Doodsteek voor de live-muziek PZC Kunstenares in land van contrasten Parkanyi Kwartet van hoog niveau in werk Beethoven N atuuront wikkeling zorgt voor duizenden hectares extra natuur Twee Zeeuwse koks vallen in de prijzen Bergse raad steunt burgemeester als vice-voorzitter PvdA Chaos nieuwe artiestenregeling blijkt bij concert Seedling en Zea in Goes kunst cultuur Vragen bij risicotransport Westerschelde maandag 19 februari 2001 door Ernst Jan Rozendaal GOES - Eigenlijk vallen ze nauwelijks op. Hier en daar zijn in 't Beest in Goes aan de muur kleine posters bevestigd met de tekst: 'NOOIT MEER LIVE MUZIEK'. Dan in een bescheidener lettertype: „De nieuwe artiestenregeling wordt de doodsteek voor live muziek in Nederland. Veel kleine podia en festivals zullen de verhoogde kosten niet kun nen betalen en zullen moeten stoppen met het programme ren van live bands. WIL JIJ DAT?" Na deze retorische vraag volgt een oproep dinsdag in Den Haag mee te doen aan een demonstratie tegen de nieuwe artiestenregeling. „Neem zoveel mogelijk akoes tische instrumenten mee." Het is vrijdagavond laat. In 't Beest treden de Amsterdamse popgroepen Seedling en Zea op. door popcritici beschouwd als twee van de leukste en meestbelovende gitaarbandjes die Nederland rijk is. Dat blijkt te kloppen. Vooral Seedling maakt indruk met een ontwa penende set vol dwarse pop liedjes. Zea, net als Seedling onder contract bij het alterna tieve platenlabel Transformed Dreams, is in alles de grotere broer. Volwassener, maar ook wat gekunstelder. Hun tomelo ze inzet hebben beide groepen gemeen. Slechts weinigen heb ben deze avond de weg naar 't Beest gevonden, maar Seed ling en Zea spelen alsof ze in een uitverkocht Paradiso staan. Een professionele plaat en een professionele podiumpresen tatie maken nog geen profes sionele band. De muzikanten van Seedling en Zea studeren of werken. Muziek mag hun grootste passie zijn, ze zijn geen beroepsartiesten. In de ogen van staatssecretaris Wou ter Bos zijn ze dat blijkbaar wel, gezien de invoering, begin dit jaar, van de nieuwe arties tenregeling. Die verplicht mu zikanten tot een hogere belas tingafdracht en een enorme bureaucratische rompslomp. „We zijn een band, geen be drijf', bromt zanger/gitarist Arnold de Boer van Zea. „Het is toch absurd dat we nu eigen lijkeen boekhoudernodig heb ben?" Chaos Een middernachtelijk kijkje in het kantoor van 't Beest illu streert de chaos die Bos met zijn nieuwe regeling heeft ver oorzaakt. Muziekprogram- meur Vincent Haenen beent zuchtend heen en weer. „Die bands weten dus van niks. Ze hebben de verkeerde formulie ren bij zich. Volgens de nieuwe artiestenregeling zou ik nu tweeënvijftig procent van hun gage moeten inhouden om aan de Belastingdienst af te dra gen, want ze hebben hun spul- Administratieve rompslomp in het kantoor van podium 't Beest, met (vlnr) programmeur Vincent Haenen, bassist Bas Jacobs van Seedling, gitarist Anton van de Kerkhof en zanger/gitarist Arnold de Boer van Zea. foto Willem Mieras len niet op orde. Als gesubsidi eerde instelling heb ik geen andere keuze. Maar wat dacht je, zo vlak na een optreden?Die lui zitten nog vol adrenaline, die zijn zo opgefokt, je zou de grootste ruzie krijgen. Geluk kig hebben we al voor het con cert besloten de betaling uit te stellen tot ze zich tot een stich ting hebben omgevormd." De vier muzikanten van Seed- ling en de vijf van Zea hebben weliswaar hun sofinummer en kopieën van hun