Uppercut en
dan zelf voor
gaas gaan
2 HART&ZII
Lekker in Balans
Showershorts
II
Hier een quote
asdasljzxlkjclkjzxcl
kjzxlcjlzkxjclkzjxlckj
Izxkjclkzxjclkzjxlckjl
zkxcj dklask;dkas
Wil je na een drukke werkdag achter
een bureau uit je hoofd komen en je
lijf weer voelen? Een uurtje Piloxing
en je staat boven op de K2. Of niet.
Na tien minuten is het
wel duidelijk, dit is
een les voor wie van
aanpoten houdt. Pi
loxing komt uit Ame
rika overgewaaid en
kruist staande spier-
versterkende Pilatus-
oefeningen met dans
en boksbewegingen.
Het zweet breekt je uit
op dit pittige tempo:
Stap met rechts naar
voren en stoot tegelijk
met de rechtervuist
naar voren. Heerlijk
om te doen na dat fu
neste gesprek met een
collega. Tussendoor
een squat en een buik
oefening op de grond
en daar gaan we weer:
stap opzij en daar
komt die linker upper
cut. En nog vier, nog
drie, twee... én de laat
ste keer, galmt de Pi-
loxingjuf over de
muziek heen door de
microfoon. Wie te
vroeg afhaakt, is ge
zien. Maar gek is dat
niet, want in dit hoge
tempo laatje coördi
natievermogen je mooi
voor gaas gaan.
-^VERVOLG VAN VOORPAGINA
Op de achterkant van uw
boek staat een strak
kijkende man. Zien uw
patiënten u ook zo?
"Ik mocht voor die foto
niet lachen van de fotograaf. Maar
dat is niet wie ik ben. Ik ben een
open, sociale, goedlachse huisarts.
Met een luisterend oor. Ik wil
weten hoe de mensen in mijn
spreekkamer zich werkelijk voelen.
Vaak pik ik die informatie op uit
verhalen die er op het eerste ge
zicht niet toe lijken te doen. Als
huisarts in opleiding heb ik de stijl
van mijn begeleider Wouter van der
Valk gevolgd. Wouter onderzoekt
een klacht en vraagt een patiënt te
gelijkertijd hoe het met zijn broer
is. Zo voelt die man zich ontiegelijk
gehoord. Als huisarts kun je anders
te werk gaan dan in een ziekenhuis
waar een mens een nummer blijft,
omdat je hem zo zelden ziet. Ik
weet hijvoorbeeld: dat is Henk van
daarachter, hij heeft geldzorgen. Of
dat in haar familie borstkanker
voorkomt, dus even opletten."
In Wat denkt u, dokter?' blijft u
een nette huisarts die zelden een
oordeel over zijn patiënten velt,
ook al gebruiken ze vijf xtc-pille-
tjes, twee speedbommetjes, een
lijntje coke en ghb achter elkaar,
maar u heeft het wel vaak heet of u
begint te zweten,
zijn patiënten velt, ook al gebrui
ken ze vijf xtc-pilletjes, twee speed
bommetjes, een lijntje coke en ghb
achter elkaar, maar u heeft het wel
vaak heet of u begint te zweten.
"Ik krijg het niet meer zo snel
warm als in mijn tijd als coassis-
tent. Het kan me niet menselijk ge
noeg zijn. Ik hou ervan met
patiënten te praten. Mijn werk
voert mij overal naar toe. Soms
naar het bed van een zieke thuis en
soms ben je daar dan een hele
nacht. Terwijl je elkaar voordien
nooit hebt gekend. Zo'n contact
heeft meteen waarde.
Tussenkop
U beschrijft ontmoetingen varië
rend van een schaatser met bedor
ven voeten, een vrouw die wil
horen hoe groot haar boezem wel
niet is tot een patiënt wiens doods
wens u niet mag vervullen. Voor
wie schrijft u die korte verhalen?
