RUZIE IN
RITTHEM
'die korfballers schoppen
ook.tegen je schenen
PZC/ weekendkrant
Korfbalvereniging wil in
Ritthem geen voetbalclub
5?
26ATERDAG 28 APRIL 1984
VLISSLNGEN - Dc korfbalvereniging
"Atlas' nit Rittbem staat sceptisch te
genover de oprichting van een
etbalvercniging in Ritthem. Bij de
_vrfbalvereniging bestaat de vrees dat
door de oprichting van een voetbal-
tfing het ledenaantal terug zal
.bleek dinsdagavond tijdens
sticbti
que te uitgewezen, dal in Ritthem be
hoefte bestaat aan een voetbalvereni
ging Er hebben zich vijftig leden aan
gemeld .van wie slechts drie op dit
ogenblik aangesloten zijn bij een ande
re vereniging. Wij hebben ben de raad A
gegeven dat lidmaat
ca
idden in de polder maakt hij een wijds armgebaar. „Ik ken hier alle weggetjes en
paadjes. Maar al te vaak haalde ik 's nachts mijn racefiets uit de schuur en reed ik hier
•ond. Om tot rust te komen, want ik heb er heel wat slapeloze nachten van gehad. Soms werd
is e<?Jer opgebeld. Ja, midden in de nacht en dan hoorde je aan de andere kant alleen maar:
SU;,Voetbal, hahahaha". En dan was er nog die affaire met dat geld. Dat heeft me echt
aangegrepen. Het gaf trouwens ook spanningen in het gezin. Zo erg dat je je afvroeg: waar
irhaiben ik nou eigenlijk mee bezig".
"imkert Dijkstra op een landweggetje te de rust terug te brengen in de keer in iets meer dan een minuut. De
/lakbij Ritthem. Een rustiek dorpje gelederen van de korfballers, die er enige die misschien wel wat te ver-
lan zo'n 500 inwoners, ingeklemd tus- juist een actie tegen 'de voetbal' op tellen zou hebben is voorzitter Wim
in de haven van Vlissingen en het hadden zitten. De eerste in een schier van Ouwerkerk, die echter in het
lostelijk gelegen industrieterrein, eindeloze rij. „Het was eigenlijk al buitenland verblijft. Het blijft, net
Ileurige voorjaarsbloemen, vrolijk eerder begonnen. Vanaf het moment als voor de SV Ritthem, tasten in het
ingende vogels en lammetjes in de dat het idee was geboren heb ik de duister. „Alles wat er is gebeurd,
'ei. Een vredig plekje in een boze voorzitter van Atlas gevraagd hoe zijn ging achter mijn rug om", weet Dijk-
/ereld. Tenminste, uiterlijk. Want vijf bestuur daar tegenover stond. De stra.
jaar lang al wordt er hier een bitter reactie bleef uit". Alleen vernam hij Dat was nu precies andersom dan de
gevecht geleverd. In april 1979 kwam via zijn dochters, lid van Atlas, dat er werkwijze die hij voorstond. Zoals
op initiatief van Dijkstra een voetbal- op het sportveld al snerend werd met dat stencil, waardoor de inwoners
vereniging van de grond, de SV Rit- gesproken over de nieuwe vereniging van Ritthem bekend werden gemaakt
them. Als beheerder van het gemeen- op Ritthem. De WD, werd die ge- met de nieuwe club. Drie dagen voor
schapscentrum en uitbater van de noemd, afkorting van Voetbal Vereni-
enige tapperij in het dorp had hij in de ging Dijkstra. Pas na herhaalde ver
menten die in het rondschrijven wer
den aangevoerd namelijk in twijfel. Zo
meldde men dat jongens voor voetbal
zouden kiezen, waardoor de meisjes
geen korfbal meer zouden kunnen
spelen. Het is nu eenmaal een ge
mengde sport. Als voorbeeld somde
het Atlas-bestuur zes plaatsen in Zee- geklikt
land op, waar een korfbalclub wegens
een gebrek aan heren ten gronde zou
zijn gegaan.
geweest, dan hadden ze zich wel drie
keer bedacht om Groede als voor
beeld in hun stencil aan de inwoners
van Ritthem, te vermelden. Het doet
me erg pijn op deze wijze aan die tijd
herinnerd te worden".
