281 sport 'Een beroep met een verhoogd risico' 'Je weet niet goed wat te zeggen Ingetogen stilte GIRO D1TALIA De vierde etappe van de Ronde van Italië mondt uit in een indrukwekkend eerbetoon aan de maan- Hoewel de vierde etappe in de Cim werd dag verongelukte renner Wouter Weylandt. nog gemiddeld 37 knometer per uur. Wat doet Johnny? Recorddeelname Olympia's Tour woensdag 11 mei 2011 31 geneutraliseerd, reden de renners toch Wielrenner Johnny Hoogerland rijdt met Vacansoleil-DCM de Giro d'ltalia. Op verzoek van deze krant houdt de Yersekenaar een dagboek bij. Grote kampioenen als Con- tador, Farrar en Di Luca die met de tranen in hun ogen staan. Dat is een beeld dat je nooit meer vergeet. Na het eten hebben we maandagavond nog na gepraat over wat er is gebeurd. Dat was natuurlijk heel emotioneel." De start gisteren was indrukwek kend. Per ploeg werd er daarna op kop gereden. Die eenheid in het peloton was mooi. Maar je hart breekt als je zo'n jongen als "iyler Farrar ziet rijden. Ik snap heel goed dat hij er na vandaag mee is gekapt. Hij stond héél dicht bij Wouter. Hij is helemaal kapot." Ontnuchterend is het ook. Het zet je met beide beentjes op de grond zeggen ze altijd. Dat zal best klop pen, maar het blijft onvoorstel baar. Tot over drie weken, zal Wou ter waarschijnlijk ook hebben ge zegd toen hij naar Turijn afreisde. En dan opeens ben je er niet meer." „In het peloton was het onderweg maar stilletjes. Logisch, want wat moet je nog zeggen? Ook langs de kant waren de mensen heel ingeto gen. Er stonden veel mensen met een papier waar 108 op stond, het rugnummer van Wouter. Ontroe rend. En ook best mooi, hoe treu rig de aanleiding ook was." „Een echte wandeletappe was het gisteren trouwens nu ook weer niet. Voor de buitenwacht leek dat misschien wel zo, maar we reden 37 per uur gemiddeld. Ik heb dik zes uur op m'n fiets gezeten. En je mag gerust weten dat ik behoorlijk kapot was na afloop. Vooral in het begin was het lastig, omdat het steeds op en af ging. Ik sukkel ook een beetje. Bronchitusachtig. En dus aan de antibiotica. Nee, dat is zeker geen goed teken. Maar eer lijk gezegd ben ik er na maandag niet zo heel erg mee bezig." HOOFDDORP - Met 24 ploegen aan het vertrek begint op maandag 16 mei Royal Smilde Olympia's Tour. De oudste rittenkoers van Neder land had nog nooit zo'n groot deel nemersveld. De dertien Nederland se en elf buitenlandse teams leve ren samen 192 renners. Rabobank heeft met de Australiër Rohan Dennis, de Limburger Tom Du- moulin en oud-winnaar Jetse Bol liefst drie favorieten voor de eind zege in de ploeg. Olympia's Tour door Ad Pertijs LIVORNO - De patholoog-anatoom heeft bevestigt wat maandag al dui delijk was: Wouter Weylandt was op slag dood toen hij die middag in de afdaling van de Passo del Bocco hard onderuit ging. Hij raak te met zijn linkerpedaal een laag muurtje en werd twintig meter verder het asfalt op geslingerd. De helm kon een fatale schedelbasis- fractuur niet verhinderen. Daags na het drama, kon niemand een beschuldigende vinger wijzen. Weylandt droeg een helm, de dok ter was binnen twintig seconden ter plekke en de afdaling was welis waar snel, maar niet onverant woord gevaarlijk. De onmacht, het verdriet en de frustratie hebben echter een uit weg nodig. Die werd door het pelo ton massaal gevonden in die me dia die het in hun ogen nodig von den om stuitende beelden te to nen van de verongelukte renner. En dat terwijl de live-uitzending van de RAI maandagmiddag nog opvallend discreet was geweest. In zoomen op een gevaüen renner om te weten wie het is, kun je geen sensatiezucht noemen. Toen de ernst van de zaak duidelijk werd, beperkte de RAI zich tot mondeling informatie over het ver loop van de reddingsactie. Toch stipten de renners keihard een kern van de zaak aan: het thuisfront. De verontwaardiging gold maandag op de eerste plaats de onnodige grievende beelden voor de familie van Wouter Wey landt, maar in feite weet iedere coureur met hoeveel zorgen en angst familie en naasten dagelijks weer naar de tv-beelden van het voortrazende peloton kijken. Het zijn angsten die renners ver stoppen, bleek gisteren maar al te duidelijk. „Dit is heel confronte rend", sprak er een bij de start in Genua. „Wielrenners riskeren iede re meter van het parkoers hun le ven", stelt Girodirecteur Angelo Zomegnan zelfs. Een renner wil daar niet aan denken. Anders kan hij niet koersen. Er