COMPUTERKLAS
Steeds minder kinderen
V akantiever halen
Dromen
DE BELEVENISSEN VAN KEES KRUL STRIP
tM""^ J
Wisten
jullie dat
Prijskaartje
van school
Ux\HIIU77
Zes poten
Berggeiten
Jaloerse aap
Strandlol
Regen
Rare hut
Kop in ketel
Mi
iKip met kop
Superbot
Dikke pad
Zwem-wc-bad
DINSDAG 8 SEPTEMBER 1981
achtergrond
Hoe het onderwijs op de basisschool over tien of vijf
tien jaar wordt gegeven, is moeilijk te voorspellen.
Leerlingen zullen in elk geval kennis maken met de
computer.
machientjes, elektronische t.v.-
spelletjes, vragen misschien voor
hun verjaardag een schaakcom
puter en ook op de nieuwste vi
deorecorder zit een kleine compu
ter.
Ze vinden dat kinderen spelen-
Jan van de Brink en Frans Jan-
sens denken dat er in de toekomst
zeker computers gebruikt zullen
worden. Ze onderzoeken op dit
moment hoe je computers als
hulpmiddel kunt gebruiken In de
klas.
Jan van de Brink denkt vooral
aan de zakrekenmachine. Hij
heeft gemerkt dat jonge kindern
al heel snel met een rekenma
chientje om kunnen gaan'! Ze
ontdekken al spelend wat ze alle
maal met zo'n computertje kun
nen doen", zegt hij.
Frans Janssens die zelf hoofd is
geweest van een lagere school,
heeft computers als hobby Hij
denkt aan 'pratende computers'
in de klas. Een leerling die een
som niet begrijpt, krijgt via een
schermpje opdrachten. Hij/zij
moet het antwoord op een toet
senbord 'intikken". Maakt de
leerling een fout. dan verschijnt
op het scherm de uitleg en daarna
een nieuwe opgave. De onderwij
zer kan intussen andere kinderen
helpen.
In het documentatiecentrum op
de meeste lagere scholen kom je
nu alleen maar boeken en dia's
tegen. Janssens en Van de Brink
denken dat er in de toekomst ook
een teletekst zal staan. Leerlin
gen kunnen daarmee allerlei ge
gevens opvragen. Die verschijnen
dan op een schermpje. (Net als bij
het journaal voor doven en slech
thorende).
Volgens de twee heren hebben
kinderen nu al dagelijks met com
puters te maken.
Kinderen gaan al om met reken-
bodig worden, omdat de compu
ter les gaat geven, hebben ze het
mis.
Frans Janssens: ,,De computer is
een hulpmiddel. De leerkracht
blijft onmisbaar".
In Japan krijgen kinderen al les in
het rekenen met een computer. In
plaats van een bord is er een com
puterscherm.
Zo ver is het is Nederland nog
niet. Op sommige middelbare
scholen wordt er al lesgegeven in
derwijs moeten leren omgaan metcomputerkunde. Bij de examens
mogen de leerlingen al zakreken-
machientjes gebruiken.
Wanneer zullen we ook op de lage
re school computers tegenko
men?
„Nu al", zal een slimme leerling
zeggen. En hij wijst op z'n digi
taalhorloge. Hij heeft gelijk. Zo'n
horloge is een kleine computer.
computers.
Angstvoorde
computer?
Of die computeers snel de school
binnenkomen, ligt vooral aan de
leerkrachten zelf. Wat vinden zij
ervan? Als ze denken dat ze over-
gedicht gedicht gedicht gedicht gedi
Lange gangen zonder end
ja, nu ben ik er al wat aan gewend,
maar in 't begin, 't was echt te bar
ik raakte telkens in de war
of Engels nou boven was of benee
en gymnastiek in Z of G.
en hoe heet die ook weer, die met die baard.
of die nou blo. gaf of aard.
