Lucien van Impe
Columbianen met Duits
geld naar Franse ronde
HENNIE KUIPER
DE VERLOKKINGEN
VAN HET VLEES
Kritiek gaat je niet in
de kouwe kleren zitten
PZC/ tour '83
ZATERDAG 25 JUNI 1983
Met zorgelijke gezichten buigen gespecialiseerde televisieforums zich op de Belgische
buis met de regelmaat van de klok over de chronisch zieke nationale wielersport. Wat
eens de trots van de door taalstrijd verscheurde natie was, is nu nog slechts een bron van
kommer en ergernis. En niemand die er precies de oorzaken voor kan aangeven. Veel verder
dan gemeenplaatsen als de gemakzucht van „de jeugd van tegenwoordig" komen ook de
zorgvuldig geselecteerde kenners niet.
eindoverwinning, maar nota bene op
„zijn" terrein, de Dolomieten, kreeg
Van Impe. maar bij zijn vrouw Rita,
die hem was komen opzoeken.
Verlokkingen
Lucien van Impe, de routinier van het
Vlaamse profgilde. vormt daar al geen
uitzondering op. Na zijn opvallende
opreden in de laatste Ronde van Italië
(waarin hij negende werd) is hij tij
dens de komende Tour de France de
vaandeldrager van de Belgen. „Hoe
het komt dat de jongeren niet door
breken weet ik met. Maar het is wel
spijtig dat ik het in de Ronde moet
doen", zegt de 36-jarige klimmer, die
de Tour in 1976 op zijn naam schreef.
„In feite zou het zo niet mogen zijn".
De commentaren in de Belgische
kranten zijn dan ook vrijwel allemaal
in mineur. Zo signaleert Joris Jacobs
in Het Nieuwsblad dat men nieuws
gieriger lijkt naar het optreden van de
enige amateurploeg dan naar de eigen
landgenoten „Is het niet bevreem
dend dat men van de Colombianen
verwacht dat ze met zekerheid in
positieve zin van zich zullen laten
spreken en dat men zich met bang
gemoed afvraagt wat de Bejgen in de
Tour gaan uitspoken. Belgie is het
land met het grootste aantal wieier-
profs en met het grootste aantal wie
lerorganisaties. Maar is er éen Belg
van wie men verwachten kan dat hij
in een grote ronde een hoofdrol zou
kunnen spelen?".
Verwonderend
antwoord luidt ontkennend. De
.•.vee grootheden van de 'nieuwe'
lichting, Fons de Wolf en Daniël
V.'illems, blijven ver onder de maat.
De 7/olf weet nu al dat hij eind van
net jaar door zijn Italiaanse werkge
ver wordt ontslagen omdat hij niet
voldoet. En Willems is een regelrecht
probleemgeval. Hij grossiert in kwa
len en blessures en heeft dit jaar
zoveel medische onderzoeken achter
de rug, dat de staf van het Akade-
misch Ziekenhuis al meer naar hem
heeft gekeken dan het wielerpubliek.
Aldus blijft er één man over die het
moet maken: Lucien Van Impe, die
daar zelf verwonderd over is.
Inderdaad is het opvallend dat uitge
rekend Van Impe de eer van zijn land
hoog moet houden. Twee jaar geleden
immers moest hij bijna noodgedwon
gen zijn loopbaan afbreken, omdat
geen enkele sponsor nog brood zag in
de tengere verschijning uit het ge
huchtje Impe. Pas in februari, toen
alle grote renners de kou achter zich
hadden gelaten en hadden verwisseld
voor een waterig zonnetje aan de
Middellandse Zee. kreeg Van Impe
toch nog een contract bij een niet al te
indrukwekkende Belgische formatie.
