'Hij had weer geregeld, zag ik op zijn telefoon' NA EEN NACHT HUILEN ZAG HIJ IN DAT HIJ HULP NODIG HAD Die van mij Jacqueline (34) komt er al snel na haar eerste date met Martijn (36) achter dat hij verslaafd is aan cocaïne. Ze helpt hem met afkicken. k kende Martijn al een paar jaar uit het uitgaansleven, maar pas toen ik een keer echt met hem had gepraat, merkte ik hoe leuk hij was. Geïnteresseerd, slim, supergrappig, sociaal. Na ons eer ste afspraakje vertelde ik aan vrienden: 'Ik heb met Martijn gezoend!' 'O, Jacq', zeiden ze, 'doe het niet! Weet je dan niet dat Martijn verslaafd is? Hij heeft schul den en maakt overal een zootje van!' Ik ging terugdenken en herinnerde me dat ik inderdaad iets wits bij zijn neus had gezien. Dus ben ik met hem gaan praten. 'Ik word voor jou gewaarschuwd', zei ik. 'Klopt het dat jij verslaafd bent aan co caïne?' Hij gaf het direct toe. En omdat hij zo eerlijk was, vond ik hem nog leuker. We hadden pas één keer gezoend, ik kon nog terug, maar zijn verslaving was voor mij geen reden om de deur dicht te slaan. Bovendien wilde ik niet toekijken hoe deze jongen zichzelf de af grond in hielp. Martijn leek zich bewust van zijn probleem en liet me denken dat hij er iets aan ging doen. Dat dat alleen maar een mooi verhaal was, ontdekte ik pas maanden later. In zijn telefoon zag ik dat hij die week twee keer drugs had geregeld, via codetaal met iemand die een dure auto als profielfoto had. Ik wist genoeg, maar Martijn bleef ontkennen. Hij schaamde zich te erg. Na een hele nacht opzitten en huilen met z'n tweeën zag hij eindelijk in dat hij hulp nodig had. En omdat het hem zelf niet lukte, ben ik samen met hem in actie gekomen. We hebben de huisarts en verslavingszorg ingeschakeld, en vanwege zijn torenhoge schulden is hij onder curatele gesteld. 'Heb niet de illusie dat jij hem hieraf kunt helpen', zeiden zijn vrienden. Maar niet elke verslaafde is een hopeloos geval en niet elke vrouw die bij een verslaafde blijft, is per definitie dom. Martijn is de gevoeligste jongen die ik ooit heb ont moet, hij ziet zelf ook wat hij aanricht. Dat maakt het extra pijnlijk dat hij niet eerlijk is geweest over de ernst van zijn probleem. 'Als ik eerlijk ben, ga je bij me weg', zei hij. Maar hoewel hij mijn ver trouwen had geschaad, deed ik dat niet. Omdat ik hartstikke veel van hem hou én omdat ik hem niet los durfde laten. Ik bleef en cij ferde mezelf weg. Als Martijn met mij op de bank voetbal wilde kijken uit angst dat hij anders de fout in zou gaan, zegde ik mijn afspraak af. Omdat zijn dag-nachtritme volledig omgedraaid was, sliep ik ook amper meer. Door alle energie en tijd die naar Martijn uitging, at ik ongezond. Op een gegeven moment was ik degene die eruitzag als een ver slaafde. Ik moest beter voor mezelf gaan zorgen en ben naar Verslaafd aan Jou ge stapt, waar ze partnerbegeleiding geven. Daar leerde ik dat ik mezelf weer op één moet zetten. Ik ben gaan sporten, zoek weer vriendinnen op en zeg soms tegen Martijn dat ik het vanavond even niet over hém wil hebben. Hij is nu acht weken clean, dat is in geen jaren voorgekomen. Hij heeft nog een lange weg te gaan, maar is super- gemotiveerd. Hij wilde dit echt, had alleen een helpende hand nodig. Die heb ik hem uit liefde geboden. En die liefde krijg ik ook terug, van hemzelf en uit zijn omgeving. 'Je hebt Martijn weer een beetje aan ons teruggegeven', zeggen zijn vrienden en familie. Maar hun dank baarheid is niet waarvoor ik het doe. Het belangrijkste is dat ik Martijn zie veranderen. Hij bloeit op; dat is mijn drijfveer." 41 magazine 15 drugs Tekst PAM VAN DER VEEN ES Ook geïnterviewd worden over die van jou? magazine@persgroep.nl

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2017 | | pagina 79