Van Loon Hardzeildagen
Omhae mee een bal..!
STREEKTAAL
ZEELAND 15
RUDENRIEMENS.COM
De Amerikaan Hendrik Willem van Loon
organiseerde in 1928 bij Veere een wedstrijd
voor de Arnemuidse vissers. Ze streden om de
eer en kregen een fles jenever. In 1994 werden
de Van Loon Hardzeildagen in ere hersteld op
wat inmiddels het Veerse Meer was geworden.
Hoogaarzen en hengsten, zalmschouwen en old
gaffers, zwaarden die door het water snijden,
schepen die er lekker inhangen. En nog steeds
die fles jenever.
Ruden Riemens fotografeert Zeeland.
De foto's zijn gebundeld in drie boeken:
Kust, Land en Feest.
Fotografie: Ruden Riemens. Tekst: Jan van Damme
As kind ebb'ik m'n uter-
ste best gedae om de
baos te oren over een
voetbal. Eêl vee uren
trapte ik tegen een muurtje, ieuw
ik het ronde ding ohe of probeer
de ik koppend de bal in beweging
t'ouwen.
En dat aoles omda'k wou, da
het 'brune monster' nè mien
luusterde en ik stèreker was dan
de grillen, die een voetbal kan eb
be. Of, om mee m'n laetere voet
baltrainer Cas 'Ubregtse' te spre
ken, om dat ding as een touwtje
an m'n voet t'ebben.
M'n vele oefenen was nie vö
niks wan mee het Zoetelanse de
Meeuwen speelde ik in de top van
het amateurvoetbal, een ienkele
keer zelfs tegen een vergoeding
van vuuf gulden, vrie te besteden
in een eetverbluuf in Bergen op
Zoom....!
Nae meer dan dertig jaeren ge
voetbald t'ebben bin'k veranderd
van sport. Het wier tennisse. De
bal was anmerkelijk kleiner en je
kon gebruuk maeke van een 'ra
ket' om de bal de richting op te
kriehen, die jie wou. Inplekke van
les te nemen stoeng ik urenlang
in een oefenkooie uut te proberen
oe of aoles ging. M'n ohen zaehe
dingen, die m'n anden nie of nog
nie konde uutvoere en di wou ik
hraog veranderinge in anbrienge.
Net as bie 't voetballen was m'n
linkseheid een belangriek wae-
pen.
Wi 'k op andere gebieden a
drek as een 'onandige linksen'
wier gezie, was ik bie 't voetballen
een onberekenbaere linkspoöt en
bie tennis kwaeme de ballen aol-
tied 'van d'andere kant'. Zonder
Voor de gesproken rubriek zie
www.pzc.nl/streektaal
meer een voordeêl bie 't naedeêl
van links weze. Zodoende kreeg
ik nog een bitje andigheid in
het tennisspil.
Mè de tand van de tied bleef
knaoge an m'n lief en noe bin'k
noödgedwoenge, overgestapt op
m'n derde sport, op biljarten. De
ballen bin nog kleiner, mè 't bin
d'r wè drie. Mee een stok, die ze
een 'keu' noeme, moe je probere
aole drie die ballen in beweging te
kriehen.
In een vorige 'streektaal' ebb'ik
julder a es verteld over m'n won
dere ondekkingstocht, saemen
mee m'n maat O. te Z., op het
groene laeken. Ondanks het feit,
da me bie tied en wiele eêl des
kundige raed en adviezen kriehe,
moe'k zeie dat het de baas ore
over die drie ballen, nie simpel is
gebleke. De wereld van 'te dikke',
'te dinne', losse band, trekstöten
en 'zwijnen' is nog bie lange nae
nie ondekt deu ons. Meêstal raeke
me mee onze witte of gele bal wè
éên anderen (a beleve me ook wè
es een 'stille omgang'...!), mè de
derde bal raeke briengt de nodige
onoverkommelijke problemen
mee zich mee. Eigenlijk zouwe
me vee meer uren moete maeke
om toch een bitje grip te kriehen
op 't geheêl, mè di kom nie van
wan m'ebbe 't zó druk.Wè ver-
gaepe me ons soms an een You-
tube-filmpje mee wieze lessen
van Jos Bongers of zó, mè di lukt
aoles wat bie ons nog hlad nie
gaet.
Toch ebbe ze ons gevrohe bie
de soos van Meliskèreke, afdêling
biljarten, om mee te komme spe
len mee ulder biljartachttal. Dat is
nie vanwehe het feit, da me zulke
hróte talenten bin, integendeêl.
Neê, het is omdat het merendeêl
van de soosclub wè es mankemen
ten eit, op vakantie moet of d'rei-
hen over kleinhuus moe ontferme
en dirom nie aoltied makkelijk
een achttal is te kriehen. En wie
weet, ore me nog wè es een bitje
beter, ook a ore me nooit mi goed!
Voorlopig maeke me ons 'gemid
delde' nog mè nie openbaer!
ZATERDAG 30 MEI 2015
door Frans van der Heijde