Onze klasseleraar, meneer Verban
dat lijkt me wel een leuke man,
maar zo vertrouwd als meester Piet
dat wordt-ie denk ik zo gauw nog niet.
Er is hier toch een andere sfeer.
directeur, 100 leraren, een conciërge en zo meer.
Ze weten nauwelijks dat ik besta
meer dan duizend kinderen, ga maar na.
Soms voel ik gewoon iets van paniek,
dan vind ik het net een grote fabriek
waarin niet ledereen iedereen kent;
maar ja, ook daaraan raak je snel gewend
en loop je zo gemakkelijk rond
alsof die dorpsschool nooit bestond
Marina van den Boogaart
CU
*E
Wat een -problemen al
weer. Zit ik nauwelijks
drie weken op school en heb
ik me alweer vreselijk bela
chelijk gemaakt.
We hadden geschiedenis van
Johan, die grote knappe vent
met die baard. Hij had het
over de middeleeuwen en
over kastelen en zo en rid
ders En ik zag hem al zitten
op zo'n mooi zwartpaard
met een helm en een pluim.
En ik natuurlijk als jonk
vrouw met mijn zakdoekje
wuiven en zo. Helemaal te
gek.
Ik zat zo lekker weg te dro
men Hij nam me in z'n ar
men en fluisterde lieve din
gen in mijn oor.
Net toen ie me wou kussen
zegt ie ..Zit je gemakkelijk
zo" Dus zeg ik: ..Ja hoor
schat, prima", waarop na
tuurlijk de hele klas blauw
ligt van het lachen
Ik bleek dus heerlijk onder
uitgezakt in m'n stoel te zit
ten met m'n ogen dicht.
Ik schaamde me rot.
Morgen alweer geschiedenis
Ik denk dat ik me maar ziek
meld of zo.
- in 1900 ons land een wet
kreeg waarin staat dat kin
deren, als ze zes jaar oud zijn
verplicht naar school moe
ten.
- er toch nog 100.000 tot
400 000 Nederlanders zijn die
niet kunnen lezen en schrij
ven.
- die mensen niet graag met
hun handicap te koop lopen,
omdat ze zich er voor scha
men.
- ze allerlei trucjes beden
ken om niet te laten merken
dat ze niet kunnen lezen en
schrijven.
- ze andere bijvoorbeeld
vragen wat er staat, omdat ze
zogenaamd hun bril verge
ten hebben.
- - analfabeten niet dom
zijn
- ze in hun jeugd alleen geen
kans hebben gehad naar
school te gaan
- niet kunnen lezen en
schrijven zeker in onze tijd
een grote handicap is.
- je niet weet wat iets kost in
de winkel
- je de krant niet kunt lezen
- Je altijd aan andere moet
vragen of zij voor Jou formu
lieren in willen vullen
- Je geen handtekening kunt
zetten
- er tegn tegenwoordig ge-j
lukkig nog al wat mensen
zijn die analfabeten 's
avonds na het werk willen le
ren lezen en schrijven
- steeds meer analfabeten 's
avonds naar school gaan
- ook in Zeeland cursussen
gegeven worden
Er verandert veel, voor Je
zelf en voor de school, als
Je'geen les meer kunt geven." Dat
zegt meneer Reijnierse. Vorig
jaar gaf hij nog les aan de vijfde
klas van de Prinses Beatrix-
school in Goes. Nu is hij werk
loos. En op de school is een klas
minder. Een lokaal is na de
vakantie leeg gebleven.
Er zijn steeds meer 'Juffen' en
•meesters' die noodgedwongen
moeten stoppen met werken. Hoe
kan dat nu gebeuren?
„Dat komt," legt meneer Reij
nierse uit, „door het teruglopend
aantal leerlingen. Er komen
steeds minder kinderen op een
school doordat de gezinnen klei
ner worden.
