PZC
Rechtbank in Iraaks Fallujah is weer open
Saddams onvindbare wapens
Referendum Tsjechië
mogelijk niet laatste
woord over Europa
Heinkenszander Frans van Tatenhove ziet tijd in Engelse gevangenis als ervaring
k
12 juni 1953
donderdag 12 juni 2003
Hoge bazen
Terroristen
Modelgevangene
Hersenschim
Oprecht
Steun
Zwak ja
door Chris Tomlinson
Een jongeman vertelt dat hij
per toeval een winkel pas
seerde die door honderden men
sen werd geplunderd. Een wat
oudere man beweert dat hij de in
beslag genomen mitrailleur nog
nooit heeft gezien.
In de rechtszaal van de Iraakse
stad Fallujah is rechter Jamal
Khleif Rejab begonnen met de
eerste hoorzittingen sinds het
begin van de oorlog. De Ameri
kaanse militaire politie heeft
hem de verdachten gebracht,
één van de manieren waarop de
Amerikanen de relatie met boze
inwoners wat proberen te ver
beteren.
Rejab luistert naar de verkla
ringen, bestudeert de politie
rapporten en beslist vervolgens
dat er een proces moet komen.
Het Amerikaanse leger krijgt
het bevel de agenten die de ar
restaties verrichtten binnen
tien dagen voor het hof te laten
verschijnen, samen met de ver
dachten.
Majoor Resnick kan zijn geluk
niet op. Amper drie dagen na
zijn aankomst is hij erin ge
slaagd de rechters op te sporen,
hun salaris te regelen en de eer
ste hoorzittingen te organise
ren. De verdachten zijn mis
schien maar kruimeldieven,
maar volgens Resnick is deze
eerste stap erg belangrijk om
tot een goede samenwerking te
komen met de inwoners van
Fallujah, waar de anti-Ameri
kaanse sentimenten hoog op
laaien.
Nasseeb A'ed Jawhar, hoofd-
rechter in Fallujah, is blij dat
hij eindelijk door de Ameri
kaanse troepen werd benaderd
om de rechtspraak te herstellen,
maar benadrukt dat het hof wel
onafhankelijk moet kunnen
werken.
„De rechtbank verwelkomt de
samenwerking met de coalitie
troepen op voorwaarde dat zij
de burgerrechten van het Iraak
se volk respecteren en hun ge
loofsovertuiging niet beïnvloe
den", zegt Jawhar.
Resnick zegt dat patrouilles van
Amerikaanse en Iraakse agen
ten snel zullen beginnen. De cel
len worden hersteld. Als ieder
een er de schouders onder zet,
kan het werk binnen een maand
af zijn. AP
Een glimlach na tien jaar in cel
door Rob Paardekam
Tien jaar geleden vertrok
Frans van Tatenhove (53) uit
Heinkenszand met zijn vracht
wagen naar Engeland. Het was
de laatste rit die hij maakte. In
Londen werd de Zeeuw aange
houden door de politie. In zijn
wagen werd een grote partij xtc-
pillen en speed aangetroffen.
Frans heeft er tien jaar voor
moeten zitten. Drie weken gele
den zette hij weer voet op Ne
derlandse bodem. Dertig kilo
lichter, maar een ervaring rij
ker.
Frans van Tatenhove ziet het
ook echt als een ervaring. Uiter
aard was die niet altijd even
prettig, maar de Zeeuw pro
beert de positieve kanten van
zijn verblijf in de gevangenis in
te zien. „Achteraf gezien had ik
dieervaringvoorgeengoud wil
len missen. Al was tien jaar wel
te lang. Ik weet nu echt wat het
leven inhoudt en dat de wereld
ook doordraait zonder mij. Je
leert bovendien tevreden te zijn
met kleine dingen, waar je in het
normale leven overheen stapt.
Ik weet nu dat er meer is dan
werken en geld."
