zeeland 117
Grandeur van de Franse barok
'Schrijven is een kwestie
van ervoor gaan zitten'
BAROKMUZIEK
maandag 5 maart 2012
9SSX&fSSaX6SB&BSSSSeSS/£&Z!Wl!Stt'StttZ4%S!3g83gg£5aS&S8BB3S!/5SSS3GSSf8tt}SSS5(£GC$SÏ^38!S^J9S&&
door Jeanette Vergouwen
London Baroque met Ingrif
Seifert, Richard Gwilt (vio
len), Charles Medlam (gam
ba) en Steven Devine (klavecim
bel) vormt een eenheid en er
wordt gemusiceerd in volledige
harmonie. Het was in Vlissingen
nog even zoeken naar de perfecte
balans in de tweede suite in D van
Gaspard Le Roux, een werk be
staande uit een reeks dansen die
in de Spiegelzaal van Versailles on
getwijfeld grote indruk hebben ge
maakt.
Emma Kirkby (63) zong twee
aria's van Lully. Haar stem klonk
jong en helder en vertolkte op na
tuurlijke wijze de emotie van twee
verliefde vrouwen. Haar vibrato-ar-
me sopraanstem klinkt helder en
strak. Zij zingt nooit gekunsteld.
Haar interpretatie is intelligent, de
hoge tonen zijn dan niet meer zo
aria's over het lot van Lucretia
kwam als geheel niet echt span
nend over. Dat lag aan de composi
tie van Michel de Montéclair. Zijn
Le Retour de la Paix met een grote
re afwisseling, het sprankelende
slot en de prachtige begeleiding
van violen en gedreven basso con
tinuo partijen, klonk veel beter.
Het hoogtepunt van het recital
was voor mij de sublieme vertol
king van Tombeau de Sainte Colom-
be van Marin Marais. Een zo gepas
sioneerde compositie met donkere
bastonen en subtiele vibrato's, die
door gambist en klavecinist schitte
rend werd vertolkt. La Guitare was
dan weer virtuoos en speelser.
De uitvoering van de Sonate in d
van Jean Marie Leclair was een
echt mooi voorbeeld van de wijze
waarop in de Franse barok de thril
lers werden gespeeld (samen met
de halve toon onder de toon). Inte
ressant was ook de stimulerende
begeleiding van de klavecinist.
Emma Kirkby London Baroque
Une soirée a Versailles met wer
ken van Le Roux, Lully, Couperin,
Montéclair, Marin Marais en Le
clair.
Gehoord, vrijdag 2 maart, Sint Ja-
cobskerk in Vlissingen.
glanzend als enkele jaren terug,
maar omdat zij kiest voor werken
met een niet al te grote tessituur
en omdat dictie en uitspraak ver
zorgd zijn, is het een lust om haar
te horen zingen.
De Sonate La Paix de Pamasse voor
2 violen en basso continuo van
Couperin klonk echt Frans, mede
door de goede afwisseling van
langzame en snelle delen en de
mooie affecten. La Morte di Lucre
tia bekoorde me minder. De canta
te met afwisselend recitatieven en
door Rolf Bosboom
Zijn jongste boek ligt net in
de winkel. De Put heet het,
een onderhoudende 'literai
re polderthriller', zoals de subtitel
luidt. Jan J.B. Kuipers uit Kattendij-
ke, zonder twijfel de meest produc
tieve auteur in Zeeland, voegt daar
mee een nieuwe titel aan de al lan
ge lijst boeken die hij op zijn
naam heeft staan.
Kuipers (Zaamslag, 1953) houdt
zelf nauwkeurig bij wat hij alle
maal publiceert. Alles meegere
kend is hij onlangs de grens van
750 publicaties gepasseerd. Daaron
der zijn meer dan vijftig boeken.
Een indrukwekkend aantal, zeker
voor iemand die pas op zijn 35e de
buteerde. Alleen al de afgelopen
vijfjaar verschenen er twaalf boe
ken van zijn hand.
Dat is veel, vindt Kuipers ook zelf.
Tegelijk relativeert hij zijn produc
tie, die tot stand komt naast zijn
deeltijdbaan bij Stichting Cultu
reel Erfgoed Zeeland. „Het is voor
al een kwestie van keuzes maken
en ervoor gaan zitten. Ik kijk bij
voorbeeld niet naar flauwe shows
op televisie. Als je consequent be
zig bent, kun je veel werk verzet
ten."