paspoort pa raat, maar ze hebben ook de al oude loonverdelingsverkla- ring meegenomen. Tot en met december kon met dit formu lier de gage als onkostenver goeding worden uitgekeerd. Hieraan heeft de nieuwe ar- tiestenregfeling een einde ge maakt, omdat bands veel meer onkosten zouden opvoeren dan ze werkelijk maken. Voortaan moet 't Beest iedere muzikant die optreedt voor één avond als werknemer in loon dienst beschouwen. Dat bete kent dat een berg aan formulie ren moet worden uitgewisseld. Seedling en Zea hadden met een gageverklaring moeten ko men, waarop onder meer alle adressen, handtekeningen, so- fi-nummers en geboortedata zijn ingevuld, of een kosten vergoedingsbeschikking (KVB), een kopie van alle pas poorten en per bandlid een for mulier voor het GAK. Haenen moet alle muzikanten eigenlijk aanmelden bij het GAK en het ziekenfonds, de gageverkla- ringen - die hij niet heeft gekre gen - naar de Belastingdienst sturen, op basis van de - even eens ontbrekende - KVB bepa len of hij twintig danwel twee endertig procent loonbelasting moet inhouden en aan het eind van het jaar een jaarloonopga- ve doen bij Belastingdienst en GAK en alle muzikanten een loonstrookje sturen. Moedeloos „Alles bij elkaar opgeteld heb ik per jaar meer dan vijfhon derd mensen in loondienst", zegt Haenen met een moede loos gebaar. „Hoe moet ik dat ooit verwerken? Ik baal ervan. Ik wil een interessant pro gramma in elkaar zetten en ik doe niks anders dan lullen over geld en moeilijke papieren." Blijft de regeling van kracht dan Jcunnen podia minder ar tiesten boeken, omdat de kos ten drastisch stijgen en zijn de muzikanten gedwongen hoge re gages te berekenen, waar door ze automatisch minder worden gevraagd. Worden de kosten met de entreeprijzen verrekend, dan zal het concert bezoek teruglopen. Zo dreigt de nek te worden omgedraaid van vooral kleine podia en bands, de broedplaatsen van vernieuwing en kweekvijvers van talent. De Boer: „Vroeger was het: 'Te gek, we komen spelen, doen we, rock 'n' roll.' Nu moeten we zes weken van tevoren formulie ren aanvragen en invullen. Een keertje invallen is er sowieso niet meer bij. Wij spelen drie of vier keer per maand. Wat we aan gage krijgen, gaat op aan onkosten. Wat dacht je van een busje huren, benzine, telefoon kosten, oefenruimte huren, ap paratuur kopen? Ik ben meest al de chauffeur, dus ik drink niet. Als vroeger een krat bier voor de band klaarstond, zei den ze vaak: 'Hier, neem een paar biertjes mee, voor als je thuis bent.' Zelfs dat is over, want het podium moet alles verantwoorden. Moet je elkaar zo gaan naaien? Kijk, dat ook popgroepen de dingen wat offi ciëler moeten doen, is logisch. Maar we zijn geen commercieel bedrijf. Voor grote bands als Van Dik Hout of De Kast is deze regeling niet bedacht, want die hebben altijd al met loon ver klaringen gewerkt. Die zijn van een andere categorie." Haenen hoopt dat de regeling dinsdag, als staatssecretaris Bos praat met de belangenor ganisaties van popmuzikanten en podia, wordt opgeschort of teruggedraaid. „Zelfs de Be lastingdienst weet dat de rege ling niet werkt. Eigenlijk is er nog maar één die er wat in ziet en dat is de staatssecretaris in Den Haag." door Ali Pankow BURGH-HAAMSTEDE - Japan is een land van tegenstellingen. Tradities en fu turistische technologie bestaan naast el kaar. Zeggen waar het op staat, is er nau welijks bij. De volksaard is als buigend riet: schijnbaar meegaand, maar immer stevig