BIG MICK
J
van Beatle-chauffeur tot
leider punkgroep Softies
Even puzzelen
ZATERDAG 11 MAART 1978
)door Pieter Groenewold)
..Als we je nu eens helemaal in el
kaar slaan, komen we dan in de
krant", was het eerste dat de leden
van punkgroep The Softies me vroe
gen toen ik hen bij platenmaat
schappij Basart tegen het lijf liep.
„Nou", zei ik, niet geheel onder de in
druk, „eerder in het ziekenhuis". Daar
bleef het toen bij, maar toen dezer da
gen hun debuutsingle „Suicide Pilot"
nummer één in de punk-toptien
kwam te staan, zocht ik de leider van
dc band op. Big Mick heet hij. Dat is
geen nieuw produkt van Mac Donald,
hoewel je er een stevige kluif aan zou
hebben, want deze Engelsman dankt
rijn naam aan zijn omvang.
Voordat hij een paar maanden geleden
in Nederland bleef steken had hij al
eeh turbulent leven achter de rug. Pa
ratrooper. student, folksinger,
chauffeur van George Harrison, ma
nager van The Damned en pun
kartiest. Nederlands spreekt hij ook al
een beetje, „enough to be intellectuel",
maar het lijkt me beter zijn beperkte
woordenschat hier niet weer te geven.
Big Mick: „Ik ben geboren in Kenia.
De eerste boerderij stond 35 kilome
ter verderop. Een zwarte wereld yan
Mau-Mau-vrijheidsstrijders. Mijn
vader was militair met Kenia als
thuisbasis. Veel heb ik hem niet ge
zien. Wat ik wel veel zag was bloed.
Het gruwelijkste dat ik mij herinner
is dat we in een busje op weg naar
school langs dc weg twee mannen za
gen vechten. Met een machete sloeg
de één het hoofd van de ander er af.
Negen jaar was ik toen. De hele bus
zat te kotsen. Het heeft me heel be
wust gemaakt hoeveel en hoe weinig
het leven betekent".
Toen Mick zestien was verhuisde het
gezin naar Engeland. Hij tekende bij
de Boys Service, eep soort vooroplei
ding voor het „echte" leger. Paratroo
per werd hij en, naar zijn zeggen, had
hij al 207 keer gesprongen voordat hij
18 jaar oud was Toen sloeg het nood
lot toe Tijdens een grote vliegdemon-
stratie maakte de navigator van zijn
toestel een kleine vergissing. De para
chutisten sprongen iets te vroeg en 18
stuks belandden in de bomen, onder
wie Mick. Hij lag behoorlijk in de ver
nieling, wat hem op 14 maanden
ziekenhuis kwam te staan. Z'n gewicht
verdubbelde terwijl hij daar lag en zo
werd hij „Big Mick".
Chauffeur
Big Mick: „Eigenlijk haa ik graag in
ternationaal sportman willen wor
den. In het leger deed ik erg veel aan
waterpolo en rugby. Ik was drie jaar
Engels kampioen discuswerpen. Ver
der speelde ik rugby in het nationale
Engelse team. Dat was voorgoed
voorbij. In Cambridge ben ik toen
Engelse taal en literatuur gaan stude
ren. Drie jaar duurde dat. Ik haalde er
mijn Bachelor of Arts (een graad).
Tijdens mijn studie ben ik mij op
drummen gaan toeleggen, iets wat ik
al sinds mijn zesde jaar deed. In
schoolbandjes speelden we soulmu
ziek en verder wat blues tijdens stu
dio-sessies. Met mijn vader heb ik als
kind veel gereisd. De halve wereld
heb ik gezien. Dat beinvloedt je leven.
Van mijn moeders zijde ben ik Iers,
wat mij een zeer bepaalde gevoelig
heid geeft om deze ervaringen in tek
sten en gedichten uit te drukken".
„Tijdens die muziekperiode op school
leerde ik veel mensen kennen. Ik
kwam de muziekwereld binnen. Deed
ook wat dingetjes met Sandy Shaw
Na mijn studie speelde ik wat in
bandjes rond Londen. Maar ik kreeg
toen erg veel problemen door mijn ge
wicht. Bij elke band waar ik sollici
teerde werd ik afgewezen, omdat ik er
niet „uit zag". Mooie jongens wilden
ze. Gelukkig heb ik mij toen geestelijk
staande weten te houden".
