreemd, dat had ik nooit eerder
gehad. Eng ook; ik stopte het diep weg."
Man, vrouw, kinderen, kleinkinderen:
dat is het plaatje waarin Hans zijn hele
leven heeft gepast, zonder zichzelf daar
over vragen te stellen. „Ik was geen wor
stelende hetero hoor, ik was gewoon
gelukkig." Als hij in 2012 tijdens een serie
opleidingen op het gebied van persoon
lijke ontwikkeling wordt gedwongen
écht naar zichzelf te kijken, kan hij er niet
meer omheen. „Een rare gewaarwording
om mijn geaardheid aan mezelf toe te
geven. Heel griezelig."
Een jaar leeft Hans in stilte met zijn
geheim. Hij kijkt wat rond op internet,
„maar daar vind je het niet. Zeker niet als
je al 60 bent." Als zijn vrouw erachter
komt, is dat heftig, voor allebei. „Natuur
lijk was ze verdrietig, bang om mij te ver
liezen. En ik was bang haar pijn te doen.
Maar ze is ook therapeut en ze vond dat ik
er open over moest zijn."
Beetje bij beetje deelt Hans het geheim
met zijn omgeving. „De meeste mensen
keken er niet eens raar van op. Mijn
schoonvader, een loodgieter, zei: 'Hè hè,
ik dacht al: wanneer komt-ie ermee?'
En ook mijn zoons reageerden goed. Die
vonden mijn scheiding van hun moeder
erger."
De openheid is een opluchting, maar
de verwarring is er niet minder om.
„Wat moet ik? De straat op? Een kroeg
in? Heb ik weieens gedaan hoor. Ik zat er
compleet verloren met mijn biertje."
Daarbij: Hans houdt nog steeds veel
van zijn vrouw en van het vertrouwde
leven met kinderen en kleinkinderen.
„Dat is lekker veilig. Zolang ik daarmee
bezig ben, hoefik niet over mijn homo
seksualiteit na te denken. Tegelijkertijd is
er wel dat verlangen. Ik wil nog steeds
geen homo heten. Maar ik ben het wel
en ik wil me niet langer verstoppen."
221 zaterdag 5 augustus 2017
