De twaalfjarige Edrian uit Kapelle mag niet naar
een speciale middelbare school. Hij maakt een
reuzensprong naar de reguliere vmbo-brugklas.
Zijn moeder slaakt een hartenkreet
12 NIEUWS
Moeder maakt zich zorgen over passend onderwijs
'Het is voor
een kind
heel lastig
om te
zeggen dat
het te snel
gaat. En het
is moeilijk
als je als
enige uit een
ander boek
moet
werken'
Edrian. Een vrolijke jongen
die veel kletst. Hij is het
liefst buiten om te timme
ren, houtjes te hakken of
te dollen met hondje Tay
lor. Nog even, dan gaat hij
- hoogstwaarschijnlijk - naar de mid
delbare school, het Ostrea Lyceum in
Goes. „Ik heb er zin in", zegt hij. „Ik
wilde altijd al op een gewone school
zitten. Als je autisme hebt, dan lijk je
wel hetzelfde als andere kinderen,
maar je bent toch anders. Dat is best
lastig. Ik wil graag meedoen met de
normale kinderen."
Edrian zit in groep 8 van OdyZee,
een basisschool voor speciaal onder
wijs in Kloetinge. Na de zomervakan
tie maakt hij de overstap naar het
voortgezet onderwijs. Hij hoort bij de
eerste kinderen die de gevolgen mer
ken van het passend onderwijs, dat op
augustus vorig jaar ingevoerd is.
„Hij is de laatste twee jaar enorm
gegroeid, en zijn wens om naar een ge
wone school te gaan is zó groot, dat
we wilden kijken hoe we hem naar
het Ostrea Lyceum zouden kunnen la
ten gaan", zegt zijn moeder Veronique
de Jonge. „We hebben samen met de
school een plan bedacht. We zouden
een halfjaar bekijken of het gaat op
het Ostrea Lyceum. Zo niet, dan zou
hij terug gaan naar OdyZee."
Om terug te keren naar het voortge
zet speciaal onderwijs op OdyZee,
moet voor Edrian opnieuw een zoge
heten toelaatbaarheidsverklaring afge
geven worden. Een commissie van het
samenwerkingsverband, waarin de
scholen uit Oosterschelderegio vere
nigd zijn, bepaalt of hij deze krijgt en
wat het meest passende onderwijs
voor Edrian is.
Het plan dat de school en ouders be
dacht hadden, gaat niet door. Edrian
mag van de commissie niet terugke
ren naar OdyZee, als dat nodig is. Vol
gens Veronique zijn financiën de re
den. Speciaal onderwijs is immers
veel duurder dan regulier onderwijs.
„Hij zou wel naar OPDC De Vliedberg
in Goes mogen", zegt Veronique.
„Maar dat willen we zelf niet, want
die school sluit op augustus 2016.
Het laatste wat je met een kind met au
tisme moet doen, is pingpongen van
de ene naar de andere school. Er is al
zo met hem gesold."
Voor Edrian zit er niets anders op
dan in het diepe springen, zonder
zwembandjes. Hij is aangemeld voor
de brugklas vmbo-basis op het Ostrea
Lyceum. „Ik heb vorige week met een
knoop in mijn maag de formulieren
opgestuurd", zegt Veronique.
Ze is boos. „Passend onderwijs
hoort passend te zijn. Maar er wordt
niet gekeken naar het belang van het
kind, maar naar het geld." En wat als
het Ostrea Lyceum hem niet aan
neemt? Veronique maakt een wanho
pig gebaar. „Ik heb geen idee."
Anders
Vanaf de dag dat haar zoon geboren
werd, wist Veronique dat er 'iets' was
met Edrian. „Hij reageerde anders dan
mijn oudste dochter. Hij was enorm
gevoelig voor prikkels, sliep slecht,
huilde veel, maakte geen oogcontact,
maar wilde wel continu bij mij zijn."
Toen hij opgroeide werd steeds dui
delijker dat Edrian zich anders ontwik
kelde. Uiteindelijk werd de diagnose
gesteld: hij heeft autisme. „Edrian is
verbaal veel sterker dan hij in gedrag
om kan zetten. Doordat hij zo vrolijk
babbelt, lijkt hij heel wat. Maar hij ver
doezelt daarmee zijn beperkingen. Hij
kan minder prikkels aan dan andere
kinderen, is snel afgeleid. Op school
heeft hij meer en duidelijke instruc
ties nodig dan anderen."
Als klein jochie zat Edrian op een
medisch kinderdagverblijf en een spe
ciale basisschool in Flevoland. Toen
hij met zijn moeder en twee zussen
naar Zeeland verhuisde, ging hij naar
De Tunnel in Schore, een kleine dorps
school. Maar ondanks alle aandacht
van juffen en extra hulp van een am
bulant begeleider, ging het niet goed.
„Op school liet hij niet veel merken.
Maar het is voor een kind heel lastig
om te zeggen dat het te snel gaat. En
het is moeilijk als je als enige uit een
ander boek moet werken."