„Toen kreeg ik een baan bij Apple, de
maatschappij van de Beatles. Bood
schappenjongen voor het pers
centrum. Een ander deel van mijn
werk was het wegzetten van de auto's
van bezoekers. Een beetje frustrerend,
maarook interessant. Ik zat in het vak.
hè. Toen de chauffeur van George Har
rison een ongeluk kreeg heb ik hem
clii paar weken rondgereden. Een rus
tige, introverte jongenWel enige wilde
feestjes meegemaakt. Ik was erbij toen
Who-drummér Keith Moon z'n Rolls
Royce het zwembad inreed. Toen hij
later dat huis verkocht heeft hij die
auto in de prijs doorberekend Die
auto ligt nu nog in het zwembad. He
lemaal gek, die gast".
„Samen met een roadie van de Beat
les ben ik nog opgepakt. We zaten bo
ven in het Dorchester-hotel in Lon
den. Daar vulden we condooms met
water die we dan uit het raam gooi
den. Boven op twee agenten. Wel di
rect gearresteerd natuurlijk. Een
tijdje later hebben we met wat jon
gens van Led Zeppelin een paar
kleurenteevee's uit een hotel gegooid.
Die dingen geven trouwens een aar
dige klap. De jongens zijn zo rijk dat
ze dat soort dingen gaan doen. Anders
gaat het toch maar naar de belasting".
„Bij Apple ben ik na een tijdje ontsla
gen. Als Ier houd ik van drinken.
Whisky dus. En ook als Ier word ik ag
ressief wanneer ik drink. Dus kreeg ik
ruzie met een boekhouder bij Apple
die me een beetje zat te treiteren. Ge
volg was een flinke klap die zijn neus
brak en mij mijn baan kostte. Van Ap
ple ging ik naar Orange, een mu
ziekwinkel. In die tijd ben ik gitaar
gaan leren spelen. Ik wilde op de voor
grond treden. Zingen wilde ik. Drie
jaar lang toerde ik als folksinger door
Engeland. In die tijd ben ik pas echt
gaan züipen. Dikker, dikker en dikker
werd ik en doodziek. Dagenlang ben je
op reis. Een eenzaam leven. Alcoholist
werd ik. Na een maand of twee in het
ziekenhuis gelegen te hebben moest ik
opnieuw op pad. Ik werd een stuk se
rieuzer Ik werkte in folkclubs omdat
ik akoestische gitaar speelde, maar
mijn teksten waren anders. Dus koos
ik voor de elektrische gitaar"
Manager
Tijdens die periode woonde Mick in
de „Hope and Achor", waar de wieg
van de punk stond. Hier in Holland
kon zo iets niet opkomen, volgens
Mick, omdat we hier gewoon te veel
geld hebben. Een punk zijn betekent
dat je niets hebt. Mick had toen ook
niet te veel en werd dus punk. Alle
sterren van nu maakte hij er mee. The
Damned, Sex Pistols, Stranglers en ga
maar door. Via een baantje bij het
platenlabel Stiff, werd hij manager
van The Damned. Later tourmanager
van The Adverts, terwijl hij achter de
knoppen zat bij Dr. Feelgood en Eddie
en The Hot Rods.
Big Mick: „Tegen die tijd kreeg ik er
kots genoeg van om naar anderen te
kijken. Ik wilde het zelf doen. Dus be
gon ik The Softies in Londen Samen
met Rat Scabies en Captain Sensible
van The Damned. We speelden, als zij
niet met The Damned op hoefden te
treden, of in hun eigen voorprog
ramma. Tijdens mijn vakantie in Ne
derland werd ik in Engeland rïiin of
meer bij een drugschandaal betrok
ken, waardoor ik voorlopig niet terug
kon".
„Overigens is dat nu opgelost. Onder
tussen was ik hier opnieuw begonnen
met The Softies. Samen met twee Ne
derlandse musici, te weten Frank „N"
Steiner en Thumper. Voorlopig blijf
ik dus maar hier. Die twee knapen
spelen uitstekend en hebben de juiste
instelling. En dan zit onze platen
maatschappij natuurlijk ook hier,
Dob Dylan, die aanhangers zowel als
producers al zo vaak heeft verblijd
met songteksten waarin een diepere
achtergrond verscholen zou liggen,
heeft nu een vier uur durende film
gemaakt, die de gravers naar het ho
gere enig werk zal bezorgen. In de
film, „Renaldo en Clara", worden Dy
lan en zijn vrouw gespeeld door de
muzikanten Ronnie Hawkins en Ro-
nee Blakley. Renaldo en Clara, een
verliefd stelletje, worden op hun
beurt gespeeld door Bob Dylan en zijn
toenmalige vrouw Sara.
