BIG MICK J van Beatle-chauffeur tot leider punkgroep Softies Even puzzelen ZATERDAG 11 MAART 1978 )door Pieter Groenewold) ..Als we je nu eens helemaal in el kaar slaan, komen we dan in de krant", was het eerste dat de leden van punkgroep The Softies me vroe gen toen ik hen bij platenmaat schappij Basart tegen het lijf liep. „Nou", zei ik, niet geheel onder de in druk, „eerder in het ziekenhuis". Daar bleef het toen bij, maar toen dezer da gen hun debuutsingle „Suicide Pilot" nummer één in de punk-toptien kwam te staan, zocht ik de leider van dc band op. Big Mick heet hij. Dat is geen nieuw produkt van Mac Donald, hoewel je er een stevige kluif aan zou hebben, want deze Engelsman dankt rijn naam aan zijn omvang. Voordat hij een paar maanden geleden in Nederland bleef steken had hij al eeh turbulent leven achter de rug. Pa ratrooper. student, folksinger, chauffeur van George Harrison, ma nager van The Damned en pun kartiest. Nederlands spreekt hij ook al een beetje, „enough to be intellectuel", maar het lijkt me beter zijn beperkte woordenschat hier niet weer te geven. Big Mick: „Ik ben geboren in Kenia. De eerste boerderij stond 35 kilome ter verderop. Een zwarte wereld yan Mau-Mau-vrijheidsstrijders. Mijn vader was militair met Kenia als thuisbasis. Veel heb ik hem niet ge zien. Wat ik wel veel zag was bloed. Het gruwelijkste dat ik mij herinner is dat we in een busje op weg naar school langs dc weg twee mannen za gen vechten. Met een machete sloeg de één het hoofd van de ander er af. Negen jaar was ik toen. De hele bus zat te kotsen. Het heeft me heel be wust gemaakt hoeveel en hoe weinig het leven betekent". Toen Mick zestien was verhuisde het gezin naar Engeland. Hij tekende bij de Boys Service, eep soort vooroplei ding voor het „echte" leger. Paratroo per werd hij en, naar zijn zeggen, had hij al 207 keer gesprongen voordat hij 18 jaar oud was Toen sloeg het nood lot toe Tijdens een grote vliegdemon- stratie maakte de navigator van zijn toestel een kleine vergissing. De para chutisten sprongen iets te vroeg en 18 stuks belandden in de bomen, onder wie Mick. Hij lag behoorlijk in de ver nieling, wat hem op 14 maanden ziekenhuis kwam te staan. Z'n gewicht verdubbelde terwijl hij daar lag en zo werd hij „Big Mick". Chauffeur Big Mick: „Eigenlijk haa ik graag in ternationaal sportman willen wor den. In het leger deed ik erg veel aan waterpolo en rugby. Ik was drie jaar Engels kampioen discuswerpen. Ver der speelde ik rugby in het nationale Engelse team. Dat was voorgoed voorbij. In Cambridge ben ik toen Engelse taal en literatuur gaan stude ren. Drie jaar duurde dat. Ik haalde er mijn Bachelor of Arts (een graad). Tijdens mijn studie ben ik mij op drummen gaan toeleggen, iets wat ik al sinds mijn zesde jaar deed. In schoolbandjes speelden we soulmu ziek en verder wat blues tijdens stu dio-sessies. Met mijn vader heb ik als kind veel gereisd. De halve wereld heb ik gezien. Dat beinvloedt je leven. Van mijn moeders zijde ben ik Iers, wat mij een zeer bepaalde gevoelig heid geeft om deze ervaringen in tek sten en gedichten uit te drukken". „Tijdens die muziekperiode op school leerde ik veel mensen kennen. Ik kwam de muziekwereld binnen. Deed ook wat dingetjes met Sandy Shaw Na mijn studie speelde ik wat in