Tien jaar geleden was dat even
iets anders. Frans, die met zijn
broer een transportbedrijf
dreef, werkte zes of zeven dagen
in de week. Desondanks kwam
het bedrijf, zoals zoveel onder
nemingen in die sector, in finan
ciële problemen. „Op zo'n mo
ment is het heel aantrekkelijk
om te gaan smokkelen", aldus
Frans. Dat ging hij dan ook
doen. Hij kwam in contact met
'Haagse Kees', die alles voor
hem regelde. In januari 1993
reed Frans voor het eerst naar
Engeland. De vrachtwagen was
beladen met eierstruif. De xtc-
pillen waren verstopt in een spe
ciaal aangebrachte laag. De eer
ste vijf transporten verliepen
zonder problemen, maar in de
vroege morgen van 6 mei werd
Frans aangehouden door de po
litie. „Ik heb nog willen stop
pen", vertelt hij. „Maar Haagse
Kees hield eep pistool tegen
mijn hoofd en zei dat ik door.
moest gaan."
Wat Frans toen nog niet wist,
was dat Haagse Kees een infor
mant was van het later berucht
geworden Interregionaal Re
chercheteam (IRT) Noord-Hol-
land/Utrecht. De politie wist
van de xtc-smokkel, maar liet
deze gewoon doorgang vinden
in de hoop ooit de hoge bazen
van het zogeheten Delta-syndi
caat te pakken te krijgen. De
vrachtwagen van Frans werd
zelfs voorzien van een zender,
zodat de Nederlandse recher
cheurs het transport nauwlet
tend in de gaten konden houden.
Al met al zijn met medeweten
van de Nederlandse politie
enorme hoeveelheden xtc op de
Engelse markt beland.
Frans, toen nog in de veronder
stelling dat Haagse Kees een ge
wone boef was, werd ruim een
jaar na zijn aanhouding veroor-
Frans van Tatenhove zat wegens smokkel van xtc en speed tien jaar in Engelse gevangenissen: „Ik weet nu dat er meer is dan werken en geld."
deeld tot 25 jaar gevangenis
straf voor het smokkelen van
xtc en 12 jaar voor de speed. In
hoger beroep werd zijn straf iets
verminderd. Tijdens zijn proces
heeft de Zeeuw altijd ontkent
iets van de xtc te hebben gewe
ten. „Haagse Kees had gezegd
dat dat het beste was", legt hij
uit. „Ik moest maar zeggen dat
ik dacht dat het om geldsmokkel
ging." Pas drie jaar later kwam
Frans erachter hoe de vork in de
steel zat. Dat Haagse Kees een
informant van de politie was en
dat hij dus in feite voor de Ne
derlandse staat xtc naar Enge
land had gesmokkeld. Op dat
moment heeft hij meteen een be
kentenis afgelegd. Frans denkt
dat dat één van de redenen is dat
hij 'al' na tien jaar werd vrijge
laten. „Als je blijft ontkennen,
doen ze dat echt niet."
In tien jaar tijd heeft Frans in
negen gevangenissen gezeten.
De eerste vijf jaar onder het zo
geheten high-risk regime, al
leen bedoeld voor de zwaarste
criminelen, zoals IRA-terroris-
ten. De Nederlandse autoritei
ten hadden de Britten laten we
ten dat de Zeeuw een belangrijk
lid was van een criminele orga
nisatie. En dat het wel eens tot
een gewapende bevrijdingsac
tie kon komen. Frans kan er
achteraf om lachen. „Het is ab
surd. Dachten die Engelsen nou
werkelijk dat ik me in een half
jaar tijd had opgewerkt tot de
top van de organisatie? Dat zou
knap zijn." De informatie van
de Nederlandse politie leidde er
wel toe dat Frans, die feitelijk
maar een zeer kleine spin in het
web was, een zware straf kreeg
en de eerste jaren \ian zijn de
tentie in het zwaarste gevange
nisregime van Engeland te
rechtkwam. Pas later werd hij
stap voor stap op lichtere afde
lingen geplaatst. Diverse ver
zoeken om zijn straf in Neder
land uit te mogen zitten, liepen
op niets uit.