Maar de klimmer klauterde met jeug
dig elan terug naar de top, ook al
moest hij vorig jaar de Tour de France
na dertien jaar onafgebroken te
hebben deelgenomen een 1
ten schieten,
Het deed hem pijn. Dit keer echter is hij een inzinking. De Belgische pers,
hij weer van de partij. En Van Impe
reed een uitstekende generale repti-
tie: de Ronde van Italië. Tot de laat-
al weken opgetogen over het feit dat
eindelijk weer een van hun renners bij
de eersten meestreed, zocht de schuld
ste week had hij zelfs de kans op de voor die instorting dan ook niet bij
Lucien van Impe reed, een uitstekende Ronde van Italië. Hier gaat hij aan hel
eind van de elfde etappe winnend over de finish.
Het weekblad Sport '80 bijvoorbeeld:
„...Vergooide hij zijn kansen op de
eindzege door, zoals in de volgerska
ravaan werd verondersteld, op de
rustdag te bezwijken voor de verlok
kingen van het vlees?". En zijn echt
genote wordt ter verantwoording ge
roepen. Ze is, meldt het blad, teleur
gesteld over de verdachtmakingen.
Haar vreugde is omgeslagen in
spanning. Omdat zowel de suppor
ters als de journalisten (de bazen
niet. want die kennen Lucien en die
kennen mij) zullen denken, het is
rustdag geweest, zijn vrouw is geko
men, hij zal zich geforceerd hebben
en de dag erna zit hij erdoor... Dat
steekt mij, omdat we allebei honderd
procent ten honderd voor zijn beroep
leven. De ploegmaats kunnen getui
gen dat er op de rustdag niets is
gebeurd In feite heeft niemand er
zaken mee, maar voor Lucien zowel
als voor mij komt het beroep op de
eerste plaats. Al het andere moet
daarvoor wijken. Logisch bekeken
zullen de meeste mensen denken, 't is
van dat geweest, maar ze vergissen
zich. In de Ronde van Frankrijk en al
zijn wij verstandig geweest...".
Van Impe zoekt de oorzaak in zijn
nervositeit. „Ik dacht zelf ook dat ik
de Giro kon winnen, Ik was er zo van
overtuigd, dat ik fouten ging maken.
Niet durven eten bijvoorbeeld. Het
was zo'n klap voor me dat ik de dag
erop nog steeds slecht reed. Ik ben er
nu weer wel een beetje overheen,
maar ik ben er kapot van geweest".
De Belgische berggeit (vijf keer ver
overde hij in de Tour de France het
bergklassement, dat trouwens ook in
de laatste Giro voor hem was) denkt
verder dat zijn leeftijd wel een rol
speelt. „Je recupereert veel minder
snel. Dat is ook de enige reden waar
om ik een beetje tegen de Ronde van
Frankrijk op zie. Ik hoop dat de
mensen zullen begrijpen dat ik geen
twintig meer ben".
Krediet-bij-voorbaat
Een verzoek om krediet-bij-voorbaat.
Voor een Tour waarin weer eens twee
klimtijdritten (de Puy de Dome en
Avoriazi zijn opgenomen. „Maar ook
twee lange, vlakke tijdritten", werpt
Van Impe tegen. „Niet bepaald gewel
dig voor een klimmer, ook al heb ik in
mijn goede dagen in die ritten soms
wel sneller gereden dan Zoetemelk".
Maar de twijfel of hi nog wel twee
grote ronden in één jaar aankan over
heerst toch bij de in Italiaanse dienst
rijdende Belg. „Ik voel .me verant
woordelijk voor mijn land en ik ben
bovendien nog extra geprikkeld om
dat het waarschijnlijk wel mijn laat
ste Tour zal zijn. De mensen weten
dat ook. Daarom besef ik: moest ik
tegenvallen, zal er langer over worden
gepraat dan wanneer ik de Ronde
Het valt de organisatoren van de Ronde van Frankrijk niet te verwijten dat ze hun wedstrijd in de afgelopen jaren
de kans hebben gegeven dicht te slibben van gezapigheid. Elke aflevering weer komen Felix Lévitan en Jacques
Goddet wel met iets dat de belangstelling voor de Tour moet vasthouden. Mochten ze de absentie van Bernard
Hinaull hebben kunnen voorzien, dan hadden ze zich die moeite ditmaal kunnen besparen. Maar omdat het een
historische Ronde is de zeventigste editie, tachtig jaar na de eerste stond al vroeg vast dat er iets speciaals
moest gebeuren. Dus werd de 'open formule' er doorgedrukt. De deur voor de amateurs werd opengezet.