bandjes rond Londen. Maar ik kreeg toen erg veel problemen door mijn ge wicht. Bij elke band waar ik sollici teerde werd ik afgewezen, omdat ik er niet „uit zag". Mooie jongens wilden ze. Gelukkig heb ik mij toen geestelijk staande weten te houden". „Toen kreeg ik een baan bij Apple, de maatschappij van de Beatles. Bood schappenjongen voor het pers centrum. Een ander deel van mijn werk was het wegzetten van de auto's van bezoekers. Een beetje frustrerend, maarook interessant. Ik zat in het vak. hè. Toen de chauffeur van George Har rison een ongeluk kreeg heb ik hem clii paar weken rondgereden. Een rus tige, introverte jongenWel enige wilde feestjes meegemaakt. Ik was erbij toen Who-drummér Keith Moon z'n Rolls Royce het zwembad inreed. Toen hij later dat huis verkocht heeft hij die auto in de prijs doorberekend Die auto ligt nu nog in het zwembad. He lemaal gek, die gast". „Samen met een roadie van de Beat les ben ik nog opgepakt. We zaten bo ven in het Dorchester-hotel in Lon den. Daar vulden we condooms met water die we dan uit het raam gooi den. Boven op twee agenten. Wel di rect gearresteerd natuurlijk. Een tijdje later hebben we met wat jon gens van Led Zeppelin een paar kleurenteevee's uit een hotel gegooid. Die dingen geven trouwens een aar dige klap. De jongens zijn zo rijk dat ze dat soort dingen gaan doen. Anders gaat het toch maar naar de belasting". „Bij Apple ben ik na een tijdje ontsla gen. Als Ier houd ik van drinken. Whisky dus. En ook als Ier word ik ag ressief wanneer ik drink. Dus kreeg ik ruzie met een boekhouder bij Apple die me een beetje zat te treiteren. Ge volg was een flinke klap die zijn neus brak en mij mijn baan kostte. Van Ap ple ging ik naar Orange, een mu ziekwinkel. In die tijd ben ik gitaar gaan leren spelen. Ik wilde op de voor grond treden. Zingen wilde ik. Drie jaar lang toerde ik als folksinger door Engeland. In die tijd ben ik pas echt gaan züipen. Dikker, dikker en dikker werd ik en doodziek. Dagenlang ben je op reis. Een eenzaam leven. Alcoholist werd ik. Na een maand of twee in het ziekenhuis gelegen te hebben moest ik opnieuw op pad. Ik werd een stuk se rieuzer Ik werkte in folkclubs omdat ik akoestische gitaar speelde, maar mijn teksten waren anders. Dus koos ik voor de elektrische gitaar" Manager Tijdens die periode woonde Mick in de „Hope and Achor", waar de wieg van de punk stond. Hier in Holland kon zo iets niet opkomen, volgens Mick, omdat we hier gewoon te veel geld hebben. Een punk zijn betekent dat je niets hebt. Mick had toen ook niet te veel en werd dus punk. Alle sterren van nu maakte hij er mee. The Damned, Sex Pistols, Stranglers en ga maar door. Via een baantje bij het platenlabel Stiff, werd hij manager van The Damned. Later tourmanager van The Adverts, terwijl hij achter de knoppen zat bij Dr. Feelgood en Eddie en The Hot Rods. Big Mick: „Tegen die tijd kreeg ik er kots genoeg van om naar anderen te kijken. Ik wilde het zelf doen. Dus be gon ik The Softies in Londen Samen met Rat Scabies en Captain Sensible van The Damned. We speelden, als zij niet met The Damned op hoefden te treden, of in hun eigen voorprog ramma. Tijdens mijn vakantie in Ne derland werd ik in Engeland rïiin of meer bij een drugschandaal betrok ken, waardoor ik voorlopig niet terug