7 spectrum
Vrolijk Valentijn
RUDEN RIEMENS FOTOGRAFIE
gespiegeld
Marjan
Berk
PZC
Zaterdag 14 februari 2009
van Barack Obama. Met stijgende bewondering
zag ik hoe hij een vol uur lang zonder losse papier
tjes alle belangrijke journalisten van de grote kran
ten zoals de New York Times, de Washington
Post, en de bekende televisiezenders ontspannen
te woord stond. Alleen toen de afgevaardigde van
Fox-televisie hem iets vroeg over een uitspraak
van zijn vice-president Biden schoot de kersverse
president in een spontane lach.
Biden heeft een reputatie opgebouwd met zijn
ontregelende en soms ontsporende uitspraken.
Maar daarna was het weer serious business. Zo'n
man als Obama straalt veel geruststelling uit, hij
maakt dat je een beetje rustiger slaapt. Hij doet
zijn best.
Dan ervoer ik deze week nog een verrassing. Tij
dens een verjaardagsvisite aan een vriendin die ik
ook al dertig jaar ken, gebeurde er na het gezamen
lijk eten van een Baskische kip iets waarover ik
niet uitgepraat raak. In de hoek van haar flat staat
een bejaarde vleugel.
Argeloos vroeg ik: 'Speel jij piano?' 'Ach', ant
woordde mijn vriendin, 'daar ben ik eigenlijk te
verlegen voor!' 'Ach toe', zeurde ik, 'speel eens
wat?' Aarzelend sloeg mijn vriendin de klep open,
zette zich achter de toetsen, wierp haar verlegen
heid van zich af en speelde buitengewoon swin
gend, met de mooiste jazzy akkoorden, de oude
evergreen Let's do it, een van de succesnummers
van Noël Coward, Engels toneel- en songschrij
ver-acteur.
Mijn mond viel wijd open! Ik ken mijn vriendin
dertig jaar en dit bijzondere muzikale talent heeft
ze voor mij verborgen gehouden!
'Vroeger speelde ik alles gewoon na!', zei mijn
vriendin langs haar neus weg. Ik was sprakeloos.
Een mens moet toch beter naar de verborgen ta
lenten van zijn vrienden kijken...
Wie weet wat voor kunstzinnige eigenschappen
er nog aan het licht komen. Hoeveel vrienden zin
gen in het geheim prachtige aria's? Schilderen de
mooiste olieverfschilderijen? Haken hele bedden
spreien met de mooiste patronen? Schrijven schit
terende romans en zijn te verlegen om er mee uit
de kast te komen?
O, het leven heeft veel verborgen hoeken en met
goud gevulde spleten... zoals deze in het geheim
verlegen swingende vriendin.
Met het oog op Valentijnsdag zojuist ze
ven heel vreemde kaarten gekocht
voor mijn zeven kleinkinderen. Kaar
ten bedrukt met kleine hartjes en een
bijgevoegd brilletje met een rood en een groen
plastic glaasje. Nu moet ik over die hartjes héén
iets liefs of leuks schrijven, zoals bijvoorbeeld 'I Lo
ve you'. Ik moet vervolgens in een helder verlicht
vertrek door die bril kijken en dan zie ik dit alles
driedimensionaal!
Valentijn. Nooit deed ik er aan mee. Nooit lagen
er roodfluwelen hartvormige dozen gevuld met
heerlijke bonbons op mijn stoep, nooit werden er
boeketten rode rozen afgeleverd, nooit werd er
een vurige liefdesbrief in mijn brievenbus ge
duwd. Altijd riep ik: 'Weg met die commerciële
Amerikaanse onzin!' Maar sinds vorig jaar vond ik
het ineens een aardige gedachte mijn zeven klein
kinderen een malle kaart te sturen, om nog eens
te benadrukken dat ze mijn hartelappen zijn. Zo
doende.
Na deze rare daad van liefde ga ik weer verder met
leven. In de voorbije week zag ik in een slapeloze
nacht op CNN de eerste officiële persconferentie
