Zierikzee aan de slag
met vernieuwd elftal
Hoek: meer body en bruisend van ambitie
Clubliefde verdwijnt ook uit Zeeland
AMA
VOET
Luc Rombout
Wie niet tweemaal traintzal ook niet spelen
Gert-Jan Bouterse
Kees Kist mag nu zelf ook scoren
Marcel Meijer
Paul Schipper
lijk vinden. Of lijkt dat maar zo?
De Zeeuws-Vlaming besloot na
zeven jaar Terneuzen het bij Phi
lippine te proberen en vervol
gens bij Hoek. „Bij Terneuzen
kreeg ik destijds geen eerlijke
kans", mokt Meijer. „De trainer
destijds. Maurice de Windt,
vond me te jong. Daar was ik het
niet mee eens. Ik was toen 17
jaar oud, emotioneel. Zoiets zou
me nu niet meer gebeuren."
Toch lag dezelfde reden ten
grondslag aan het vertrek van
de Terneuzenaar bij Hoek. „Ik
heb nooit een eerlijke kans ge
had". vindt hij. „Na het vertrek
van Remco van Keeken kwam
er een Belg. vervolgens een an
dere Belg en toen die Otten. Wa
ren die nou zo goed?" Meijer
hield het na een half seizoen bij
de Zeeuws-Vlaamse zaterdag
club al voor gezien. Een zwakke
mentaliteit? „Ik vind van niet.
Hoek heeft natuurlijk iets ap
arts. Twee keer heb ik in de basis
gestaan, tegen Rijnsburgse
Boys en ARC. Die laatste wed
strijd speelde ik slecht trou
wens, maar ik blijf ervan over
tuigd dat ik op den duur het ni
veau had aangekund. Nu ben ik
weer bij Terneuzen gaan voet
ballen. Kom ik in ieder geval in
de basis en speel ik ook bij een
club met ambities. Of ik defini
tief bij Terneuzen blijf? Moeilij
ke vraag. Ik heb zeker ambities
om hogerop te voetballen. Als
het kan, met Terneuzen."
Een verhaal apart in deze vormt
vermoedelijk Luc Rombout uit
Koewacht. Er zou vorig seizoen
belangstelling voor de Koe
wacht-speler hebben bestaan
van het Belgische Zelzate. Het
verhaal gaat dat Koewacht een
financiële vergoeding wilde voor
de overgang van Rombout. Zel
zate wilde daaraan niet voldoen.
Uit balorigheid vroeg hij vervol
gens in eerste instantie over
schrijving aan naar Clinge.
Sluiskil kreeg echter lucht van
de onenigheid tussen Koewacht
en Rombout en lijfde de Koe
wachtenaar razendsnel in.
Volgens Sluiskil-voorzitter Han
van der Hooft verliep alles vol
gens de letter van de KNVB-wet.
Rombout kon alleen bij Sluiskil
voetballen, als hij in Sluiskil
woonachtig was. De verhalen
gaan dat de voetbalvereniging
Sluiskil pro forma een huis voor
Rombout huurde. Een truc dus?
Sluiskil-voorzitter Han van der
Hooft verzekert van niet. „Die
jongen heeft daar daadwerkelijk
gewoond. Hij had persoonlijke
problemen eri ging daarom weg
uit Koewacht."
Inmiddels traint en speelt die
zelfde Luc Rombout alweer bij
Koewacht. Insiders verzekeren
zelfs dat hij qua mentaliteit zo
dorpsgebonden is dat hij er
nooit meer weg zal gaan...
Trainer Jack Schipper met een deel van de selectie van Zierikzee ifoto Pieter Honhoff)
Het afgelopen voetbalsei
zoen leek voor Zierikzee
nog het meest op een treurspel
in diverse bedrijven. Routinier
Kees Verkaart dacht met zijn
ploeg een gooi te kunnen doen
naar het kampioenschap, maar
door een onwaarschijnlijke
hoeveelheid blessures degra
deerden de Schouwenaren naar
de derde klas. Het elftal ver
scheen regelmatig met een for
matie binnen de lijnen waarvan
sommige spelers zelfs door de
grootste Zierikzee-fan niet wer
den herkend.
