In Oude Tonge waart de Ramp nog rond PZC Uitzicht dinsdag 22 augustus 2006 De toeristische veerdiensten bestaan tien jaar. Fiets een rondje met een pontje is nu ook: loop een rondje met een pontje. Bij de aanlegplaatsen van de boten zijn wandelroutes uitgezet. De PZC verkent ze. Vandaag: Oude-Tonge en Steenbergen. De wonden zijn nooit geheeld. In de nacht van 31 janua ri op 1 februari 1953 verdronk tien procent van de in woners van Oude Tonge. De meer dan driehonderd doden werden begraven op één van de weinige plaatsen van het dorp die nog droog waren. Ze liggen in een massagraf, met één tegel voor twee personen. Meer plek was er niet. Het bezoek aan de begraaf plaats is een indrukwek kend deel van de zes kilometer lange wandeling rond en door Oude Tonge. Het Flakkeese plaatsje ligt een dikke kilometer van het Krammer-Volkerak. Een kanaal verbindt het dorp met het water. De pont Sun-Bear, die op en neer vaart naar het Brabantse Steenbergen, raakt niet zo ver. Die legt aan bij de sluizen aan het begin van het kanaal. Op die plek brak in de fatale nacht de dijk. De start van de route con fronteert de wandelaar dus met een met de Ramp. Na een stuk langs het water slin gert de route zich over een hoge binnendijk richting het dorp. Het uitzicht is weids en afwisse lend. Akkers en gras (met veel koeien) wisselen elkaar af. Aan het begin van de plaats trekt een enorm vakantie- park-in-aanbouw de aandacht. De moderne huizen van dit Wa- terrijck Suijssenwaerde passen niet bij die van de rest van het dorp. Dat ademt historie, vooral in en rond het centrum. Op de Kaai, een rechthoekig pleintje, wacht een verrassing. Doordat het kanaal daar ein digt, liggen er tientallen jachtjes middenin het dorp. Het brengt wat levendigheid in het stille plaatsje. Kerkring Een rondje door het centrum volgt, met als middelpunt de kerkring. Opvallend: het linkse deel van de kerk staat scheef. Of lijkt dat maar zo door het tiepark. Vrachtwagens met zand en stenen verstoren de rust. Vanaf de sluis vaart de Sun— Bearin een uur en drie kwartier naar het Brabantse Steenber gen, met een tussenstop in Bene- densas. Daar begint de Steen- bergse Vliet: een oude kreek die door mensenhanden is veran derd in een kanaal en zich tien kilometer landinwaarts slingert. Scheepjes kunnen via de Vliet tot Steenbergen varen. Vanaf daar loopt een elf kilometer lan ge route over het Brabantse plat teland. Stuurmanskunst Het haventje van Steenbergen ligt niet aan open water en heeft daardoor nauwelijks uitbrei dingsmogelijkheden. Het ligt propvol kleine en grotere sche pen. Sommige schippers moeten over geweldige stuurmanskunst beschikken om eruit te komen. Het eerste deel van de tocht gaat over de dijk langs de Vliet. Grote huizen en appartementen complexen belemmeren het uit zicht op het water. Een aantal heeft een achthoekige, bastion achtige vorm: een verwijzing naar de vesting die Steenbergen in de Tachtigjarige Oorlog was. Net buiten het dorp staat een lange rij oude loodsen er mis troostig bij. Het zijn stille getui gen uit de tijd dat, naast de land bouw, industrie een belangrijke inkomstenbron vormde voor de Brabantse plaats. In sommige schuren zitten grote, moderne deuren. Erachter zijn caravans en boten opgeslagen. Na een paar kilometer verlaat de route het water. Ze gaat ver der over en langs dijkjes en zelfs een stuk dwars door de akkers. foto's Willem Mieras Dat is leuk: normaal gesproken komt daar geen mens. Het is stil in het Brabantse: de wandelaar heeft vooral gezelschap van in secten, vogels en schapen. Slechts hier en daar staat een boerderij. Van ver is de enorme Gummaruskerk in Steenbergen te zien. Over slingerende, smalle wegen gaat het terug naar het bedrijvige haventje. Martijn de Koning De begraafplaats voor slachtoffers van de watersnoodramp in Oude Tonge. glooiende gazon eromheen? Hoe langer je ernaar kijkt, hoe vreemder het eruit ziet. De watersnoodbegraafplaats ligt op de Spuidijk, aan de rand van het dorp. Voor de ingang ligt een opgeviste, enorme zwerf kei. Als symbool van de kracht van de natuur. Onbekend De plek, doodstil en vredig, maakt indruk. Op sobere tegels, in twee rijen van een stuk of Van ver is de enorme Gummaruskerk in Steenbergen te zien. tachtig, staan de namen van de slachtoffers. Voor zover bekend dan: een aantal keer staat er 'on bekende jongen' of 'onbekende vrouw'. Langs het kanaal, met tientallen bootjes, gaat het de laatste kilo meters terug naar de steiger. Links het water, rechts de oost kant van het toekomstige vakan- Het Verdronken Land van Saeftinghe is een getijden- gebied aan de uiterste oostkant van Zeeuws-Vlaanderen. De grens met Vlaanderen loopt door de Schelde. Nergens an ders meer in West-Europa is op zo'n grote schaal (ruim 3400 hec tare) te zien en te ervaren hoe het deltagebied is ontstaan en is geboetseerd uit de onderdelen schor, slik en zand, meldt be heerder stichting Het Zeeuwse Landschap. Het contrast kan niet groter zijn. Met de rug naar de Schelde staand strekt het on gerepte groene Saeftinghe-land- schap zich uit. Vogels en koeien - niet meer. Wie de blik oost waarts wendt, ziet de rech- ter-Scheldeoever. Volgepakt met industrie en bijbehorende verschijnselen. Voor de omslag van robuuste natuur naar groot schalige industrie is maar één hoofdbeweging nodig. foto Ludo Goossens

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2006 | | pagina 24