fantast
mhq
loop der jaren wel gemerkt dat daar zoeken kwam de toenmalige Atlas- neerden een halve week nadat de
de verspreiding werd dat ter inzage
gegeven aan de korfballers. Die depo-
voorzitter Henk Cevaal met het ant
woord.
enthousiaste voetballers hun papie
ren in de brievenbussen hadden ge-
Zijn bestuur had geen bezwaar tegen stopt, een andere circulaire op de
voetbalclub, mits er op zondag Ritthemse deurmatten. Daarin hief
de waarschuwende vinger en liet
weten dat zo'n club een recht-
bene van een man die zelf in het streekse bedreiging vormde voor het
kerkbestuur zat. Terwijl op Ritthem voortbestaan van de vereniging die
duidelijk een behoefte aan bestond.
pesterijen
Maar een deel van de gesloten ge- zou worden gespeeld. „Ik wist niet men de waarschuwende vinger
meenschap nam hem dat niet in dank wat ik hoorde", aldus Dijkstra, „nota
af. Het eerste lustrum is dan ook niet
bepaald een feestelijke gebeurtenis.
Zelfs niet nu het eerste elftal het zeventig tot vijfenzeventig procent zich al sinds 1947 inspant om de
kampioenschap behaalde in de vier- protestant is. Misschien hebben ze stramme spieren van een deel van de
de klas van de onderafdeling. Onge- gedacht dat we daardoor geen leden bevolking soepel te houden,
dagen nog wel, hoewel er één tegen- van Ritthem zelf zouden krijgen en de Een tegenactie die Dijkstra overigens
'ander overblijft die zich niet ge- zaak dan wel dood zou bloeden",
onnen wenst te geven: de plaatselij- veronderstelt Dijkstra.
;e korfbalvereniging Atlas. Die be
rijdt de SV Ritthem al vanaf het Qppr. rnmmPntnnr
irilste begin te vuur en te zwaard. ö(-cri c
len gevecht met dijkwijls ook ano- Het blijft gissen. Het bestuur van
lieme tegenstanders, dat zich vooral Atlas besloot na een bliksemoverleg
toespitst op de figuur van Albert niet op de affaire in te gaan. Secreta-
Dijkstra. Vijf jaar lang nors afgewen- resse Addie Ovaa reageerde als een
de koppen, belastering via de PTT en grammofoonplaat, die blijft hangen,
irdinaire pesterijen. 'Geen commentaar, geen commen-
',Het kent een boeiend verenigingsle- taar, geen commentaar, geen com-
ven", vertelt het gemeentelijke gidsje mentaar, geen commentaar' vhi
'Kijk op Vlissingen' over Ritthem, dat
sinds juli 1966 bij de Scheldestad is
Ingelijfd. Daarmee is niets teveel ge-
1. Een korfbalvereniging, een
jbrassband, een ringrijdersvereniging
len een actieve oranjevereniging. Een j
'nieuwe sportclub erbij, oordeelde de
korfbalclub Atlas, kon dan ook beslist
|niet. Zelfs nu de geschiedenis het 5
(ongelijk heeft bewezen gaat de strijd
[om de SV Ritthem onder de grasmat
(te schoffelen onverminderd voort. „En
iwe zouden het zo ongelooflijk fijn
kunnen hebben met z'n allen in Rit
them", treurt Dijkstra.
[Sinds 1970 staat hij midden in de
[Ritthemse gemeenschap. Een stevige i
[Fries, die al dertig jaar onder de
Zeeuwen is. Door zijn functie van
[beheerder van het dorpshuis 'Ons
dorpsleven' kent hij de verhoudingen
[als geen ander. Daarom ook heeft hij
al ver voor de geboorte van de voet- t
[balclub open kaart gespeeld. Vooral
tegenover Atlas, vijf jaar geleden nog
[vooral een vegeterende vereniging
[van 75 leden, die wakker schrok toen j
[er plannen ontwikkeld werden om het
[enige sportveld in het dorp ook voor
iets anders dan het brave familiespel-
[letje korfbal te gebruiken.
voorwaarde
„Ik heb die zaak toen inderdaad aan
[het rollen gebracht", vertelt de 48- L
■jarige Dijkstra, die inmiddels van Rit-
'them is verhuisd naar de Vlissingse
wijk Papegaaienburg. „Eerst hebben
we onze voelhorens uitgestoken om te
kijken hoe er op zou worden gerea
geerd, want het was beslist niet de
bedoeling dat we door het oprichten
van een voetbalclub een al bestaande
vereniging in de moeilijkheden zou
den brengen". Zelfs toen hij gevraagd
[werd om het voorzitterschap op zich
te nemen, wilde hij dat slechts op één
[voorwaarde accepteren. „Er moest in
[de oprichtingsnotulen nadrukkelijk
worden opgenomen dat wij de voet
balvereniging zouden opheffen, wan
neer zou blijken dat het ten koste zou
gaan van Atlas".