Over die periode wil de trainer
van Zierikzee, de 44-jarige Jack
Schipper, het het liefst niet meer
hebben. Hij huivert nog bij de
herinnering aan sommige trai
ningsavonden waarop hij
slechts zes of zeven selectiespe
lers mocht ontvangen. Schipper
kijkt, ondanks alles, met elan
naar de toekomst. „Het roer
moet om", klinkt het strijdlus
tig. „Er moet weer agressie in
het elftal komen. Juist aan die
agressie ontbrak het het afgelo
penjaar."
De trainer, inmiddels al twintig
jaar in de voetballerij actief,
kondigt daarom aan het dicipli-
ne-wapen van stal te halen: „Wie
per week niet twee keer op de
training verschijnt, staat er ge
garandeerd naast." Dat zijn
geen kinderachtige woorden
voor iemand die ook nog eens
drie van zijn vaste basisspelers
naar elders zag verdwijnen. Het
jeugdig talent Emiel Dorst ver
trok naar Vlissingen, Marco van
Oeveren koos voor Middelburg
en George Pados moest als Hon
gaars vluchteling Nederland na
een jaar verlaten. Bovendien
mist Schipper nog steeds Leen
Koster, Martin de Jong en Aart
van der Linden vanwege hard
nekkige blessures.
Gezien bovenstaande lijst heeft
Zierikzee zijn eerste selectie
moeten aanvullen met een flink
aantal nieuwe krachten. Over
het aantrekken van betaalde
spelers wordt op Schouwen ech
ter niet gesproken. Schipper:
„Vriendschap is een veel beter
bindmiddel voor een elftal dan
geld. De voorbeelden waar het
met een financiële injectie toch
mis ging liggen voor het op
scheppen." Nieuwkomers bij
Zierikzee zijn René Roon en
Sjaak van der Weele (beide af
komstig van DFS), A-junior Ja-
drenco Sladic, en drie spelers uit
lagere elftallen van Zierikzee:
Michel Winkels, Wim Ravia en
Fred Kramer.
Ondanks zijn ferme uitspraken
lijkt toch de hele selektie achter
Schipper te staan. Zelfs als blijkt
dat Kees Verkaart, met zijn 36
jaar toch wel het boegbeeld van
Zierikzee, niet zeker is van een
plaats in het eerste elftal. „Hij
zal er voor moeten knokken, net
als ieder ander", aldus Schipper.
Kees Verkaart heeft geen moeite
met de eisen van zijn trainer: „In
principe had ik vorig seizoen be
sloten er een punt achter te zet
ten. Maar omdat we degradeer
den wou ik mijn ploeggenoten
niet in de steek laten. Ik heb me
dus weer beschikbaar gesteld
voor de eerste selektie. Als
Schipper me nodig heeft zal ik er
staan. Bovendien is Zierikzee
vorig jaar tenonder gegaan aan
gemakzucht. Door die waslijst
aan blessures was bijna iedere
fitte speler al verzekerd van een
vaste plaats in het eerste. De
concurrentie die Schipper er in
brengt is alleen maar goed."
Verkaart verwacht zelf wel van
waarde te kunnen zijn voor het
elftal. „Dit jaar wordt gestart
met een verjongd team, waarin
een routinier op het middenveld
goed werk kan verrrichten.
Mocht onverhoopt blijken dat
de ploeg, ook zonder mij, goed
presteert, dan is er wellicht een
rol weggelegd als speler-begelei
der. Ik zal dan het team begelei
den én op de reservebank plaats
nemen.
Als Verkaarts verwachtingen
voor dit jaar. in tegenstelling tot
die van vorig jaar. uitkomen dan
ligt de rol van teambegeleider op
de loer. Hij is namelijk optimis
tisch gestemd over het komende
seizoen: „We hebben in de oefen
periode goed gevoetbald. Ik ver
wacht dat we meedraaien voor
de promotie."
Als een voetballer
tien jaar geleden
van Vlissingen naar Mid
delburg verkaste, stond
dat bijna garant voor een
rel. Tijden veranderen
echter. Ook in Zeeland,
zo lijkt het, wordt het
langzaam maar zeker als
normaal geaccepteerd
dat spelers van club ver
anderen. Sommigen wek
ken zelfs de indruk het bij
alle voetbalverenigingen
in Zeeland te willen pro
beren. Er zijn ook spelers
die van een koude kermis
thuiskomen.
