Auto
Clio Estate: klein, maar ruim
'Het premature van zo'n auto vind ik geweldig'
PZC Vrijdag 20 juni 2008 1 5
De Renault Clio Estate is een concurrent van de Peugeot 207 SW.
Dik gezaaid zijn ze niet,
stationcars in het B-segment
van de markt. Maar het
bijna-monopolie van de
Peugeot 207 SW smeekt om
een aanval.
door Robbert Keegel
Peugeot en Renault doen
goede zaken met hun klei
ne stationcars, die ze overi
gens niet meer met het En
gelse leenwoord 'Break' aandui
den. Peugeot heeft het over 'SW'
en dat mag je van hen absoluut
niet invullen als 'Station Wagon'.
Renault heeft ook hier weer de fra
se 'Grand Tour' laten vallen en
spreekt van 'Estate' - alsof dat
géén Brits leenwoord zou zijn.
Hoewel beide merken actief zijn
met MPV's in allerlei maten, heb
ben ze met de kleine stationcars
toch kennelijk een sappige bron
aangeboord. Vrijwel de hele autoin
dustrie laat dit marktsegment lig
gen.
Volkswagen bijvoorbeeld maakt
geen eigen Polo Variant meer,
maar laat Tsjechische dochter Sko
da wel de vrijheid een Fabia Com
bi te bouwen. Ford en Opel zeiden
de kleine stationcar allang vaarwel
en concentreren zich op mi-
ni-MPV's. Bij de Aziatische mer
ken is het al net zo.
In de verkoopstatistieken valt niet
te ontwaren welke percentages de
ministationcars in het B-segment
innemen bij de wél-aanbieders er
van.
Tot en met mei is de Peugeot 207
de bestseller in het segment, met
8415 exemplaren, gevolgd door de
Opel Corsa met 7529 stuks. De
VW Polo is derde (4108), de Toyo
ta Yaris (3870) vierde en de
Renault Clio komt met 3741 ver
kochte auto's pas op de vijfde
plaats, hoewel hij twee jaar terug
toch Auto van het Jaar werd. Kan
nibalisme van enerzijds de nieuwe
kleine Twingo en anderzijds con-
cerngenoot Nissan met vooral mi-
ni-MPV Note zullen de voornaam
ste redenen zijn.
Maar nu krijgt de Clio dus steun
in de vorm van gezinsuitbreiding.
Voor Renault wellicht enigszins
een noodgreep, want net als Opel
en Ford (Fusion) hadden ze hun
kaarten gezet op hun mini-MPV.
Gek genoeg sloeg die Modus nau
welijks aan, terwijl Opel de Meri-
va, Nissan de Note en Fiat, in veel
mindere mate, de Idea en de Musa
niet aan kunnen slepen.
Renault antwoordde met een dub
bel schot, wat de roos nog niet
trof. Enerzijds werd de Note-klan-
dizie verleid met een grotere Mo
dus. En op dezelfde basistechniek
werd ook deze Clio Estate gezet,
om de kokosmelk aan beide zijden
af te romen.
De Clio Estate heeft alles om het
de Peugeot 207 SW buitengewoon
lastig te maken, maar waarom zou
het Nederlandse kopersvolk zijn re
cente gedrag opeens veranderen?
De SW is ook een lekker ding en
heeft als zeer sterk punt de on
waarschijnlijk makkelijk om te
klappen achterbank. Bij de Clio
gaat dat gewoon, maar dan ont
staat wel de grootste laadruimte in
het segment: 1277 liter. Met de ach
terbank, die niet zoals in een Twin
go in de lengterichting verschuif
baar is, in de zitstand wordt dat
439 liter. Ook niet slecht - en met
de lage tildrempel heel goed bereik
baar.
De Estate heeft dezelfde wielbasis
als de andere Clio's (2,58 m), maar
is in totaal 21 centimeter langer,
die helemaal aan het laadruim ten
goede komen. Dus is het in de
Estate voorin precies zoals in de
andere versies. Niet verkeerd dus.
Het ziet er aardig uit, de stoelen ge
ven behoorlijke steun en zijn goed
verstelbaar. Klokken en knoppen
zitten op de goede plekken, maar
als je als nieuweling instapt, is het
altijd even puzzelen hoe al die hen-
deltjes aan de stuurkolom ook
weer precies werken. Maar ze wer
ken goed.