De film werd gemaakt toen Dylan met
enkele muziek-vrienden op tournee
was. Er zijn dan ook beelden van con
certen in opgenomen. Op het toneel
draagt de man die wij kennen als Bob
Dylan en die door de film loopt als Re
naldo, een masker of is zijn gezicht
helemaal wit geschminkt. „Dit om de
kijker in het onzekere te laten over
Renaldo's identiteit", aldus Dylan, die
zegt tevreden te zijn over zijn creatie.
Het is niet helemaal geworden wat hij
zich ervan had voorgesteld, maar „zo
moet het maar".
Knippen
„De meeste mensen die ik over de film
heb gesproken, vinden hem nogal
lang. Maar dat kan nu eenmaal niet
anders. Ik wist tevoren ook niet
hoeveel tijd en film we nodig zouden
hebben om op een effectieve manier
precies die boodschap over te bren
gen. Wat ik wel wist, was dat het niet
in eén uurtje zou kunnen. Toen we
eraan begonnen, dacht ik iets in de
orde van zeven of acht uur. Wat we nu
hebben gedaan, is songs, bepaalde
scènes en dialogen eruit te knippen
tot we op een punt kwamen dat
couperen niet langer verantwoord
was", aldus Dylan.
Er zitten maar liefst nog 55 muzikale
scènes in „Renaldo en Clara". Allen
Ginsberg draagt gedichten voor en
ook Joan Baez is diverse malen te zien
en te horen. De scènes waarin wordt
geacteerd, volgen elkaar niet in logi
sche volgorde op en het lijkt alsof er
meer juist niet dan wel over Renaldo
en Clara gaan.
Het publiek weet ook niet altijd wie
de figuren nu precies zijn of wat ze
doen. Niettemin loopt er een rode
draad door de film. „Alle scènes zijn
op een gesublimeerd niveau met el
kaar verbonden", zegt Dylan, die zegt
van mening te zijn dat de film als ge
heel toch duidelijk overkomt. „Hoe
meer ik probeer uit te leggen wat de
bedoeling van de film is, des te meer
kom ik erachter, dat alles erin eigen
lijk voor zichzelf spreekt. De film
geeft je het gevoel dat je onderbe
wustzijn aan het werk is en zichzelf
dan achter diverse maskeringen pro
beert te verklaren. Dat is eigenlijk het
belangrijkste van de hele film".
Op een vraag aangaande een eerdere
uitlating van hem, dat de film probeert
te belichten wat onder de ziel leeft en
eigenlijk ondenkbaar is of zich zeer
moeilijk laat omschrijven, antwoordt
Dylan: „Dat zou ik hebben kunnen
zeggen. Het betekent zoveel als de
mist en in die onzichtbaarheid kun je
niet doordringen. Je kunt makkelijk je
hand in de wind houden, maar dan
dringje eigenlijk nog nergens in door".
De mensen die de film van Dylan on
bevooroordeeld over zich heen laten
komen, in plaats van te speuren naar
details van bekende popmusici of pro
beren de verborgen symboliek te ana
lyseren, zullen, volgens Dylan, meer
plezier aan deze film beleven. „Als je
helemaal niet weet wie wie is in deze
film. sta je er veel eerlijker tegenover
en krijgen de figuren op het doek ook
een beetje meer ruimte", aldus Dylan,
die zegt weer naar de concertpodia te
verlangen.
Lege figuren
De manier van werken bij het maken
van deze film was volgens Dylan een
acteur te vertellen over welk onder
werp hij in zijn eigen woorden moest
praten. Het is duidelijk dat dit niet
bepaald de goedkoopste manier is om
een film te produceren. Dylan heeft
ook al plannen voor weer een nieuwe
film. „Daarvan gaan we eerst de al
gemene strekking bepalen en pas
daarna gaan we een script schrijven.
De types die daarin moeten spelen,
moeten alledaagse mensen zijn. Het
verschil met Renaldo en Clara moet
worden dat het hier alleen zal gaan
om lege figuren, wiens levensopvat
tingen geheel in het duister blijven".
