gaat tegenstaan
AGERSLUST
te vaak 'haas'
kernwapen
en
evangelie
pAG 15 DECEMBER 1979
PZC/zaterdagkrant 23
ineens is het volk van ons land volop bezig met de kernbewapening. Wat een
herderlijk schrijven van de synode der Ned. Herv. Kerk uit 1962 niet heeft
kunnen bereiken, evenmin als de waarschuwingen van andere kerken tegen de
bewapeningswedloop, dat heeft de stemming van de vorige week In de Tweede
Kamer der St3ten Generaal wél bereikt. Ineens blijken zeer velen met die
kernbewapening bezig te zijn. Op zichzelf is dit natuurlijk een verheugend feit.
Alleen is het mij nu te politiek geladen en te weinig komt nadien tot uiting de
motieven die er bij de kerken hebben geleefd toen zij hun waarschuwingen
uitspraken tegen de kernbewapening. Wanneer je zo de woordvoerders van
diverse politieke partijen hoort, zien zij er winst in voor eigen partij en dan ga
je onherroepelijk vragen stellen over de zuiverheid van hun motieven. Onze
regering is in een moeilijk parket terechtgekomen en het is de vraag wat zij zal
gaan doen. We schrijven dit voordat het Navo-bcraad in Brussel heeft plaats
gevonden en vóórdat de regering een beslissing over haar standpunt heeft
genomen.
Maar het. zijn waarlijk niet alleen de
kerken die een waarschuwende stem
hebben laten horen. Na 1962, toen het
eerste rapport over de kernbewape
ning van de hervormde synode uit
kwam. is van verschillende kanten ge
zegd dat de kerken hier geen recht van
spreken hebben omdat zij de zaak van
de bewapening niet kunnen overzien.
Dat is een zaak die aan de politici moet
worden overgelaten, alsof deze wel in
staat zijn dit geheel te overzien. Ook zij
zijn afhankelijk van hun deskundigen
Einstein heeft met anderen in 1939 er
bij de Amerikaanse regering op aange
drongen dat de atoombom ontwikkeld
zou worden Dat geschiedde kort na
dat de Tweede Wereldoorlog een feit
was geworden. Na deze oorlog en na
het gebruik van de atoombom sprak
hij van 'de grote vergissing van mijn
leven' en hij keerde zich tegen deze
nieuwe wapens die een onvoorstelbaar
vernietigende kracht hebben.
Na Hiroshima en Nagasaki verklaarde
Oppenheimer. de wetenschappelijke
leider van het team dat deze atoom
bommen had ontwikkeld, zich fel te
gen de ontwikkeling van de waterstof
bom en waarschuwde telkens weer te
gen de enorme gevaren die verbonden
waren aan de kemwapenwedloop
..Wij hebben voor de duivel gewerkt
Zijn oproep was echter tevergeefs. Sa-
charov, de vader van de Russische wa
terstofbom. was de eerste in zijn land
die een persoonlijk beroep op
Chroestsjov deed om de proeven met.
