Uppercut en dan zelf voor gaas gaan 2 HART&ZII Lekker in Balans Showershorts II Hier een quote asdasljzxlkjclkjzxcl kjzxlcjlzkxjclkzjxlckj Izxkjclkzxjclkzjxlckjl zkxcj dklask;dkas Wil je na een drukke werkdag achter een bureau uit je hoofd komen en je lijf weer voelen? Een uurtje Piloxing en je staat boven op de K2. Of niet. Na tien minuten is het wel duidelijk, dit is een les voor wie van aanpoten houdt. Pi loxing komt uit Ame rika overgewaaid en kruist staande spier- versterkende Pilatus- oefeningen met dans en boksbewegingen. Het zweet breekt je uit op dit pittige tempo: Stap met rechts naar voren en stoot tegelijk met de rechtervuist naar voren. Heerlijk om te doen na dat fu neste gesprek met een collega. Tussendoor een squat en een buik oefening op de grond en daar gaan we weer: stap opzij en daar komt die linker upper cut. En nog vier, nog drie, twee... én de laat ste keer, galmt de Pi- loxingjuf over de muziek heen door de microfoon. Wie te vroeg afhaakt, is ge zien. Maar gek is dat niet, want in dit hoge tempo laatje coördi natievermogen je mooi voor gaas gaan. -^VERVOLG VAN VOORPAGINA Op de achterkant van uw boek staat een strak kijkende man. Zien uw patiënten u ook zo? "Ik mocht voor die foto niet lachen van de fotograaf. Maar dat is niet wie ik ben. Ik ben een open, sociale, goedlachse huisarts. Met een luisterend oor. Ik wil weten hoe de mensen in mijn spreekkamer zich werkelijk voelen. Vaak pik ik die informatie op uit verhalen die er op het eerste ge zicht niet toe lijken te doen. Als huisarts in opleiding heb ik de stijl van mijn begeleider Wouter van der Valk gevolgd. Wouter onderzoekt een klacht en vraagt een patiënt te gelijkertijd hoe het met zijn broer is. Zo voelt die man zich ontiegelijk gehoord. Als huisarts kun je anders te werk gaan dan in een ziekenhuis waar een mens een nummer blijft, omdat je hem zo zelden ziet. Ik weet hijvoorbeeld: dat is Henk van daarachter, hij heeft geldzorgen. Of dat in haar familie borstkanker voorkomt, dus even opletten." In Wat denkt u, dokter?' blijft u een nette huisarts die zelden een oordeel over zijn patiënten velt, ook al gebruiken ze vijf xtc-pille- tjes, twee speedbommetjes, een lijntje coke en ghb achter elkaar, maar u heeft het wel vaak heet of u begint te zweten, zijn patiënten velt, ook al gebrui ken ze vijf xtc-pilletjes, twee speed bommetjes, een lijntje coke en ghb achter elkaar, maar u heeft het wel vaak heet of u begint te zweten. "Ik krijg het niet meer zo snel warm als in mijn tijd als coassis- tent. Het kan me niet menselijk ge noeg zijn. Ik hou ervan met patiënten te praten. Mijn werk voert mij overal naar toe. Soms naar het bed van een zieke thuis en soms ben je daar dan een hele nacht. Terwijl je elkaar voordien nooit hebt gekend. Zo'n contact heeft meteen waarde. Tussenkop U beschrijft ontmoetingen varië rend van een schaatser met bedor ven voeten, een vrouw die wil horen hoe groot haar boezem wel niet is tot een patiënt wiens doods wens u niet mag vervullen. Voor wie schrijft u die korte verhalen? "Een huisarts verstrekt niet alleen maar paracetamol, zoals een vriend van mij roept. Ik wil bewijzen hoe hip en dynamisch mijn vak is. In de hoop dat beginnende huisartsen er wat aan hebben. En ik schrijf, omdat het mij ontspant. Dat doe ik al sinds ik op mijn negende jaar fantasieverhaaltjes bedacht. Dit boek is ook voor minister Schippers van Volksgezondheid. Zij legt niet alleen extra taken hij de huisarts neer, maar zij wil ook vat op de kostenkant van de zorg krijgen. Daar kan ik inkomen, maar ik vind dat zij niet uitsluitend bij huisart sen moet aankloppen. Loyaal als wij zijn, zetten wij onze dokterstas niet snel in de hoek, maar sommige collega's verliezen wel de lol in hun werk, omdat het te administratief is geworden en omdat de dokters assistent plaats heeft moeten maken voor een team van soms wel vijf praktijkondersteuners. Het ge moedelijke is er af. Tot mijn spijt betalen de ouderen daar de prijs voor. Zij merken dat wij onze soci ale visites moeten schrappen. Dat weegt zwaar. Op hun leeftijd is een zaamheid ronduit killing." "Dat ouderen naar thuiszorg moe- ten hengelen, raakt mij. Het ergste moet nog komen. Ik vrees dat men sen op hoge leeftijd die van dit ka binet zelfstandig thuis moeten blijven wonen, zichzelf vaker gaan uithongeren. Niet alleen zij, er zijn meer patiënten die zorg gaan mij den. Een echo van bijvoorbeeld 230 euro? O, dan stel ik die nog even uit. Truckers en bouwvakkers wer ken door met een kapotte rug, omdat ze geen geld voor de fysio therapeut hebben. Ik probeer een oplossing te vinden. Kan ik bijvoor beeld zelf oefeningen meegeven? "Dan heb ik het nog niet eens over de palliatieve zorg die in de afgelo pen jaren een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt. De zorg in je laatste levensfase stikt van de richt lijnen. Zelf heb ik drie situaties meegemaakt waarin mensen hun leven wilden beëindigen, bij som migen was dat om psychische rede nen. Bij alle drie is het vanwege die regels niet gelukt. Huisarts Tromp in Tuitjenhorn is van de richtlijnen afgeweke Tussenkop n juist omdat hij zijn patiënt zo goed kende. Palliatieve zorg is één van de intiemste kanten van dit vak. Hoe veel intiemer kun je wor den met een patiënt in de laatste dagen van diens leven? Mensen voelen de drang om alsnog spijt be tuigen of een ruzie zien bij te leg gen. Dat gebeurt, vanzelf. "Als arts kan ik weinig van mijn emoties laten zien, omdat dat niet professioneel overkomt. Dus bij mij geen tranen, ook niet van ontroe ring. Betrokken zijn, kan wel. Of samen lachen als de situatie dat toelaat. Ik word ook wel boos. Als ik zie dat een specialist een patiënt probeert af te houden of een prak- tijkassistent de volle laag krijgt. En soms sta je oprecht versteld. Dat een hond als eerste aanvoelt dat zijn baasje niet meer ademt. Als meneer Vleugels zijn laatste adem uitblaast, roert zijn hond zich opeens en likt zijn voorhoofd. Een kat merkt nooit iets, het is altijd de hond. Niet normaal." U gaat de medische vragen van le zers van het &-katern beantwoor den. Tegenwoordig zoekt bijna iedereen op internet al op wat er mis kan zijn. Is dat lastig voor een huisarts? "Ik vind dat prima. Laatst eiste een patiënt bijna een MRI-scan. Het voelt dan alsof er geen gesprek mo gelijk is, maar doorvragend vertelt hij dan hoelang zijn medische tra ject al loopt. Zo iemand wil einde lijk eens duidelijkheid. Dat snap ik als geen ander. Ik zie bovendien zondag 31 mei 2015 IK GA ECHT NIET IN MIJN Bijschriftvet: Bijschrift de rest. foto xxxxxx

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 121