verbonden met de oorspronkelijke wortels. Dat zijn de belangrijkste conclu sies van beeldend kunstenares Teja van Hoften uit Burgh-Haamstede na een ver blijf van vier maanden in het land van de rijzende zon. De uitnodiging om enige tijd in de stad Ta- keo op het eiland Kyushu te komen wonen en werken, viel Van Hoften ten deel in het kader van een internationaal financie ringsproject en de viering van vierhonderd jaar handelsbetrekkingen tussen Neder land en Japan. Netty van den Heuvel, een collega-keramiste uit Den Bosch droeg haar voor. Van Hoften kreeg twee dagen bedenktijd. Ze aarzelde, maar man en kin deren wisten haar te overtuigen dat dit toch een uniek aanbod was. Van juli tot en met oktober vorig jaar leef de ze in een heel andere wereld dan ze in haar eigen atelier in de Schouwse West hoek gewend was. Na haar terugkomst heeft ze fotoalbums, informatiemappen en een herinneringsboekje samengesteld. Ze kan haar ervaringen nu dan ook uitgebreid vertellen aan ieder die het horen wil. Details Ook die eigen ervaringen worden geken merkt door tegenstellingen. Ze koestert de talrijke indrukken die ze opdeed, onder meer bij het aanschouwen van het potten bakken volgens oeroude tradities, de sprankelende festivals waar grote bevol kingsgroepen vol overgave aan meedoen, talrijke contacten met de lokale bewoners. Ze verbaasde zich over het grote belang dat Japanners aan details hechten. Ze be treurt het dat ze vrijwel alleen stond in haar affiniteit voor de natuur en tenslotte was er soms ook de eenzaamheid en het be- 0 0 0 e Teja van Hoften vroeg in Japan voortdurend naar het 'wat' en 'waarom' en verwerkte die vragen in haar kunst. foto Pieter Honhoff sef dat sommige cultuurverschillen tussen Oost en West onoverbrugbaar blijken. Zo klikte het bijvoorbeeld niet met de Taiwa nese keramiste met wie ze vier maanden lang een atelier deelde. Vooral op dit punt liep ze op tegen het ontwijken van de con frontatie, omdat zonder uitpraten ook niets kan worden opgelost. Van Hoften kreeg een eigen appartementje en een fiets toegewezen. Het gedeelde ate lier was gevestigd in een druk bezocht cul tureel centrum in Takeo. Het publiek mocht er in en uit lopen terwijl de kunste naars aan het werk waren. Naast Van Hof ten en de Taiwanese kunstenares maakten keramisten uit Amerika, China en Korea deel uit van de groep Medewerkers van het cultureel centrum en een tolk waren de vaste begeleiders. Kakkerlakken Er viel veel te ontdekken: slapen op een fu ton bijvoorbeeld, een hard matrasje op de vloer, en besprongen worden door kakker lakken. Maar alles went, zelfs kakkerlakken, springhanen, boktorren en wandelende takken. Ook het voedsel leverde veel ver rassingen op. Balletjes in saus die eruit za gen als gehakt, maar aan de binnenkant turkooizen van kleur bleken of een zoetig eiermengsel met zure bolletjes en hartige stukjes vis. Ook in culinair opzicht houden Japanners van tegenstellingen. Teja van Hoften vroeg veelvuldig Wat? en Waarom? Van haar groepsgenoten kreeg ze dan ook de bijnaam WhatWhy. Ze heeft die begrippen gesublimeerd tot kunst. Geïn spireerd door Japanse schilderkunst waarin specifieke wolken vaak kenmer kend zijn, maakte de keramiste twee zoge heten commic balloons, bekend van strip verhalen. In de ene kalligrafeerde ze in Japanse tekens het woord 'wat', in de an dere 'waarom'. Een ceremonieel hoogtepunt tijdens het verblijf was het stoken van de grote tradi tionele houtoven met 53 