Het heeft echter maar een haar ge- rijden kunnen ze niet, vinden de zich een heel seizoen kunnen voorbe-
- ploegleiders
scheeld of de hele opzet van de Tour
directie was toch nog in het water
gevallen. Want in het enthousiasme
over dat plan en tijdens de drukke
werkzaamheden om de oppositie plat
Ia U„,-l r„>-rr„ t CC W
Bewondering
Luis Ocana, de voormalige Tour de
France winnaar die zijn 'armagnac-
T boerderij' in Nogaro een tijdje alleen
Lévitan, gewend dal alles wat ach m h j h t
rapptpntip nn ppn fiptc vnnrr.npwpptrl 1
te walsen, had men één ding vergeten.
racetenue op een fiets voortbeweegt
naar zijn pijpen danst, rekende op een
grote belangstelling van de amateurs.
Maar de Oostbloklanden startten een
campagne tegen de 'kapitalistische
combines van de profsport' en lieten
al vrij snel weten met van de partij te
zullen zijn. Portugal haakte af bij
gebrek aan talent en zodoende bleef
er slechts één nationale amateurploeg
over Columbia
Daarmee is ook de kritiek van de
profploegleiders verstomd. Wie im
mers maakt zich druk om een groepje
Columbianen. „Die zullen wel op de
koffie komen van dat avontuur", den
ken ze. Want al hebben renners als
,'erzoek van de Columbianen om tij
dens de Tour als leider van de natio
nale ploeg op te treden, is het daar
niet mee eens. Al tijdens het voor
jaar. toen hij in het Belgische Oosten
de op een horccabeurs zijn produkt
kwam aanprijzen, liet hij weten: „De
Westeuropese professionals zijn er
nog niet mee klaar". Ocana volgde
dit jaar tot half juni de Ronde van
Columbia en kwam enthousiast te
rug. „Ik heb bewondering voor ren
ners met een dergelijk temperament.
Ze rijden zonder zich druk te maken
om de cijfertjes van de klassementen.
Een beetje, zoals ik in mijn eerste
Alfonso Florez (winnaar van de Ronde jaren fietste. In ieder geval heel an-
van de Toekomst in 1980 en de Ronde ders dan jammer genoeg momenteel
van Columbia dit jaar) en José Patro- zo vaak te zien is. want de strijdlust
clnio Jimenez (bergkoning van de
Toekomstronde in 1981) een naam
opgebouwd, veel meer dan bergop
bij de profs is helemaal weg", aldus
de laatste Spaanse Tour-winnaar.
De Columbiaanse amateurs hebben
reiden op de Tour de France. Was er
aanvankelijk sprake van dat ook zij er
met zouden starten omdat de natio
nale bond onvoldoende geld had,
dankzij een Duitse batterijfabnek
(Varta), die een vestiging heeft in
Columbia, kwam er een fikse 30m op
tafel die een ploeg in staat stelde naar
het evenement toe te leven „In feite
bestaat deze nationale ploeg uit profs,
want alle coureurs hebben ruime ver
goedingen gekregen en men heeft er
voor gezorgd dat ze zich onder de best
denkbare omstandigheden hebben
kunnen prepareren", stelt Ocana
Toch weet ook hij dat ze desondanks
met een grote achterstand aan de
start komen. „Het talent", zegt hij. „is
wel aanwezig, maar technisch en tac
tisch komen ze nog veel te kort. Daar
komt nog bij dat de Tour voor hen
ongelukkig begint. Een ploegentijdrit,
die even zwaar is als de Tropheo
Baracchi, een kasseienrit vergelijk
baar met Parijs-Roubaix en een vlak
ke tijdrit over een afstand van 72
kilometer: een Grand Prix des Na
tions Het betekent dat ze op een hoge
plaats in het algemeen klassement
niet hoeven te rekenen Ik begrijp niet
Hcnnie Kuiper is al jaren een verhaal apart in de Nederlandse
profwielersport. De beschaalde, ingetogen coureur staat te boek als
een klassementsrenner, maar won nooit een grote nationale ronde.