kernwapens te stoppen Hij werd uit
gesloten van verder geheim onderzoek
en is nu in zijn land de strijder voor
mensenrechten
De Amerikaanse presidenten Truman
en Eisenhower hebben gepleit voor
vermindering van deze allergruwelijk
ste wapens, terwijl president Kennedy
uitsprak: 'dat de risico's van ontwape
ning verbleekten bij de risico's van een
onbeperkte bewapeningswedloop'
Wanneer we zulke getuigen horen, wie
zal de kerken dan verwijten maken dat
zij niet deskundig zijn wanneer zij luis
teren naar hetgeen zulke bij uitstek
stemmen uit de kerken
deskundigen zeggen? En dat des te
meer wanneer onze samenleving op
aarde bedreigd wordt door tienduizen
den van zulke bommen, die stuk voor
stuk een veel en veel grotere vernieti
gingskracht hebben dan die eerste
bom welke op Hiroshima viel
Het ljjkt mij goed om nu nog eens te
wijzen op de 'handreiking' van de her
vormde synode (waaruit de boven
staande gegevens genomen zijn) 'voor
een nieuw gesprek over het vraagstuk
van de kernwapens' dat in de laatst
gehouden synodale zitting voorlopig is
aanvaard, met de bedoeling dat dit
rapport over de kernbewapening in de
gemeente zal worden besproken, op
dat men vanuit het grondvlak van de
kerk zijn mening daarover kenbaar zal
maken eer dat in het komende jaar de
synode haar definitief standpunt zal
bepalen. Nogal eens kun je de kritiek
horen dat een synode beslist en dat
kerkeraden en gemeenteleden die be
slissingen als kerkelijk maar hebben
te aanvaardenook al zijn zij het er niet
mee eens Dit verwijt kan nu in ieder
geval niet worden gemaakt Ik hoor
dat er hervormde kerkeraden zijn die
dit. synodale rapport reeds terzijde
hebben gelegd omdat het een zaak is
van politici en zij er toch niet over kun
nen oordelen
Laat ik de hoop uitspreken dat zij zich
in dezen alsnog bekeren, want ieder
een heeft ermee te maken En het is
waarlijk niet zomaar dat de synode
met zulk een rapport komt. In ieder
geval mag zij vragen en verwachten
dat men er zich in de gemeenten mee
bezig zal houden, ook al zou men. om
welke reden dan ook. er tegen zijn dat
zulk een 'handreiking' als een officieel
standpunt van de hervormde kerk zou
worden aanvaard Er kan een traag
heid van het denken zijn die zelfs de
moeite niet wil nemen zich te laten
voorlichten over zaken waarmee men
toch te maken heeft, terwijl men warm
loopt voor kwesties welke in het niet
vallen bij zaken die samenhangen met
de steeds verder gaande bewapenings
wedloop en die zich nu helemaal toe
spitst op de kernbewapening. De
vraag die achter heel dit rapport ligt is
"wat kan daarop het antwoord zijn van
de gemeente die de werkelijkheid van
Gods Koninknik wil belijden'.
Het is verder niet alleen de her
vormde kerk die zich hiermee bezig
houdt. Het modcramen van de genera
le svnode der Gereformeerde Kerken
heeft de vorige week een brief gebon
den aan de voorzitter van de Tweede
Kamer waarin men teruggri jpt op een
uitspraak van zijn synode van een
jaar geleden en waarin de verwach
ting werd uitgesproken dat van hen.
die willen onderhouden wat Jezus
hun geboden heeft mag worden aan
genomen 'dat zij in woord en daad
hun overtuiging uitdragen dat de hui
veringwekkende bewapeningswed
loop niet tot vrede dient' En verder:
'Van alle christenen mag worden ver
wacht dat zijstappen ondernemen die
verder van de heilloze weg van de
kernbewapening afvoeren en die ons
allen dichter bij de weg en de waar
heid van Jezus Christus brengen'.
En dit schrijft het moderamen van een
synode die vroeger zaken welke de po
litiek raakten overliet aan de politici,
omdat kerk en overheid ieder een ei
gen verantwoordelijkheid hebben en
de kerkelijke organen zich moeten be
moeien met kerkelijke zaken. We kun
nen in dit verband er ook aan herinne
ren dat de Raad van Kerken m ons
land zich eveneens in een heftig pro
test tegen de wedloop ui kernwapens
heeft uitgesproken Voorts is het Inter
kerkelijk Vredesberaad (IKV) in dezen
reeds lange tijd de mond van de mees
te kerken die by deze Raad zijn aange
sloten en die de laatste twee jaar als
actieleus heeft gehad: Ban de bom, om
te beginnen in Nederland.
Het eerste hoofdstuk van het rapport
over kernbewapening zoals de her
vormde synode dat aan de gemeenten
heeft voorgelegd is: 'politiek en pasto
raat'. Alle vernietigingswapens vor
men allereerst een politiek probleem.
Wat moeten de kerken zich daarmee
bezighouden? Dit kapittel gaat in te
gen de gedachte dat kerk en politiek
twee terreinen zijn naast elkaar. Ze
grijpen in velerlei opzichten in elkaar.
In ieder geval is er een terrein waarmee
zij beide te maken hebben. En dan
grijpt het rapport terug naar de jaren
van de laatste wereldoorlog toen wij in
aanraking kwamen met het nazidom.