kamers. Die oven kon in 1996 worden gebouwd mede dank zij internationale financiering. De kunste naars zelf waren tien dagen en tien nach ten lang betrokken bij een stookploeg om die oven op temperatuur te houden. Door het specifieke bakprocédé krijgen de kera- mieken kunstvoorwerpen daarin een ken merkende uitstraling. MIDDELBURG, Concertzaal Parkanyi Kwartet met Istvan Parkanyi en Heinz Oberdorfer, viool, FerdinandErblich, altvi ool en Michael Muller, cello in werken van Mozart, Van Beet hoven en Dvorak. door Kees Cijsouw Geen kwaad woord over Mozarts Jacht- of Dvoraks Amerikaanse kwartet. Maar het interessantste werk in de programmering van het Park anyi Kwartet was zondagmid dag in Middelburg Beethovens opus 95, 'Serioso'. Het zette de twee toppers uit het genre, waardoor het werd geflan keerd, als het ware in een nieuw perspectief. Het strijkkwartet opus 95 is een van de kortste van Beetho vens zestiental en het valt in zijn oeuvre een beetje tussen wal en schip. De klankwereld is ver verwijderd van de speelse baldadigheid van het zestal uit opus 18, de muziek is de breed geborstelde vitaliteit van het middelste drietal uit opus 59 en opus 74 voorbij en het werk raakt nog net niet aan de diepe ernst van de laatste kwartet ten. Je kunt opus 95 wel als een stiefkind onder zijn zestien strij kwartetten beschouwen. Een eenling, die het door zijn weerbarstige karakter in de concertzaal vaak moet afleg gen tegen de andere kwartet ten. Tussen het klassieke even wicht van Mozarts kv 458 en de melodische en ritmische inven tiviteit van Dvoraks opus 96 leek Beethovens kwartet zon dag een brok tot klank gewor den graniet: compact, om niet te zeggen: overwegend nors van thematiek. Je zou het werk door zijn stilistische eigenaar digheden niet een kwart eeuw na Mozarts kv 458 en tachtig jaar vóór Dvoraks Amerikaan se kwartet situeren: de muziek zou een vooi'loper van de twin tigste eeuw, van de kwartetten van Janacèk of Bartók kunnen zijn. Die indruk werd versterkt door de uiterst geconcentreer de lezing, die het Parkónyi Kwartet er zondagmiddag van gaf. Opvallend in hun optreden was toch hoe pregnant het en semble de kern van de drie mu- zieken op de lessenaars wist te raken: gecultiveerd in Mozart, verbeten, en met prachtige aanzetten tot de niet echt door brekende lyriek in Beethoven en schijnbaar moeiteloos in Dvoraks zo soepele, maar in ritmische springerigheid o zo verraderlijke thema's. Parkanyi en de zijnen zorgden voor een concert van klasse. Aan hun prestaties was op geen enkele manier af te leiden, dat de leden in de nieuwe setting - na het verdwijnen van het Or lando Kwartet - nog maar en kele jaren samen optrekken. Ze speelden het tijdens hele pro gramma naadloos samen, de instrumenten stonden perfect tot elkaar in balans, de werken kregen royale dynamische im pulsen mee, zonder dat muziek of instrumenten werden gefor ceerd of onhoorbaar waren. Met dit optreden, waarin tech nisch beheersing en muzikali teit in perfect evenwicht ston den, toonde het Parkanyi Kwartet zich een ensemble van internationale allure. Zeer veel bijval van een goed bezette Concertzaal, maar géén toe- gift. door Rinus Antonisse MIDDELBURG - De uitvoering van het Natuur Beleidsplan in Zeeland verloopt bijzonder voorspoedig. In tien jaar komt er in de provincie zo'n 5000 hec tare nieuwe natuur bij. De helft daarvan is inmiddels gereed of in uitvoering. Meer plannen lig gen klaar of worden voorbereid. De