Al moest hij 'even slikken' toen
de rechter hem 25 jaar gevange
nisstraf oplegde; Frans zegt er
altijd het beste van te hebben
gemaakt. „Dat kon, omdat ik
familie en veel goede vrienden
heb die me door dik en dun
steunden. Ik heb jongens gezien
die dat niet hadden. Dan is het
een stuk moeilij ker hoor.Frans
kreeg zowat elke dag post, belde
vaak naar het thuisfront en ont
ving ook regelmatig bezoek. Ui
teraard gebeurde dat allemaal
onder zeer streng toezicht. Brie
ven ontving hij vaak met een
forse vertraging, omdat ze eerst
vertaald moesten worden en tij
dens telefoongesprekken mocht
Frans alleen maar Engels pra
ten. „Drie woorden in het Ne
derlands en het was einde ge
sprek", vertelt hij. De bezoekers
werden altijd uitgebreid ge
screend. Zo duurde het soms wel
anderhalf jaar voor er toestem
ming was. Mede daardoor heeft
Frans geen afscheid kunnen ne
men van zijn moeder, die tijdens
zijn verblijf in Engeland aan
kanker overleed. „Haar bezoek
werd in eerste instantie niet
goedgekeurd. Later mocht het
wel, maar alleen achter glas.
Daar heb ik nee tegen gezegd.
Op zo'n manier wilde ik geen af
scheid nemen van mijn moeder.
Frans hield zich in de gevange
nissen waar hij zat voorname
lijk bezig met het repareren van
motoren. Hij heeft zich altijd als
een modelgevangene gedragen.
Mede daardoor werd hij door de
gevangenisdirectie naar voren
geschoven voor televisie- en ra
dioprogramma's. Daarin deed
hij uitgebreid verslag van zijn
leven in gevangenschap. „Op
die manier konden ze eens ande
re beelden laten zien dan zelf
moord en al die andere ellende
die zich in gevangenissen af
speelt", weet Frans. Mede door
zijn goede houding kreeg hij
zo'n vier weken geleden te horen
dat hij vrij zou komen. Een week
later zat hij al in het vliegtuig.
„Mijn familie wist toen nog van
niets. Ik heb alleen een goede
vriend in Amsterdam gebeld.
Pas toen ik bij hem was heb ik
mijn zoons laten weten dat ik
weer in Nederland was." Frans
is inmiddels ingetrokken bij één
van hen, in Arnemuiden.
Samen met strafpleiter Cees
Korvinus wil hij van de staat een
schadevergoeding eisen. „Ze
hadden me hier in Nederland
moeten aanhouden", zegt
Frans. „Hier zijn de straffen
aanmerkelijk lager." Hij neemt
het justitie ook kwalijk dat ze
hem bij de Engelsen heeft gety
peerd als een grote man in het
drugs web, zodat hij een lange
straf kreeg en in het zwaarste
regime terechtkwam. Verder is
Fraris ervan overtuigd dat ie
mand in Nederland de Engelse
politie getipt heeft over het
transport. „Anders zit er 's mor
gens om vijf uur toch geen 35
man op je te wachten?"
Over het feit dat Haagse Kees,
de grote man achter de
xtc-transporten, nooit straf
heeft gehad, maakt de Zeeuw
zich niet druk meer. Haagse
Kees kreeg van justitie twee
miljoen gulden mee en leeft
sindsdien een riant leven. „Ik
foto Willem Mieras
kan hem wel wat aandoen, maar
wat heb ik daaraan?", zegt
Frans. „Misschien dat ik nog
wel eens bij hem langs ga en zeg
'kijk hier ben ik', maar daar
blijft het bij."
Ruim drie weken na zijn vrijla
ting probeert Frans de draad
van zij n leven weer op te pikken.