Vroeger was een gezin met vijf of
zes kinderen normaal. Nu zijn dat
er vaak nog maar twee of drie. De
klassen worden kleiner. En als er
te weinig leerlingen zijn, moet er
een leerkracht weg
Afvloeien, heet dat.
Om een voorbeeld te geven: als
een school 152 leerlingen heeft,
mogen er zes leerkrachten lesge
ven. Maar zijn het er 150. dan is er
nog maar plaats voor vijf mensen
voor de klas. Er moet er één weg.
Dat gebeurde ook bij my op
school."
interview interview
- Wat is het gevolg
„Het is natuurlijk heel vervelend.
Niet alleen voor my. Het is ook
vervelend voor de kinderen, zy
komen in vaak grote combina
tieklassen. En krijgen dan minder
aandacht. Bovendien moeten de
leerkrachten die overbiyven het
werk in school nu met één man
minder doen."
- Waarom kunnen er geen klei
nere klassen komen?
„Dat is een kwestie van geld De
regering moet bezuinigen, Er is
geen geld om meer onderwyzers
te betalen."
- Wie van de leerkrachten moet
weg als er te weinig leerlingen
over z\jn. Wordt daar geen ruzie
over gemaakt?
„Nee, er wordt geen ruzie over ge
maakt. Want er zyn regels voor.
Over het algemeen gaat degene
weg die de kortste tyd heeft ge
werkt. Meestal is dat de jongste."
- Dus er wordt niet gekeken of ie
mand goed les kan geven?
„Nee, dat heeft er jammer genoeg
niets mee te maken."
- Waarom probeert u niet op een
andere school een baan te krij
gen?
„Dat doe ik ook wel. Maar er ko
men heel weinig banen vry in het
onderwys. En als er een baan is,
proberen heel veel mensen die
baan te krijgen. Er solliciteren
soms wel 200 mensen naar een
baan."
„Ik heb al heel wat brieven ge
schreven. Het enige werk wat je
soms nog kunt doen is Invallen
voor een zieke Juf of meneer. Het
is natuuriyk fijn dat je dan kunt
werken. Maar het is vaak heel
kort. En in zo'n korte tyd heb je
geen tyd om aan de klas te wen
nen."
„Maar ik bUJf hopen dat ik door
die invalbaantjes toch weer eens
een eigen klas kan krijgen."
Het is al weer zes weken
geleden dat Robert ver
huisde van Drenthe naar
Zeeland. Nu is verhuizen
naar een andere stad nooit
leuk. Je verliest alle vriend
jes, maar het ergste van al
was, dat hij niet naar de
nieuwe school kon. Jaren
lang hadden ze in een oud
houten gebouw gezeten en
nu de nieuwe school klaar
was, moest hij verhuizen. De
school kostte meer dan één
miljoen gulden. Bovendien
hadden ze allemaal nieuwe
tafeltjes en stoeltjes gekre
gen. Hun meester had ver
teld dat zo'n setje bijna
200,-kostte.
En dan het nieuwe Docu
mentatie Centrum. De ou
dercommissie had meer dan
3.000,- gespaard en het by
de opening van de school
aangeboden aan het perso
neel van de school.
Maai-ja, dat was nu verleden
tijd. Hy ging nu naar een
'nieuwe' school.
Een ding had hy op de ande
re school nooit gehad, name
lijk het klassegesprek. Zo
praatten ze de eerste keer
over zuinig zijn met mate
riaal van de school. Meester
Veldman vertelde in zyn in
leiding dat de school voor ie
dere leerling in 1980 het be
drag van 439,75 ontvangen
had.
Dat ïykt erg veel. maar ver
gis je daar niet, in. De school
koopt hiervoor onder meer
pennen, potloden, schriften
en linealen, verf en nieuwe
boeken. Allemaal dingen die
jullie bijna dagelijks gebrui
ken. Maar ook de schooltuin,
de verfbeurt en nog veel meer
moeten daarvan betaald
worden.