kon". „Overigens is dat nu opgelost. Onder tussen was ik hier opnieuw begonnen met The Softies. Samen met twee Ne derlandse musici, te weten Frank „N" Steiner en Thumper. Voorlopig blijf ik dus maar hier. Die twee knapen spelen uitstekend en hebben de juiste instelling. En dan zit onze platen maatschappij natuurlijk ook hier, Dob Dylan, die aanhangers zowel als producers al zo vaak heeft verblijd met songteksten waarin een diepere achtergrond verscholen zou liggen, heeft nu een vier uur durende film gemaakt, die de gravers naar het ho gere enig werk zal bezorgen. In de film, „Renaldo en Clara", worden Dy lan en zijn vrouw gespeeld door de muzikanten Ronnie Hawkins en Ro- nee Blakley. Renaldo en Clara, een verliefd stelletje, worden op hun beurt gespeeld door Bob Dylan en zijn toenmalige vrouw Sara. De film werd gemaakt toen Dylan met enkele muziek-vrienden op tournee was. Er zijn dan ook beelden van con certen in opgenomen. Op het toneel draagt de man die wij kennen als Bob Dylan en die door de film loopt als Re naldo, een masker of is zijn gezicht helemaal wit geschminkt. „Dit om de kijker in het onzekere te laten over Renaldo's identiteit", aldus Dylan, die zegt tevreden te zijn over zijn creatie. Het is niet helemaal geworden wat hij zich ervan had voorgesteld, maar „zo moet het maar". Knippen „De meeste mensen die ik over de film heb gesproken, vinden hem nogal lang. Maar dat kan nu eenmaal niet anders. Ik wist tevoren ook niet hoeveel tijd en film we nodig zouden hebben om op een effectieve manier precies die boodschap over te bren gen. Wat ik wel wist, was dat het niet in eén uurtje zou kunnen. Toen we eraan begonnen, dacht ik iets in de orde van zeven of acht uur. Wat we nu hebben gedaan, is songs, bepaalde scènes en dialogen eruit te knippen tot we op een punt kwamen dat couperen niet langer verantwoord was", aldus Dylan. Er zitten maar liefst nog 55 muzikale scènes in „Renaldo en Clara". Allen Ginsberg draagt gedichten voor en ook Joan Baez is diverse malen te zien en te horen. De scènes waarin wordt geacteerd, volgen elkaar niet in logi sche volgorde op en het lijkt alsof er meer juist niet dan wel over Renaldo en Clara gaan. Het publiek weet ook niet altijd wie de figuren nu precies zijn of wat ze doen. Niettemin loopt er een rode draad door de film. „Alle scènes zijn op een gesublimeerd niveau met el kaar verbonden", zegt Dylan, die zegt van mening te zijn dat de film als ge heel toch duidelijk overkomt. „Hoe meer ik probeer uit te leggen wat de bedoeling van de film is, des te meer kom ik erachter, dat alles erin eigen lijk voor zichzelf spreekt. De film geeft je het gevoel dat je onderbe wustzijn aan het werk is en zichzelf dan achter diverse maskeringen pro beert te verklaren. Dat is eigenlijk het belangrijkste van de hele film". Op een vraag aangaande een eerdere uitlating van hem, dat de film probeert te belichten wat onder de ziel leeft en eigenlijk ondenkbaar is of zich zeer moeilijk laat omschrijven, antwoordt Dylan: „Dat zou ik hebben kunnen zeggen. Het betekent zoveel als de mist en in die onzichtbaarheid kun je niet doordringen. Je kunt makkelijk je hand in de wind houden, maar dan dringje eigenlijk nog nergens in door". De mensen die de film van Dylan on bevooroordeeld over zich heen