In september wil Dylan met deze
nieuwe film beginnen. Naast hemzelf
zullen ook de acteurs uit Renaldo en
Clata hun bijdragen leveren. „Ook in
deze film zal veel muziek worden ver
werkt, maar niet op de manier zoals we
dat in Renaldo en Clara hebben ge
daan. Veel meer in de sfeer waar
iemand zich op dat moment bevindt -
gitaar spelend in een kamer, of in een
nachtclub. Dat soort situaties, waarin
iedereen zichzelf gemakkelijk kan
herkennen". Scènes zoals in Renaldo
en Clara, waarin Ronee Blakley ruzie
heeft met haar man in een kleedka
mer, komen in deze film niet voor. Om
erachter te komen wie de man is, dient
de filmbezoeker goed te luisteren naar
de woorden van de song die tijdens
deze scène wordt gespeeld.
Autobiografisch
„Misschien dat sommige van dat
soort zaken geheel aan je voorbij
gaan", zegt Dylan. „Maar liet is hele
maal niet van belang of je een paar
scènes mist. De film bestaat uit zoveel
verschillende types en elementen, dat
volgens mij niemand ze allemaal kan
volgen". Aan het eind van Renaldo en
Clara krijgen zij bezoek van een
vrouw uit Renaldo's verleden, een
geheel in het wit gekleden Joan Baez.
Veel mensen zullen dat opvatten als
een autobiografisch tintje, maar vol-
a
gens Dylan hoort het thuis in het ver
haal van Renaldo, verder niet.
„Het zal je wel zijn opgevallen, dat die
twee vrouwen één en dezelfde figuur
zijn. Kijk, het publiek ziet het op die
manier, maar Renaldo weet dat niet.
In deze scène zeggen de twee vrouwen
veel meer dan Renaldo, Die zegt maar
een paai- korte zinnetjes, in reactie op
wat zich daar afspeelt. Dat is ook pre
cies genoeg. Zo is zijn karakter nu
eenmaal. Hij is geen prater".
„Mijn beeld van Renaldo is. dat hij al
tijd in zichzelf loopt te zingen. Dat is
tevens de reden waarom hij zo weinig
zegt. Er schuilt zoveel in hem. dat het
op een andere manier dan al pratend
naar buiten komt. Dat is ook de be
doeling van zijn wit geschminkte ge
zicht. Ik kan dan ook wel bepaalde
overeenkomsten tussen mijzelf en Re
naldo ontdekken. Maar hij en ik zijn
toch bepaald niet één".
HORIZONTAAL:
I zoogdier; 6 dans; 9 snavel; 10 spruit;
II strijdperk; 13 muziekinstrument, 15
zoogdier; 16 klein vertrek; 17 watering:
18 dame op leeftijd. 20 gaandeweg; 22
gelijk klinken; 24 strekking; 26 relaas;
30 geloofsleer; 33 transport; 36 teken;
40 plechtige verklaring; 41 keung; 42
toon; 43 steekwapen; 44 keur; 45 bij
belse figuur; 46 zandheuvel; 47 plaats
in Drente; 48 kwade trouw.
VERTIKAAL:
1 verkooptent; 2 kennelijk: 3 ontleed
kundige. 4 schunnig; 5 sluis: 6 strem
men: 7 geoorloofd zijn: 8 het geheel; 12
zot; 14 zoogdier. 19 stem; 21 takel; 23
onjuist; 25 vreemde vorstentitel. 27
aanzien; 28 door moeilijk vaarwater
brengen: 29 schaaldier; 30 overschot.
31 havenbelasting; 32 berg op Kreta;
33 mythologische figuur; 34 plaats in
Frankrijk; 35 nuttige huisdieren; 37
troefkaart, 38 wijkplaats; 39 plaats in
Engeland
TWEE OUDE SCHAAKBOEKJES
o„
i inzicht te krijgen in de ont
wikkeling van het schaakspel is het
snuffelen in oude toernooiboeken
een aanbevelenswaardige en aan
gename tijdpassering. De toernooi-
boekjes van de toernooien van Has
tings in 1945/'46 en '46/'47, geschre
ven door Kmoch en Prins, behoren
og altijd tot mijn lievelingslectuur.
Je kan er een heleboel uit leren als je
je verwachtingen maar niet te hoog
stelt.
Opvallend is de grote wisselvallig
heid in kwaliteit. Tamelijk veel
grove fouten, zwakke zetten en
foutieve beoordelingen waar het
strategische beslissingen betreft,
maar toch ook sterke partijen, die in
geen enkel meestertoemooi van te
genwoordig zouden misstaan.