Van zijn vrouw is hij inmiddels
gescheiden, maar hij ziet haar,
net als zijn kinderen, nog regel
matig. „Ik kijk nog steeds op de
gevangenismanier naar het le
ven", legt hij uit. „Dat wil zeg
gen van dag tot dag. Het is 'de
enige manier om te overleven
achter de tralies. Als je steeds
maar denkt aan al die jaren die
je nog moet zitten, wordt je
hartstikke gek."
Over het feit dat hij tien jaar ge
leden xtc ging smokkelen, kan
Frans alleen maar zeggen dat
het heel erg dom was. „Ik ben er
niet trots opmaar ik schaam me
er ook niet voor. Ik wist wat ik
deed en stond er voor honderd
procent achter. Op dat moment
zag ik het als een manier om van
de narigheid af te komen. Het
belangrijkste is dat de mensen
die ik het meest liefheb, het me
hebben vergeven. Bovendien
kan niets of niemand mij de
glimlach van het gezicht halen.
Zelfs tien jaar gevangenschap
in een vreemd land niet."
door Maarten van Rossem
De massavernietigingswapens
waarmee Saddam Hoessein de
veiligheid van de wereld bedreigde zijn
nog steeds niet gevonden. Zij zullen on
getwijfeld ook nooit gevonden worden.
Het is best mogelijk dat er na lang zoe
ken hooguit restanten zullen worden
gevonden van oude voorraden of in
stallaties waarmee wellicht nieuwe
voorraden hadden kunnen worden ge
maakt.
Daar ging het echter in de aanloop naar
de bezetting van Irak niet om. Volgens
de Amerikanen en de Britten beschikte
het Iraakse regime over grote hoeveel
heden massavernietigingswapens die
onmiddellijk en effectief inzetbaar wa
ren. De Amerikaanse vice-president
beweerde vorig jaarnogdat Irak op het
punt stond een atoombom te ontwikke
len.
Er was sprake van een acute crisis,
waarin het ging om de veiligheid van de
hele regio, het Vrije Westen en de rest
van de wereld. Zo gevaarlijk was de
toestand dat de wapeninspecteurs van
de Verenigde Naties niet nog een paar
weken door mochten zoeken. Over de
afwezigheid van de verboden wapens is
nu allerwege grote verontwaardiging
ontstaan.
Mij lijkt die verontwaardiging eerlijk
gezegd rijkelijk naïef. Wie nu veront
waardigd is, geloofde kennelijk de
Amerikaanse oorlogspropaganda.
Vanaf het eerste moment echter dat 're
gime change' in Irak aan de oorlog te
gen het terrorisme werd gekoppeld was
de Amerikaanse propaganda ongeloof
waardig. Voor de levensgevaarlijke
contacten tussen Osama bin Ladens
terroristen en Saddam Hoessein, waar
de Amerikanen het steeds over hadden,
is nooit een schijn van bewijs geleverd.
De Iraakse atoombom was een Ameri
kaanse hersenschim. Niet geheel uitge
sloten was inderdaad dat Saddam
Hoessein nog beschikte over oude
voorraden biologische of chemische
wapens. Dergelijke wapens kunnen
echter niet eeuwig bewaard worden,
zeker niet als zij van matige of slechte
kwaliteit zijn.
Het gaf te denken dat Blix en zijn me
dewerkers niets konden vinden op die
locaties waar die wapens zich volgens
de Amerikanen moesten bevinden.
Zelfs als Irak zou hebben beschikt over
biochemische wapens zou het nog niet
de acute bedreiging voor de wereldvre
de hebben gevormd waar de Amerika
nen zo dringend voor waarschuwden.
De afwezigheid van de massavernieti
gingswapens in Irak is bijzonder leer
zaam. Dat geldt in het bijzonder voor
diegenen die tot op heden geloof heb
ben gehecht aan de nieuwe Ameri
kaanse doctrine dat het nodig is pre
ventieve oorlogen te voeren tegen
'schurkenstaten', die zulke wapens be
zitten of graag zouden willen bezitten.