Een clausule waarmee Dijkstra hoop-
niet eens wil verketteren. Hij noemt 't
het goede recht van Atlas, ook al is
achteraf gebleken dat de vrees voor
ledenverlies ongegrond is geweest.
Want in de afgelopen vijfjaar verdub
belde het ledental bijna: van 75 naar
137 (volgens de opgave aan de ge
meente Vlissingen op 30 juni 1983).
Ritthem-voorzitter Dijkstra, van be
roep recreatie-ambtenaar in de bui
tendienst („zeg maar, hoofd van het
badbedrijf"), had dat trouwens bij
Vijf voorbaat al gedacht. Hij trok de argu-
Dijkstra klom in de telefoon. In het 23
pagina's tellende overzicht van vijf
jaar SV Ritthem, noteerde hij onder
meer vier reacties waaruit moet blij
ken dat Atlas het bij het verkeerde
eind heeft. De heer D. Cloteh, oud-
voorzitter van AKC uit Aardenburg.
reageert op het stencil van Atlas dat
zijn club door een gebrek aan heren
het loodje heeft moeten leggen, met
de opmerking: „De samensteller is
een fantast Wij hadden een tekort
aan dames en dat heeft totaal niets
met andere verenigingen te maken".
Het meest schrijnend is het verhaal
van mevrouw Van der Hooft, oud
secretaresse van de korfbalvereniging
Groede, die al dertien jaar niet meer
bestaat. Ook die club verdween, aldus
Atlas, door een gebrek aan heren. „Als
secretaresse", vertelt mevrouw Van
der Hooft in het historisch overzicht,
„heb ik veel werk gedaan voor de
korfbalvereniging in Groede. Samen
met mjjn zoontje waren we zeer actief
bij het verenigingswerk betrokken en
beleefden er veel plezier aan. Op 11-
jarige leeftijd kwam mijn zoontje op
noodlottige wijze om het leven. Ik kon
daarna niet meer de moed opbrengen
nog langer een bestuursfunctie te ver
vullen. Het verlies van mijn zoon
kwam ook bij de korfbalvereniging in
Groede heel hard aan. waardoor alles
min of meer in verval is geraakt en
later zelfs opgeheven!...). Wanneer At
las vooraf de moeite had genomen uit
te zoeken wat de ware reden was
De korfballers vielen voor Dijkstra
door de mand en een groot deel van de
Ritthemse populatie trok zich weinig
aan van de tegenactie. De nieuwe
sportclub noteerde vijftig leden en
drieëndertig donateurs. Er kwam
nog voor de officiële oprichtingsverga
dering een bijeenkomst van de
voetbalclub en Atlas. Wie het initia
tief daartoe heeft genomen is niet
helemaal duidelijk, maar al voor het
begin was de sfeer vertroebeld. De
oorzaak daarvan was dat Atlas tij
dens zijn traditionele Rammekens-
loop bezoek had gekregen van een
peter de jonge
politie-ambtenaar. die constateerde
dat er alcohol aan niet-leden werd
verkocht. Dijkstra werd er van be
schuldigd 'geklikt' te hebben. Een
aantijging waarvoor eerst excuses
werden aangeboden, voordat de ver
gadering werd geopend.
De voetballers boden aan om onder
deel te worden van Atlas, zonder dat
er een zetel in het bestuur zou worden
geclaimd. „Maar", herinnert Dijkstra
zich, ..daar werd niet eens op gerea
geerd". Een week later werd er wel
afgesproken dat ieder zijn eigen weg
zou gaan. in een goede algemene
verstandhouding. Die term werd nog
al verschillend geïnterpreteerd. En op
het dorp ontstond hier en daar een
duidelijke anti-SV Ritthem' zeg maar
anti-Dijkstra-stemming. De reden
kan hij niet verklaren. „Misschien
komt het wel omdat ik een beetje nors
overkom en ze mij meer op mijn
vijandige houding
Het zou trouwens ook best kunnen
zijn dat de samenstelling van het
ledenbestand aan de vijandige hou
ding van Atlas ten grondslag ligt.