Zie bijvoorbeeld de volgende partij:
Steiner - Tartalcoiver (Hastings
■45/'46)
l.e4 e6 2.d4 d5 3.Pc3 Pf6 4. Lg5 Le7 5.
e5 Pe4?! 6.Le7 De7: 7.Pe4: de4: 8.c3
0-0 9.Dc2 f5 10.0-0-0 c5 11. f3 cd4: 12.
cd4: Ld7! 13.Kbl Tc8 14.Db3 Pc6
15.fe4: fe4: 16.De3 Pb4! 17. Pe2 La4!
18.b3 Pd5! 19.Dh3 Ld7 20.Kb2 a5
21.Tel Dg5!22,Tc4Dd2+ 23.KblTc4:
24.bc4: Pe3 25.g4 Ddl 26.Kb2 Pc4: -
27.KC3 Dd2+
Wit gaf het op. Hjj wordt matgezet. In
de notaties bij deze partij in het
toemooiboekje komt een zeer eige
naardige fout voor. Het toemooi
boekje geeft als 21e zet van zwart
Db4, terwijl deze zet nimmer ge
speeld is. Uit andere bronnen is de
juiste zet bekend 21....Dg5! Een fout,
die voorkomt uit een foutieve trans
criptie van de Engelse notatie. Zeer
toevallig komt in het toernooiboek
alles op zijn pootjes terecht, hoewel
er wel over gefilosofeerd wordt
waarom zwart (na 21„.Db4) niet met
22 „..Tc4: een toren incasseerde!
Om hét kwaliteitsverschil tussen
vroeger en nu aan aan te tonen is het
tellen van het aantal blunders wel de
gemakkelijkste methode, maar niet
de beste. Blunders zijn immers ook
nu nog zeer in zwang! Beter is het om
de beste partijen te vergelijken.
De volgende partij kreeg in '45/'46 de
schoonheidsprijs. Een aardig par
tijtje, maar een schoonheidsprijs?
Christoffel - Mieses
1.C4 c5 2.Pc3 Pc6 3.Pf3 Pf6 4.g3 b6 5.d4
cd4: 6.Pd4: Pd4: 7,Dd4: Lb7 8.e4 g6
9.Lg2 Lg7 10.0-0 0-0 11.e5 Lg2 12.Kg2
Pe8 13.De4 Tc8 14.Lg5 f6 15.ef6* Pf6:
16.De2 Tc6 17.Tadl Da8 18.Kgl Te6
19.Dd3 Td6 20.Dc2 Tdl: 21.Tdl: Dc6
22.b3 e6 23.Dd3? Pg4 24.Lf4 g5! 25.f3
Dc5+! 26.Kg2 Df2+ 27 Kh3 Dh2:
28.Kg4: Tf4:+!
Wit gaf het op!
Jaren geleden was er een radio-uit-
zending waarin bekende Neder
landers mochten vertellen wat de
grootste blunder uit hun leven was.
In die uitzending kwam ook
schaakmeester Lodewijk Prins zijn
steentje bijdragen. Hij vertelde toen
het verhaaltje dat ook in het toer-
nooiboekje van Hastmgs '46/'47 staat
opgetekend: 'Prins-Alexander (0-1)
was een heftige affaire met allerlei
ups en downs en tenslotte een niet te
keren aanval aan Prins' zijde. Neen,
niet; tenslotte, want dan zou de uit
slag andersom moeten worden gele
zen. Terwijl de altijd sportieve En
gelsman in een soort van komische
wanhoop door de zaal sloop in af
wachting van de genadestoot tot het
doen waarvan tal van toeschouwers
de handen voelden jeuken, zat Prins
twintig minuten na te denken over
een reeks onbegrijpelijke zetten,
welke hij nog uitvoerde ook, tot
ieders verbijstering....".