De kern van die doctrine is dat de
schurkenstaten het vaste voornemen
hebben die wapens ter hand te stellen
aan terroristen, in het bijzonder aan Al
Qaeda.
Kortom: het gaat om de door de Ameri
kanen steeds als onvermijdelijk voor
gesteld verbinding tussen het interna
tionale terrorisme en de schurkensta
ten. Van een dergelijke band is tot op
heden, ondanks allerlei Amerikaanse
beweringen, niets gebleken.
De aanhangers van de huidige Ameri
kaanse regering zouden er ook verstan
dig aan doen na de teleurstelling in Irak
wat sceptischer te zijn over de Ameri
kaanse waarschuwingen tegen het
enorme gevaar dat Iran en Noord-Ko-
rea voor de wereldvrede vormen. De
beschuldigingen aan het adres van Iran
zijn op zijn minst dubieus en vrijwel ze
ker onjuist. Het gaat hier om retorische
intimidatie, ter versterking van de
Amerikaanse positie.
Nu de rechtvaardiging voor de aanval
op Irak op zo pijnlijke wijze onjuist is
gebleken, rijst natuurlijk onvermijde
lijk de vraag of de Amerikanen hun
trouwe bondgenoot Tony Blair en de
rest van de wereld met opzet om de tuin
hebben geleid. Hebben zij zelf ooit ge
loofd aan het ontzettende, acute gevaar
van de Iraakse massavernietigingswa
pens?
De president naar alle waarschijnlijk
heid wel. Zoals bekend is hij geen intel
lectuele hoogvlieger die tot in de kleine
uurtjes in de dossiers zit te lezen. Bo
vendien liegt het veel makkelij ker als j e
gelooft dat die leugens de waarheid
zijn. De bestudering van zijn publieke
optreden geeft mij de indruk dat de
president oprecht gelooft aan zijn mis
sie. Sommige van zijn medewerkers
hebben ongetwijfeld al hun best ge
daan om zichzelf wijs te maken dat Irak
vreselijk gevaarlijk was.
Dat al zijn medewerkers dat gedacht
hebben wil er bij mij echter eenvoudig
weg niet in. Dat zou immers betekenen
dat de analyses van de Amerikaanse
strategische denkers ernstig tekort zijn
geschoten en dat zou eigenlijk nog er
ger zijn dan misleiding van de bondge
noten en de publieke opinie.
In mijn ogen hebben de denkers achter
het Amerikaanse beleid de schok van
11 september 2001 willens en wetens
gebruikt om een dubieuze preventie
doctrine te ontwerpen die hen in staat
stelt een veel agressievere buitenlandse
politiek te voeren. Zij zochten de steun
van de Amerikaanse publieke opinie en
kunnen zo de strategische belangen
van de VS op lange termijn beter be
hartigen.
De bezetting van Irak versterkt de
Amerikaanse positie in het Midden-
Oosten en is een nuttige waarschuwing
aan het adres van dwarsliggers. Zij
heeft echter ook de populariteit van
Osama bin Laden aanzienlijk vergroot.
GPD
door Runa Hellinga
Morgen en zaterdag volgt
Tsjechië in het rijtje toe
komstige EU-lidstaten dat
de afgelopen maanden een
referendum over toetreding
heeft gehouden. Net als de
inwoners van de andere lan
den zullen de Tsjechen
hoogstwaarschijnlijk 'ja'
zeggen, maar als het aan een
aantal Tsjechische politici
ligt, is met dit referendum
niet het laatste woord over de
kwestie gesproken.
De grootste oppositiepartij,
de conservatief-liberale
ODS, president Vaclav Klaus
(ODS) en de socialistische
premier Vladimir Spidla
hebben laten weten dat de
Tsjechen over een jaar of
twee jaar eigenlijk opnieuw
naar de stembus moeten om
te stemmen over de nieuwe
Europese grondwet.
