Bestuurder verongelukte bierfiets niet dronken
'Ik wil plannen maken, het leven ondanks alles vieren en mezelf zijn'
8 NIEUWS
Rohna Bugembe doorstond de meest
gruwelijke ontberingen in Oeganda
omdat ze toegaf homo te zijn.
Ze werd in haar ge
boorteland Oeganda
mishandeld en ver
kracht omdat ze op
vrouwen valt. Van
daag staat Rohna Bu
gembe (25) trots op de vluchtelin-
genboot die voor het eerst mee
vaart tijdens de Canal Parade.
Vorige week nog kwam Bugem
be thuis van Albert Heijn met
twee broden in haar tas. Automa
tisch had ze die bij haar bood
schappen gelegd. Omdat haar jon
gere broers Ronald (16) en Reagan
(15) - haar vader was fan van de
Amerikaanse president - er dol op
zijn. „Pas toen ik die broden op
het aanrecht legde, realiseerde ik
me weer: o nee, ik ben alleen. Mis
schien zie ik ze wel nooit meer.
Die gedachte valt nauwelijks te be
vatten. Ik ben er nog steeds niet
om uitgehuild."
Thuis is voor bouwkundestu-
dente Bugembe niet langer Kaler-
we, de grootste buitenwijk van de
Oegandese hoofdstad Kampala.
Thuis is sinds een jaar een slaap-
buurt in Barendrecht waar zij
woont in een piepklein, kaal ap
partement met een tafel en bank
van de kringloop. Dit beschouwt
zij als veilige haven. Haar alles.
In Oeganda is zij - net als ande
re homoseksuelen - vogelvrij. Dui
vels, noemen haar landgenoten
haar vanwege haar geaardheid.
Slecht. Ook: walgelijk, vies en be
smettelijk, voegt Bugembe eraan
toe. „Alsof ik een soort virus heb
dat overdraagbaar is. Dat vond ik
eigenlijk het ergste: dat heel veel
contacten werden afgekapt toen
bekend werd dat ik lesbisch ben.
Vrienden, kennissen uit de kerk,
ze wilden niet langer met me om
gaan. De meest afschuwelijke reac
tie was die van mijn vader. In
plaats van mij te beschermen, mis
handelde hij mij jaren. Liet hij toe
dat anderen dat ook deden. Hij
heeft mij compleet verraden."
Bugembe ontdekte rond haar
veertiende dat zij meer dan
vriendschap voelt voor sommige
vrouwen. „Ik wist lange tijd niet
precies wat het was, kon het niet
benoemen, deed er dus ook niks
mee. Omdat er in Oeganda ge
woon niet over gepraat wordt. Als
homoseksualiteit ter sprake komt,
wordt het veroordeeld." Zowel
door de kerk als door de politiek.
„Op school ontmoette ik iemand:
Sharon. Na verloop van tijd bleek
zij niet zomaar een vriendin, ik
werd verliefd op haar. En zij op
mij. Eerst vocht ik er tegen: ik wil
de niet zo zijn. Omdat anderen zei
den dat het abnormaal en smerig
'De meest afschuwelijke
reactie was van mijn
vader. Hij mishandelde
mij jaren'
was. Hoe ik ook probeerde: ik voel
de niks voor mannen. Daarom be
sloot ik mijn gevoelens niet langer
te ontkennen. Ik ben wie ik ben
en dat is geen slecht mens. Mijn
omgeving zag dat anders. En toen
duidelijk werd dat Sharon mijn
vriendin was, veranderde mijn he
le wereld."
„Ik werd eerst geschorst, mocht
niet meer naar school komen.
Thuis sloeg mijn vader - ondanks
smeekbedes van mijn moeder -
mij in elkaar. Hij zou mijn gevoe
lens eruit ranselen, schreeuwde
hij. Ik was een schande voor de he
le familie. Hij dreigde mij uit te
huwelijken. Doodsbang was ik
daarvoor. Net als voor de pijn: de
littekens staan nog steeds in mijn
rug. Toen ik van school terug
mocht komen, weigerde hij voor
mij te betalen. Daardoor heb ik be
paalde periodes gemist, zorgde ik
thuis voor mijn broertjes. Mijn
moeder wist hem zover te krijgen
dat ik weer naar school mocht op
voorwaarde dat ik mijn vriendin
niet meer zou zien. Stiekem ont
moette ik haar toch."