Prins-Alexander
l.d4 d5 2.Lf4 Pf6 3.e3 c5 4.Pf3 Pc6
5.Pbd2 Lg4 6.c3 Ph5 7.h3 Lf3 8.Df3:
Pf4: 9.Df4: e6 10.Ld3 Ld6 ll.Dg4 0-0
12.f4 De7 13.0-0-0 c4 14.Lc2 f5 15,Df3
b5 16,g4! b4 17.Tdgl! bc3: 18.bc3:
La3+ 19.Kdl Lb2? 20gf5: Lc3: 21.fe6:
Pb4 22 Pbl! Lb2 23.Dh5 Pc2: 24,Kc2:
Db7
schaken/c. jansen
26„,.Db5! 27-Kdl c3! 28.De2 c2-
Wit geeft het op
Niet het feit, dat hij een blunder be
gaan had. zal Prins zo'n pijn hebben
gedaan (dat heeft hij heus wel meer
gedaan) maar de manier waarop (20
minuten nadenken) en omdat hij een
meesterwerk zo vreselijk ver
knoeide.
Prins sp'eelde in '46/'47 een zwak
toernooi. Hij was gedurende het hele
toernooi ziek en kende slechts af en
toe een opleving. Bovengenoemd
drama tegen Alexander was voor
hem helaas niet de enige onaange
name belevenis. In de laatste ronde
echter liet hij nog even zijn ware
kracht zien.
Prins
X
X
X
w
n HU
i
X
X
t
V
X 1
-
li
|4 t
Lfi"
W 1
3
5
i 1
li*
li
Dit is de stelling, die Prins zich zijn
hele leven lang zal blijven herinne
ren. Met schitterend spel heeft hij de
latere tocmooiwinnaar volkomen
overspeeld. De roem ligt nu voor het
oprapen. Het toemooiboekje: Het is
nu uit, wit kan met 25.e7! de loper
winnen, daar 25....De7 gedeongen is.
Op 25....Tf7 zou nl. een aardig mat in
vier zetten volgen door 26.Tg7:
enz".
25.Pd2?
„Weliswaar zwak gespeeld, maar nog
niet zwak genoeg om de winst uit
handen te geven".
25Tab8 26.Tgbl??
„Een bijzonder zwakke zetwaardoor
wit de partij zelfs nog verliest. Met
26.e7! De7: (gedwongen) 27.Dd5:+
Kh8 28.Pc4: had wit beslissend voor
deel kunnen handhaven".
Wood
In de volstrekte eenzaamheid van de
toernooizaal. ieder was naar huis. de
prijzen waren uitgereikt, speelden de
volgende opwinende gebeurtenissen
zich af:
53... Tf4:!!
Een verrassende en schitterende
combinatie van dezelfde man die in
het vorige fragment zo ongelofelijk
mistastte. Mysterieuze krachten in
de sport!
54.gf4: Df4:
Dreigt 55Df3+ 56.Kh4 g5 mat.
(toernooiboek)
55.Tg2
Op 55. Dd8 volgt 55 Kh5fi 56.Tg2
g5fi en wit kan het dreigende mat
niet anders pareren dan door op g5 te
offeren, (toernooiboek)
55.g5ü 56.Tg5:
Het enige, want na 56.Tgl? Df3t 57.
Tg3 Dfl+ 58.Tg2 Dte 59.Tg4 anders
volgt mat in twee zetten59.Kh5is
het direct uit.
56. Kg5:! 57.Dg8+ Kh6 58.Dg3
Dg3:f 59 Kg3: Kg5 60.Kf3 Kf5 61 Ke3
Pd5t 62.Kd3: Pc3: 63.Kc3: Ke5:
64.Kb4 Kd4 65.Kb5 e5 66.b4 e4
67.Kc6 e3 68.b5 e2 69.b6 elD 70.b7
Dc3* 71.Kb6 Dc5" 72. Ka6 Dc7
73.Ka7 Kc5 74.Ka8 Da5^ 75.Kb8 Kc6.
Wit gaf het op.
PETER SCHUNSELAAR HEEFT HEEL WAT IN ZIJN MARS
dammen/1, anderson
D
#ank zij de bemiddeling van
Kammeraat kunnen wij nog enkele
partijen uit de achtste en negende
ronde van het kampioenschap van
Zeeland, die wij zelf niet konden
bijwonen, publiceren. Succesvolle
ronden vooral voor Peter Schunse-
laar, die tengevolge van een wat
aarzelende start in de eindsprint
nog net teveel ruimte moest over
bruggen om de drie koplopers te
kunnen bedreigen. Wij zien hem hier
aan het werk tegen Piet Nieuwen-
huyzen, die moest ervaren, dat suc
ces in het moeilijke klassieke genre
in grote mate afhankelijk is van de
theoretische kennis van dit spel
type. Wim Koppejan schotelt zijn
sterke tegenstander bij de achtste
zet een voortzetting voor, welke
aanvankelijk wel interessant en
origineel aandoend spel voor wit te
zien geeft, maar in feite meer per
spectieven biedt voor zwart.