"Een huisarts verstrekt niet alleen
maar paracetamol, zoals een vriend
van mij roept. Ik wil bewijzen hoe
hip en dynamisch mijn vak is. In de
hoop dat beginnende huisartsen er
wat aan hebben. En ik schrijf,
omdat het mij ontspant. Dat doe ik
al sinds ik op mijn negende jaar
fantasieverhaaltjes bedacht. Dit
boek is ook voor minister Schippers
van Volksgezondheid. Zij legt niet
alleen extra taken hij de huisarts
neer, maar zij wil ook vat op de
kostenkant van de zorg krijgen.
Daar kan ik inkomen, maar ik vind
dat zij niet uitsluitend bij huisart
sen moet aankloppen. Loyaal als
wij zijn, zetten wij onze dokterstas
niet snel in de hoek, maar sommige
collega's verliezen wel de lol in hun
werk, omdat het te administratief
is geworden en omdat de dokters
assistent plaats heeft moeten
maken voor een team van soms wel
vijf praktijkondersteuners. Het ge
moedelijke is er af. Tot mijn spijt
betalen de ouderen daar de prijs
voor. Zij merken dat wij onze soci
ale visites moeten schrappen. Dat
weegt zwaar. Op hun leeftijd is een
zaamheid ronduit killing."
"Dat ouderen naar thuiszorg moe-
ten hengelen, raakt mij. Het ergste
moet nog komen. Ik vrees dat men
sen op hoge leeftijd die van dit ka
binet zelfstandig thuis moeten
blijven wonen, zichzelf vaker gaan
uithongeren. Niet alleen zij, er zijn
meer patiënten die zorg gaan mij
den. Een echo van bijvoorbeeld 230
euro? O, dan stel ik die nog even
uit. Truckers en bouwvakkers wer
ken door met een kapotte rug,
omdat ze geen geld voor de fysio
therapeut hebben. Ik probeer een
oplossing te vinden. Kan ik bijvoor
beeld zelf oefeningen meegeven?
"Dan heb ik het nog niet eens over
de palliatieve zorg die in de afgelo
pen jaren een flinke ontwikkeling
heeft doorgemaakt. De zorg in je
laatste levensfase stikt van de richt
lijnen. Zelf heb ik drie situaties
meegemaakt waarin mensen hun
leven wilden beëindigen, bij som
migen was dat om psychische rede
nen. Bij alle drie is het vanwege die
regels niet gelukt. Huisarts Tromp
in Tuitjenhorn is van de richtlijnen
afgeweke
Tussenkop
n juist omdat hij zijn patiënt zo
goed kende. Palliatieve zorg is één
van de intiemste kanten van dit
vak. Hoe veel intiemer kun je wor
den met een patiënt in de laatste
dagen van diens leven? Mensen
voelen de drang om alsnog spijt be
tuigen of een ruzie zien bij te leg
gen. Dat gebeurt, vanzelf.
"Als arts kan ik weinig van mijn
emoties laten zien, omdat dat niet
professioneel overkomt. Dus bij mij
geen tranen, ook niet van ontroe
ring. Betrokken zijn, kan wel. Of
samen lachen als de situatie dat
toelaat. Ik word ook wel boos. Als
ik zie dat een specialist een patiënt
probeert af te houden of een prak-
tijkassistent de volle laag krijgt. En
soms sta je oprecht versteld. Dat
een hond als eerste aanvoelt dat
zijn baasje niet meer ademt. Als
meneer Vleugels zijn laatste adem
uitblaast, roert zijn hond zich
opeens en likt zijn voorhoofd. Een
kat merkt nooit iets, het is altijd de
hond. Niet normaal."
U gaat de medische vragen van le
zers van het &-katern beantwoor
den. Tegenwoordig zoekt bijna
iedereen op internet al op wat er
mis kan zijn. Is dat lastig voor een
huisarts?
"Ik vind dat prima. Laatst eiste een
patiënt bijna een MRI-scan. Het
voelt dan alsof er geen gesprek mo
gelijk is, maar doorvragend vertelt
hij dan hoelang zijn medische tra
ject al loopt. Zo iemand wil einde
lijk eens duidelijkheid. Dat snap ik
als geen ander. Ik zie bovendien
zondag 31 mei 2015
IK GA ECHT NIET IN MIJN
Bijschriftvet: Bijschrift de rest. foto xxxxxx