De Zuidelijke Braakmanbossen zijn in deze herfstmaand een bezoekje
meer dan waard. Een wandeling door een relatief jong bos, dat nog lang
niet is uitgegroeid.
door Joeri Wisse
herfstzon meer kans krijgt.
Dode en omgewaaide bomen mogen ge
woon blijven liggen. Goed voor de natuur;
insecten nestelen zich in het dode hout en
worden weer gegeten door vogels en ande
re kleine dieren. Ook talloze paddenstoe
len hebben zich gevestigd op het dode
hout. In tegenstelling tot de vogels en plan
ten die de boswachter feilloos weet te be
noemen, zijn paddenstoelen niet zijn sterk
ste punt. „Vandaar dat ik een gidsje heb
meegenomen", zegt hij. De eerste poging
om er één te determineren wil niet echt
lukken. „Maar het is paddenstoelentijd,
dus komen we er vast nog meer tegen."
De wandeling gaat verder langs het Isabel-
lakanaal. De glimmende rozenbottels van
de hondsroos en de typische vruchten van
de kardinaalsmuts - oranje besjes in roze
bloemen - kleuren de oevers. Óp het rusti
ge water dobberen wat futen en stijgen en
kele aalscholvers op. „In het weekend zijn
hier veel vissers en wandelaars te vinden",
zegt Maas.
Op deze doordeweekse ochtend is het rus
tig. De enige passant is een hardloper, die
ondertussen "wat paddenstoelen bijeen pro
beert te scharrelen. De oogst is nog mager.
,,'t Is nog te vroeg", concludeert hij.
Maar er zitten ook konijnen, die fanatiek
holen hebben gegraven. „Dit is puur plaat-
zand", legt Maas uit. „Het heeft dezelfde sa
menstelling als de zandplaten die nu nog
steeds in de Westerschelde boven water ko
men"
Dat plaatzand was nauwelijks geschikt
voor landbouw, reden dat in 1952 begon
nen werd met de aanplant van bos, hoofd
zakelijk bedoeld voor houtproductie. Zo
zijn er dennen in het gebied te vinden,
ooit bedoeld om de Limburgse mijnen te
stutten. „Maar in die tijd groeide ook de
aandacht voor het landschap", zegt Maas.
Vandaar dat vandaag de dag veel verschil
lende boomsoorten terug zijn te vinden,
variërend van berken tot populieren en
van dennen tot knotwilgen. In de nabije
toekomst moet de diversiteit in de Braak
man nóg groter worden. „Het bos dat in
de Braakman-Noord is gekapt, wordt hier
gecompenseerd."
Het pad buigt af, het bos in. Hier groeien
haagbeuken en iepen, die na ruim vijftig
jaar groeien imposante afmetingen heb-,
ben gekregen. Een paar goudhaantjes, de
kleinste vogels van Europa, laat zich van
uit de toppen horen. De bomen hebben al
veel van hun blad verloren, waardoor de
De Braakman mag dan nog maar
een paar weken tot het werkge
bied van de kersverse boswach
ter Peter Maas horen, hij kent
het gebied op z'n duimpje. „Ik ben hier
zo'n beetje opgegroeid." Hij herinnert zich
zijn eerste verkenningstocht, met vrien
den van natuurvereniging De Steltkluut,
nog goed. „Op onbekende paden lopen is
altijd een belevenis. Je weet niet wat je te
genkomt."
Dat gaat zeker op voor de natuur van de
Braakman-Zuid, die vooral in deze herfst
maand alles behalve eentonig is. Onze
wandeling begint op het parkeerterreintje
van Staatsbosbeheer, aan de Isabellaweg.
We besluiten de blauwe route te volgen,
die ons eerst langs een met gras begroeide
akker leidt. Verschillende vogelsoorten vlie
gen af en aan. „Canadese ganzen", signa
leert Maas, die de verrekijker al tegen de
ogen heeft gedrukt.
„Over een paar jaar kan hier graszaad wor
den geoogst", zegt hij. Gras is één van de
Het noordelijk deel van de Braakman is onlangs weinige landbouwgewassen die gedijt op
drastisch veranderd: bos maakte plaats voor de zandgronden in de Braakmanpolder,
moeras en open natuur. Op de grens met het beboste terrein van
V In de Braakman-Zuid zal de komende jaren Staatsbosbeheer zijn andere zandliefheb-
juist meer bos worden aangeplant. bers te vinden, tijmereprijs bijvoorbeeld.
Het natuurgebied is ontstaan in 1952, het jaar
dat de Braakman werd ingepolderd.
De Braakmanpolder die ontstond, wordt voor
het grootste deel voor landbouw gebruikt.
De zeearm werd niet in de eerste plaats inge
polderd voor de landbouw. Belangrijker was
het terugdringen van het aantal kilometers
zeewering (van 27 kilometer naar 2,5 kilome
ter zeedijk) en het creëren van een goede
oost-westverbinding (de huidige N61).
Een ander belangrijk voordeel was het tegen
gaan van de verzilting van omliggende land-
bouwpercelen.
V Dwars door de bossen loopt het
Isabeilakanaal. Dit kanaal is in 1920 aangelegd
en watert ruim 18000 hectare Vlaams gebied
Zaterdag 18 oktober 2008 PZC