Schunselaar laat in beide partijen
zien, dat hij heel wat in zijn mars
heeftDat Evert Wiskerke behoor
lijk uit zijn slof kan schieten onder
vond Jules Gajadhar, die in een wat
al te optimistische bui te diep in de
vijandelijke stelling doordrong.
Door in plaats van het foutieve 31.
28-23 met 27-21 te vereenvoudigen
had Gajadhar zich een uitstekende
positie kunnen verschaffen. Nu zag
Wiskerke kans op knappe wijze de
winst in slechts tien zetten te force
ren
Peter Schunselaar - Piet Nieuwen-
huyzen: 2-0
1. 32-28 17-21; 2. 37-32 18-23: 3. 31-26
11-17; 7. 36-31 12-18; 5. 41-36 17-22; 6.
26x17 22x11; 7. 31-27 8-12; 8. 46-41 11-
17; 9. 41-37 17-21; 10. 33-29 20-24; 11.
29x20 15x24; 12.39-33 10-15; 13.34-30
2-8; 14. 44-39 7-11: 15, 40-34 11-17; 16. Kop]
LANDSTITEL PAREN 1978
De landstitel paren 1978 is veroverd door Cees Sint en
Max Rebattu. maar niet dan nadat van de eerste tot de
laatste rende hevig strijd was geleverd met mevrouw
Hoogenkamp-Kornalijnslijper en Mulder-van Oppen,
die resp. 2e en 3e werden. Behalve om de eerste plaats
werd er ook heftig strijd geleverd rond de scheidingslijn
tussen de plaatsen 5 en 6 en de plaatsen 10 en 11. De eerste
5 paren namelijk zullen Nederland vertegenwoordigen
op de Olympiade in juni a.s. te New Orleans; de paren 11
tot en met 14 degradeerden naar een lagere afdeling.
De verschillen zullen zelden zo klein zijn geweest als dit
jaar en een enkel punt was soms beslissend voor geluk of
rampspoed; tekenend ook voor de groeiende kracht (he
laas alleen in de breedte) van het Nederlandse topbridge.
s A V 8 2
h 9 6 5
rV2
k B 7 6 2'
45-40 21-26; 17. 30-25 17-22; 18. 28x17
12x21; 19. 33-28 1-7; 20.34-30 7-11: 21.
37-3126x37; 22.42x31 14-20; 23.25x14
9x20; 24.47-42 5-10:25.30-2510-14; 26.
39-33 4-9: 27. 31-26 11-17; 28. 43-39 17-
22; 29.28x17 21x12; 30.33-2812-17; 31.
39-33 8-12; 32. 49-43 24-29; 33. 33x24
20x29; 34. 35-30, de dreiging 40-34,
30-24 is onweerlegbaar; wit won dus
een schijf en na taaie tegenstand van
Nieuwenhuyzen ook de partij.
Wnn Koppejan - Peter Schunselaar:
0-2.
I. 32-28 17-21; 2. 31-26 12-17; 3 34-29
7-12; 4. 40-34 1-7; 5. 45-40 19-23; 6.
28x19 14x23: 7. 35-30 10-14; 8. 29-24
20x29; 9. 33x24 14-19; 10. 40-35 5-10;
II. 30-25 19x30; 12. 35x24 21-27; 13.
50-45 17-22; 14. 39-33 10-14; 15. 33-29
11-17; 16. 38-33 14-20; 17.25x14 9x20;
18.44-40 3-9; 19.40-35 13-19; 20.24x13
8x19; 21.42-3819-24; 22.37-32 6-11; 23.
32x21 16x27; 24. 43-39 2-8; 25. 49-44
9-13; 26. 47-42?? 27-31; 27. 36x27
22x31: 28. 26x37 24-30; 29. 34x14
23x32: 30. 37x28 13-19 enz. en wit gaf
kort daama op.
Schunselaar
Stand na 25. 9-13
Stand na 3
9-14
S
y/M
ns m
m
Hp Hl VM Hi
St
m Hp m m
p^!Pj§|ljf!P
9
9
o 9
9
m
o
Jules Gajadhar - Evert Wiskerke: 0-2
1. 33-28 17-22; 2: 33x22 11x22; 3. 39-33
7-11:4.44-391 -7; 5.50-4419-23635-30
20-25:7,32-2823x32,8.37x1711x22:9.