Sterker nog. Kuiper is er nog steeds niet in geslaagd ook maar één keer
de gele trui in de Ronde van Frankrijk te veroveren. De laatste jaren
heeft de renner uit het Westbrabantse Ossendrecht zich zelfs in een
andere richting tot specialist ontplooid. Twee jaar terug won hij in een
seizoen twee klassiekers: de Ronde van Vlaanderen cn de Ronde van
Lombardije. Dit voorjaar sloeg hij op dat terrein weer toe. Hij won de
helse klassieker Parijs-Roubaix.
Kuiper toe. „Vooral als je net als ik
weet dat de zaken geweldig
draaid zijn. Misschien dat er
dag komt dat ik dat nog eens naar
buiten breng. Maar aan de andere
kant weten de mensen wie ik ben en
heb ik het niet nodig om me te
verdedigen tegen dergelijke be
schuldigingen".
Voor de 34-jarige Kuiper een presta
tie waar hij best een jaar op kan
teren en gelet op de moeite die het
hem vorig jaar kostte om bij de
eerste tien van de Ronde van
Frankrijk te rijden, aanleiding ge
noeg om te denken dat hij dat ook
wel zal doen. Maar de vechtlustige
renner uit de Aemoudt-ploeg van
Fred de Bruyne denkt er anders
over. Na de bekendmaking van Ber
nard Hinaults afwezigheid zei hij in
een eerste reactie, gevraagd naar en
lijstje kanshebbers: „Zet Hennie
Kuiper maar bovenaan" en vervol
gens met een lachje „ach, doe het
ook maar niet, anders zeggen ze
weer dat ik een dikke nek heb, een
opschepper ben".
Oorzaken
Op de zege in Parijs-Roubaix en de
vijfde plaats in de Ronde van Span
je na heeft Kuiper dit jaar nog niet
zo opvallend gepresteerd. In het
voorjaar bleef hij zelfs ver beneden
de maat en sinds Spanje zijn z'n
uitslagen ook al niet indrukwek
kend. Ver achterop in de Midi Libre
en ook niet bepaald toonaangevend
in de Ronde van de Aude. „Dat
had", legt hij uit, „zijn oorzaken. Ik
ben niet vertrokken in de Dauphi-
né Libére. In plaats daarvan ben ik
tien dagen met Adrie van der Poel
in de Alpen gaan trainen. In de
Midi Libre begon ik dan ook slecht.
We hadden een rotreis achter de
rug en we misten het wedstrijdrit
me dat die Fransen wel hadden". In
de daaropvolgende Ronde van de
Aude kreeg Kuiper het bericht dat
de vrouw van assistent-ploegleider
Jose de Cauwer, een boezemvriend
van de Nederlander, was overle
den.
Voorts speelden de troebelen bin
nen de equipe een belangrijke rol in
z'n voorbereiding. Van Kuiper en
Van der Poel werd bekend dat zij
volgend seizoen in de ploeg van Jan
Raas gaan rijden hetgeen voor de
leiding van zijn huidige formatie
aanleiding was voor enkele forse
dreigementen. Geen Tour en „aan
gegeven" bij de internationale wie
lerbond door zijn eigen ploegleider
Dat van die Ronde van Frankrijk
werd trouwens inmiddels terugge
trokken en Kuiper zal dus wel star
ten. „Maar toch gaat het je allemaal
niet in je kouwe kleren zitten", geeft
Oude fout
Een voorbereiding dus die verre
van optimaal was. Kuiper echter
put moed uit het feit dat hij een
uitstekende Ronde van Spanje had.
„Daar heb ik tot het laatst goed
gereden". Kuiper werd er vijfde en
was er tevreden over. In z'n voor
uitblik op de Ronde van Frankrijk
vervalt hij echter weer in zijn oude
fout. Hij is meer met zijn tegen
standers bezig dan met zichzelf.