Bestaat clubliefde nog bij de
Zeeuwse voetballer? Gert-Jan
Bouterse (30) uit Koudekerke,
ook actief fluitist, gelooft er nau
welijks in. Hij begon zijn voet
balcarrière als jeugdspeler bij
Bevelanders, kwam vervolgens
via Veere bij Arnemuiden, speel
de vorig seizoen bij Hoek om nu
weer terug te keren bij Arnemui
den.
Of neem Paul Schipper. Kwam
als jeugdspeler van Dauwendae-
le naar Middelburg, ging weer te
rug naar Dauwendaele, gevolgd
door een jaartje Zeelandia.
Daarna stelde hij zijn capacitei
ten opnieuw in dienst van Mid
delburg om de hoofdstedelijke
club voor drie seizoenen te ver
wisselen voor het toen al ambi
tieuze Vlissingen. Die club liet
Schipper gaan, waarna hij, voor
de derde keer, op het hoofdste
delijke nest aan de Nadorst neer
streek. Samen met Luc Rom
bout uit Koewacht en Marcel
Meijer uit Terneuzen versleten
Schipper en Bouterse 13 clubs.
In totaal veranderde dit kwartet
spelers 14 keer van vereniging.
„Clubliefde", zegt Gert-Jan
Bouterse, „wat is dat eigenlijk?
Het geldt natuurlijk niet voor al
lemaal, maar een hoop spelers
blijven dertig jaar bij een en de
zelfde club als een soort vlucht.
Ze durven de gok niet aan om
het eens bij een andere club, ho
gerop, te proberen. Toen ik des
tijds bij Arnemuiden voetbalde,
zat ik in het jeugdbestuur. Als ik
lid ben van een voetbalclub, wil
ik als het even kan, ook iets voor
de club doen naast het voetbal
len. Vaak doet dat soort mensen
Paul Schipper: weer actief voor Middelburg (foto Lex de Meestert Gert-Jan Bouterse: veel spelers durven de gok niet aan foto Ruben Marcel Meijer (rechts): bij Terneuzen kreeg ik geen eerlijke kans
Oreel) foto Camille Schelstraete)
Ze roepen wel 's, hé overloper
De managementgroep is
opgeblazen, de club zeifis
na één jaar gedegradeerd,
maar alles wijst er op. dat
Hoek nog bruist van ambities.
Trainer/adviseur Kees Kist en
zijn spelers maken zich op
voor een snelle come-back in
de top van het amateurvoet
bal. „Hoek heeft meer body en
is in alles sterker geworden",
verzekert de voormalige top
schutter, die zelf zijn schoenen
weer aantrekt, aan de voor
avond van de competitie. Hij
zal er zelf voor moeten zorgen
dat alle investeringen tenslot
te tot een kampioenschap zul
len leiden.
Het zal even schrikken zijn
voor de tegenstanders die
Hoek dit jaar in de competitie
tegenover zich krijgen. Je zal
toch maar trainer zijn van een
bescheiden ploegje als WHS,
Kapelle aan den IJssel, Kloe-
tinge of Strijen en dan kort
voor de aftrap van een wed
strijd de opstelling van de te
genstander te horen krijgen:
met het nummer tien... Milan
Ruzie, met het nummer zeven
tien... Kees Kist en (zoals het er
tot vorige week naar uitzag)
met het nummer tien... Ton
Blanker. Ja, ook Blanker, want
de overschrijving van deze
aanvaller was bijna rond. Maar
een onwaarschijnlijk hoge
transfersom heeft de overgang
naar Hoek ten slotte nog ver
hinderd.
Wie had ooit durven denken,
dat het 3371 inwoners tellende
Hoek nog eens een voetbalelf
tal zou krijgen met zulke illus
tere namen. Kees Kist, die is
aangetrokken als een soort
manager/trainer en dit jaar te
boek staat als adviseur/speler,
voelt zich ogenschijnlijk al
thuis in deze omgeving. En bij
Hoek is het samenwerkings
verband met de ex-prof kenne
lijk ook goed gevallen, want na
zijn eerste half jaar werd de
overeenkomst verlengd.
De 38-jarige Steenwijker pen
delt dan ook vanaf de start van
de voorbereiding alweer enke
le keren per week op en neer
van zijn huis naar het veld.
„Vier uurtjes heen en vier te
rug, maar het is best op te bren
gen". vindt hij zelf. „Zo lang
het hier prettig werken is blijf
ik met plezier komen. Het voet
ballen is me toch weer gaan
boeien."
Toch heèft Kist niet kunnen
realiseren waar hij in eerste
met clubliefde naast het voetbal
helemaal niets voor de vereni
ging."