Toen is er een nieuw besef gekomen
dat politiek en pastoraat niet te schei
den zii n Toen is er door de kerk een les
geleerd. 'En elke predikant en priester
heeft m de oorlogsjaren kunnen erva
ren dat er omstandigheden zijn waarin
het pastoraat politiek relevant (van
betekenis, gewichtig) moet zijn, wil het
ook pastoraal relevant zijn' In die lijn
is men in de hervormde kerk ook na de
oorlog voortgegaan, ook toen het te
gen onze eigen regering en zelfs tegen
het algemene gevoelen van ons volk in
ging (onafhankelijkheid van Indone
sië. de kwestie Nieuw-Guinea) In die
lijn lag ook het kemwapenrapport van
1962 waarin de synode van de her
vormde kerk zich keerde tegen het ge
bruik van kernwapens. En in diezelfde
lijn gaat zij voort in het stuk dat dit
jaar is uitgekomen, waarin het niet al
leen gaat tegen het gebruiken van
kernwapens, maar ook tegen het bezit
daarvan 'Het kan verzoeken zijn van
God als het vertrouwen op Hem niet
samengaat met verzet tegen de godde
loze machten'. De oudst kerkelijke be-
Hjdenis is: Christus is Heer. Als aan
deze belijdenis getornd wordt doordat
onze knieen zich buigen voor andere
machten, dient de kerk zich uit te spre
ken'. Het gaat bij die kernwapens heel
concreet om de bestemming die de He-
re God aan zijn schepping beeft gege
ven en daarom moet de kerk altijd
weer kritisch staan tegenover alle
machtsstrijddie altijd is een strijd om
zelfhandhaving
Wie iets meer wil weten over de wapen-
ontwikkeling gedurende de laatste
twintig jaar. kan terecht In het her
vormde rapport en eveneens kunnen
we iets lezen over de militaire strate
gie Het zesde hoofdstuk draagt de ti
tel Wie is de vijand?' Zijn dat de Rus
sen? Dan wordt gevraagd of het niet
mogelijk is dat de bewapening zelf de
grootste bedreiging en daarmee vijand
nummer één is' Na de Eerste Wereld
oorlog hielden we ons bezig met de
vraag van 'een rechtvaardige oorlog*
en de mogelijkheid daartoe. Aan zo
iets is tegenwoordig zelfs niet meer te
denken wanneer het gaat om de kern
wapens Daarover kunt u lezen in
'hoofdstuk zeven 'ethiek en kernwa
pens'. En zo komt het hervormde rap
port tot zijn 'neen tegen de waanzin'
Ethiek is de vraag hoe wfj in ons leven
moeten handelen en daarbij heeft de
christelijke kerk te maken met bet
christelijk geweten.
De houding van de kerk jegens de
overheid moet. natuurlijk ook ter spra
ke komen. Naar bijbels getuigenis
heeft de kerk door de eeuwen heen een
hoge functie toegekend aan de over
heid. Zij is Gods dienares en draagt het
zwaard niet zomaar. In het rapport
spitst de houding tegenover de over
heid zich toe op de vraag of deze 'tot
taak heeft de chaos te beteugelen, het
kwaad te weren en de gerechtigheid te
zoeken, met name voor wie rechteloos
is' En zo kan het gebeuren dat de mo
gelijkheid onder ogen moet worden ge
zien'dat de kerk zich moet opstellen
tegenover de eigen overheid in bepaal
de zaken
We hebben iets aangestipt uit het her
vormde rapport over kernbewapening
om nog eens extra de aandacht daarop
te vestigen nu er zulk een politieke be
roering is in ons land over deze zaak.