provincie wil de oppervlakte aan nieuwe natuur met nog eens circa driehonderd hectare uit breiden. Dat is aan het ministe rie van Landbouw, Natuurbe heer en Visserij voorgelegd. „Het draait als een tierelier", zegt provinciaal medewerker J. Beijersbergen. Groot plus punt is dat veel projecten opge nomen kunnen worden in land inrichtingsplannen. Dat maakt met name het verwerven van grond makkelijker. Anders is de provincie afhankelijk van de vrije markt en dan is aankoop heel wat moeilijker. Ook de cri sis in de akkerbouw speelt uit voering van het Natuur Beleids plan ongewild in de kaart. Zeeland was er in 1990 bij de komst van het Natuur Beleids plan als de kippen bij om gebie den voor omzetting in natuur in kaart te brengen. Gekeken is naar gronden waar de meeste kansen liggen voor ontwikke ling van natuur. Dat proces was na veel inspraak en overleg in 1994 gereed. Daarna kon het maken van concrete plannen beginnen. De enige regio waar de inbedding van het Natuur Beleidsplan niet lukte, is Sint- Philipsland. Daar was de ruil verkaveling te ver gevorderd om versterking van de natuur als nog mee te nemen. Met name op Schouwen-Duive- land en Tholen is er al veel tot stand gebracht, meldt Beijers bergen. Pronkjuweel is daar de herinrichting van de Prunje tot moerasgebied (in het kader van het plan Tureluur). Ook in Zeeuws-Vlaanderen kunnen veel plannen in vlot tempo wor den uitgevoerd. Op Walcheren gaat het minder goed, omdat daar ook een langdurige, ouder wetse ruilverkaveling aan de gang is. Zuid-Beveland blijft eveneens wat achter, op het ge bied na van de Aanpassingsin richting Borssele (nodig door de komst van de Westerschelde- tunnel). Er komt dit jaar in elk geval een plan gereed voor de omgeving Zwaakse Weel. Beijersbergen geeft aan dat het ontwikkelen van de nieuwe na tuurgebieden in feite niet meer is dan een terugkeer naar de his torische situatie. „Wij doen niet zozeer, wij maken ongedaan Met veel historisch besef, al is het soms even puzzelen om iets van vroeger terug te vinden." Het betekent dat voor elk gebied aparte inrichtingseisen gelden. „Elk gebied is anders, heefteen andere geschiedenis. Het is geen eenheidsworst maar puur maat werk betoogt Beijersbergen. Hij voegt eraan toe dat het vrij wel nooit om prima landbouw gronden gaat, wat de terugkeer naar vroeger vergemakkelijkt. Variatie Bij de inrichting van de gebie den wordt ernaar gestreefd dat gene 'te maken waar Zeeland goed in is. Natte, als het kan zoute natuur. Laag en open. Beijersbergen: „Ik heb een hekel aan vervlakking. Geen Drents plantsoen in Zeeland. Zorgen voor gebiedseigen natuur." Hij wijst erop dat het buitengebied in Zeeland afgelopen halve eeuw enorm is veranderd dooi de rationalisatie van de land bouw en ruilverkavelingen Wat we doen is eigenlij k de res tanten van de vroegere grenzen1 tussen de eilanden weer zicht baarmaken. Dat geeft veel vari atie in het landschap. Het-wordt weer veel minder eenvormig, minder gelijkgeschakeld. Je weet weer waar je bent." Afgezien van de zuidkust van Schou wen-Duiveland. waar het uiteindelijk om bijna 1000 hec tare gaat, hebben veel nieuwe natuurgebieden een bescheiden omvang. Beijersbergen vindt dat niet erg. „Al die kleine din gen maken het als totaal ook veel leuker." Het met elkaar in verbinding brengen van kleine gebieden levert trouwens waar devolle ecologische zones op, vooral in Zeeuws-Vlaanderen. Als toekomstige projecten van grotere omvang heeft Beijers