Bouterse speelde eerst bij Beve
landers, voordat hij via zeven
seizoenen Veere, zo zegt Bouter
se, een aanbod kreeg van Oost-
kapelle, toen eersteklas zater
dag, getraind door Jan Meul-
meester. Bouterse koos echter
voor Arnemuiden. „Achteraf is
dat sportief gezien een verkeer
de keuze geweest. Maar Arne
muiden leek me toen een goed
alternatief. Ik dacht dat het eer
ste elftal wel een stapje hogerop
zou doen, bovendien had Arne
muiden een naam op te houden.
En dat heeft het nog."
Het lijkt duidelijk dat Bouterse
zich door sportieve vooruitzich
ten laat leiden, clubliefde speelt
bij de Koudekerkenaar geen rol.
Het hoofdstuk Hoek beslaat pre
cies één seizoen. Dit jaar komt
Bouterse al weer voor Arnemui
den uit. „Eigenlijk wilde ik al
weg op het moment dat Gerrit
Emans eruit gegooid werd. Die
hele geschiedenis met Emans,
als je zo met mensen omgaat...
Toch heb ik geen spijt van dat
seizoen Hoek. De ambiance bij
de thuiswedstrijden is heel
apart. Voor een speler is dat iets
heel bijzonders. Toen ik door
Hoek werd benaderd, was de
keuze niet zo moeilijk. Maar de
laatste twee maanden ging ik
met tegenzin naar de training. Ik
verwijt vooral de spelers dat ze
te weinig hun mond hebben
opengedaan tijdens het gedoe
rond Emans.
ik blijf er bij dat vooral persoon
lijke omstandigheden ertoe heb
ben geleid dat ik naar Arnemui
den ben gegaan. Ik heb een klei
ne, ik ben druk met mijn werk en
Arnemuiden speelt op hetzelfde
niveau als Hoek. Ik denk dat in
Arnemuiden nog steeds een kli
maat is voor eersteklas voetbal.
Och, ze roepen wel eens, hé over-
mige Vlissingers zou Schipper
niet goed genoeg zijn voor het
betaalde voetbal, maar de toe
nadering voor dit seizoen door
Vlissingen-manager Philip
Krant bewees dat aan dergelijke
uitspraken niet te veel waarde
gehecht moet worden.
Niettemin, Schipper bleef bij
Middelburg. „Philip Krant legde
mij een papiertje voor, waarop
met potlood het bedrag stond
geschreven dat ik kon verdie
nen. Daarbij werd uitgegaan van
een punt per wedstrijd. Maar bij
Vlissingen zou ik daarvoor al
leen voor het voetbal moeten le
ven, terwijl ik ook een gezinsle
ven heb. Ik zou er financieel niet
op vooruit gaan, omdat ik van
wege de trainingen minder uren
moest gaan werken. Daar pas ik
voor. Als je dan ziet wat ze over
hebben voor een speler als Van
Keeken. Een transfersom plus
nog z'n salaris."
Destijds was ook geld de reden
dat Schipper het bij Vlissingen
niet langer zag zitten. „Ik wist
wat andere spelers voor onkos
tenvergoeding kregen. En dan
zou ik het met minder moeten
doen. Mijn ogen zijn opengegaan
toen ik bij Vlissingen kwam. Ik
laat me niet meer ringeloren.
Clubliefde? Als je naar clubs in
Brabant kijkt, daar verandert ie
dere speler naar believen van
club. Men vindt dat daar ook
heel normaal. Of ze mij als een
overloper zien? Bij Middelburg
in ieder geval niet, hoe kunnen
ze mij nou als overloper zien?"
Marcel Meijer (21 uit Terneuzen
kan zijn stekkie kennelijk moei-
loper. Pasgeleden nog een of an
dere supporter, die ik niet ken.
Maar ik heb niet het idee dat ik
niet gewenst ben bij Arnemui
den. In ieder geval ligt dat niet
zo bij de spelers."
Paul Schipper heeft met zijn 27
jaren inmiddels ook menige club
versleten. Het meeste opzien
baarde ruim een jaar geleden
zijn overgang van Vlissingen
naar Middelburg. Volgens som-
aanzet voor is gehaald. Hij had
„de redder van Hoek" moeten
worden, zoals voorzitter Bra-
venboer het in een interview
kwalificeerde. Zijn opdracht
was om de club in de hoogste
klas van het zaterdagvoetbal
te houden, maar die missie is
gestrand. Vooral, zo verzeker
de Kist, door het schrijnende
gebrek aan kwaliteiten in de
selectiegroep die hij toen tot
zijn beschikking had.
