JAC VAN MEER
het einde van je carrière
is elke dag heel dichtbij.
gratis entree
bij de finish
...ik kan fietsen,
ik ben
nog niet kapot...
GERARD VELDSCHOLTEN
VOÖiXK
Zetduivels of echte onkundi
gen verbasteren de profwie
lerronde van Romandië nogal
eens tot die van Normandië. Dat
klopt dus niet. Romandië be
staat, al is het op weinig kaar
ten te vinden. Het is het berg
achtige Juragebied in het wes
ten van Zwitserland, rondom
de meren van Neuchatel en Le-
man. Ideaal als aanloop naar
het serieuze rondewerk van
eind mei, juni en juli in Italië,
Zwitserland en Frankrijk.
f leen
choolbord
afwachting
kruimeldieven
rood licht
dames
liefhebbers!
veteranen
HAM BPS
waardeloos
adviezen
nieuwe trui
IJDAG 27 MEI 1988
m -
e ene dag ontslagen als be
roepswielrenner en vrijwel
middellijk bij hetzelfde be-
jf aangenomen in een andere
ïctie. Voor Jac van Meer uit
uw eindigde zijn
fcarrière met de zoveelste
leurstellende ervaring. De
rt van zijn maatschappelijke
pbaan gaf hem het idee dat
in de wielersport ook nog
Jeie sponsors rondlopen,
loen Skala liet weten dat er
[or mij geen plaats meer was
hun ploeg heb ik een paar sla
loze nachten gehad. Ik weet
L wel dat ik vroeg of ze ergens
ders in het bedrijf plaats voor
hadden. Ik rekende nergens
tot ik een telefoontje kreeg
|t ik als technisch vertegen-
ordiger aan de slag kon."
van Meer (30) is sinds april
dit jaar werkzaam als filiaal-
luder van de firma Skala in
ies. Een bedrijf dat bij de pre
fatie als sponsor van een
ifwielerploeg een sociaal ge-
|ht liet zien dat later een harde
erciële grimas vertoon-
maar zoals in het geval Van
ier buiten de schijnwerpers
a de publiciteit bewijst waar
igelijk zich met de nazorg van
sportieve personeelsleden te
len bezighouden. Van Meer,
na het behalen van de natio-
e amateurtitel in 1980 een
urige reeks slechte ervarin-
met dubieuze profteams
een schakelde, had na de
tste afknapper in het najaar
1986 „het boek definitief
htgeslagen. Het hoofdstuk
Irennen was uit", zegt hij.
zoals zoveel beroepssporters
md hij moederziel alleen met
vraag hoe het nu verder
iest. Echt werken had hij
Joit gedaan. In zijn streek,
ft it-Brabant, was er altijd wel
n wielervriendelij ke werkge-
r te vinden, die alle begrip
inde voor trainingstijden en
sentie voor wedstrijden. „Dat
b je hier heel sterk. Je bent
n ook geen moment bezig met
vraag watje moet gaan doen
het fietsen. Je denkt er aan
S iets dat ver weg is, terwijl het
|ke dag opnieuw juist zo heel
:ht bij is. Er hoeft maar dit
i gebeuren en het is voorbij,
ikte, een ongeval... je moet er
:t voortdurend aan denken
iar het kan wel." Voor Van
;er eindigde het met ontslag,
i zijn zesde ploeg in zes j aar, na
telbare slechte ervaringen
er niet nagekomen verplich-
igen. „Begrijp me goed", zegt
,ik wil geen negatief verhaal
irtellen. Ik heb ook hele leuke
gen meegemaakt en... veel
leerd. Vooral hoe het niet
>et, ja."
c van Meer: „Ik heb nooit ge-
icht dat ik prof zou worden en
in ook veel geld zou gaan ver-
nen. Maar ik heb wel de fout
maakt om zonder meer aan te
men dat ik tot mijn 33e, 34e
ar beroepsrenner zou kunnen
ijven en de kost zou kunnen
rdienen. En als je eenmaal
of bent, heb je geen tijd om
m andere dingen te denken. Er
u voor beroepssporters een
'Ort maatschappelijk werker
oeten zijn die regelmatig met
praat over de toekomst. Zelf
a je er niet bij stil."