We zouden wensen dat ieder die zich in
dezer, druk maakt, als ook zij die het
wel geloven, dit rapport lezen en rustig
overdenken. Het geheel is kerkelijk ge
houden en volop de moeite van het le
zen waard
h
buits karakteristiek najaarslandschap: kale bomen, hopen bladeren op de grond en nevelslier-
geitei erdereen volledige rust die alleen wordt verstoord door het geklapwiek van een vlucht
g (]1 je mensenwereld lijkt ver weg, terwijl het is alsof de tijd stil staat. Dan, plotseling een
glas! ad schot, gevolgd door ritselend struikgewas en verschrikt opvliegende vogels: de jager
«schoten en doel getroffen. Met een haas op de rug verdwijnt de man in de nevel, een
lil bos achterlatend.
en het wild. onlosmakelijk
jwbonden De man met
beschikkend over dood en
öf dierenwereld. Hij lijkt al-
"n'i'Iimetajn bloedende bult en er
mrZ m die protesteren tegen een
ijZ Ie aanblik. Zo tegen de kerst
ij ehter. wordt het wild met an-
Weken. De belangstelling
lekkere bout stijgt en menig
rde*US--;r zich op 25 en 26 de"
*Kidaan over de gevulde bulk
Geprotesteerd wordt er op
l'"Jwwt nauwelijks, de poulier
**53 werk gedaan. Het boutje
■volgens velen gewoon bij.
ïzondeS°rtenJa&er hoort het 5Chieten
jrïoon bij. En als hij in diepe
ntie gehurkt in de struiken
11 er helemaal niet aan een ge-
jitukje vlees gedacht Dan zijn
t de jager en het wild en de
iodvrl»*efBlwinnen
iwnt verschillende gebieden
«nl-4 TIr.I r nnl. Ann
naair.
'.ton, Bnncie'
lïjnaan wild Het is ook een
voor vele wildsoorten,
priders, bossages en duinen
^■^kent ook zo'n 1800 actieve ja-
K dniet aangesloten bij de Ko-
ijj {Nederlandse -Jagers Vereni-
NJV). Tussen dat wild en die
het plezier van de sport,
an balans misschien wel
la het voordeel van de jager,
[leeft er plezier in op dieren te
i Jagen is voor mij aanvaard
en je weet dat je niet bezig
fifcnuitte roeien", verklaart de
rodele A D H Diepenhorst, voorma-
inde Zeeuwse reewild-com-
inent jager en burgemeester
feraeente Domburg
P.Remijnse. rayonassistent
«rvanstaatsbosbeheer. ziet
nis een noodzakelijk iets. Hij
aan de gevallen waarin
ie aanricht, bijvoorbeeld
lij wiül V
imiior van de regio Zeeland
KXJV, W. J. van Tatenbovc,
Jagen op wild ook meer als een
Ju beheer. Hij wijst erop dat
ihaus:! (Jeetief te werk gaan en nooit
afschieten. Dat zou. volgens
tin hun eigen nadeel zijn. In-
- umelijk te veel wild wordt
e*K «t bestaat de kans dat er te
or deal
lte' dal
serie B:
n de
thetv
jes, Cil
.j"8"1 overblijven die voor
il K0S.J fcnikomelingen zorgen. Dan
«Ivoor de jager steeds min
ium zou hij zichzelf in zijn
kje '201 ■fcersplczier aantasten.
VanTatenhove vestigt de aan-
ibetslechte broedseizoen dat
bet afgelopen voorjaar ge-
Dit heeft onder meer tot
In momenteel van een ma-
wordt gesproken, wat het
eft. Vanwege dat slechte
«lishet advies aan de ver-
Jigersverenigingen in Zee-
Goeree-Overflakkee uitge-
toch vooral selectief te jagen,
fnde betrokkenen spreken
d van een niet al te best jaar
*dd Dit heeft verschillende
allereerst was er de strenge
took voor het wild flinke ge
ld Vele dieren stierven name-
ruld£:^?brek aan voedsel. Vervol-
het natte vooijaar. hef.
(waardoor een groot aan
snel ooiJfcructs opleverde Dit had tot.
uildefi h nogal wat diersoorten zich
is een van de belangrijkste redenen
van het verminderende aantal dieren
Vooral honden en katten zijn wat dat
betreft de boosdoeners", zegt de heer
Van Dalsen.
„De grote stroom toeristen komt ook
precies op het moment dat er jonge
dieren in het gebied rondlopen, wat
een harmonische gang van zaken be
slist niet in de hand werkt. Ook verwil
derde katten en honden vormen een
gevaar voor vooral de kleinere dieren
in het wlldbestand''
Een diersoort die thans over het geheel
genomen wel erg goed op Schouwen-
Duiveland floreert, zijn de konijnen. In
1963 was 99,5 procent van het konij
nenbestand uitgeroeid door de be
ruchte konijnenziekte, myxomatose
Momenteel is die terugval geheel weg
gewerkt en is het konijnenbestand
weer redelijk op peil. Wel speelt deze
dieren de slechte winter nog parten.