Hij komt zelfs tot een lijst van
vijftien namen, die hij een kans
geeft op een zeer goede einduitslag
Behalve de Nederlanders Zoete
melk, Van der Velde en Winnen,
schudt hij ook de namen uit zijn
mouw van Van Impe, Bernard Val
let. Robert Alban, Johan
Muynck, Phil Anderson, Pascal Si
mon, Stephan Roche, Jean Rene
Bemaudeau. Julian Gorospe, Beat
Breu. Laurent Vignon en zelfs van
de Colombiaanse amateurs ver
wacht hij nog wel wat. Maar hoe
intensief Kuiper zich traditiege
trouw ook met zijn tegenstanders
bemoeit, zyn eigen kansen wil
toch niet wegcijferen. „In ieder ge
val", besluit hij, „zal het een interes
sante Tour de France worden'
dat Lévitan zulke ritten opneemt. Hij
nodigt Columbiaanse amateurs uit en
schotelt ze een programma voor waar
mee hij ze al in de eerste week alle
kansen uit handen slaat".
Aansporen
Toch denkt Ocana niet dat het gezel
schap uit Latijns-Amerika zich in de
vlakke ritten, die de karavaan (na de
zware openingweek) langs de kust
van de Atlantische Oceaan richting
Pyreneeën voert, volkomen gedeisd
zal houden. „Ze denken zelden aan
tactiek, hebben een hekel aan inge
wikkeld rekenwerk en vliegen er
gewoon in. Toch zal ik ze er op wijzen
dat ze niet ongerust moeten worden
over de minuten achterstand, die ze
in de eerste dagen ongetwijfeld oplo
pen, maar met voldoende reserves
aan de voet van de Pyreneen moeten
komen. Daar zullen ze moeten toe
slaan. En verder natuurlijk ook op de
Puy de Dome en Avoriaz, de twee
klimtijdritten. Door op die plaatsen
iets te laten zien kunnen ze andere
landen aansporen om volgend jaar
hun voorbeeld te volgen", besluit
Ocana.
De komst van de Columbianen en de
terugkeer van de klimtijdritten zijn
niet de enige twee 'organisatorische'
wijzigingen ten opzichte van vorig
jaar Lévitan en Goddet bleken naast
enorme vernieuwingsdrang vervuld
van heel wat nostalgische gevoelens
De Tour de France 1983. vonden ze.
moest net als in 1903 starten in het
departement Val-de-Marne. Verder
zouden er geen uitstapjes meer over
de grens gemaakt worden en bleef het
aantal verplaatsingen tot een mini
mum beperkt. Dat waren trouwens
waarschijnlijk eerder concessies-op-
voorhand om het plan van de open
formule er door te drukken en toch
voldoende deelnemers te knjgen.
Dat laatste valt wel wat tegen.
Slechts éen amateurploeg dus en ook
van de zijde van de beroepsrenners
waren er onverwachte afzeggingen.
De Italiaanse formatie Bianchi van
onder andere Silvano Contini. de
Zweed Tommi Prim cn de tegenval
lende Belg Fons de Wolf liet weten
geen oelangstelling te hebben Maai
de bejaarde, doch krasse Tour-direc
tie, zal er ditmaal niet om malen
Toen de deelname van de ploeg van
Hennie Kuiper ook nog eens op de
tocht kwam te staan, riep Lévitan
zelfs opgewekt uit: „Geeft mets. met
dertien ploegen kan het ook" En
tevreden sloeg hij de krant open om
de laatste ontwikkelingen rond Ber
nard Hinault te vernemen. Want een
ronde zonder absolute heerser.Mooi
er kan het met
Luis Ocana. die in 1973 de Ronde van
Frankrijk won en daarmee de tot nu
toe laatste Spaanse Tour-winnaar
was. hier in gesprek met Jan Janssen.
Hennie Kuiper had een matige voorbereiding in de aanloop naar de Tour de France, maar geeft zich toch een
goede kans op een uitstekende klassering.