ok de renner uit Wouw niet, die
üzend en één aanleidin-
n heeft gehad om zich razend-
>el uit het profwereldje terug te
ekken. In de Gazelle-amateur-
oeg ontpopte hij zich tot de be
ren van Nederland met de titel
1980 als hoogtepunt. Van
eer werd vervolgens het
achtoffer van zijn eigen emo-
ïs. Boosheid dat zijn amateur-
lonsor, die als materiaalleve-
mcier een belangrijke steunpi-
ar van de DAF-formatie werd,
ïm geen profcontract aanbood
"eef hem in de armen van een
luipe van bedenkelijk alooi:
B, een bewakingsdienst. „Ik
>d het idee dat Ben van Erp
ijn ploegleider bij de amateurs,
d.) mij geflikt heeft. Waarom
eet ik niet, maar hij heeft er
>or gezorgd dat ik niet bij Daf
m komen. Daar ben ik zo
■raad over geworden dat ik HB,
it belangstelling had getoond,
ïb gebeld. Ik kon dezelfde dag
omen en heb dezelfde dag nog
contract getekend."
enmaal bij die ploeg ontdekte
ij wat er allemaal mis was.
Ploegleider Henk Koopmans,
et gaat tegenwoordig hoor ik
elukkig een stuk beter met
em, was helemaal verkeerd be
ft En sponsor Rody Hoogen-
oom bemoeide zich met de
'oeg, terwijl hij geen verstand
an wielrennen had. Hij ging
et uitleggen zoals een voetbal-
ainer dat doet: met een krijtje
:hreef ie op een schoolbord wie
r moest wachten als een be-
aalde renner lek reed." Van
'eer, tijdens een trainingssta-
e 'n Oostenrijk geblesseerd ge
lakt aan de achillespees en
aardoor niet echt op dreef in
ijn debuutjaar, mocht in au-
ustus van de sponsor „open-
artig" vertellen wat hij van de
luipe vond. Recht voor zijn
aap gaf hij zijn mening: Met de-
e desorganisatie was het water
aar de zee dragen was en over
e Ploegleider wilde hij nog het
•Ivies wel kwijt dat het voor de
•an zelf en de hele ploeg beter
°u zijn als ie er mee stopte.
„Drie dagen later", aldus Van
Meer, „had ik mijn ontslagbrief
in de bus. Ik ben in beroep ge
gaan, kreeg nog wel mijn reste
rende maanden salaris maar
werd nergens meer opgesteld."
Hij viel in de armen van Ton Vis
sers, die met de glimlach van een
missiepater altijd bereid was de
zwervers van het peloton onder
dak te verschaffen om na enige
tijd te constateren dat hij ze he
laas toch de straat weer op
moest schoppen. Zo verging het
ook Van Meer, die tegen het eind
van het seizoen zijn kunsten in
een kleine Belgische equipe
(Fangio) mocht vertonen. Hij
deed het zo goed dat zijn con
tract werd verlengd. In 1983 won
hij in dienst van die formatie zo
waar zijn eerste echte profkoers
Fayt-le-Franc. Maar ook die
sponsor stopte, zodat hij op
nieuw op zoek moest.
Het werd Jac de Goede, een
ploegleider die er een gewoonte
van maakte ongunstig in de pu
bliciteit te komen. Als brood
heer van Van Meer onder meer
met een boete die hij zijn renners
oplegde omdat ze tijdens de tele
visie-uitzending van de klassie
ker Gent-Wevelgem te weinig in
Jac van Meer: aanpassen aan de maatschappij.
Het publiek heeft mor
gen (zaterdag) gratis
toegang bij de finish van de
Ronde van Midden-Zeeland
aan de Bergweg in Goes, dat
de hele dag zal bruisen van
wieleractiviteiten. Het be
gint 's morgens al om zeven
uur op de Houtkade, waar
de 120 auto's tellende recla
mekaravaan zich opstelt
voor een luidruchtige tocht
door de provincie.
Op de Grote Markt begint
om half tien het opstellen
van de amateurs, die om half
elf vertrekken voor een wed
strijd over 185 kilometer.