laten komen, in plaats van te speuren naar details van bekende popmusici of pro beren de verborgen symboliek te ana lyseren, zullen, volgens Dylan, meer plezier aan deze film beleven. „Als je helemaal niet weet wie wie is in deze film. sta je er veel eerlijker tegenover en krijgen de figuren op het doek ook een beetje meer ruimte", aldus Dylan, die zegt weer naar de concertpodia te verlangen. Lege figuren De manier van werken bij het maken van deze film was volgens Dylan een acteur te vertellen over welk onder werp hij in zijn eigen woorden moest praten. Het is duidelijk dat dit niet bepaald de goedkoopste manier is om een film te produceren. Dylan heeft ook al plannen voor weer een nieuwe film. „Daarvan gaan we eerst de al gemene strekking bepalen en pas daarna gaan we een script schrijven. De types die daarin moeten spelen, moeten alledaagse mensen zijn. Het verschil met Renaldo en Clara moet worden dat het hier alleen zal gaan om lege figuren, wiens levensopvat tingen geheel in het duister blijven". In september wil Dylan met deze nieuwe film beginnen. Naast hemzelf zullen ook de acteurs uit Renaldo en Clata hun bijdragen leveren. „Ook in deze film zal veel muziek worden ver werkt, maar niet op de manier zoals we dat in Renaldo en Clara hebben ge daan. Veel meer in de sfeer waar iemand zich op dat moment bevindt - gitaar spelend in een kamer, of in een nachtclub. Dat soort situaties, waarin iedereen zichzelf gemakkelijk kan herkennen". Scènes zoals in Renaldo en Clara, waarin Ronee Blakley ruzie heeft met haar man in een kleedka mer, komen in deze film niet voor. Om erachter te komen wie de man is, dient de filmbezoeker goed te luisteren naar de woorden van de song die tijdens deze scène wordt gespeeld. Autobiografisch „Misschien dat sommige van dat soort zaken geheel aan je voorbij gaan", zegt Dylan. „Maar liet is hele maal niet van belang of je een paar scènes mist. De film bestaat uit zoveel verschillende types en elementen, dat volgens mij niemand ze allemaal kan volgen". Aan het eind van Renaldo en Clara krijgen zij bezoek van een vrouw uit Renaldo's verleden, een geheel in het wit gekleden Joan Baez. Veel mensen zullen dat opvatten als een autobiografisch tintje, maar vol- a gens Dylan hoort het thuis in het ver haal van Renaldo, verder niet. „Het zal je wel zijn opgevallen, dat die twee vrouwen één en dezelfde figuur zijn. Kijk, het publiek ziet het op die manier, maar Renaldo weet dat niet. In deze scène zeggen de twee vrouwen veel meer dan Renaldo, Die zegt maar een paai- korte zinnetjes, in reactie op wat zich daar afspeelt. Dat is ook pre cies genoeg. Zo is zijn karakter nu eenmaal. Hij is geen prater". „Mijn beeld van Renaldo is. dat hij al tijd in zichzelf loopt te zingen. Dat is tevens de reden waarom hij zo weinig zegt. Er schuilt zoveel in hem. dat het op een andere manier dan al pratend naar buiten komt. Dat is ook de be doeling van zijn wit geschminkte ge zicht. Ik kan dan ook wel bepaalde overeenkomsten tussen mijzelf en Re naldo ontdekken. Maar hij en ik zijn toch bepaald niet één". HORIZONTAAL: I zoogdier; 6 dans; 9 snavel; 10 spruit; II strijdperk; 13 muziekinstrument, 15 zoogdier; 16 klein vertrek; 17 watering: 18 dame op leeftijd. 