Opvallend voor de heer Van Dalsen is
dat het aantal zieke konijnen op
Schouwen-Duiveland ieder jaar min
der wordt. ..Het lijkt wel alsof ze im
muun worden voor de ziekte", vertelt
hij.
reewild
Ook het aantal hout-en watersnippen
op Schouwen-Duiveland neemt in het
algemeen weer wat toe, blijkt uit de
woorden van de voorzitter van de ree
wild-commissie. Vanwege deze func
tie heeft hij ook een goed beeld van
het reewild in de provincie, een dier
soort tjic het de laatste jaren goed
blijkt ie kunnen vinden in Zeeland.
Dat blijkt onder meer uit het aantal
schadegevalien dat aan de gewassen
Is ontstaan als gevolg van het ree
wild. Ook worden er vaker dan vroe
ger dieren door auto's doodgereden,
weer een bewijs van een toenemend
aantal herten en bokken.
De heer Diepenhorst daarover: ..Voor
al de bokken hebben ieder een eigen
territorium. Als er nu in een bepaald
gebied drie van die dieren zijn, terwijl
cr maar plaats is voor twee, zal er één
reebok uitgedreven worden. Zo'n dier
gaat dan zwerven en zorgt voor een
verspreiding van het reewild-bestand
in de provincie.^ Tevens bestaat daar
bij het gevaar dat het dier wordt dood
gereden"
De voorzitter van de jagersvereniging
Noord-Beveland. de heer J. A. Remijn-
se uit Kamperland, bevestigt dat
..Met name de weg dié loopt vanaf
Kamperland tot aan Kats vergt de no
dige slachtoffers onder het reewild"
Over het algemeen is het reewild-be
stand op Noord-Beveland. zo blijkt uit,
zijn woorden, toch al niet zo geweldig
Ook de fazanten doen het dit jaar niet.
roer en dit najaar in kleinere
1 "eten zien. Op zich is dat
lenend 'Het vreemd. Ieder jaar zit er
een dri toe wisseling in het wildbe-
'*at nu eenmaal afhankelijk
poot aantal factoren,
to van de provinciale ree-
ffesie. de heer P M. van Dal -
er^tede, is goed op de hoog-
ge"»" Rand van zaken met betrek-
ld en ï11ci op Schouwen-Duive-
15 >1
AmsienH wekt van een matig seizoen
dat er dan ook voorzichtig
op Schouwen-Duive-
■tó wat gejaagd, vooral op
de boeren die schade van
Wtot Verder wordt er dit
[ijker een drijfjacht op ha-
en, maar als het niet nodig
In doen we het helemaal
Nfci Van Dalsen is het over
pen niet zo best gesteld met
■Schouwen-Duiveland. Het
p gaat achteruitvindt hij
ftonste oorzaak daarvan is
die zich vooral in de West-
iwen-Duiveland heeft
"te Westhoek is ook rijk
en duinen en er is vol
hang voor het wild. In de
PJaten is het aantal dieren
fw dan ook flink toegeno-
Pt net toerisme zich presen-
|een terugloop in de wild-
T De verstoring van de rust
zo goed op dat eiland Het bazenbe
stand is volgens de heer Remijnse nor
maal. terwijl de konijnen wisselen in
aantal Op sommige plaatsen zitten er
volgens hem veel, en op andere weer
geen
Zijn naamgenoot van staatsbosbeheer
onderstreept de geluiden over het
wildbestand 1979 is een matig jaar
Desondanks zijn er, verduidelijkt hij.