Daarna is er op het stadhuis
een officiële ontvangst door
het college van burgemees
ter en wethouders en wordt
begonnen met het opstellen
van de professionals, die
eerst het controleblad moe
ten tekenen op het bordes
van het stadhuis. Om half
twaalf gaan de beroepsren
ners van start. Hen wacht
een wedstrijd van 250 kilo
meter.
beeld waren geweest en later
met een dreigend ontslag omdat
zijn renners in criteriums (de
rondjes rond de kerktoren) wed
strijden zouden verkopen. Van
Meer: „In criteriums is er geen
sprake van kopen of verkopen.
Het is een schouwspel dat voor
het publiek aantrekkelijk moet
worden gemaakt. Ik heb eens
een wedstrijd gereden waar de
toppers ontbraken en er echt
ploeg tegen ploeg werd gefietst.
In de tweede ronde ging er een
kopgroep weg waar van elke
ploeg een renner bij zat. In het
peloton was niemand meer die
nog wilde rijden en het publiek
schold ons uit omdat we lui zou
den zijn."
De Goede verdween van het
strijdtoneel, op het moment dat
de internationale wielrenunie
grote schoonmaak was gaan
houden om alleen nog multina
tionals als geldschieters over te
houden. Van Meer: „Ploeglei
ders die hun renners in België
lieten starten en het startgeld
dat ze daarvoor kregen in eigen
zak staken en er een huis van
lieten bouwen, verdwenen op
die manier wel. De kruimeldie
ven gaan er uit, maar de grote
boeven blijven toch zitten,
hoor."
Zelf kwam hij voor het eerst
bij een grote ploeg terecht. Skil
meende een publicitair onuit
puttelijke bron te hebben aange
boord en ging in zee met de ex
centrieke burggraaf Jean de Gri-
baldy. Deze inmiddels overle
den Fransman had het maar
moeilijk met de buitenlandse in
menging. Hij was gewend aan
Franse dweperigheid en moest
nu onder druk van de Neder
landse hoofdvestiging ook een
aantal eigenwijze Hollanders
huisvesten. „Vooral op het ge
bied van de voeding had die man
rare ideeën. Wat hij niet kende
mocht je niet eten. Ik had altijd
Bambix bij me, maar dat was
volgens hem niet goed. En bana
nen mocht je ook niet eten, die
wekten de sexwellusten op. Als
het aan hem lag kreeg je niks te
eten. In 1986 is Joël Pellier na
de finish in de Tour de France
van zijn stokje gegaan vanwege
uitputting. Ik weet zeker dat dat
kwam door het strenge eet-regi-
me van De Gribaldy."
Niet alleen met de ploegleider
had Van Meer slechte ervarin
gen, ook met de hoofdsponsor
draaide het jaar uit op ruzie. „De
directeur van Skil, meneer Leo
van Dijk, is een slecht mens. Dat
durf ik nu nog te zeggen. Hij pro
beerde eerst voor het volgende
jaar met mij een mondelinge
overeenkomst te bereiken en op
mijn aandringen werd dat toch
nog een schriftelijke. Een mooi
contract: een ton voor twee jaar.
Mijn vrouw zegde onmiddellijk
haar baan op. Het zag er alle
maal goed uit. Meneer Van Dijk
hield ons voor dat zijn bedrijf
een ploeg met grote vedetten
wilde, maar tegen het einde van
het jaar werd duidelijk dat het
geen wereldploeg zou worden en
kondigde Skil aan te stoppen als
er geen co-sponsor bij kwam."
De wielrenners, Gerrie Knete-
mann voorop, stapten naar de
rechter. Die bepaalde dat er
eerst nog eens gesproken moest
worden, maar in de wielersport
betekent opschorten van zo'n
beslissing dat de beoefenaar in
een steeds nadeliger situatie
wordt geplaatst. Hoe later, hoe
kleiner de kans op een nieuw
contract.
Het draaide uit op een fusie van
Skil met Skala, een jonge wieier-
sponsor die boordevol idealen
het peloton was binnengestapt
maar door ondeskundige techni
sche leiding al snel veel van de
mooie plannen moest inwisselen
tegen een gevecht voor lijfsbe-
zich, „maar op een dag kreeg ik
een telefoontje van Adrie van
Houwelingen. De anderen had
den het zinkend schip verlaten.
