RUZIE IN RITTHEM 'die korfballers schoppen ook.tegen je schenen PZC/ weekendkrant Korfbalvereniging wil in Ritthem geen voetbalclub 5? 26ATERDAG 28 APRIL 1984 VLISSLNGEN - Dc korfbalvereniging "Atlas' nit Rittbem staat sceptisch te genover de oprichting van een etbalvercniging in Ritthem. Bij de _vrfbalvereniging bestaat de vrees dat door de oprichting van een voetbal- tfing het ledenaantal terug zal .bleek dinsdagavond tijdens sticbti que te uitgewezen, dal in Ritthem be hoefte bestaat aan een voetbalvereni ging Er hebben zich vijftig leden aan gemeld .van wie slechts drie op dit ogenblik aangesloten zijn bij een ande re vereniging. Wij hebben ben de raad A gegeven dat lidmaat ca idden in de polder maakt hij een wijds armgebaar. „Ik ken hier alle weggetjes en paadjes. Maar al te vaak haalde ik 's nachts mijn racefiets uit de schuur en reed ik hier •ond. Om tot rust te komen, want ik heb er heel wat slapeloze nachten van gehad. Soms werd is e<?Jer opgebeld. Ja, midden in de nacht en dan hoorde je aan de andere kant alleen maar: SU;,Voetbal, hahahaha". En dan was er nog die affaire met dat geld. Dat heeft me echt aangegrepen. Het gaf trouwens ook spanningen in het gezin. Zo erg dat je je afvroeg: waar irhaiben ik nou eigenlijk mee bezig". "imkert Dijkstra op een landweggetje te de rust terug te brengen in de keer in iets meer dan een minuut. De /lakbij Ritthem. Een rustiek dorpje gelederen van de korfballers, die er enige die misschien wel wat te ver- lan zo'n 500 inwoners, ingeklemd tus- juist een actie tegen 'de voetbal' op tellen zou hebben is voorzitter Wim in de haven van Vlissingen en het hadden zitten. De eerste in een schier van Ouwerkerk, die echter in het lostelijk gelegen industrieterrein, eindeloze rij. „Het was eigenlijk al buitenland verblijft. Het blijft, net Ileurige voorjaarsbloemen, vrolijk eerder begonnen. Vanaf het moment als voor de SV Ritthem, tasten in het ingende vogels en lammetjes in de dat het idee was geboren heb ik de duister. „Alles wat er is gebeurd, 'ei. Een vredig plekje in een boze voorzitter van Atlas gevraagd hoe zijn ging achter mijn rug om", weet Dijk- /ereld. Tenminste, uiterlijk. Want vijf bestuur daar tegenover stond. De stra. jaar lang al wordt er hier een bitter reactie bleef uit". Alleen vernam hij Dat was nu precies andersom dan de gevecht geleverd. In april 1979 kwam via zijn dochters, lid van Atlas, dat er werkwijze die hij voorstond. Zoals op initiatief van Dijkstra een voetbal- op het sportveld al snerend werd met dat stencil, waardoor de inwoners vereniging van de grond, de SV Rit- gesproken over de nieuwe vereniging van Ritthem bekend werden gemaakt them. Als beheerder van het gemeen- op Ritthem. De WD, werd die ge- met de nieuwe club. Drie dagen voor schapscentrum en uitbater van de noemd, afkorting van Voetbal Vereni- enige tapperij in het dorp had hij in de ging Dijkstra. Pas na herhaalde ver menten die in het rondschrijven wer den aangevoerd namelijk in twijfel. Zo meldde men dat jongens voor voetbal zouden kiezen, waardoor de meisjes geen korfbal meer zouden kunnen spelen. Het is nu eenmaal een ge mengde sport. Als voorbeeld somde het Atlas-bestuur zes plaatsen in Zee- geklikt land op, waar een korfbalclub wegens een gebrek aan heren ten gronde zou zijn gegaan. geweest, dan hadden ze zich wel drie keer bedacht om Groede als voor beeld in hun stencil aan de inwoners van Ritthem, te vermelden. Het doet me erg pijn op deze wijze aan die tijd herinnerd te worden". fantast mhq loop der jaren wel gemerkt dat daar zoeken kwam de