Hij probeert ook, waar mogelijk,
zaken te combineren. „Als ik er
gens op reis ben, schrijf ik bijvoor
beeld ook wel eens een artikeltje
voor een archeologiemagazine. Zo
maar een beetje ontspannen, dat
heb ik na een halfuurtje wel beke
ken."
Kuipers proeft soms kritiek op zijn
aanhoudende stroom boeken. „Ik
krijg wel eens signalen dat men
denkt dat de kwaliteit eronder
lijdt. Maar dat is echt niet zo. Ver
der trek ik me er niets van aan. Te
gen een bakker zeg je toch ook
niet: je bakt te veel brood?"
Dat het met de kwaliteit wel dege
lijk goed zit, bleek bijvoorbeeld
eind 2005, toen hij samen met
Robbert Jan Swiers de Zeeuwse
Boekenprijs ontving voor Het ver
haal van Zeeland. Het duo troefde
daarmee gevestigde namen zoals
Margriet de Moor, Rinus Ferdinan-
dusse en Floortje Zwigtman af
„Dat vond ik heel leuk. Zo'n prijs
is wel stimulerend."
Hij noemt zichzelf multi-genreau-
teur. Ofwel: hij beperkt zich aller
minst tot één soort boeken. Thril
lers, jeugdliteratuur, fantasy (on
langs kwam Hubake's Huis uit), his
torische boeken, poëzie, archeolo
gie, science fiction: op al die terrei
nen heeft hij zich ruimschoots be
wezen. „Ik heb wel geprobeerd me
te beperken, maar dat gaat ge
woon niet. Dat vloeit voort uit een
brede belangstelling - al speelt het
verleden altijd een belangrijke rol
- en het niet kunnen kiezen. Daar
door spring ik van het ene naar
het andere. Vaak werk ik aan meer
dere boeken tegelijk. Ik vind het
fijn om steeds te kunnen overscha
kelen."
Een vaste uitgever heeft Kuipers
nooit gehad. Afhankelijk van het
onderwerp en genre vonden zijn
boeken altijd wel een weg naar het
publiek. „Ik heb daar nooit proble
men mee gehad. Nu merk ik wel
dat het moeilijker wordt, vooral
doordat als gevolg van de bezuini
gingen steeds meer subsidiemoge
lijkheden wegvallen. Dat begin je
echt goed te merken."
In zijn nieuwste boek, de thriller
De Put, komen we een oude beken
de tegen: de antiheld Siebe Edens,
die ditmaal de moord op een
Zeeuwse uitgever probeert op te
lossen. Edens was eerder de hoofd
persoon in Kuipers' boeken Moord
aan boord van de PSD (verschenen
in 1998) en In de schaduw van
Michiel (2007). „Je hebt personages
die steeds terugkeren, die een
soort schaduwbestaan leiden.
Naar verloop van tijd is het plezie
rig om te kijken hoe het met zo ie
mand staat."
Het antwoord daarop moest hij
ook zelf, al schrijvende, ontdek
ken. „Ik begin wel met een opzet,
maar na een pagina of tien heb ik
dat al helemaal aan de kant ge
gooid. De personages hebben toch
hun eigen dynamiek. Op een gege
ven moment weet ik zelf ook niet
meer hoe het verder moet"
Kuipers laat het verhaal afspelen
in het Zeeland van nu. Veel loca
ties zijn voor Zeeuwen herken
baar. Enkele personages zijn ook
duidelijk geïnspireerd op bestaan
de personen.
Toch is De Put niet zozeer bedoeld
als sleutelroman, zegt de auteur.
„Sommige figuren zitten inder
daad heel dicht bij de realiteit,
maar het blijft fictie. Je kunt het
ook lezen zonder dat je die perso
nen kent. Door dicht bij de reali
teit te blijven, maak ik het mezelf
wel mogelijk de boel een beetje op
de hak te nemen. Dat is geen on
prettig aspect. Je kunt ook zaken
een beetje aanzetten, maar als je
goed om je heen kijkt, zie je dat de
werkelijkheid vaak toch nog net
wat erger is."
'De Put' is verschenen bij Uitgeverij Li-
verse. Meer over het werk van Jan J.B.
Kuipers op www.janjbkuipers.nl.
'Multi-genreauteur' Jan J.B. Kuipers: „Ik heb wel geprobeerd me te beper
ken, maar dat gaat gewoon niet." foto Lex de Meester
40 Strings in 't Beest.
BasiagaagsaaiMaisiagazMW^^M^^
Optreden Hou(t)vast X(X)L in de Grote Kerk.
foto's Willem Mieras