Daar is na het echec van vorig
jaar in de zomermaanden hard
aan gewerkt. De management
groep van drie man, aanvanke
lijk bestaande uit Dirk de
Bruin, Jan Doorns en Gerrit
Emans, is inmiddels afge
slankt tot één man (sponsor
Dirk de Bruin), maar heeft op
het transferfront nog heel wat
aktiviteiten verricht.
Voor Kist was het al snel dui
delijk waar het in zijn ploeg
aan schortte. „Voorin kwamen
we te kort, waren we niet sterk
genoeg, maar ook het hande
lingstempo op het middenveld
lag veel te laag. Je ziet in die
eerste klasse veel clubs die al
les beter beheersen, die door de
handelingssnelheid tegenstan
ders uitspelen en die in alle li
nies een sterke veldbezetting
hebben."
Door voortdurend om zich
heen te zoeken naar talent
heeft Hoek aan die tekortko
mingen gewerkt. Kist is „tevre
den" met wat er tussen de sei
zoenen door is bijgekomen aan
versterkingen. „Het kan na
tuurlijk altijd nog beter, maar
we zijn geen topclub, we kun
nen ons niet alles veroorlo
ven", stelt hij vast.
Mentaal moet deze groep spe
lers tegen de druk kunnen die
men zichzelf heeft opgelegd.
De Zeeuws-Vlamingen zijn
kanshebber bij uitstek voor
het kampioenschap in de twee
de klas. Kist wordt er wellis
waar niet graag mee gecon
fronteerd, maar het is de reali
teit. Wie zo veel investeert in
spelers (via sponsors) wordt
verondersteld ook resultaten
af te leveren.
„Vorig jaar", haalt Kist nog
een zwak punt aan, „werden
we gedold door tegenstanders,
die veel sterker waren dan ons.
Zo zal ik de laatste uitwed
strijd tegen Quick Boys nooit
vergeten. Ik heb er naar staan
kijken met tranen in m'n ogen.
Dat klasseverschil is ons ten
slotte opgebroken en ik heb ér
vooral op gehamerd om daar
aan te werken."
Het moet gezegd: de verster
kingen die zijn aangetrokken
hebben in de oefenwedstrijden
nog niet echt geschitterd.
Maar Hoek speelde in de eerste
wedstrijden ook niet in de
sterkste opstelling. Zo voerde
Kees Kist in de voorbereiding
al enkele keren aan: „We zullen
pas op volle sterkte zijn als ook
Ton Blanker zich ook bij de se
lectie heeft gevoegd."
De in Koewacht woonachtige
ex-prof, die is gehuwd met de
zangeres Anita Heilker (voor
malig Dolly Dot), is een hoofd
stuk apart. Hij speelde de afge
lopen weken nog testwedstrij
den met Brighton in Roeme
nië, maar kwam niet tot een
overeenkomst met die club.
Blanker was van plan zijn voet
balcarrière af te bouwen bij
Hoek en wilde zich maatschap
pelijk verbinden aan een spon
sor van zijn nieuwe club. De
vraagprijs van het bescheiden
Capellen (de club waarvan hij
eigendom is) was echter zo
schrikbarend hoog, dat ten
slotte is besloten om van een
transfer af te zien.
Het meest voor de hand ligt nu
dat Paul van Buren, afkomstig
van BSC, de voorhoede zal vor
men met Mare de Kunder (vrij
gekocht bij Dendermonde) en/
of Alex Lourens. Hoek zal bo
vendien kunnen beschikken
over een geroutineerd midden
veld met Kees Kist, Adriaan
Nieuwenhuyse en Milan Ruzie.
Versterkingen bij Hoek zijn
verder: Arthur van Huizen
(Vlissingen), Ruud Verbeek
(RCS), Michel van Craenen-
broeck (Philippine), Jacco de
Koeijer en Wim Dieleman (Vo
gelwaarde) en Seydi Alici (Ra
cing Club Gentbrugge).
Kees Kist met de selectie van Hoek. De trainer (of technisch adviseur) trekt komend seizoen ook zelf weer de voetbalschoenen aan
foto Camille Schelstraete)