toenmalige Atlas- neerden een halve week nadat de de verspreiding werd dat ter inzage gegeven aan de korfballers. Die depo- voorzitter Henk Cevaal met het ant woord. enthousiaste voetballers hun papie ren in de brievenbussen hadden ge- Zijn bestuur had geen bezwaar tegen stopt, een andere circulaire op de voetbalclub, mits er op zondag Ritthemse deurmatten. Daarin hief de waarschuwende vinger en liet weten dat zo'n club een recht- bene van een man die zelf in het streekse bedreiging vormde voor het kerkbestuur zat. Terwijl op Ritthem voortbestaan van de vereniging die duidelijk een behoefte aan bestond. pesterijen Maar een deel van de gesloten ge- zou worden gespeeld. „Ik wist niet men de waarschuwende vinger meenschap nam hem dat niet in dank wat ik hoorde", aldus Dijkstra, „nota af. Het eerste lustrum is dan ook niet bepaald een feestelijke gebeurtenis. Zelfs niet nu het eerste elftal het zeventig tot vijfenzeventig procent zich al sinds 1947 inspant om de kampioenschap behaalde in de vier- protestant is. Misschien hebben ze stramme spieren van een deel van de de klas van de onderafdeling. Onge- gedacht dat we daardoor geen leden bevolking soepel te houden, dagen nog wel, hoewel er één tegen- van Ritthem zelf zouden krijgen en de Een tegenactie die Dijkstra overigens 'ander overblijft die zich niet ge- zaak dan wel dood zou bloeden", onnen wenst te geven: de plaatselij- veronderstelt Dijkstra. ;e korfbalvereniging Atlas. Die be rijdt de SV Ritthem al vanaf het Qppr. rnmmPntnnr irilste begin te vuur en te zwaard. ö(-cri c len gevecht met dijkwijls ook ano- Het blijft gissen. Het bestuur van lieme tegenstanders, dat zich vooral Atlas besloot na een bliksemoverleg toespitst op de figuur van Albert niet op de affaire in te gaan. Secreta- Dijkstra. Vijf jaar lang nors afgewen- resse Addie Ovaa reageerde als een de koppen, belastering via de PTT en grammofoonplaat, die blijft hangen, irdinaire pesterijen. 'Geen commentaar, geen commen- ',Het kent een boeiend verenigingsle- taar, geen commentaar, geen com- ven", vertelt het gemeentelijke gidsje mentaar, geen commentaar' vhi 'Kijk op Vlissingen' over Ritthem, dat sinds juli 1966 bij de Scheldestad is Ingelijfd. Daarmee is niets teveel ge- 1. Een korfbalvereniging, een jbrassband, een ringrijdersvereniging len een actieve oranjevereniging. Een j 'nieuwe sportclub erbij, oordeelde de korfbalclub Atlas, kon dan ook beslist |niet. Zelfs nu de geschiedenis het 5 (ongelijk heeft bewezen gaat de strijd [om de SV Ritthem onder de grasmat (te schoffelen onverminderd voort. „En iwe zouden het zo ongelooflijk fijn kunnen hebben met z'n allen in Rit them", treurt Dijkstra. [Sinds 1970 staat hij midden in de [Ritthemse gemeenschap. Een stevige i [Fries, die al dertig jaar onder de Zeeuwen is. Door zijn functie van [beheerder van het dorpshuis 'Ons dorpsleven' kent hij de verhoudingen [als geen ander. Daarom ook heeft hij al ver voor de geboorte van de voet- t [balclub open kaart gespeeld. Vooral tegenover Atlas, vijf jaar geleden nog [vooral een vegeterende vereniging [van 75 leden, die wakker schrok toen j [er plannen ontwikkeld werden om het [enige sportveld in het dorp ook voor iets anders dan het brave familiespel- [letje korfbal te gebruiken. voorwaarde „Ik heb die zaak toen inderdaad aan [het rollen gebracht", vertelt de 48- L ■jarige Dijkstra, die inmiddels van Rit- 'them is verhuisd naar de Vlissingse wijk Papegaaienburg. „Eerst hebben we onze voelhorens uitgestoken om te kijken hoe er op zou worden gerea geerd, want het was beslist