20 gaandeweg; 22 gelijk klinken; 24 strekking; 26 relaas; 30 geloofsleer; 33 transport; 36 teken; 40 plechtige verklaring; 41 keung; 42 toon; 43 steekwapen; 44 keur; 45 bij belse figuur; 46 zandheuvel; 47 plaats in Drente; 48 kwade trouw. VERTIKAAL: 1 verkooptent; 2 kennelijk: 3 ontleed kundige. 4 schunnig; 5 sluis: 6 strem men: 7 geoorloofd zijn: 8 het geheel; 12 zot; 14 zoogdier. 19 stem; 21 takel; 23 onjuist; 25 vreemde vorstentitel. 27 aanzien; 28 door moeilijk vaarwater brengen: 29 schaaldier; 30 overschot. 31 havenbelasting; 32 berg op Kreta; 33 mythologische figuur; 34 plaats in Frankrijk; 35 nuttige huisdieren; 37 troefkaart, 38 wijkplaats; 39 plaats in Engeland TWEE OUDE SCHAAKBOEKJES o„ i inzicht te krijgen in de ont wikkeling van het schaakspel is het snuffelen in oude toernooiboeken een aanbevelenswaardige en aan gename tijdpassering. De toernooi- boekjes van de toernooien van Has tings in 1945/'46 en '46/'47, geschre ven door Kmoch en Prins, behoren og altijd tot mijn lievelingslectuur. Je kan er een heleboel uit leren als je je verwachtingen maar niet te hoog stelt. Opvallend is de grote wisselvallig heid in kwaliteit. Tamelijk veel grove fouten, zwakke zetten en foutieve beoordelingen waar het strategische beslissingen betreft, maar toch ook sterke partijen, die in geen enkel meestertoemooi van te genwoordig zouden misstaan. Zie bijvoorbeeld de volgende partij: Steiner - Tartalcoiver (Hastings ■45/'46) l.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 Pf6 4. Lg5 Le7 5. e5 Pe4?! 6.Le7 De7: 7.Pe4: de4: 8.c3 0-0 9.Dc2 f5 10.0-0-0 c5 11. f3 cd4: 12. cd4: Ld7! 13.Kbl Tc8 14.Db3 Pc6 15.fe4: fe4: 16.De3 Pb4! 17. Pe2 La4! 18.b3 Pd5! 19.Dh3 Ld7 20.Kb2 a5 21.Tel Dg5!22,Tc4Dd2+ 23.KblTc4: 24.bc4: Pe3 25.g4 Ddl 26.Kb2 Pc4: - 27.KC3 Dd2+ Wit gaf het op. Hjj wordt matgezet. In de notaties bij deze partij in het toemooiboekje komt een zeer eige naardige fout voor. Het toemooi boekje geeft als 21e zet van zwart Db4, terwijl deze zet nimmer ge speeld is. Uit andere bronnen is de juiste zet bekend 21....Dg5! Een fout, die voorkomt uit een foutieve trans criptie van de Engelse notatie. Zeer toevallig komt in het toernooiboek alles op zijn pootjes terecht, hoewel er wel over gefilosofeerd wordt waarom zwart (na 21„.Db4) niet met 22 „..Tc4: een toren incasseerde! Om hét kwaliteitsverschil tussen vroeger en nu aan aan te tonen is het tellen van het aantal blunders wel de gemakkelijkste methode, maar niet de beste. Blunders zijn immers ook nu nog zeer in zwang! Beter is het om de beste partijen te vergelijken. De volgende partij kreeg in '45/'46 de schoonheidsprijs. Een aardig par tijtje, maar een schoonheidsprijs? Christoffel - Mieses 1.C4 c5 2.Pc3 Pc6 3.Pf3 Pf6 4.g3 b6 5.d4 cd4: 6.Pd4: Pd4: 7,Dd4: Lb7 8.e4 g6 9.Lg2 Lg7 10.0-0 0-0 11.e5 Lg2 12.Kg2 Pe8 13.De4 Tc8 14.Lg5 f6 15.ef6* Pf6: 16.De2 Tc6 17.Tadl Da8 18.Kgl Te6 19.Dd3 Td6 20.Dc2 Tdl: 21.Tdl: Dc6 22.b3 e6 23.Dd3? Pg4 24.Lf4 g5! 25.f3 Dc5+! 