Toen deze versie van de Clio
nieuw was, zat er een elektrisch be
krachtigde besturing in die wat
mij betreft de verkiezing tot Auto
van het Jaar had moeten verhinde
ren. Op papier identiek aan die
van de Nissans Micra en Note en
binnen de eigen familie aan de Mo
dus, zat me daar toch een raar on
gevoelige troep in die het rijplezier
en de -veiligheid behoorlijk in het
nauw bracht. Kennelijk heeft
Renault zich de forse kritiek ern
stig aangetrokken, want zonder
dat daar verder ruchtbaarheid aan
werd gegeven, is de installatie bin
nen een jaar afdoende gecorri
geerd. De Clio - en ook de Estate,
want die rijdt en stuurt precies het
zelfde, heeft alleen flink meer
ruimte - is nu een werkelijk genoe
gen om te besturen.
In de benzinesfeer zijn er 1,2 of 1,6
liters met 65 tot 112 pk en dieselen
kan met een 1,5-liter die naar
wens 85 of 103 pk levert. Uiteraard
hebben die twee standaard een
roetfilter. Alle 1,2-liters hebben
een B-label, de rest torst een C-la-
bel een de 1,6-1 benzine automaat
zelfs D. Met een lichte auto als de
Clio (Estate vanaf 1.085 kilogram)
voldoen al die motoren, maar bie
den de krachtiger uitvoeringen ui
teraard wat meer plezier, vooral in
het stadsverkeer.
Ook die geringe herrie draagt bij
tot het comfort, dat per traditie bij
Renault hoog in het vaandel staat.
De Renault Clio Estate is er vanaf
15.195 euro, met een diesel vanaf
20.505 euro.
De Citroen Rosalie valt op door de hoogte van het dak. foto Ruben Oreel
Hoek de auto in z'n bezit heeft, is
hij er één keer mee naar Frank
rijk gereden. „Zomaar naar Lille
hoor. Dat is met 75 kilometer per
uur over de b-wegen al een hele
onderneming." De eerste Fran
soos die hij tegenkwam, een dou
anier aan de grens, was al meteen
onder de indruk. „Hij wilde 'm
kopen of ruilen tegen z'n eigen
auto." Verderop in het land wa
ren de reacties ook positief te noe
men. „Die Fransen zijn veel meer
auto-minded dan wij", zegt Van
den Hoek, die ook met andere
klassieke Citroëns naar Frankrijk
is gereden. „Ze houden je aan op
de weg en dan is het van: 'Bon
jour, bonjour, le voiture... c'est
magnifique!'" Dergelijke aan
dacht kan Frits van den Hoek
best waarderen. Naar mate z'n in
teresse voor Franse automobielen
toenam, raakte hij ook meer en
meer verslingerd aan het land
zelf. „Bijna elk plaatsje in het
land ken ik wel", zegt hij.
Met de Rosalie rijdt hij de laatste
jaren echter alleen in Nederland.
Lange afstanden, voor speciale rit
ten in Friesland bijvoorbeeld,
gaan per aanhanger. „Je moet ont
zettend oppassen onderweg, het
is altijd maar afwachten hoe hij
reageert als je remt."
door Joeri Wisse
De Citroen Rosalie van
Frits van der Hoek is met
recht een oude dame te
noemen. Dit jaar viert ze zelfs
haar 75ste verjaardag. Indruk
maakt de hoogbejaarde Franqaise
anno 2008 nog beslist, al was het
alleen maar vanwege het opval
lende uiterlijk, dat gekenmerkt
wordt door de grote grill en het
hoge dak. Prachtig, vindt Van der
Hoek het. „Het model spreekt me
zeker aan. Gewoon dat prematu
re, dat recht toe recht aanmodel."
De Rosalie was één van de eerste
dichte auto's (zonder linnen kap
je), bedoeld voor een groter pu
bliek dan alleen de elite. „Het was
een wagen voor bijvoorbeeld de
winkelier van het dorp of voor de
rijke boeren." Toch is het beslist
geen comfortabele auto. „Er zit
geen kachel in en tussen de deu
ren zitten geen rubbers. In de
winter moet je een kleed over je
knieën hebben." Ook de rij-eigen-
schappen zijn, in vergelijking met
modellen van na de oorlog, enigs
zins primitief te noemen.
„Het is een beetje hobbelen hè.
Hij heeft nog bladveren, wat dat
betreft is het net een vrachtwa
gen", zegt de 61-jarige Souburger.
In de twintig jaar dat Van den