Dat heeft me verschrikkelijk
pijn gedaan. Het werd een ramp
jaar. Door alle toestanden die er
geweest waren kwam ik niet tot
houd. De plannen om te stoppen
werden door de samenwerking
nog even in een bureaula ge
stopt. De renners van Skil, die al
een getekend contract hadden,
werden overgenomen. Solidari
teit met de collega's die een be
roep deden op mondelinge toe
zeggingen was ver te zoeken.
„We hadden afgesproken dat het
voor ons iedereen of niemand
zou zijn", herinnert Van Meer
presteren. De één is daar
wel gevoelig voor. Ik heb bij Skil
in de Tour de France de kamer
gedeeld met Sean Kelly. Als er
naast zijn bed een bom zou ont
ploffen, zou ie zich omdraaien en
verder slapen. Ik ben heel gevoe
lig voor kleine dingen, foutjes in
de organisatie. Als alles perfect
is kan ik presteren."
Treurigheid troef, al benadrukt
Van Meer regelmatig dat er zo
veel leuke dingen tegenover
hebben gestaan. „Maar die ver
geet je zo snel." Dat hij na een
toch fraaie amateurloopbaan bij
de profs niet is geslaagd schrijft
hij toe aan zijn „slechte start".
„Ze zeggen wel eens dat een
goed begin het halve werk is. Als
je, zoals ik, eenmaal bent begon
nen bij een klein ploegje, waar
mee zoveel mis is, valt het niet
mee om er bovenuit te komen."
Wijs geworden door de ervaring
wimpelde hij een aanbod van
een Engelse equipe af om het sei
zoen 1987 voor hen te rijden. „Ik
was net twee weken in dienst
van Skala toen ze me belden. Ik
had op 31 januari de boeken
dichtgeslagen en ik wilde niet
meer, al twijfelde ik wel even
hoor. Want dat ik moest stoppen
was toch wel een dieptepunt.
Maar er stond tegenover dat ik
een vaste baan had, bereid was
me aan te passen aan de maat
schappij."
„Ook mijn goede gezondheid
telde mee. In de topsport ben je
voortdurend bezig je grens wat
te verleggen. Dan moet je weten
hoe ver je kunt gaan. Wat er ook
verteld wordt over het wielren-
is je eigen verantwoordelijk
heid natuurlijk wat je met je li
chaam wilt doen, maar dat wil
niet zeggen dat alles mag. Do
pingcontroles moeten er blij
ven. Ik ben zelf honderd keer ge
controleerd. Eén keer posi
tief bevonden, ja. In de Ronde
van Midden-Zeeland. Twee da
gen er voor was de Ronde van
Wouw, mijn thuiswedstrijd, ge
weest. Ik was die dag verkou
den en had iets genomen dat op
de verboden lijst stond. In Mid
den-Zeeland werd ik bij lottrek-
king aangewezen voor de con
trole. Dat produkt konden ze
nog aantonen. Ik ben bij de con
tra-expertise geweest. Die
vraag je eigenlijk alleen maar
aan voor de vorm, omdat er on
middellijk allerlei praatjes in
de wereld komen. Ze hebben me
toen laten zien dat er 0,2 mili-
gram was gevonden. Heel wei
nig. Maar het is net als een ver-
keersoverstreding. Je kunt
nooit een beetje door het rode
licht rijden."
Op het finishparkoers aan de
Bergweg wordt een afwach-
tingsprogramma verreden.
Dames (start 12.00 uur, af
stand 60 kilometer) en lief
hebbers/veteranen (15.00
uur, 50 kilometer) moeten
het publiek vermaken dat
wacht op de terugkeer van
amateurs (finish om 14.40
uur) en profs (eerste door
komst 16.28 uur, tweede
doorkomst 16.56 uur, finish
17.25 uur).