Tsjechië is tot nu toe de enige
van de tien nieuwe lidstaten,
waar de EU-grondwetsvoor-
stellen een punt van debat in
de EU-campagne waren. En
dan gaat het in Tsjechië niet,
zoals in Polen, om het feit dat
de grondwetsvoorstellen niet
over het christendom reppen,
maar zeer concreet om zor
gen over de toekomstige
structuur van de unie en de
plaats van Tsjechië daarin.
De ODS - die het EU-grond-
wetsontwerp te federalis
tisch vindt - heeft een oproep
gedaan om in mei 2004, vlak
na de toetreding, een volks
raadpleging over die grond
wet te houden. De partij
hoopt de nieuwe Europese
constitutie zo te blokkeren.
De ODS vreest een te sterke
rol van de grote EU-landen
en verzet zich ook tegen het
artikel dat discriminatie op
basis van nationaliteit ver
biedt. Dat zou Sudetenduit-
sers de kans geven hun na de
Tweede Wereldoorlog afge
nomen onroerendgoed terug
te eisen.
Dat juist in Tsjechië met
wantrouwen naar de EU-
grondwet wordt gekeken, is
niet verbazingwekkend
want het wantrouwen tegen-
over deEU is er groter dan el
ders. Slechts 56 procent van
de Tsjechen is optimistisch
over het EU-lidmaatschap.
Velen zien het eerder als een
onvermijdelijk lot dan als
een groot gewin. Toch zal
naar verwachting rond de 8#
procent van de stemmers ko
mend weekeinde 'ja' zeggen.
In tegenstelling tot Slowa
kije en Polen is in Tsjechië
geen minimum aantal kie
zers vereist voor een geldige
uitslag. Zelfs als maar vijf
procent van de kiezers naar
de stembus zou gaan, is de
uitslag bindend. Zouden de
kiezers onverhoopt 'nee'zeg
gen, dan mag de kwestie pas
in 2005 opnieuw aan hen
worden voorgelegd.
Het ontbreken van een mini
mum aantal stemmers ver
klaart ook waarom de cam
pagne lauwer is dan in
bijvoorbeeld buurland Po
len. Politici zijn ook niet zo
uitgesproken in hun verkla
ringen over toetreding.
President Klaus heeft de be
volking weliswaar opgeroe
pen te gaan stemmen, maar
hij heeft daarbij in het mid
den gelaten wat hij zelf doet:
vóór of tegen stemmen. Inde
Tsjechische media wordt er
nu over gespeculeerd dat de
president eigenlij k tegen toe
treding is.
De kans dat Tsjechië 'nee'
zegt, lijkt uitgesloten maar,
zo stelt politiek commenta
tor Jiri Pehe, het zou niet
voor het eerst zijn dat de
opiniepeilers er naast zitten,
Pehe, een vriend van oud
president Havel, maakt zich
echter meer zorgen over een
lage opkomst: „Een lage op
komst betekent een zwakke
'ja-stem', en dat zullen de
communisten en de ODS ge
bruiken als een wapen tegen
EU-toetreding." GPD
TELEVISIE - Van half juli tot
half augustus zullen er geen
televisie-uitzendingen zijn.
De medewerkers van de televi
sie zijn in die periode met va
kantie.
NOODLANDING - Een Ne
derlandse straaljager heeft
een noodlanding moeten ma
ken op een weiland bij Durger-
dam. De piloot en een passa
gier kwamen met de schrik
vrij. Wel werden enkele scha
pen gedood. Het toestel was
een lesvliegtuig van het type
Gloster Meteor.
BOOTRAMP - Nalatigheid
van de Britse Spoorwegen is de
oorzaak van de ramp met de
veerboot Princess Victoria
De spoorwegen exploiteerden
het schip, dat in januari 1!
zonk op de Ierse Zee. Het schip
was volgens een onderzoeks
commissie niet zeewaardigge-
weest doordat de achterpoor
ten niet deugden en er onvol
doende voorzieningen waren
om over het dek slaand water
af te voeren.