niet de bedoeling dat we door het oprichten van een voetbalclub een al bestaande vereniging in de moeilijkheden zou den brengen". Zelfs toen hij gevraagd [werd om het voorzitterschap op zich te nemen, wilde hij dat slechts op één [voorwaarde accepteren. „Er moest in [de oprichtingsnotulen nadrukkelijk worden opgenomen dat wij de voet balvereniging zouden opheffen, wan neer zou blijken dat het ten koste zou gaan van Atlas". Een clausule waarmee Dijkstra hoop- niet eens wil verketteren. Hij noemt 't het goede recht van Atlas, ook al is achteraf gebleken dat de vrees voor ledenverlies ongegrond is geweest. Want in de afgelopen vijfjaar verdub belde het ledental bijna: van 75 naar 137 (volgens de opgave aan de ge meente Vlissingen op 30 juni 1983). Ritthem-voorzitter Dijkstra, van be roep recreatie-ambtenaar in de bui tendienst („zeg maar, hoofd van het badbedrijf"), had dat trouwens bij Vijf voorbaat al gedacht. Hij trok de argu- Dijkstra klom in de telefoon. In het 23 pagina's tellende overzicht van vijf jaar SV Ritthem, noteerde hij onder meer vier reacties waaruit moet blij ken dat Atlas het bij het verkeerde eind heeft. De heer D. Cloteh, oud- voorzitter van AKC uit Aardenburg. reageert op het stencil van Atlas dat zijn club door een gebrek aan heren het loodje heeft moeten leggen, met de opmerking: „De samensteller is een fantast Wij hadden een tekort aan dames en dat heeft totaal niets met andere verenigingen te maken". Het meest schrijnend is het verhaal van mevrouw Van der Hooft, oud secretaresse van de korfbalvereniging Groede, die al dertien jaar niet meer bestaat. Ook die club verdween, aldus Atlas, door een gebrek aan heren. „Als secretaresse", vertelt mevrouw Van der Hooft in het historisch overzicht, „heb ik veel werk gedaan voor de korfbalvereniging in Groede. Samen met mjjn zoontje waren we zeer actief bij het verenigingswerk betrokken en beleefden er veel plezier aan. Op 11- jarige leeftijd kwam mijn zoontje op noodlottige wijze om het leven. Ik kon daarna niet meer de moed opbrengen nog langer een bestuursfunctie te ver vullen. Het verlies van mijn zoon kwam ook bij de korfbalvereniging in Groede heel hard aan. waardoor alles min of meer in verval is geraakt en later zelfs opgeheven!...). Wanneer At las vooraf de moeite had genomen uit te zoeken wat de ware reden was De korfballers vielen voor Dijkstra door de mand en een groot deel van de Ritthemse populatie trok zich weinig aan van de tegenactie. De nieuwe sportclub noteerde vijftig leden en drieëndertig donateurs. Er kwam nog voor de officiële oprichtingsverga dering een bijeenkomst van de voetbalclub en Atlas. Wie het initia tief daartoe heeft genomen is niet helemaal duidelijk, maar al voor het begin was de sfeer vertroebeld. De oorzaak daarvan was dat Atlas tij dens zijn traditionele Rammekens- loop bezoek had gekregen van een peter de jonge politie-ambtenaar. die constateerde dat er alcohol aan niet-leden werd verkocht. Dijkstra werd er van be schuldigd 'geklikt' te hebben. Een aantijging waarvoor eerst excuses werden aangeboden, voordat de ver gadering werd geopend. De voetballers boden aan om onder deel te worden van Atlas, zonder dat er een zetel in het bestuur zou worden geclaimd. „Maar", herinnert Dijkstra zich, ..daar werd niet eens op gerea geerd". Een week later werd er wel afgesproken dat ieder zijn eigen weg zou gaan. in een goede algemene verstandhouding. Die term werd nog al verschillend geïnterpreteerd. En op het dorp ontstond hier en daar een duidelijke anti-SV Ritthem' zeg maar