De deelnemers (met rug
nummer) aan de afwach-
tingswedstrijden zijn:
1 Monique Artz (Best), 2 Monic
Baartman (Borne), 3 Anneken
Barrie (Sittard), 4 Linda van de
Berg (Amsterdam), 5 Cora Beks
(Wouw), 6 Henja van de Boom
(Roosendaal), 7 Monique Bos
houwers (Wouw), 8 Monic Brok
king (Dordrecht), 9 Monique de
Bruin (Amersfoort), 10 Petra de
Bruin (Nieuwkoop), 11 Conny
Cools (Roosendaal), 12 Jolanda
Cools (Sommelsdijk), 13 Janne-
ke Dickhout (Holysloot), 14
Astrid Donkersloot (Almkerk),
15 Ageneta van de Dries (Oost-
Souburg), 16 Caroline Dijkman
(Amsterdam), 17 Margareth van
Egmond (Rijnsburg). 18 Karin
Elen (Dongen), 19 Sabine Floris
(Hardinxveld), 20 Mary van Gaa
ien (Delft), 21 Petra van de Gies-
sen (Hoogblokland), 22 Angeli-
que Greupink (Leusden), 23 Ani
ta Griep (Spijkenisse), 24 Corina
Griep (Spijkenisse), 25 ïngrid
Haringa (Amsterdam), 26 Tineke
Hecker (Maastricht), 27 Roelien
Hoogeveen (Coevorden), 28 Cor-
linda van de Hoorn (Leimuiden),
29 Colinda Jansen (Ermelo), 30
Ingrid Kelderhuis (Huizen) 31
Gonny van Koert (De Kwakel),
32 Karina Koning (Spanbroek),
33 Astrid van Leeuwen (Zoeter-
woude), 34 Carla Mertens (Hal
steren), 35 Joan Merx (Nijme
gen), 36 Tilli Minnee (Amster
dam), 37 Anita Mulder (Spijke)
nisse), 38 Marjelle Noets (Schijn-
del), 39 Karin Schuitema (Wil- -
dervank), 40 Ingrid Sentse (Oos-
terhout), 41 G. Smits (Schijndel),
42 Karin Taillie (Breskens), 43
Petra van Tilburg (Halsteren), 44
Ebelinda Turk (Zoeterwoude), 45
Gre Tijmes (Akersloot), 46 Wen
dy van Uden (Schijndel), 47 Sas-
kia van der Valk (Schiedam), 48
Monique in 't Veen (Benthuizen), -
49 Nelly Voogt (Spijkenisse), 50
Cora Westland (Bussum), 51 Jea- -
net Wijngaard (Amstelveen), 52
Annemieke van de Zanden
(Uden), 53 Marietta Zoeteweij
(Kapelle), 54 Jeanine Van Zon
(Sint-Oedenrode). 55 Yvonne
van Zon (Sint-Oedenrode).
1 A. Aarts (Tilburg), 2 Freddy
Aarts (Roosendaal), 3 Gerad van
Antwerpen (Driewegen), 4 Mario
van den Berge (Goes), 5 Ad van
den Bergh (Kruisland), 6 Chr.
van de Bergh (Oud-Gastel), 7 G.
Bloem (Zierikzee), 8 Wim Blok
(Lewedorp), 9M. Blommers (Rot- t
terdam), 10 Jan Boshuyer (Zuid-
land), 11 Wilco Bouwhuis (Made)
12 Ad Brenters (Terheyden), 13
Sam Broersma (Zoutelande), 14
Ko Coppoolse (Arnemuiden), 15
Arie van Dam (Naaldwijk), 16 Ad
van de Enden (Monster), IT"
Frans van de Enden (s-Graven-
zande), 18 Hans Etienne (Oud-
Vossemeer), 19 Piet Eversdijk
(Kapelle), 20 Wim Franken (Roo
sendaal), 21 Marcel Geerts (Til
burg), 22 Arie Goossens (Sint-
Willebrord), 23 Hans Guldemees-
ter (Dirksland), 24 John Hage
(Oosterhout), 25 Hans Harinck
('s-Heer Abtskerke), 26 Kees den
Hartog (Biggekerke) 27 Kees
Heijstek (Willemstad), 28 Ton
Hoeke (Nieuwendijk), 29 Gerrie
van de Horst (Uden), 30 Arie de
Jong (Maasland), 31 Leo de Jong
(Lewedorp), 32 Johan Kodde
(Biggekerke), 33 Edward Koets
(Biggekerke), 34 J. de Koning
(Etten-Leur), 35 C. Konings
(Hoogerheide), 36 Hans Kruis
(Gorinchem), 37 Willem Kuiper -
(Spijkenisse), 38 John Kweekei
(Spijkenisse), 39 Henk Lems ('s-
Gravendeel), 40 H. Lievense
(Domburg), 41 Ger Mertens (Hal
steren), 42 Frans Meijaard (We-
meldinge), 43 K. Mol (Etten-
Leur), 44 Hans Musters (Din- 1
teloord), 45 Wim Oosse (Middel
burg), 46 Frank den Otter (Meer
kerk), 47 Gerrit van de Pluijm
(Nieuwendijk), 48 Hans van de
Pol (Goirle), 49 Ben Pouwels
(Cuijk), 50 P. Sager (Zuid-Beijer-
land), 51 Michel Schoenmaker
(Schiedam), 52 B. Schoonbeek
(Leeuwarden), 53 Willem Schot
(Vlissingen), 54 Kees Schroevers
(Arnemuiden), 55 Henny vande
Sloot (Gouda), 56 Marcel Spelt
(Bruinisse), 57 Jack van Stel (We-
meldinge), 58 Hans van Stratum, -
(Best), 59 A. Stuy (Meerkerk), 60- -
Rob Teurlings (Breda), 61 Jan.'