„Een paar jaar geleden overleed
mijn moeder, mijn vader kreeg
een nieuwe vrouw. Zij zetten mij
het huis uit toen ze merkten dat
ik niet zou veranderen. Ik zocht
onderdak bij de kerk. In plaats van
te worden opgevangen werd ik
maanden opgesloten en mis
bruikt. Omdat ik duivels was en
slecht had ik geen bestaansrecht.
Mijn vader wist wat ze met mij de
den, maar hij heeft mij aan mijn
lot overgelaten."
Net toen Bugembe dacht dat er
geen einde aan de nachtmerrie
zou komen, leidde een relatief on
bekende haar in november 2013
naar de nooduitgang. „Ze zei dat
ze niet langer in de spiegel kon kij
ken als zij niet ingreep. Met de au
to heeft ze mij naar Kenia gesmok
keld en in Nairobi stapten we op
het vliegtuig. Ik wist de bestem
ming niet, ik had niks bij mij, ik
was fysiek en mentaal kapot. Toen
ik uitstapte bleek dat op Schiphol
te zijn. Mijn reisgenote zou een
boodschap gaan doen, maar ik heb
haar nooit meer gezien. Ik neem
haar dat niet kwalijk, zij heeft mij
in veiligheid gebracht."
Rohna Bugembe belandde voor
dat zij in Barendrecht terecht
kwam - zij heeft een voorlopige
verblijfsvergunning voor vijf
jaar - in verschillende asiel
zoekerscentra waaronder Ter
Apel. Daar durfde zij door
haar trauma maanden haar
kamer niet uit. „Nog steeds
heb ik moeite mensen te vertrou
wen, waardoor ik me soms ontzet
tend eenzaam voel. Ik ga wel
naar de kerk en heb een cursus
Nederlands gedaan waarvoor ik
binnenkort examen doe."
„Ik wil bouwkunde weer
oppakken. Ik wil plannen ma
ken, het leven ondanks alles
vieren en mezelf zijn. Dat het
kan in Nederland is zo ontzet
tend mooi. Desondanks zou
ik het allerliefst zo snel moge
lijk, als het veilig is, terug
gaan naar Oeganda. Mijn va
der kan ik nooit vergeven. Ik
ga erheen voor mijn broers."
Dat is de belangrijkste conclusie
van het onderzoek naar het tragi
sche incident. De familie van
Ruud is door het OM ingelicht en
heeft het zelf aan de andere jon
gens verteld.
De fiets is door één jongen be
stuurd. Hij heeft in twaalf uur
twee biertjes op. Op basis van ge
tuigen en verklaringen van de be
stuurder zelf stelt het OM vast dat
hij zijn verantwoordelijkheid
heeft genomen en goed in staat
was de fiets te besturen.
Het fatale ongeluk gebeurde op
de spoorwegovergang van de Ton-
gelresestraat in Eindhoven. De le
den van het eerste elftal van de
Nuenense voetbalclub EMK vier
den op 20 april met een kroegen
tocht per bierfiets hun pas behaal
de kampioenschap.
Tijdens het oversteken van de
rails stopte de fiets. Het is niet dui
delijk geworden of de helling te
steil was of dat een wiel vastraak
te. De jongens zijn van de fiets ge
sprongen en hebben hem naar vo
ren geduwd. Ondertussen kwam
de spoorboom naar beneden en
op het dak van de fiets terecht,
waardoor deze vast zat.
De jongens hebben elkaar gehol
pen. Ondanks een knieblessure
was ook Ruud goed van de fiets
en het spoor gekomen. Hij stond
echter net te dicht naast de rails.
De trein was al aan het rem
men omdat de conducteur de fiets
zag maar moet nog rond de 100 ki
lometer per uur hebben gereden.
Die snelheid zorgde voor een ster
ke zuiging waardoor Ruud bij het
passeren van de trein tegen de zij
kant van de locomotief werd gezo
gen, met fatale gevolgen.De trein
ramde vervolgens de fiets.
De familie van Ruud Bijster
veld is blij met de duidelijkheid.
Het verdriet blijft. „Dit is natuur
lijk geen einde, ze zullen de rest
van hun leven hiermee worste
len", aldus de zegsman.
Lesbisch, dus duivels
door Annemart van Rhee
Rohna Bugembe vluchteling
door Max Steenberghe
NUENEN. De bestuurder van de bier-
fiets die in april werd gegrepen
door een trein, had nauwelijks alco
hol gedronken. Het Openbaar Mi
nisterie neemt geen verdere actie
omtrent het ongeluk, waarbij Ruud
Bijsterveld om het leven kwam.
Na het ongeval worden bloemen neergelegd, foto Fotopersburo Bert Jansen