Grote bedragen
We schrokken van de bedra
gen die onze meester op bord
zette. Vooral de boeken zijn
erg duur. Veel van myn klas
genoten moesten erkennen
dat ze nu niet zo netjes met
het schoolmateriaal om
sprongen. Zo bijt Esther al
tijd haar pen kapot. Nu kost
één pen slechts ƒ0,60, maar
als honderdvyftig kinderen
hun pen zouden 'opeten' be
tekent dat wel een extra uit
gave van 90,-.
Om ook jullie een indruk te
geven om welke bedragen
het gaat op onze zesklassige
school zetten we hieronder
het overzicht dat onze mees
ter op bord zette:
Onderhoud gebouw 2.000,-.
Verwarming, verlichting, wa
ter ƒ7.000,-. Onderhoud van
de tuin 2.300,-.
Schoonmaakartikelen
1.400,-. Pennen, potloden,
gom, lijm, enz 15.000,-. Te
lefoon ƒ1.000,-. Verzekerin
gen tegen brand en glasscha
de ƒ2.000,-. Onderhoud van
het meubilair ƒ2.000,-. Een
nieuwe rekenmethode
ƒ6.000,-.
Uitgeverij Provinciale Zeeuwse
Courant B.V.
Redactie: M. van den Boogaart,
A. van den Doel, C. de Jonge, J.
Louws, H. Mooibroek, E. Rein-
dersma, G. Sanders, J. Smee-
kens, I. Timmerman, W. Ver-
stuijf en W. Wisse.
Adres: Walstraat 56-60, 4381
EG Vlissingen.
Tel (maandag t/m vrijdag, van
9.00 uur tot 17.00 uur): 01184-
15144 toestel 40.
Advertenties: (per brief) Admi
nistratie PZC, Postbus 18, 4380
AA Vlissingen,- of afgeven aan
het PZC-kantoor in Vlissingen
(Walstraat 56-60) of in Middel
burg (Markt 51).
Veel kinderen stuurden ons
hun allerleukste, saaiste,
spannendste, gekste, droe
vigste vakantiebelevenis toe.
Je begrijpt dat de redactie
die met ontzettend veel be
langstelling en plezier gele
zen heeft Het verhaal van
Monique Riemens, 15 jaar.
heeft volgens ons de prijs
verdiend, evenals het ver
haal van Jacomien Punt,
11 jaar.
Uit de rest van de stapel heb
ben we opnieuio de meest
aardige gehaald. Ook daar
van drukken we wat stukjes
af. Fijn dat zoveel Krulle-
baklezers hebben meege
daan. Allemaal bedankt
voor het schrijven.
DINSDAG 8 SEPTEMBER 1981
Het gebeurde op één van de laat
ste dagen van onze vakantie in
Frankrijk. Omdat het op de cam
ping één grote modderpoel was en
er weinig te beleven viel besloten
wij om een autoritje te gaan me
tten.
Onderweg hadden we een zak
heerlijke kersen gekocht en na
een half uurtje rijden vonden we
een leuk plaatsje. Naast een ko
renveld verorberden we de kersen
terwijl mijn moeder en myn zusje
een boeketje samenstelden van
bloempjes die tussen het koren
groeiden.
We maakten nog een klein wande
lingetje en keerden toen terug
naar de auto. De boeketjes namen
we natuurlijk mee want daarmee
konden we de tent wat opvroly-
ken. Nou, daar bleek nog een
avontuurtje aan vast te zitten.
Toen we halverwege waren zei
myn broer opeens: ..Hé, een
beest!" Daarbij wees hy op de
achterkant van de bestuurders
stoel. Maar ik kon niets anders
ontdekken dan een of ander tak
je Myn zusje kroop echter
dicht tegen me aan en gilde even
eens: „Een beest!" En ja hoor,
plotseling zag ik ook een pootje
bewegen. Dat was dus het bewys
dat 'het takje' wel degelyk een le
vend wezen was.