wel enkele diersoorten die er - ook in
vergelijking met voorgaande jaren -
goed bijstaan. Zo noemt hij de hout
duiven en de eenden. Daarnaast wijst
hij eveneens op de nadelen die de die
ren ondervinden van het toerisme in
de Westhoek van Schouwen-Duive
land en op de Schotsman-Ruiterplaat
nabij Kamperland In Zeeuwsch-
Vlaanderen zijn er volgens de heer Re
mijnse nog wel plaatsen waar het wild
goed gedijt. Ook de Poel ïnZuid-Beve-
land is een goed gebied, vooral voor
gevogelte
met verstand
In jagerskringen wordt van verschil
lende zijden meegedeeld dat er in Zee
land 'met verstand wordt gejaagd',
zoals de heer Diepenhorst het uit
drukt. De heer "Remijnse van staats
bosbeheer sluit zich daarbij aan. Hij
spreekt van een sportief gedrag van
de jagers. Een woordvoerder van de
rene schrier
veldpolitie, een afdeling van de rijks
politie, de heer J. Marinissen uit
Hansweert, kan dat onderstrepen.
Daarbij wijst hij op de stropers die er
geheel andere methoden op na hou
den Overigens ligt dat voor de heer
Marinissen voorde hand: ..Een stroper
heeft nu eenmaal geen tijd om op het
wild te jagen Alles moet stiekem en
vlug gebeuren. Als daarom een stroper
een dier heeft geraakt, maar niet ge
dood. dan heeft hij geen tijd om er nog
eens achteraan te gaan. Hij heeft, al
leen tijd om een dier op te halen als hij
het gedood heeft".
Volgens de heer Marinissen is er nog
heel wat werk aan de winkel bij het
bestrijden van de stropers. ..Wat wij
zien is alleen het topje van de ijsberg
zegt hij. Hij maakt ook duidelijk dat
het stropen al voor de opening van het
jachtseizoen, op 15 oktober, begint:
..Voor die opening is er volop wild
waarop nog niet is gejaagd. Naarmate
het seizoen vordert vermindert, het
aantal dieren wat".
Van een slachting onder de dieren kan
in de maand december niet gesproken
worden, al neemt het wild in die
maand wel af. De heer Remijnse van
het faunabeheer ..In die maand heb
ben de boeren tijd om wat te doen aan
het, wild dat schade aanricht Ook de
'eetgewoonten' in december spreken
een woordje mee" Dat laatste is vol
gens de heer Diepenhorst niet van
doorslaggevende betekenis. ..De pou-
liers gaan al op een vroeg tijdstip be
ginnen met hei inkopen van hun voor
raad Daar is in december geen grote
invloed van te verwachten", stelt hij
..Ook een jager brengt", volgens hem.
„geen schade aan het wild aan. Als dat.
zo zou zijn. zou er schade aan het wild
toegebracht worden, en zou het aantal
spoedig verminderen"
De heer Marinissen vindt dat de jacht
inderdaad een goede functie heeft in
de provincie Zeeland die vooral op de
agrarische sector gericht is. Hij meent
ook dat er sinds een aantal jaren een
bepaalde bewustwording aan de gang
is bij de jagers In die bewustwording
komt volgens de heer Marinissen het
belang van de natuurbescherming
steeds meer voorop te staan. Ook de
inspecteur voor Zuid-Holland en Zee
land, van de vereniging tot, behoud
van natuurmonumenten, drs F W.
Prins, is niet tegen de jacht Hij ziet het
jagen als een beheersmaatregel, die
wordt uitgevoerd voor het nut van een
levensgemeenschap In het geval van
de jager, het nut van een bepaalde die-
rengemeenschap. Hij besghouwt het
jagen als nuttig, wanneer het gaat om
schade aan gewassen of om schade
aan natuurbeschermingsgebieden
overblijven
En de heer Diepenhorst: „Een jager
heeft voor een bepaalde periode pacht
betaald om in een gebied te mogen
jagen. Als hij nu wil dat hij het jaar
daarna weer in dat gehied kan jagen,
moet hij niet al het wild afschieten.
Dan moeten er ruim voldoende dieren
overblijven om voor voortplanting te
zorgen". De heer Diepenhorst jaagt
zelf sinds zijn twaalfde jaar. Hij is ais
het ware opgegroeid tussen het wild,
namelijk op de Veluwe. Het jagen is
voor hem een plezierig tijdverdrijf,
een sport. „Het zat me waarschijnlijk
al in bet bloed, je wordt namelijk geen
jager, je bent het al. Je vindt ook ja
gers in alle lagen van de bevolking,
hoewel hier in Zeeland het accent wel
ligt op de agrariërs", vertelt hij.