Tilleman (Oudenbosch), 62 A.
Uijlenhoet (Loon op Zand), 63
Remco Uijlenhoet (Loon op
Zand), 64 Willem Varekamp (Heb-
levoetsluis), 65 Jan van der Vel-,
den (Rockarye), 66 Harro Verha--
ge (Middelharnis), 67 W. Ver-;' .-
kooijen (Oosterhout), 68 Hans
Vermeulen (Benthuizen), 69
Henk Vijfhoek (Willemstad), 70
Kees van de Weide (Middelhar
nis), 71 Nout Westerbeke (West-
kapelle), 72 Jan Zwaan (Voor
schoten), 73 Kees Zwinkels (Wa
teringen).
Gerard Veldscholten
Twee weken terug werd in finish-
plaats Genève voor de 42e maal
een eindwinnaar begroet, en het
was voor de vierde maal een Ne
derlander. Na Wout Wagtmans
('52), Joop Zoetemelk ('74) en Jo
han van der Velde ('78) liet dit
keer Gerard Veldscholten zich
in de annalen schrijven. De groe
ne leiderstrui hangt nu in Olden-
zaal, bij moeder thuis aan de De-
nekamperweg. Veldscholten, 28
jaar, is in Zwitserse dienst en bij
na vergeten.
- Dat had je niet verwacht, toen
je van start ging?
Veldscholten: „Daar leek het
deelnemersveld ook niet naar.
Er waren heel wat sterke ronde
renners. Maar de vorm was goed
gebleven na de klassiekers. Ik
wilde een behoorlijk klassement
rijden, en als het kon mikken op
een etappe. Ik was er per slot al
eens vijfde geworden, had ook in
'83 al een rit gewonnen. Het is
een ronde, die me wel ligt. Niet te
hoog klimmen, 1400 -1500 meter.
En de motivatie is weer hele
maal op peil".
- Je leek echt in de anonimiteit
verdwenen; na Raleigh/Panaso
nic en PDM zomaar plompverlo
ren in een Zwitserse ploeg. Wein-
mann, witte trui, rode vlek, nie
mand in Nederland zegt het iets.
Een laatste probeersel...
„Ik had nog een contract bij
PDM, maar ik had er twee van
zulke rotjaren gehad: eerste jaar
m'n knie, tweedejaar een zenuw
blokkade onderin de rug, ik be
gon overal buiten te vallen. Vo
rig jaar zelfs geen Tour en geen
WK, dat was me vanaf 1982 nog
nooit overkomen. Ik voelde me
echt waardeloos. Toen kwam die
aanbieding van Weinmann.
Nou, als er nog een Nederlander
meekon (dat werd Henri Man-
ders, -red.) wilde ik daar nog wel
eens een keer laten zien dat ik
nog steeds kan fietsen, dat ik
nog niet kapot ben. dat het al
leen tegenslag is geweest".