VERDRONKEN - In Groedeis
een 62-jarige vrouw verdron
ken. Ze was in een welput ge
vallen. Nadat ze uit de put was
gehaald kon dokter Sorgedra-
ger slechts de dood constate-
PZC
Hoofdredactie:
A. L, Oosthoek
D. Bossoher (adjunct)
A. L. Kroon (adjunct)
Centrale redactie:
OostsouburgseweglO
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118) 484000
Fax: (0118)470102
E-mail: redactie@pzc.nl
Vlissingen:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
Tel. (0118)484000
Fax. (0118)470102
E-mail: redwalch@pzc.nl
Goes: Voorstad 22
Postbus 31
4460 AA Goes
Tel. (0113)273000
Fax. (0113) 273030
E-mail: redgoes@pzc.nl
Terneuzen: Willem Alexanderlaan 45
Postbus 145
4530 AC Terneuzen
Tel. (0115) 645769
Fax. (0115)645742
E-mail: redtern@pzc.nl
Hulst: Baudeloo 16
Postbus 62
4560 AB Hulst
Tel. (0114) 372776
Fax. (0114)372771
E-mail: redhulst@pzc.nl
Zierikzee: Grachtweg 23a
Postbus 80
4300 AB Zierikzee
Tel. (0111)454647
Fax. (0111)454657
E-mail: redzzee@pzo.nl
Opening kantoren:
Maandag t/m vrijdag
van 8.00 tot 17.00 uur
Zierikzee en Hulst:
8.30-17.00 uur
Internet: www.pzc.nl
Internetredactie:
Postbus 18
4380 AA Vlissingen
E-mail: web@pzc.nl
Bezorgklachten:
0800-0231231
op maandag t/m vrijdag
gedurende de openingstijden;
zaterdags tot 12.00 uur
Abonnementen
0800-0231231
(bij acceptgirobetaling geldt een
toeslag van 2,00)
per maand: 20,50
per kwartaal. 55,10
per jaar: 209,90
Voor toezending per post geldt
een toeslag.
E-mail: lezersservice@pzc.nl
Beëindiging van abonnementen
uitsluitend schriftelijk, 1 maand voor
het einde van de betaalperiode.
Losse nummers per stuk:
maandag t/m vrijdag:€ 1,10
zaterdag: 1,65
Alle bedragen zijn inclusief 6% BTW
Bankrelaties
ABN AMRO 47.70.65.597
Postbank 35.93.00
Advertenties
Alle advertentie-orders worden
uitgevoerd overeenkomstig
de Algemene Voorwaarden van
Wegener NV en volgens de
Regelen voor het Advertentiewezen.
Overlijdensadvertenties:
maandag t/m vrijdag: tijdens kantooruren
zondag van 16.00 tot 18.00 uur
Tel. (0118) 484000
Fax(0118)470100
Personeelsadvertenties:
Tel. (0118) 484240
Fax(0118)470100
Rubrieksadvertenties (kleintjes)
Tel. (0118) 484321
Fax: (0118) 484370
Voor gewone advertenties:
Noord- en Midden-Zeeland
Tel: (0118) 484369
Fax:(0118)484309
Zeeuws-Vlaander en
Tel: (0114) 372770
Fax:(0114)372771
Internet www.pzc.nl/adverteren
Auteursrechten voorbehouden
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse Courant BV is een onderdeel van het Wegener-concern. De dooru
aan ons verstrekte gegevens hebben wij opgenomen in een bestand dat wordt gebruikt voor onz
(abonnementen)administratie en om u te (laten) informeren over voor u relevante diensten enpffr
ducten van de titels en de werkmaatschappijen van Wegener of door ons zorgvuldig geselecteera
derden. Als u op deze informatie geen prijs stelt dan kunt u dit schriftelijk melden bij: PZC. afdeling
lezersservice. Postbus 3229.4800 MB Breda.
Behoort tot üJGQGfiCHr
/LiÜ