Vlug besloot myn vader - na het
horen van de angstige kreten van
achteruit de auto - om te stoppen.
En inderdaad; het bewuste beest
bleek een wandelende tak te zyn.
Tot slot hebben we het beestje
nog even een show laten geven op
het dak van onze auto. Maar daar
na hebben we het weer gebracht
waar hy thuishoorde; midden tus
sen allerlei bloemetjes en het
gras. Je begrijpt wel dat dit hét
avontuur van onze vakantie anno
1981 is geworden.
Monique Riemens, 15 jaar.
We waren lekker aan het wande
len en ondertussen aten we een
appeltje. Opeens kwamen er rin
kelend een paar berggeiten aan
gestormd. Ze kwamen op onze ap
peltjes af. Ze sprongen tegen ons
op. Ja, die d&ar, die had een appel
tje afgepakt. Maar daar lieten ze
het niet bij zitten. Eindeiyk gin
gen ze weg. Nu konden we weer
doorwandelen.
Op de terugweg aten we ons
brood. Maar hoorden we dat
goed? O. wéér geiten! Maar ze ble
ven gelukkig achter ons.
Toen we ons brood op hadden gin
gen we weer verder. Nu moesten
we steil naar beneden. Die geiten
liepen natuuriyk wel achter ons
aan. En Ineens stormden ze naar
beneden. Even later kwam de
grootste geit brutaal mijn vader
opzyduwen. Daarna kwamen ze
nog een keer. maar toen deden ze
het niet meer.
Jacomien Punt, 11 jaar.
We gingen op weg naar de Apen-
heul. Het was heel ver rijden naar
Apeldoorn. Maar eindelyk kwa
men we er toch aan. Er waren heel
veel soorten apen. Byvoorbeeld
Eekhoornaapjes, Gorilla's en nog
veel meer soorten.
De meeste apen liepen buiten
maar de Gorilla-moeders die
kleintjes hadden, die waren bin
nen.
Dus gingen wy daar even kyken.
Sommige Jonge aapjes waren nog
klein. Er was ook een moedet die
vond dat er teveel naar haar en
haar jonkie werd gekeken. Dus
stopte ze het kleintje achter haar
rug en rende ermee weg.
Die apen die buiten liepen gingen
soms op je nek zitten. Bij ndj heb
ben ze het niet gedaan. Maar het
was wel een grappig gezicht.
Het is die dag erg leuk geweest.
Eveline Geertse.
Op een keer kwam mijn oom en
vroeg of we naar het strand gin
gen. Toen we op het strand waren
gingen we zwemmen.
Ik ging een ietsiepietsle te ver. En
toen gingen wy wateroorlog doen.
Ik won het natuuriyk weer.
En toen kwam er een hele grote
kwal. En ik schrok me gek. En ie
dereen kwam uit het water dab-
beren. En toen gingen we weg.
Bobbij van Daalen.
«Ril.....:
LUXEMBOURG
De eerste twee weken van de zo
mervakantie gingen we naar
Schotland. Met een vriendin van
myn moeder met de boot Osten-
de-Dover Daarna de trein naar
Iverness. Daar vertrok de slaap-
trem. Engelse slaaptreinen zyn
goed verzorgd, we sliepen prima.
In Glasgow konden we drieënhalf
uur op de bus wachten (Dat is niet
zo prima geregeld in Engeland),
Aan het eind van de dag kwamen
we in ons hotel aan
Nu mijri dagboek uit de vakantie
15 juli: regen
16 juli: regen
17 juli: regen
18 juli: regen
19 juli: regen
20 juli: regen
21 juli: regen
22 juli: regen
23 juli. regen
24 juli: regen
25 juli: regen
26 juli: regen
27 juli: regen
Maar verder was de vakantie best
aardig.
Sia Zijlstra, 11 jaar.