anti-Dijkstra-stemming. De reden kan hij niet verklaren. „Misschien komt het wel omdat ik een beetje nors overkom en ze mij meer op mijn vijandige houding Het zou trouwens ook best kunnen zijn dat de samenstelling van het ledenbestand aan de vijandige hou ding van Atlas ten grondslag ligt. Volgens de KNVB telt de SV Ritthem 45 leden en een blik op de lijst leert dat er daarvan slechts acht in het dorpje wonen. „Maar 45 leden?", reageert Dijkstra verbaasd. „Tel er maar 40 bij. want er zijn heel wat gewone, werkende leden die niet bij de KNVB zijn geregi streerd. Plus nog een gToot aantal donateurs. Dat er niet zoveel spelende leden op Ritthem wonen komt ook omdat er nogal wat mensen verhuisd zijn in de loop der jaren, maar toch lid zijn gebleven". Ondanks die tegenstand werd er dus toch gestart. Trainen in Ritthem, spe len op andere sportparken in de ge meente. Geen ideale toestand, maar de jonge sportvereniging nam dat feit voor lief ook al bleef men proberen in eigen dorp op het veld te komen. Dat lukte na drie jaar. Een feestelijk mo ment dat sommige tegenstanders van de voetbalclub echter met vernielin gen luister bij zetten. Van de door een gulle gever geschonken cara van. waarin de materialen werden opgeslagen, sneuvelden de ruiten, werd de toegangsdeur geforceerd en verder verdwenen de ballen. De zelfgemaakte doeltjes voor de E- pupillen werden verbogen of in de sloot gegooid. ..Je zal van mij nooit horen dat de korfbal dat allemaal heeft gedaan, hoor", zegt Dijkstra, „hoewel ik één keer met mijn eigen ogen heb gezien dat senioren van Atlas doelen in het water duwden". Maar de SV Ritthem had haar zin. Er mocht in het dorp worden gespeeld, terwijl de plaatselijke korfbalvereni ging toch alles had geprobeerd om dat te voorkomen. Dijkstra: „Werkelijk met de gekste argumenten. De afme tingen van het veld zouden niet klop pen. Nou. dat is opgemeten en het was wel in orde. De witte linten, waarmee zij hun veld uitzetten, zouden niet meer te zien zijn als wij kalklijnen aanbrachten. Wij hebben toen aange- boeden om als dat mogelijk was voor hun gekleurde linten te kopen. Ga zo maar door. Maar reacties kwa men daar nooit op". Wel belde Atlas, volgens Dijkstra, regelmatig met de bevoegde instan ties om mee te delen dat er illegaal gesnoeid werd op het sportveld om zo een plaats te maken voor een mate- riaalhok (zonder ramen ditmaal). delegatie van ons bestuur een bezoek kunnen brengen aan de heer Barend- sen en hem kunnen bewegen, toch maar tot ondertekening van de over eenkomst over te gaan. Wij hebben dat bewust niet gedaan uit menselijke overwegingen. Wij wilden geen mis bruik maken van iemand die bejaard en gauw te beïnvloeden is". Inmiddels heeft Atlas zich erover beklaagd dat de onderdelen van het clubgebouw opgeslagen liggen bij de entree van het sportveld. „Maar dat is hun eigen schuld. Als ze ons onze gang hadden laten gaan. stond het nu netjes over eind", aldus Dijkstra. Hij kreeg in 1982 nog een persoonlij ke aanval te verwerken toen de SV Ritthem op de kreken in de omgeving schaatswedstrijden organiseerde. „We hadden 's nachts de baan lopen vegen, omdat het sneeuwde en het ijs niet dikker wordt als er sneeuw op ligt. Jammer genoeg kon toen zater dagavond de verlichte schaatsbaan niet worden opengesteld. Omdat 's middags toch al mensen hun bijdrage hadden voldaan, hebben we besloten dat geld te verdelen onder de diverse Ritthemse verenigingen: Oranje Bo ven, Onda, Atlas, Ons Klaverblad en de Familie Maas", aldus Dijkstra. Dat alles werd in een briefje aan de a Ritthem meegedeeld. Enkele