281 sport
'Een beroep met een verhoogd risico'
'Je weet niet goed wat te zeggen
Ingetogen
stilte
GIRO D1TALIA
De vierde etappe van de Ronde van Italië mondt
uit in een indrukwekkend eerbetoon aan de maan- Hoewel de vierde etappe in de Cim werd
dag verongelukte renner Wouter Weylandt. nog gemiddeld 37 knometer per uur.
Wat doet Johnny?
Recorddeelname
Olympia's Tour
woensdag 11 mei 2011
31
geneutraliseerd, reden de renners toch
Wielrenner Johnny Hoogerland rijdt
met Vacansoleil-DCM de Giro d'ltalia.
Op verzoek van deze krant houdt de
Yersekenaar een dagboek bij.
Grote kampioenen als Con-
tador, Farrar en Di Luca
die met de tranen in hun
ogen staan. Dat is een beeld dat je
nooit meer vergeet. Na het eten
hebben we maandagavond nog na
gepraat over wat er is gebeurd. Dat
was natuurlijk heel emotioneel."
De start gisteren was indrukwek
kend. Per ploeg werd er daarna op
kop gereden. Die eenheid in het
peloton was mooi. Maar je hart
breekt als je zo'n jongen als "iyler
Farrar ziet rijden. Ik snap heel
goed dat hij er na vandaag mee is
gekapt. Hij stond héél dicht bij
Wouter. Hij is helemaal kapot."
Ontnuchterend is het ook. Het zet
je met beide beentjes op de grond
zeggen ze altijd. Dat zal best klop
pen, maar het blijft onvoorstel
baar. Tot over drie weken, zal Wou
ter waarschijnlijk ook hebben ge
zegd toen hij naar Turijn afreisde.
En dan opeens ben je er niet
meer."
„In het peloton was het onderweg
maar stilletjes. Logisch, want wat
moet je nog zeggen? Ook langs de
kant waren de mensen heel ingeto
gen. Er stonden veel mensen met
een papier waar 108 op stond, het
rugnummer van Wouter. Ontroe
rend. En ook best mooi, hoe treu
rig de aanleiding ook was."
„Een echte wandeletappe was het
gisteren trouwens nu ook weer
niet. Voor de buitenwacht leek dat
misschien wel zo, maar we reden
37 per uur gemiddeld. Ik heb dik
zes uur op m'n fiets gezeten. En je
mag gerust weten dat ik behoorlijk
kapot was na afloop. Vooral in het
begin was het lastig, omdat het
steeds op en af ging. Ik sukkel ook
een beetje. Bronchitusachtig. En
dus aan de antibiotica. Nee, dat is
zeker geen goed teken. Maar eer
lijk gezegd ben ik er na maandag
niet zo heel erg mee bezig."
HOOFDDORP - Met 24 ploegen aan
het vertrek begint op maandag 16
mei Royal Smilde Olympia's Tour.
De oudste rittenkoers van Neder
land had nog nooit zo'n groot deel
nemersveld. De dertien Nederland
se en elf buitenlandse teams leve
ren samen 192 renners. Rabobank
heeft met de Australiër Rohan
Dennis, de Limburger Tom Du-
moulin en oud-winnaar Jetse Bol
liefst drie favorieten voor de eind
zege in de ploeg. Olympia's Tour
door Ad Pertijs
LIVORNO - De patholoog-anatoom
heeft bevestigt wat maandag al dui
delijk was: Wouter Weylandt was
op slag dood toen hij die middag
in de afdaling van de Passo del
Bocco hard onderuit ging. Hij raak
te met zijn linkerpedaal een laag
muurtje en werd twintig meter
verder het asfalt op geslingerd. De
helm kon een fatale schedelbasis-
fractuur niet verhinderen.
Daags na het drama, kon niemand
een beschuldigende vinger wijzen.
Weylandt droeg een helm, de dok
ter was binnen twintig seconden
ter plekke en de afdaling was welis
waar snel, maar niet onverant
woord gevaarlijk.
De onmacht, het verdriet en de
frustratie hebben echter een uit
weg nodig. Die werd door het pelo
ton massaal gevonden in die me
dia die het in hun ogen nodig von
den om stuitende beelden te to
nen van de verongelukte renner.
En dat terwijl de live-uitzending
van de RAI maandagmiddag nog
opvallend discreet was geweest. In
zoomen op een gevaüen renner
om te weten wie het is, kun je
geen sensatiezucht noemen. Toen
de ernst van de zaak duidelijk
werd, beperkte de RAI zich tot
mondeling informatie over het ver
loop van de reddingsactie.
Toch stipten de renners keihard
een kern van de zaak aan: het
thuisfront. De verontwaardiging
gold maandag op de eerste plaats
de onnodige grievende beelden
voor de familie van Wouter Wey
landt, maar in feite weet iedere
coureur met hoeveel zorgen en
angst familie en naasten dagelijks
weer naar de tv-beelden van het
voortrazende peloton kijken.
Het zijn angsten die renners ver
stoppen, bleek gisteren maar al te
duidelijk. „Dit is heel confronte
rend", sprak er een bij de start in
Genua. „Wielrenners riskeren iede
re meter van het parkoers hun le
ven", stelt Girodirecteur Angelo
Zomegnan zelfs. Een renner wil
daar niet aan denken. Anders kan
hij niet koersen.