In Frankrijk zyn we naar een
meertje geweest. We hebben
langs liet meertje gelopen. Toen
ging myn vader ergens kijken. En
hy kwam by een heel raar hutje
dat door iemand zelf was ge
maakt. Het was van hout.
Desiree, mUn zusje riep: „Pappa"
Er kwam geen antwoord.
Mijn zusje riep wéér.
Maar weer geen antwoord. Want
mijn vader was even aan het ky
ken. En ineens viel het raampje
dicht.
Myn vader schrok geweldig.
Daarom had hy geen antwoord
gegeven. Myn moeder riep toen
mijn vader. Toen kwam hij einde
lyk terug en vertelde alles. We
gingen nog even met z'n allen ky
ken. En toen gingen we weer naar
de camping.
Natascha Vale, ±11 jaar,
Ik ben drie dagen naar Ponypark
Slagharen geweest. We hadden
een huisje gehuurd. De hond kon
ook mee. Ik ben in de grote acht
baan geweest. Ik vond het heel
eng.
Eerst ging je met een ketting om
hoog. En dan ging je heel hard
naar beneden. Eerst ging je over
de kop en dan allemaal scherpe
bochten.
Toen we naar boven gingen op die
ketting dacht ik dat ik moest spu
gen maar dat ging niet door. Ik
heb de hele weg met mijn kop in
de ketel gezeten,
Ard Polderman
DE LEUKSTE DAG by een boe
rin in Frankrijk:
„Om twaalf uur werden we uitge
nodigd om te komen eten. We be
gonnen te eten. We kregen eerst
kip met kop en al Alleen myn
moeder nam een stuk en een van
de kennissen die met ons meegin
gen nam ook een stuk. Maar de
kip was erg taai. Mijn moeder en
ik trokken eraan maar de kip was
zo taal dat we hem niet door mid
den kregen.
We waren toch wel bly dat we de
volgende morgen weer vertrok
ken
Ester Davidse
We waren op vakantie met ken
nissen die een hond hadden. MUn
moeder was jarig. We hadden alle
maal een gebakje en de hond (een
zwarte labrador) kreeg een bot.
Dat bot was bijna even groot als
haar kop
Ze pakte het meteen en liep er
nogal zenuwachtig mee heen en
weer. Dat was een heel stom ge
zicht, een hond die met een super
groot bot heen en weer liep te ren
nen.
Na een tijdjes wou ze het ergens
verbergen. Eerst legde ze het in de
tent. maar dat mocht ze niet.
Toen begroef ze het onder de heg.
Alleen kon ze het na een half uur
niet meer vinden. Toen hebben
we haar maar geholpen
Ik geloof dat ze het wel fyn vond
dat myn moeder jarig was.
Martine Reijnders, 11 jaar.
Op een avond zouden we een
stukje gaan wandelen. Het park
waar ons huisje stond was heel
groot. Er stond een kasteeltje
waar het vochtig was. Het leek
wel een moerasje.
We liepen een beetje en toen zag
ik Iets bewegen. Het was een dik
ke pad.
De eigenaresse van het kasteeltje
kwam naar buiten. (Ze moest
haar honcye uitlaten).
„Dag", zei ze in het Frans. We
vroegen haar wat van de pad. Ze
zei: „Er zyn padden van een kilo".
Mijn zus was doodsbahg. Het was
heel donker. Elke keer dat ik zei:
„Kijk daar loopt een pad", riep ze:
„idee!"
Marco de Pagter, 11 jaar
In de vakantie in Portugal had
den we geen water. Maar we had
den wel een huis met een zwem
bad en als we de WC moesten
doortrekken dan namen we een
emmer. En dan vulden we die met
water uit het zwembad en gooi
den dat in de WC.
Michiel de Vries, 10 jaar
vanaue kees krullen op pp
Hele wereld gen ik waar-
schijnlijk wel de kees krolse
LOORT
MÊT MF