40-35 14-19; 10.30-24 19x30; 11. 35x24
10-14; 12.45-40 14-19; 13.40-35 19x30;
14: 35x24 5-10; 15. 41-37 10-14; 16. 37-
32 14-20 17. 34-29 9-14; 18.46-41 22-27;
19. 31x22 18x27: 20. 32x21 16x27; 21.
41-37; 21. 41-37 6-11; 22. 37-31 14-19;
23. 31x22 19x30; 24. 36-31 30-35; 25.
44-40 35x44: 26. 39x50 12-18; 27. 31-27
4-9: 28.47-41; 11-16; '29. 41-36 7-12; 30.
33-28 9-14; 31. 28-23 25-30. 32. 43-39
20-25; 33. 42-37 30-35; 34. 27-21 16x27.
35. 22x31 25-30 36. 49-44 14-20: 37.
31-27 '20-24: 38. 29x20 18x29: 39. 20-14
12-18; 40. 36-31 18-23; 41. 48-42 48-42
15-20 en zwart wint.
bridge/t. schipperheyn
zuid moest spelen, hetgeen N-Z aan een onwaarschijnlijke
8 slagen hielp.
Het laatste spel kostte Mulder-Van Oppen (N-7. i nog op de
valreep de tweede plaats.
s A V B 5
h 4 2
r 10 2
k V B 7
h V 10 7 6
rH 98 7 5 3
k 10 5
S 10 7 6 4 2
h 8 3
r B 6
k H 9 8 6
S7 6 4 3
h B 10 7
r H 8 7
k 8 4 3
s B 10
h A V3
r 10 9 6 5 3
k H 10 9
sH 9 5
h H 8 4 2
r A B 4
k A V5
Een zeer bijzonder spel. Vrijwel alle westspelers open
den 1 SA, hetgeen werd rondgepast. Het resultaat was
nooit minder dan 7 slagen en diverse malen werd zelfs
een overslag gemaakt. Tegen Sint-Rebattu als N-Z
opende west als aanhanger van de zwakke SA met 1 Ha.
Noord en oost pasten en zuid (meester-klassers zijn niet
zo gauw stil) bood nu SA, dat hij mocht spelen.
West startte met een kleine schoppen voor de boer en
speelde, na KI 10 met de vrouw te hebben genomen, nog
maals schoppen. dit keer voorde 10. KI H volgde en west
maakte de fout die slag te nemen en wederom schoppen te
spelen. Zuid nam Sch A en V en twee klaverslagen, waarop
west. o.a. een ruiten afgooide. Ru 4 van tafel bracht west
aan slag met Ru B, die vervolgens in de hartenvork van
s H 9
h A H B 9 5
r A V4
k A4 3
Westopende 2 SA. waarnaoost3 KI bood (Stayman), west
3 Ha, oost 3 Sch en west tenslotte 3 SA. Noord startte een
kleine ruiten, voor de vrouw. Twee ronden schoppen
toonden de verdeling, waarna KI V volgde. Zuid. die de
heer mocht houden, vervolgde harten, waarop west Ha A
nam en vier winners incasseerde in de zwarte kleuren.
Noord liet een harten gaan en kortte zich in tot Ha V 10 en
Ru H 9; west tot Ha H B 9 en Ru A West speelde harten en
maakte 11 slagen, één meer dan aan de meeste andere
tafels. „Waarom speelje na KI H geen ruiten", zei noord na
afloop wat verbolgen, maar zuid had zijn repliek gauw.
klaar: „West neemt en kan in de eindfiguur noord met Ru'
H aan slag brengen, die vervolgens in de hartenvork moet
spelen". Iets dat west natuurlijk nog wel moet vinden).
Kreyns-Vergoed die, de grote verrassing, degradeerden,
maakten 6 Sch(!) op dit spel. Noord startte ook hier een
kleine ruiten voor de vrouw, waarna Ha A H volgden en
vervolgens Ru A en een ruiten getroefd. Om een of andere
duistere reden troefde zuid nietover, maar gooide klaveren
af.
KI V volgde, voor heer en aas, KI B en nogmaals klaveren.
Arme zuid. aan slag, had alleen nog maar troef over en
moest cue noodgedwongen spelen. Sch 9 won. gevolgd
door een hoog getroefde harten en dito klaveren, goed
voor 12 slagen.