26.Kg2 Df2+ 27 Kh3 Dh2: 28.Kg4: Tf4:+! Wit gaf het op! Jaren geleden was er een radio-uit- zending waarin bekende Neder landers mochten vertellen wat de grootste blunder uit hun leven was. In die uitzending kwam ook schaakmeester Lodewijk Prins zijn steentje bijdragen. Hij vertelde toen het verhaaltje dat ook in het toer- nooiboekje van Hastmgs '46/'47 staat opgetekend: 'Prins-Alexander (0-1) was een heftige affaire met allerlei ups en downs en tenslotte een niet te keren aanval aan Prins' zijde. Neen, niet; tenslotte, want dan zou de uit slag andersom moeten worden gele zen. Terwijl de altijd sportieve En gelsman in een soort van komische wanhoop door de zaal sloop in af wachting van de genadestoot tot het doen waarvan tal van toeschouwers de handen voelden jeuken, zat Prins twintig minuten na te denken over een reeks onbegrijpelijke zetten, welke hij nog uitvoerde ook, tot ieders verbijstering....". Prins-Alexander l.d4 d5 2.Lf4 Pf6 3.e3 c5 4.Pf3 Pc6 5.Pbd2 Lg4 6.c3 Ph5 7.h3 Lf3 8.Df3: Pf4: 9.Df4: e6 10.Ld3 Ld6 ll.Dg4 0-0 12.f4 De7 13.0-0-0 c4 14.Lc2 f5 15,Df3 b5 16,g4! b4 17.Tdgl! bc3: 18.bc3: La3+ 19.Kdl Lb2? 20gf5: Lc3: 21.fe6: Pb4 22 Pbl! Lb2 23.Dh5 Pc2: 24,Kc2: Db7 schaken/c. jansen 26„,.Db5! 27-Kdl c3! 28.De2 c2- Wit geeft het op Niet het feit, dat hij een blunder be gaan had. zal Prins zo'n pijn hebben gedaan (dat heeft hij heus wel meer gedaan) maar de manier waarop (20 minuten nadenken) en omdat hij een meesterwerk zo vreselijk ver knoeide. Prins sp'eelde in '46/'47 een zwak toernooi. Hij was gedurende het hele toernooi ziek en kende slechts af en toe een opleving. Bovengenoemd drama tegen Alexander was voor hem helaas niet de enige onaange name belevenis. In de laatste ronde echter liet hij nog even zijn ware kracht zien. Prins X X X w n HU i X X t V X 1 - li |4 t Lfi" W 1 3 5 i 1 li* li Dit is de stelling, die Prins zich zijn hele leven lang zal blijven herinne ren. Met schitterend spel heeft hij de latere tocmooiwinnaar volkomen overspeeld. De roem ligt nu voor het oprapen. Het toemooiboekje: Het is nu uit, wit kan met 25.e7! de loper winnen, daar 25....De7 gedeongen is. Op 25....Tf7 zou nl. een aardig mat in vier zetten volgen door 26.Tg7: enz". 25.Pd2? „Weliswaar zwak gespeeld, maar nog niet zwak genoeg om de winst uit handen te geven". 25Tab8 26.Tgbl?? „Een bijzonder zwakke zetwaardoor wit de partij zelfs nog verliest. Met 26.e7! De7: (gedwongen) 27.Dd5:+ Kh8 28.Pc4: had wit beslissend voor deel kunnen handhaven". Wood In de volstrekte eenzaamheid van de toernooizaal. ieder was naar huis. de prijzen waren uitgereikt, speelden de volgende opwinende gebeurtenissen zich af: 53... Tf4:!! Een verrassende en schitterende combinatie van dezelfde man die in het vorige fragment zo ongelofelijk mistastte. Mysterieuze krachten in de sport! 54.gf4: Df4: Dreigt 55Df3+ 56.Kh4 g5 mat. (toernooiboek) 55.Tg2 Op 55. Dd8 volgt 55 Kh5fi 56.Tg2 g5fi en wit kan het dreigende mat niet anders pareren dan door op g5 te offeren, (toernooiboek) 55.g5ü 56.Tg5: Het enige, want na 56.Tgl? Df3t 57. Tg3 Dfl+ 58.Tg2 Dte 59.Tg4 anders volgt mat in twee zetten59.Kh5is het direct uit. 56. Kg5:! 57.Dg8+ Kh6 58.Dg3 Dg3:f 59 Kg3: Kg5 60.Kf3 Kf5 61 Ke3 Pd5t 62.Kd3: Pc3: 63.Kc3: Ke5: 64.Kb4 Kd4 65.Kb5 e5 66.b4 e4 67.Kc6 e3 68.b5 e2 69.b6 elD 70.b7 Dc3* 71.Kb6 Dc5" 72. Ka6 Dc7 73.Ka7 Kc5 74.Ka8 Da5^ 75.Kb8 Kc6. Wit gaf het op. PETER SCHUNSELAAR HEEFT HEEL WAT IN ZIJN MARS dammen/1, anderson D #ank zij de bemiddeling van Kammeraat kunnen wij nog enkele partijen uit de achtste en negende ronde van het kampioenschap van Zeeland, die wij zelf niet konden bijwonen, publiceren. Succesvolle ronden