Volgens de KNVB telt de SV Ritthem
45 leden en een blik op de lijst leert
dat er daarvan slechts acht in het
dorpje wonen.
„Maar 45 leden?", reageert Dijkstra
verbaasd. „Tel er maar 40 bij. want er
zijn heel wat gewone, werkende leden
die niet bij de KNVB zijn geregi
streerd. Plus nog een gToot aantal
donateurs. Dat er niet zoveel spelende
leden op Ritthem wonen komt ook
omdat er nogal wat mensen verhuisd
zijn in de loop der jaren, maar toch lid
zijn gebleven".
Ondanks die tegenstand werd er dus
toch gestart. Trainen in Ritthem, spe
len op andere sportparken in de ge
meente. Geen ideale toestand, maar
de jonge sportvereniging nam dat feit
voor lief ook al bleef men proberen in
eigen dorp op het veld te komen. Dat
lukte na drie jaar. Een feestelijk mo
ment dat sommige tegenstanders van
de voetbalclub echter met vernielin
gen luister bij zetten. Van de door
een gulle gever geschonken cara
van. waarin de materialen werden
opgeslagen, sneuvelden de ruiten,
werd de toegangsdeur geforceerd en
verder verdwenen de ballen.
De zelfgemaakte doeltjes voor de E-
pupillen werden verbogen of in de
sloot gegooid. ..Je zal van mij nooit
horen dat de korfbal dat allemaal
heeft gedaan, hoor", zegt Dijkstra,
„hoewel ik één keer met mijn eigen
ogen heb gezien dat senioren van
Atlas doelen in het water duwden".
Maar de SV Ritthem had haar zin. Er
mocht in het dorp worden gespeeld,
terwijl de plaatselijke korfbalvereni
ging toch alles had geprobeerd om dat
te voorkomen. Dijkstra: „Werkelijk
met de gekste argumenten. De afme
tingen van het veld zouden niet klop
pen. Nou. dat is opgemeten en het was
wel in orde. De witte linten, waarmee
zij hun veld uitzetten, zouden niet
meer te zien zijn als wij kalklijnen
aanbrachten. Wij hebben toen aange-
boeden om als dat mogelijk was
voor hun gekleurde linten te kopen.
Ga zo maar door. Maar reacties kwa
men daar nooit op".
Wel belde Atlas, volgens Dijkstra,
regelmatig met de bevoegde instan
ties om mee te delen dat er illegaal
gesnoeid werd op het sportveld om zo
een plaats te maken voor een mate-
riaalhok (zonder ramen ditmaal).
delegatie van ons bestuur een bezoek
kunnen brengen aan de heer Barend-
sen en hem kunnen bewegen, toch
maar tot ondertekening van de over
eenkomst over te gaan. Wij hebben
dat bewust niet gedaan uit menselijke
overwegingen. Wij wilden geen mis
bruik maken van iemand die bejaard
en gauw te beïnvloeden is". Inmiddels
heeft Atlas zich erover beklaagd dat
de onderdelen van het clubgebouw
opgeslagen liggen bij de entree van
het sportveld. „Maar dat is hun eigen
schuld. Als ze ons onze gang hadden
laten gaan. stond het nu netjes over
eind", aldus Dijkstra.
Hij kreeg in 1982 nog een persoonlij
ke aanval te verwerken toen de SV
Ritthem op de kreken in de omgeving
schaatswedstrijden organiseerde.
„We hadden 's nachts de baan lopen
vegen, omdat het sneeuwde en het ijs
niet dikker wordt als er sneeuw op
ligt. Jammer genoeg kon toen zater
dagavond de verlichte schaatsbaan
niet worden opengesteld. Omdat 's
middags toch al mensen hun bijdrage
hadden voldaan, hebben we besloten
dat geld te verdelen onder de diverse
Ritthemse verenigingen: Oranje Bo
ven, Onda, Atlas, Ons Klaverblad en
de Familie Maas", aldus Dijkstra.