De Domburgse burgemeester heeft
geen moeite met het doden van een
dier. Toch zal hij. net zoals iedere ja
ger, trachten een dier geen pijn te
doen. „Normaal gesproken schiet je
een dier meteen dooddan lijdt het ook
niet. Als een dier niet ineens gedood
wordt, dan was het geen goed schot.
Trouwens in een slachthuis gebeuren
ook wel eens dingen waar de mensen
zich graag voor willen verstoppen, om
dat ze nu eenmaal zo graag rundvlees
eten. Verder denk ik dat de mensen
met een zogenaamde anti-jachtge-
dachte ver van de natuur staan. De
meeste mensen met die instelling wo
nen in de randstad", aldus de heer
Diepenhorst. Hij zet verder vraagte
kens bij het vergif dat sommige agra
riërs op hun land gebruiken: „Ik kan
me best, voorstellen dat die mensen
streven naar een zo hoog mogelijke op
brengst. maar over de middelen waar
mee dat gebeurt, verbaas ik me wel
eens Er zijn vergiften bij die bijvoor
beeld een haas van binnen helemaal
wegvreten Dan lijdt zo'n dier meer
dan van een goed gericht schot"
genieten
Het gevoel dat een geweer in de hand
van een jager geeft, overheerst in ie
der geval niet bij de heer Diepen
horst:
„Ik kan ook best van een mooi tafereel
in de natuur gênieten. Als een stel ha
zen aan het rammelen zijn. dan vind ik
zoiets best mooi. Dan heb ik echt niet
de neiging: 'die schiet ik dood'. Ik kan
net zo goed genieten van het zien van
een beest. Het gaat mij niet om het
doden. Als een beest, ontvlucht en het
zwemt over een sloot of een brede wa
tergang, dan zie je het echt z'n best
doen om weg te komen. Zelfs al zou ik
het dan gemakkelijk kunnen raken,
dan schiet ik daar niet op. Maar aan de
andere kant schiet ik een haas waar ik
op jaag zonder al te veel problemen
dood. Als ik dan zo'n kip in een legbat
terij zie en ik denk aan een haas die een
vrij en goed leven heeft gehad, maar
door een schot van een jager wordt ge
dood. dan kan ik niet zeggen dat ik dat
laatste zo verschrikkelijk vind. Het ja
gen is gewoon een stukje faunabeheer,
het oogsten van het overschot"
Ondanks alles bestaat er tussen de ja
ger en de prooi een speciale relatie De
jager die zijn zinnen zet op zijn buit en
het dier. dat als een koe die het bloed
ruikt in een slachthuis, voelt dat er ge
vaar dreigt. Zo'n relatie kan gevoelig
worden Dat overkwam ook de jager
Diepenhorst: ..Toen ik nog op de Velu
we jaagde ontdekte ik eens een oude
reebok. Ik heb verschillende malen ge
probeerd het dier te vellen, maar
steeds mislukte het. Twee jaar lang zat
ik achter het dier aan Ik wist waar het
zat en vermoedelijk wist ook de bok
waar ik zat Na twee seizoenen lukte
het me pas het dier te vellen. Je begint
dan zo'n dier op een bepaalde manier
te kennen en ik geloof dat het mij ook
wel kende En dan net op een moment
waarop je het helemaal niet verwacht
zie je ineens kans het dier te doden
Zo'n schot is dan een anti-climax, ze
ker bij het reewild. Ik heb later het ge
wei van de bok nog opgezet, als een
herinnering Steeds als ik daar naar
kijk denk ik weer aan die twee seizoe
nen durende jacht tussen mezelf en die
reebok, en aan het plezier dat ik daar
aan heb beleefd".
De heer Diepenhorst over het jagen
tenslotte: .Je probeert het aantal ette
ren terug te brengen tot datgene wat
gezond pn sterk genoeg is om te hou
den. En wat ik schietdat geef ik weg of
eet ik zelf op. Ach,-als je te vaak haas
op het menu hebt. gaatje dat ook te
genstaan".