reacties waren ronduit onthut send. Zo werd de Inspecteur van de Directe Belastingen in Middelburg gebeld met het verzoek de inkomsten eens grondig te controleren en secre taris Tonnis Meedendorp van de SV Ritthem ontving een briefje met de tekst „Mijnheer Meedendorp. Wij zouden graag ook willen weten waar de rest van het geld gebleven is. Is het soms bij die Friese dikkop Dijkstra gebleven? Gaarne antwoord. Enige jongelui van Ritthem". „De nu ontstane situatie", schrijft Dijkstra in Het Lobje, „hebben wij nooit gewild, maar is ons opgedron gen. Zwijgen of ons op de achtergond laten drukken, dat doen we niet meer. Men zal ons als een, volwaardige en te respecteren vereniging moeten aan vaarden. in een, naar wij van ganser harte hopen, eerlijke en sportieve geest. Ik ben mij ervan bewust dat in dit verslag, pijnlijke onderwerpen voor komen die voor diepe wonden kunnen zorgen. Wij hebben bijna vijf jaar met pijn moeten ervaren hoe men ons heeft trachten te behandelen", vertrouwde de Ritthem-voorzitter aan het papier toe. droge keel omgeploegd Spelen in Ritthem. maar na afloop een drankje in de uitgedroogde kelen gieten was er niet bij. Een verzoek aan Atlas of er gebruik mocht wor den gemaakt van hun clubgebouw (De Globe) werd volgens Dijkstra botweg geweigerd. Dus ging men o'p zoek naar een eigen clubhuis, dat al vrij snel werd gevonden. Een voor malige noodwinkel (nieuwprijs 85.000 gulden) kwam dankzij tussen komst van de gemeente Vlissingen ter beschikking van de SV Ritthem. De transportkosten van de Vlissingse wijk Westerzicht naar het sportveld bedroegen 1700 gulden. Er was zelfs al een plaats voor het zeventien meter lange en twaalf meter brede gebouw: op het erf grenzend aan het sportveld. Na een jaar wach ten kreeg men daarvoor toestemming, maar toen de overeenkomst getekend zou worden trok de betrokken boer zich terug. „Enkele bestuursleden van Atlas waren op bezoek geweest bij de heer Barendsen in Ritthem en vertel den hem dat hij beter kon afzien van ondertekening van de overeenkomst, omdat geluidsoverlast en vernielin gen alsmede drankmisbruik het ge volg konden zijn", schrijft Dijkstra in het jubileumnummer van het club blad Het Lobje. „Ook wij hadden daarop met een De inkt was nog niet droog of de volgende actie tegen zijn club was alweer gestart. Twee jaar speelt SV Ritthem nu in het dorp van herkomst. Er staan een keurig materiaalhok (de schuttingtaai en de kreet 'oorlog aan de voetbal' zijn er nog maar net afgehaald) en dug outs („gevaarlijk voor spelende kinderen, omdat die dug outs los staan", klaagde Atlas bij gemeentelijke instanties). Aan die pé riode lijkt echter alweer een einde te zijn gekomen. Drie weken geleden, tijdens een fikse hagelbui die losbarst te in de eerste helft van een voetbal wedstrijd, werd het Ritthemse veld omgeploegd. ..Het was één zwarte vlakte", weet Anton Vael van de Stichting Sportbelangen en de voet ballers werden van het veld verban nen. Tijdelijk of altijd? Vael: „Je kunt je afvragen of een club waarvan de meeste leden buiten Rit them wonen wel zo nodig in Ritthem moet spelen. Want het veld daar is niet zo enorm goed. omdat het niet is gedraineerd. En korfbal is minder beschadiging-gevoelig. Die voetbal lers trappen nou eenmaal tegen de bal en soms ook in de grond...". Dijkstra is uit het veld geslagen door die dreiging. Hij laat zijn hoofd han gen als een geknakte voorjaars bloem. „Die korfballers schoppen ook",' zegt hij zachtjes. tegen je schenen".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1984 | | pagina 27