- Post erkende jouw talent als
hardrijder, maar tactisch had
hij absoluut niets met je op. Nu
zit je bij Paul Koechli, destijds
door Hinault als trainer in het
peloton gehaald en ook bepaald
niet te boek staand als een groot
tacticus. Dat klikt beter?
„Post had toen een heel sterke
ploeg, met een heel nauwe taak
omschrijving. Ik was de man die
op de kop moest rijden. Het vuile
werk en voor de rest niks. Ik heb
geen grote mond, het boertje uit
het oosten, dus op die manier
werd ik nogal eens gauw in de
hoek gezet. Beviel me helemaal
niet. Koechli laat me vrij. Hij is
heel energiek, fanatiek, neemt
voor een etappe het hele par
koers door met iedereen iets
wat ik echt nog nergens heb
meegemaakt en bemoeit zich
in de koers verder niet teveel
met je. Hij weet zo ongeveer wat
ik kan, ik heb een vrijbuitersrol.
Toen ik in Romandië aan de lei
ding kwam ging automatisch de'
hele ploeg voor me rijden. De
concurrentie heeft nog van alles
geprobeerd, maar onder ande
ren Wilson en Leclerq hebben
zich echt afgesloofd. Dat is een
heerlijk gevoel, ik hoorde er weer
bij. Een geweldige opkikker".
- Koechli, de wielertrainer. Je
rijdt het hele voorseizoen al re
delijk, zevende nog in Parijs—
Roubaix - heeft hij je nieuwe trai
ning s-adviezen gegeven?
„Nee, dat verbaasde me een
beetje. Hij is wel veel bezig met
de jongeren in de ploeg. Mis
schien denkt hij dat ik het na ze
ven profjaren wel moet weten,
misschien wil hij me ook eerst
beter leren kennen. Voor het
slotweekeinde van Romandië
kwam hij eigenlijk voor het
eerst op de man af adviseren. Ik
rijd nog op een conventionele
fiets, ook in de bergen. Maar hij
vond het beter dat ik op zo'n ke-
vlar-model stapte, zo'n lichte
karbon-fiets. Ik hou er normaal
niet van in een ronde te veran
deren van materiaal, je hebt
toch met je positie te maken,
maar ik kon de flets van Zadro-
bilek krijgen, exact mijn maat.
Het zou me goed uitkomen in de
bergen, zei hij. Ik proberen, en
verdomd, aan het eind van de
zaterdagochtendrit stond ik
aan de leiding. Het was net of ik
geen fiets onder me had, zo'n ge
voel, weet je".
- ben je eenzaam in Zwitserland?
„Niet direct. Ik ben nog even
vaak thuis als toen ik voor een
Nederlandse ploeg reed. De fir
ma betaalt de vliegtickets. Ik
heb geen zin om daar te gaan wo
nen. Als ik mijn eigen potje moet
koken, en mijn kleren moet was
sen, heb je kans dat ik helemaal
verwaarloos. Ik heb tegenwoor
dig wel een meisje, Miranda,
maar die heeft in Twente nog zo
veel zelf te doen met haar eigen
sport, die wil ik ook niet vragen
mee te gaan. Nee, laat mij maar
rustig op en neer reizen naar
huis. Dan voel ik me het bestek
- Je bent prof sinds eind 1981, na
al die jaren was dit pasje negen-
de overwinning. Maar wel je
mooiste?
„Ja. Ik had hiervoor al ritjes ge
wonnen in Romandië, Zwitser
land en de Dauphiné, ik was ook
nog een keer één in de GP Dort
mund, maar deze telt pas echt.
We doen de Giro niet, maar wel
Dauphiné, Zwitserland en Tour.
Als ik daar nou nog een etappe
zou kunnen winnen, heb ik in ie
der geval voor mezelf het gevoel
dat ik nog niet ben afgestapt."
- Heb je eindelijk een mooie be
ker meegenomen?
„Nee, niks. Een nieuwe trui, een
bosje bloemen, twee kussen van
de rondemiss, en dat was het. Er
was wel een groot marmeren
ding met een koperen wielren
ner erop voor de elegantste ren
ner, voor Mutter, geloof ik. Mis
schien dat ze de eindwinnaar
minder elegant vonden. Maar ik
ben ook geen Zwitser, hè...?"