Er zijn ook geen lessen te trekken
uit het drama van de Fasso del Boc
co. „Het is een beroep met een ver
hoogd risico. Ongelukken horen
bij de sport, maar de dood niet",
verwoordt Stef Clement de frustra
tie die velen gisteren voelden.
Wie dat goed aanvoelde, was orga
nisator Zomegnan. De man ver
dient een groot compliment voor
de manier waarop hij heeft gerea
geerd op de crash en de dood van
Weylandt. Discreet, gepast, en vol
respect. Zomegnan handelde snel
en met veel gevoel. Eigenlijk is er
in het drama Weylandt geen schul
dige aan te wijzen. Maar juist dat,
veroorzaakt een bijzonder unhei
misch gevoel in het peloton. Ren
ners en thuisfront beseffen sinds
maandag dat hen iedere koersdag
het hetzelfde noodlot kan treffen.
door Ad Pertijs
LIVORNO - De Viale Italia langs de
zee in rauwe havenstad Livorno
lag er gistermiddag uitnodigend
mooi bij. Breed, vers gitzwart geas
falteerd. Klaar voor een koninklij
ke sprint. Die kwam er niet. Het
peloton had besloten om ter nage
dachtenis aan de maandag veronge
lukte Leopard-renner Wouter
Weylandt van de vierde Girorit
een stille tocht te maken.
De ochtend na de klap stond bij
geen enkele coureur het hoofd
naar koersen. „Wie straks wel in
de aanval gaat is voor mij een im
beciel", bitste Rabórenner Rick
Flens bij de start in Genua.
Op de kade verwerkten niet alleen
de renners op verschillende manie
ren de dood van één van hun mak
kers. Sommigen keken strak voor
zich uit. Anderen vertelden van
het moment dat ze langs de op de
grond liggende renner reden. „Je
gaat toch kijken wat er is ge
beurd", zei de mecanicien van een
opgehouden ploegleiderswagen
van Rabo.
Als een van de laatste teams, draai
den de bus en de wagens van Leo
pard het haventerrein op. Met hek
ken was een apart gedeelte voor
de ploeg ingericht. Ook bij Leo
pard heerste de stilte. „De ouders
van Wouter en zijn vriendin zijn
gisteren in het hotel aangekomen",
liet woordvoerder Tim van der
Jeugd weten. „Er is niet veel ge
sproken, maar het is al goed dat
die mensen zien dat zij niet de eni
gen zijn die afzien."
Op verzoek van de vader Eric Wey
landt had het team besloten om
gisteren van start te gaan. „Ter na
gedachtenis aan Wouter", zegt
Van der Jeugd. „Of we ook daarna
doorgaan, weet nog niemand.
Eerst dit maar eens." Roze-truidra-
ger David Millar belde de ploeg gis
termorgen om te vragen hoe de
jongens van Leopard de rit wilden
invullen. Besloten werd de hele
etappe geneutraliseerd te rijden.
De zwangere vriendin en ouders
De renners van Leopard-Trek passeren samen met Tyler Farrar (derde van rechts) de finish van de vierde Giro-etap
pe. De rit werd een stille tocht ter nagedachtenis aan hun verongelukte ploeggenoot en trouwe vriend Wouter
Weylandt. Farrar (derde van rechts) zette na de rit van gisteren een punt achter zijn Giro. foto Carlo Ferraro
van Wouter Weylandt bezochten
na het gezamenlijke ontbijt hun
opgebaarde geliefde in het mortua
rium in Lavagna en de plek des on-
heils op de Passo del Bocco. Er
werden bloemen weggelegd en
moeder Nele liet een briefje achter
voor haar zoon.
Het peloton trok onderwijl met
een snelheid van 37 kilometer per
uur langs de kust naar Livorno.
Langs de kant van de weg werd
vooral geapplaudisseerd. „Er werd
wel wat gesproken", zei Steven
Kruijswijk van Rabo later over de
stille tocht. ,de weet echter niet
goed wat te zeggen en dan zeg je
maar niets." Met de acht renners
van Leopard op de voorste rij en
Weylandts vriend Tyler Farrar te
midden van hen, bereikte het pelo
ton tegen zes uur de finishlijn in
Livorno. Geen gejuich. Alleen ap
plaus van de toegestroomde mas
sa.
De renners van Leopard beklom
men samen met de dragers van de
diverse leiderstruien het podium.
Een trompettist blies een indruk
wekkend Silencio als Last Post.
„Ik ben gewoon gevoelloos", zegt
de verdoofd ogende Tom Stamsnij-
der, de ploeggenoot van Wouter
Weylandt als hij zijn fiets pakt om
naar de bij het stadion van Livor
no geparkeerde teambus te rijden.
Michiel Elijzen, ploegleider bij
Omega Pharma, ziet de teambus
sen een voor een Livorno verlaten.
„Morgen demarreert er wel weer
iemand en is het gewoon koers",
zijn zijn gedachten op het einde
van de stille tocht voor Wouter
Weylandt. „Je kunt niet de rest
van de ronde stil blijven staan bij
de dood van Wouter. Dat is het
mooie van de sport, maar tegelij
kertijd ook het wrede."