vooral voor Peter Schunse- laar, die tengevolge van een wat aarzelende start in de eindsprint nog net teveel ruimte moest over bruggen om de drie koplopers te kunnen bedreigen. Wij zien hem hier aan het werk tegen Piet Nieuwen- huyzen, die moest ervaren, dat suc ces in het moeilijke klassieke genre in grote mate afhankelijk is van de theoretische kennis van dit spel type. Wim Koppejan schotelt zijn sterke tegenstander bij de achtste zet een voortzetting voor, welke aanvankelijk wel interessant en origineel aandoend spel voor wit te zien geeft, maar in feite meer per spectieven biedt voor zwart. Schunselaar laat in beide partijen zien, dat hij heel wat in zijn mars heeftDat Evert Wiskerke behoor lijk uit zijn slof kan schieten onder vond Jules Gajadhar, die in een wat al te optimistische bui te diep in de vijandelijke stelling doordrong. Door in plaats van het foutieve 31. 28-23 met 27-21 te vereenvoudigen had Gajadhar zich een uitstekende positie kunnen verschaffen. Nu zag Wiskerke kans op knappe wijze de winst in slechts tien zetten te force ren Peter Schunselaar - Piet Nieuwen- huyzen: 2-0 1. 32-28 17-21; 2. 37-32 18-23: 3. 31-26 11-17; 7. 36-31 12-18; 5. 41-36 17-22; 6. 26x17 22x11; 7. 31-27 8-12; 8. 46-41 11- 17; 9. 41-37 17-21; 10. 33-29 20-24; 11. 29x20 15x24; 12.39-33 10-15; 13.34-30 2-8; 14. 44-39 7-11: 15, 40-34 11-17; 16. Kop] LANDSTITEL PAREN 1978 De landstitel paren 1978 is veroverd door Cees Sint en Max Rebattu. maar niet dan nadat van de eerste tot de laatste rende hevig strijd was geleverd met mevrouw Hoogenkamp-Kornalijnslijper en Mulder-van Oppen, die resp. 2e en 3e werden. Behalve om de eerste plaats werd er ook heftig strijd geleverd rond de scheidingslijn tussen de plaatsen 5 en 6 en de plaatsen 10 en 11. De eerste 5 paren namelijk zullen Nederland vertegenwoordigen op de Olympiade in juni a.s. te New Orleans; de paren 11 tot en met 14 degradeerden naar een lagere afdeling. De verschillen zullen zelden zo klein zijn geweest als dit jaar en een enkel punt was soms beslissend voor geluk of rampspoed; tekenend ook voor de groeiende kracht (he laas alleen in de breedte) van het Nederlandse topbridge. s A V 8 2 h 9 6 5 rV2 k B 7 6 2' 45-40 21-26; 17. 30-25 17-22; 18. 28x17 12x21; 19. 33-28 1-7; 20.34-30 7-11: 21. 37-3126x37; 22.42x31 14-20; 23.25x14 9x20; 24.47-42 5-10:25.30-2510-14; 26. 39-33 4-9: 27. 31-26 11-17; 28. 43-39 17- 22; 29.28x17 21x12; 30.33-2812-17; 31. 39-33 8-12; 32. 49-43 24-29; 33. 33x24 20x29; 34. 35-30, de dreiging 40-34, 30-24 is onweerlegbaar; wit won dus een schijf en na taaie tegenstand van Nieuwenhuyzen ook de partij. Wnn Koppejan - Peter Schunselaar: 0-2. I. 32-28 17-21; 2. 31-26 12-17; 3 34-29 7-12; 4. 40-34 1-7; 5. 45-40 19-23; 6. 28x19 14x23: 7. 35-30 10-14; 8. 29-24 20x29; 9. 33x24 14-19; 10. 40-35 5-10; II. 30-25 19x30; 12. 35x24 21-27; 13. 50-45 17-22; 14. 39-33 10-14; 15. 33-29 11-17; 16. 38-33 14-20; 17.25x14 9x20; 18.44-40 3-9; 19.40-35 13-19; 20.24x13 8x19; 21.42-3819-24; 22.37-32 6-11; 23. 32x21 16x27; 24. 43-39 2-8; 25. 49-44 9-13; 26. 47-42?? 27-31; 27. 36x27 22x31: 28. 26x37 24-30; 29. 34x14 23x32: 30. 37x28 13-19 enz. en wit gaf kort daama op. Schunselaar Stand na 25. 9-13 Stand na 3 9-14 S y/M ns m m Hp Hl VM Hi St m Hp m m p^!Pj§|ljf!P 9 9 o 9 9 m o Jules Gajadhar - Evert Wiskerke: 0-2 1. 