Thuis was hij boos, neerslachtig en
verdrietig. „Dat had grote invloed op
ons gezin.", zegt zijn moeder. „En het
ging ook ten koste van zijn leerpresta
ties. Hij durfde op een gegeven mo
ment niet meer te schrijven, door een
opmerking van een klasgenootje. Het
woord school leverde de hele zomer
frustraties op. 'Na de vakantie móet ik
weer', leek hij te denken. Maar als je
zei dat het niet goed ging op school,
dan was het niet waar."
WAT IS PASSEND ONDERWIJS?
Edrian mocht naar OdyZee in Kloe
tinge. Een school met kleine klassen,
veel begeleiding, een gebouw zonder
prikkels en vaste juffen die gespeciali
seerd zijn in het omgaan met leerlin
gen die autisme hebben. Een wereld
van verschil, zegt Veronique. „Hij
heeft geleerd om aan te geven als hij
boos is of iets moeilijk of spannend
vindt. En hij accepteert nu dat hij au
tisme heeft, maar dat hij ook andere
kwaliteiten heeft. Hij vertelt thuis
weer wat hij gedaan heeft. Dat had ik
zó lang niet gehoord. Toen ik op een
ochtend een zelfgeschreven briefje
van hem op mijn kussen vond, heb ik
echt zitten huilen."
Overstap
Edrian oefent inmiddels met huis
werk maken en fietst naar zijn school
in Kloetinge. „Ik train hem om 's och
tends zelf op tijd wakker te worden.
Alles ter voorbereiding op de middel
bare school."
Veronique hoopt dat haar zoon zich
zo goed blijft ontwikkelen als de afge
lopen twee jaar, maar ze denkt dat de
overstap naar het reguliere onderwijs
heel groot is. „Je moet zelf plannen, de
lessen beginnen telkens op andere tij
den, je hebt wisselende leerkrachten.
Zij hebben natuurlijk wel een pedago
gische achtergrond, maar het zijn vak
docenten. Ze hebben niet de kennis
en expertise om met kinderen als
Edrian om te gaan. Zeker omdat zijn
beperking niet opvalt. Ook op sociaal
vlak zal het wennen zijn. Op OdyZee
komt pesten bijna niet voor, want ie
dereen heeft wel wat. In het reguliere
onderwijs wordt verwacht dat je met
de meute meegaat, maar dat gaat niet
altijd. Dat was op een dorpsschooltje
in Schore al moeilijk."
Schrijnend
Het verhaal van Edrian staat niet op
zichzelf, weet Tonia de Groene, direc
teur van OdyZee. „Ik heb huilende
ouders aan de telefoon. Ze weten niet
waar ze met hun kind naartoe moe
ten. Ze hebben hele schrijnende verha
len. Hun kinderen krijgen geen toelaat
baarheidsverklaring voor het speciaal
onderwijs. Ze mogen wel naar De
Vliedberg, maar die school gaat slui
ten." De ouders willen protest aanteke
nen of een onderwijsconsulent inscha
kelen. „Sommige ouders overwegen
zelfs om hun kind thuis te houden.
Het is heel erg wat er gebeurt."
„We bekijken ieder dossier heel
nauwkeurig", zegt Theo van Bokkem,
voorzitter van het samenwerkingsver
band voor middelbare scholen in de
Oosterschelderegio. Er mogen nog
steeds kinderen naar het speciaal on
derwijs, zegt hij. „Maar we zoeken ook
naar andere mogelijkheden. Daarbij
kijken we wat het kind nodig heeft.
We vragen scholen of ze de zorg aan
het kind kunnen bieden. Zo niet, dan
gaat de leerling niet naar die school.
Natuurlijk speelt geld een rol. We heb
ben één budget voor zesduizend leer
lingen. Wat we aan de ene leerling uit
geven, kan niet naar een ander."
Edrian wil meedoen
met gewone kinderen
door Cornelleke Blok
Veronique de
Jonge
moeder van Edrian
1
Edrian: „Als je autisme hebt, dan lijk je wel hetzelfde als andere kinderen, maar je
bent toch anders."
De Wet passend onder
wijs is op 1 augustus
2014 ingegaan.
Alle kinderen met een
handicap, gedragspro
blemen of een leerach-
terstand, moeten de
best passende onder-
wijsplek krijgen.
Scholen in een regio
zijn verenigd in samen
werkingsverbanden.
De bedoeling is dat er
minder kinderen door
verwezen worden naar
het (dure) speciaal on
derwijs. Die sector
moet geleidelijk aan
kleiner worden.
Scholen moeten in een
ondersteuningsplan
vastleggen welke zorg
ze kunnen bieden.
Ze kunnen kinderen
niet meer weigeren. De
school moet binnen zes
tot tien weken met een
voorstel komen voor
een geschikte plek, ook
al is dat buiten de
school.
Ouders die het niet
eens zijn met het be
sluit over toelating van
hun kind of andere pro
blemen hebben, kun
nen bezwaar maken
en/of een beroep doen
op een onderwijsconsu-
lent. Hij of zij bemiddelt
tussen scholen en
ouders.