De Zuidelijke Braakmanbossen zijn in deze herfstmaand een bezoekje meer dan waard. Een wandeling door een relatief jong bos, dat nog lang niet is uitgegroeid. door Joeri Wisse herfstzon meer kans krijgt. Dode en omgewaaide bomen mogen ge woon blijven liggen. Goed voor de natuur; insecten nestelen zich in het dode hout en worden weer gegeten door vogels en ande re kleine dieren. Ook talloze paddenstoe len hebben zich gevestigd op het dode hout. In tegenstelling tot de vogels en plan ten die de boswachter feilloos weet te be noemen, zijn paddenstoelen niet zijn sterk ste punt. „Vandaar dat ik een gidsje heb meegenomen", zegt hij. De eerste poging om er één te determineren wil niet echt lukken. „Maar het is paddenstoelentijd, dus komen we er vast nog meer tegen." De wandeling gaat verder langs het Isabel- lakanaal. De glimmende rozenbottels van de hondsroos en de typische vruchten van de kardinaalsmuts - oranje besjes in roze bloemen - kleuren de oevers. Óp het rusti ge water dobberen wat futen en stijgen en kele aalscholvers op. „In het weekend zijn hier veel vissers en wandelaars te vinden", zegt Maas. Op deze doordeweekse ochtend is het rus tig. De enige passant is een hardloper, die ondertussen "wat paddenstoelen bijeen pro beert te scharrelen. De oogst is nog mager. ,,'t Is nog te vroeg", concludeert hij. Maar er zitten ook konijnen, die fanatiek holen hebben gegraven. „Dit is puur plaat- zand", legt Maas uit. „Het heeft dezelfde sa menstelling als de zandplaten die nu nog steeds in de Westerschelde boven water ko men" Dat plaatzand was nauwelijks geschikt voor landbouw, reden dat in 1952 begon nen werd met de aanplant van bos, hoofd zakelijk bedoeld voor houtproductie. Zo zijn er dennen in het gebied te vinden, ooit bedoeld om de Limburgse mijnen te stutten. „Maar in die tijd groeide ook de aandacht voor het landschap", zegt Maas. Vandaar dat vandaag de dag veel verschil lende boomsoorten terug zijn te vinden, variërend van berken tot populieren en van dennen tot knotwilgen. In de nabije toekomst moet de diversiteit in de Braak man nóg groter worden. „Het bos dat in de Braakman-Noord is gekapt, wordt hier gecompenseerd." Het pad buigt af, het bos in. Hier groeien haagbeuken en iepen, die na ruim vijftig jaar groeien imposante afmetingen heb-, ben gekregen. Een paar goudhaantjes, de kleinste vogels van Europa, laat zich van uit de toppen horen. De bomen hebben al veel van hun blad verloren, waardoor de De Braakman mag dan nog maar een paar weken tot het werkge bied van de kersverse boswach ter Peter Maas horen, hij kent het gebied op z'n duimpje. „Ik ben hier zo'n beetje opgegroeid." Hij herinnert zich zijn eerste verkenningstocht, met vrien den van natuurvereniging De Steltkluut, nog goed. „Op onbekende paden lopen is altijd een belevenis. Je weet niet wat je te genkomt." Dat gaat zeker op voor de natuur van de Braakman-Zuid, die vooral in deze herfst maand alles behalve eentonig is. Onze wandeling begint op het parkeerterreintje van Staatsbosbeheer, aan de Isabellaweg. We besluiten de blauwe route te volgen, die ons eerst langs een met gras begroeide akker leidt. Verschillende vogelsoorten vlie gen af en aan. „Canadese ganzen", signa leert Maas, die de verrekijker al tegen de ogen heeft gedrukt. „Over een paar jaar kan hier graszaad wor den geoogst", zegt hij. Gras is één van de Het noordelijk deel van de Braakman is onlangs weinige landbouwgewassen die gedijt op drastisch veranderd: bos maakte plaats voor de zandgronden in de Braakmanpolder, moeras en open natuur. Op de grens met het beboste terrein van V In de Braakman-Zuid zal de komende jaren Staatsbosbeheer zijn andere zandliefheb- juist meer bos worden aangeplant. bers te vinden, tijmereprijs bijvoorbeeld. Het natuurgebied is ontstaan in 1952, het jaar dat de Braakman werd ingepolderd. De Braakmanpolder die ontstond, wordt voor het grootste deel voor landbouw gebruikt. De zeearm werd niet in de eerste plaats inge polderd voor de landbouw. Belangrijker was het terugdringen van het aantal kilometers zeewering (van 27 kilometer naar 2,5 kilome ter zeedijk) en het creëren van een goede oost-westverbinding (de huidige N61). Een ander belangrijk voordeel was het tegen gaan van de verzilting van omliggende land- bouwpercelen. V Dwars door de bossen loopt het Isabeilakanaal. Dit kanaal is in 1920 aangelegd en watert ruim 18000 hectare Vlaams gebied Zaterdag 18 oktober 2008 PZC

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2008 | | pagina 20