33-28 17-22; 2: 33x22 11x22; 3. 39-33 7-11:4.44-391 -7; 5.50-4419-23635-30 20-25:7,32-2823x32,8.37x1711x22:9. 40-35 14-19; 10.30-24 19x30; 11. 35x24 10-14; 12.45-40 14-19; 13.40-35 19x30; 14: 35x24 5-10; 15. 41-37 10-14; 16. 37- 32 14-20 17. 34-29 9-14; 18.46-41 22-27; 19. 31x22 18x27: 20. 32x21 16x27; 21. 41-37; 21. 41-37 6-11; 22. 37-31 14-19; 23. 31x22 19x30; 24. 36-31 30-35; 25. 44-40 35x44: 26. 39x50 12-18; 27. 31-27 4-9: 28.47-41; 11-16; '29. 41-36 7-12; 30. 33-28 9-14; 31. 28-23 25-30. 32. 43-39 20-25; 33. 42-37 30-35; 34. 27-21 16x27. 35. 22x31 25-30 36. 49-44 14-20: 37. 31-27 '20-24: 38. 29x20 18x29: 39. 20-14 12-18; 40. 36-31 18-23; 41. 48-42 48-42 15-20 en zwart wint. bridge/t. schipperheyn zuid moest spelen, hetgeen N-Z aan een onwaarschijnlijke 8 slagen hielp. Het laatste spel kostte Mulder-Van Oppen (N-7. i nog op de valreep de tweede plaats. s A V B 5 h 4 2 r 10 2 k V B 7 h V 10 7 6 rH 98 7 5 3 k 10 5 S 10 7 6 4 2 h 8 3 r B 6 k H 9 8 6 S7 6 4 3 h B 10 7 r H 8 7 k 8 4 3 s B 10 h A V3 r 10 9 6 5 3 k H 10 9 sH 9 5 h H 8 4 2 r A B 4 k A V5 Een zeer bijzonder spel. Vrijwel alle westspelers open den 1 SA, hetgeen werd rondgepast. Het resultaat was nooit minder dan 7 slagen en diverse malen werd zelfs een overslag gemaakt. Tegen Sint-Rebattu als N-Z opende west als aanhanger van de zwakke SA met 1 Ha. Noord en oost pasten en zuid (meester-klassers zijn niet zo gauw stil) bood nu SA, dat hij mocht spelen. West startte met een kleine schoppen voor de boer en speelde, na KI 10 met de vrouw te hebben genomen, nog maals schoppen. dit keer voorde 10. KI H volgde en west maakte de fout die slag te nemen en wederom schoppen te spelen. Zuid nam Sch A en V en twee klaverslagen, waarop west. o.a. een ruiten afgooide. Ru 4 van tafel bracht west aan slag met Ru B, die vervolgens in de hartenvork van s H 9 h A H B 9 5 r A V4 k A4 3 Westopende 2 SA. waarnaoost3 KI bood (Stayman), west 3 Ha, oost 3 Sch en west tenslotte 3 SA. Noord startte een kleine ruiten, voor de vrouw. Twee ronden schoppen toonden de verdeling, waarna KI V volgde. Zuid. die de heer mocht houden, vervolgde harten, waarop west Ha A nam en vier winners incasseerde in de zwarte kleuren. Noord liet een harten gaan en kortte zich in tot Ha V 10 en Ru H 9; west tot Ha H B 9 en Ru A West speelde harten en maakte 11 slagen, één meer dan aan de meeste andere tafels. „Waarom speelje na KI H geen ruiten", zei noord na afloop wat verbolgen, maar zuid had zijn repliek gauw. klaar: „West neemt en kan in de eindfiguur noord met Ru' H aan slag brengen, die vervolgens in de hartenvork moet spelen". Iets dat west natuurlijk nog wel moet vinden). Kreyns-Vergoed die, de grote verrassing, degradeerden, maakten 6 Sch(!) op dit spel. Noord startte ook hier een kleine ruiten voor de vrouw, waarna Ha A H volgden en vervolgens Ru A en een ruiten getroefd. Om een of andere duistere reden troefde zuid nietover, maar gooide klaveren af. KI V volgde, voor heer en aas, KI B en nogmaals klaveren. Arme zuid. aan slag, had alleen nog maar troef over en moest cue noodgedwongen spelen. Sch 9 won. gevolgd door een hoog getroefde harten en dito klaveren, goed voor 12 slagen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1978 | | pagina 29