bergen zijn hoop gevestigd op het Schengegebied en het Groot Eiland bij Hulst. door Nadia Berkelder VLISSINGEN - Twee Zeeuwse koks zijn donderdag in de prij zen gevallen bij wedstrijden om het nationaal kampioenschap van de Nederlandse Club van Koks (NCK). Gert Melse, chef kok van het Badhotel in Dom burg werd tweede en Lanny van Waarde, chef-kok bij De Mug in Middelburg behaalde de derde prijs. De koks moesten in anderhalf uur tijd een driegangenmenu bereiden. Voor de wedstrijd hebben ze het menu een paar keer uitgeprobeerd. „Het was de eerste keer dat we meededen aanzo'n belangrijke wedstrijd", zegt Van Waarde. „Als je niet oe fent, ga je onderuit." Hij heeft zich tijdens de wedstrijd ver baasd over de nonchalance waarmee zijn collega's te werk gingen. „Naast je staan jongens heel relaxed te koken, maar die hadden ook al vaker mee ge daan." Van Waarde heeft zich voorge nomen meer aan wedstrijden1 mee te doen. „Het is heel goed bevallen. Het is een uitdaging om te kijken hoe je ervoor staat als kok. Er komt wel heel veel bij kijken. Je moet bijvoorbeeld al je spullen zelf meenemen: je vis, je vlees, pannen, een ijsmachi ne." Alles moest ter plekke wor den klaargemaakt. Van Waarde werkte, voor hij bij De Mug aan de slag ging, als kok bij De Kluizenaer in Middel burg. Koken in De Mug is van een heel andere orde. „Ik was gewend om voor veertig mensen te koken. Nu komen er tachtig. Je kunt niet al te moeilijk en cu linair doen. Het leuke van zo'n wedstrijd is, dat je de mogelijk heid hebt om je uit te leven." taak met volle aandacht doen Roks ziet ook voordelen in de landelijke politieke aspiraties van zijn burgemeester. Bijvoor beeld met het oog op de besluit vorming rond de toekomstige snelweg tussen Dinteloord en Bergen op Zoom en de verbete ring van de goederenspoorver binding tussen Roosendaal en Antwerp en. ANP BERGEN OP ZOOM - De ge meenteraad van Bergen op Zoom steunt in grote meerder heid burgemeester P. Van der Velden als kandidaat-vice- voorzitter van de PvdA. Alleen de lokale partij Lijst Linssen vindt het 'onaanvaardbaar' als Van der Velden, zo kort na zijn benoeming als burgemeester, een dubbelfunctie zou gaan be kleden. De coalitiepartijen WD, GB/WP, CDA en PvdA vinden dat Van der Velden de gelegen heid moet krijgen de bijbaan als vice-voorzitter van zijn partij te aanvaarden. Dit gezamenlijke standpunt verwoordt WD- fractievoorzitter J. Roks, die destijds voorzitter was van de sollicitatiecommissie. De nog lichte portefeuille van Van dei- Velden staat volgens Roks het PvdA-vice-voorzitterschap toe, zolang deze functie niet meer dan een dag per week in beslag neemt. Lijst Linssen, met vijf zetels de grootste oppositiepartij in de raad, vindt een vice-voorzitter- schap nu al onaanvaardbaar. Volgens deze partij is het veel te vroeg voor Van der Velden om er een 'bijbaantje' bij te nemen. Bovendien 'kan hij slechts één VLISSINGEN - Er moet nog eens goed nagedacht worden over het transporteren van ge vaarlijke stoffen, zoals ammo niak, over de Westerschelde. Dat stelt commandant van de regionale brandweer W. van Leersum. Slechts een klein dee van de schepen bepaalt volgens hem het risico dat de omgevins loopt. „De kans is heel klem, maar als er een grote wolk am moniak over land trekt, kandi vele slachtoffers maken Da zijn rampen die hun weerga tu® kennen." Van Leersum kent gevaar overigens al jaren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2001 | | pagina 32