Dat alles werd in een briefje aan de
a Ritthem meegedeeld.
Enkele reacties waren ronduit onthut
send. Zo werd de Inspecteur van de
Directe Belastingen in Middelburg
gebeld met het verzoek de inkomsten
eens grondig te controleren en secre
taris Tonnis Meedendorp van de SV
Ritthem ontving een briefje met de
tekst „Mijnheer Meedendorp. Wij
zouden graag ook willen weten waar
de rest van het geld gebleven is. Is het
soms bij die Friese dikkop Dijkstra
gebleven? Gaarne antwoord. Enige
jongelui van Ritthem".
„De nu ontstane situatie", schrijft
Dijkstra in Het Lobje, „hebben wij
nooit gewild, maar is ons opgedron
gen. Zwijgen of ons op de achtergond
laten drukken, dat doen we niet meer.
Men zal ons als een, volwaardige en te
respecteren vereniging moeten aan
vaarden. in een, naar wij van ganser
harte hopen, eerlijke en sportieve
geest. Ik ben mij ervan bewust dat in
dit verslag, pijnlijke onderwerpen
voor komen die voor diepe wonden
kunnen zorgen. Wij hebben bijna vijf
jaar met pijn moeten ervaren hoe men
ons heeft trachten te behandelen",
vertrouwde de Ritthem-voorzitter
aan het papier toe.
droge keel
omgeploegd
Spelen in Ritthem. maar na afloop
een drankje in de uitgedroogde kelen
gieten was er niet bij. Een verzoek
aan Atlas of er gebruik mocht wor
den gemaakt van hun clubgebouw
(De Globe) werd volgens Dijkstra
botweg geweigerd. Dus ging men o'p
zoek naar een eigen clubhuis, dat al
vrij snel werd gevonden. Een voor
malige noodwinkel (nieuwprijs
85.000 gulden) kwam dankzij tussen
komst van de gemeente Vlissingen
ter beschikking van de SV Ritthem.
De transportkosten van de Vlissingse
wijk Westerzicht naar het sportveld
bedroegen 1700 gulden.
Er was zelfs al een plaats voor het
zeventien meter lange en twaalf meter
brede gebouw: op het erf grenzend
aan het sportveld. Na een jaar wach
ten kreeg men daarvoor toestemming,
maar toen de overeenkomst getekend
zou worden trok de betrokken boer
zich terug. „Enkele bestuursleden van
Atlas waren op bezoek geweest bij de
heer Barendsen in Ritthem en vertel
den hem dat hij beter kon afzien van
ondertekening van de overeenkomst,
omdat geluidsoverlast en vernielin
gen alsmede drankmisbruik het ge
volg konden zijn", schrijft Dijkstra in
het jubileumnummer van het club
blad Het Lobje.
„Ook wij hadden daarop met een
De inkt was nog niet droog of de
volgende actie tegen zijn club was
alweer gestart. Twee jaar speelt SV
Ritthem nu in het dorp van herkomst.
Er staan een keurig materiaalhok (de
schuttingtaai en de kreet 'oorlog aan
de voetbal' zijn er nog maar net
afgehaald) en dug outs („gevaarlijk
voor spelende kinderen, omdat die
dug outs los staan", klaagde Atlas bij
gemeentelijke instanties). Aan die pé
riode lijkt echter alweer een einde te
zijn gekomen. Drie weken geleden,
tijdens een fikse hagelbui die losbarst
te in de eerste helft van een voetbal
wedstrijd, werd het Ritthemse veld
omgeploegd. ..Het was één zwarte
vlakte", weet Anton Vael van de
Stichting Sportbelangen en de voet
ballers werden van het veld verban
nen. Tijdelijk of altijd?
Vael: „Je kunt je afvragen of een club
waarvan de meeste leden buiten Rit
them wonen wel zo nodig in Ritthem
moet spelen. Want het veld daar is
niet zo enorm goed. omdat het niet is
gedraineerd. En korfbal is minder
beschadiging-gevoelig. Die voetbal
lers trappen nou eenmaal tegen de bal
en soms ook in de grond...".
Dijkstra is uit het veld geslagen door
die dreiging. Hij laat zijn hoofd han
gen als een geknakte voorjaars
bloem. „Die korfballers schoppen
ook",' zegt hij zachtjes. tegen je
schenen".