zijn ook geen lessen te trekken uit het drama van de Fasso del Boc co. „Het is een beroep met een ver hoogd risico. Ongelukken horen bij de sport, maar de dood niet", verwoordt Stef Clement de frustra tie die velen gisteren voelden. Wie dat goed aanvoelde, was orga nisator Zomegnan. De man ver dient een groot compliment voor de manier waarop hij heeft gerea geerd op de crash en de dood van Weylandt. Discreet, gepast, en vol respect. Zomegnan handelde snel en met veel gevoel. Eigenlijk is er in het drama Weylandt geen schul dige aan te wijzen. Maar juist dat, veroorzaakt een bijzonder unhei misch gevoel in het peloton. Ren ners en thuisfront beseffen sinds maandag dat hen iedere koersdag het hetzelfde noodlot kan treffen. door Ad Pertijs LIVORNO - De Viale Italia langs de zee in rauwe havenstad Livorno lag er gistermiddag uitnodigend mooi bij. Breed, vers gitzwart geas falteerd. Klaar voor een koninklij ke sprint. Die kwam er niet. Het peloton had besloten om ter nage dachtenis aan de maandag veronge lukte Leopard-renner Wouter Weylandt van de vierde Girorit een stille tocht te maken. De ochtend na de klap stond bij geen enkele coureur het hoofd naar koersen. „Wie straks wel in de aanval gaat is voor mij een im beciel", bitste Rabórenner Rick Flens bij de start in Genua. Op de kade verwerkten niet alleen de renners op verschillende manie ren de dood van één van hun mak kers. Sommigen keken strak voor zich uit. Anderen vertelden van het moment dat ze langs de op de grond liggende renner reden. „Je gaat toch kijken wat er is ge beurd", zei de mecanicien van een opgehouden ploegleiderswagen van Rabo. Als een van de laatste teams, draai den de bus en de wagens van Leo pard het haventerrein op. Met hek ken was een apart gedeelte voor de ploeg ingericht. Ook bij Leo pard heerste de stilte. „De ouders van Wouter en zijn vriendin zijn gisteren in het hotel aangekomen", liet woordvoerder Tim van der Jeugd weten. „Er is niet veel ge sproken, maar het is al goed dat die mensen zien dat zij niet de eni gen zijn die afzien." Op verzoek van de vader Eric Wey landt had het team besloten om gisteren van start te gaan. „Ter na gedachtenis aan Wouter", zegt Van der Jeugd. „Of we ook daarna doorgaan, weet nog niemand. Eerst dit maar eens." Roze-truidra- ger David Millar belde de ploeg gis termorgen om te vragen hoe de jongens van Leopard de rit wilden invullen. Besloten werd de hele etappe geneutraliseerd te rijden. De zwangere vriendin en ouders De renners van Leopard-Trek passeren samen met Tyler Farrar (derde van rechts) de finish van de vierde Giro-etap pe. De rit werd een stille tocht ter nagedachtenis aan hun verongelukte ploeggenoot en trouwe vriend Wouter Weylandt. Farrar (derde van rechts) zette na de rit van gisteren een punt achter zijn Giro. foto Carlo Ferraro van Wouter Weylandt bezochten na het gezamenlijke ontbijt hun opgebaarde geliefde in het mortua rium in Lavagna en de plek des on- heils op de Passo del Bocco. Er werden bloemen weggelegd en moeder Nele liet een briefje achter voor haar zoon. Het peloton trok onderwijl met een snelheid van 37 kilometer per uur langs de kust naar Livorno. Langs de kant van de weg werd vooral geapplaudisseerd. „Er werd wel wat gesproken", zei Steven Kruijswijk van Rabo later over de stille tocht. ,de weet echter niet goed wat te zeggen en dan zeg je maar niets." Met de acht renners van Leopard op de voorste rij en Weylandts vriend Tyler Farrar te midden van hen, bereikte het pelo ton tegen zes uur de finishlijn in Livorno. Geen gejuich. Alleen ap plaus van de toegestroomde mas sa. De renners van Leopard beklom men samen met de dragers van de diverse leiderstruien het podium. Een trompettist blies een indruk wekkend Silencio als Last Post. „Ik ben gewoon gevoelloos", zegt de verdoofd ogende Tom Stamsnij- der, de ploeggenoot van Wouter Weylandt als hij zijn fiets pakt om naar de bij het stadion van Livor no geparkeerde teambus te rijden. Michiel Elijzen, ploegleider bij Omega Pharma, ziet de teambus sen een voor een Livorno verlaten. „Morgen demarreert er wel weer iemand en is het gewoon koers", zijn zijn gedachten op het einde van de stille tocht voor Wouter Weylandt. „Je kunt niet de rest van de ronde stil blijven staan bij de dood van Wouter. Dat is het mooie van de sport, maar tegelij kertijd ook het wrede."

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2011 | | pagina 28