STEEDS MEER MENSEN
LENEN KUNST
Publiek wil graag een
kantine bij sporthal
'Het Zwaantje' Terneuzen
exttA
BEHEERDER CEES LOUWERSE:
De onbekende stadsbestuurders
yytftó°AG
11 SEPTEMBER 1974
ZEEUWSCH-VLAANDEREN
TERNEUZEN De Terneuzense sporthal 'Het Zwaantje' gaai
over enkele weken weer op volle toeren draaien. De winter staat
weer voor de deur en de intensiteit van het gebruik is door de
groei van het Terneuzense verenigingsleven in de laatste jaren
enorm toegenomen. Cees Louwerse, die in juni 1971 de naar
Feyenoord vertrokken Arie Stehouwer als sporthalbeheerder
opvolgde, heeft die groei voor een groot deel meegemaakt en h:j
weet wat hem ook deze winter weer te wachten staat. Vanaf 1
oktober is de sporthal een hele week vrijwel constant bezet.
Van half negen tot ongeveer vier uur wordt de zaal verhuurd
aan de scholen. Daarna tot zes uur komen de junioren van ver
schillende verenigingen aan bod en 's avonds de volwassenen.
Bovendien worden in het weekeinde
door verschillende veren! einden
competitiewedstrijden gespeeld.
„Meestal is het al 11 uur geweest
als de laatste man de deur uitgaat",
zegt Cees Louwerse. .Alleen is het
dus niet meer te doen en ik krijg
daarom in het hoogseizoen assisten
tie van mejuffrouw Corrie van
Harn. Onze taak bestaat voorname
lijk uit het houden van toezicht en
dat is echt wel nodig. Volgens mij
moet het opruimen van de gebruikte
spullen een onderdeel van het lesge
ven zijn maar dat laat nog wel eens
te wensen over. Kijk bijvoorbeeld
maar naar de gymnastieklokalen
waar door te weinig toezicht vee)
schade wordt aangericht."
„Onze voornaamste taak is om dit
tegen te gaan. Al het materiaal in de
sporthal heeft een eigen plaats en ik
heb er een verschrikkelijke hekel
aan als alles zo maar ergens wordt
neergegooid. Verder hou ik me ook
bezig met de organisatie van toer
nooien. Verenigingsmensen komen
me wel eens vragen om een toer-
nooi-indeling te maken en als de
gemeente Terneuzen zelf iets organi
seert hen ik vanzelfsprekend mede
belast met de hele organissatie. Ook
als er Iemand nodig is'om te fluiten
doe ik dat graag."
..Door zijn geweldige interesse in
talrijke takken van sport heeft Cees
Louwerse het in zijn functie als
sporthalbeheerder best naar zijn zin.
„Die interesse", vertelt Cees. „is ei
genlijk pas van de laatste jaren.
Vroeger was ik een jongen die alles
eens wou zien en alles ook eens mee
wilde, maken. Toen ik de rayló had
doorlopen- wat ik actief geweest als
voetballer in de jeugd van WIVO-
Arnhem en Semper Avanti, beide
4e klassers. Daarna heb ik tot mijn
26e jaar vrijwel niet meer aan sport
gedaan. Van het studeren had ik na
de mulo mijn zakken vol en ik
moest dus naar werk gaan zoeken
maar langer dan twee jaar kon ik
het nergens uithouden. Na eerst op
een kantoor te hebben gewerkt
kwam ik korte tijd later in een
hotel terecht waar ik het tot mijn
diensttijd heb kunnen uitzingen. Na
2Va jaar mariniers heb ik nog een
jaar gevaren op de grote vaart als'
nachtstewari, 1 jaar was ik houthak-
.In d<y drie j
heelt hij al 1
sport). ..En
glimlach: C
even tijd
ijd mee".
ker in Zwitserland, een poosje In de
bouw bij de HBM en ik ben zelfs
ook nog eens een half jaar werk
zaam geweest als portier bij een. in
Arnhem niet zo goed bekend staande
nachtclub. Inmiddels was ik echter
al 26 en ik wilde toch eindelijk wel
eens iets op gaan bouwen.
SPORTINSTRUCTEUR
In 1966 werd ik aangenomen bij de
douane in Venlo en daar werd ver
schrikkelijk veel aan sport gedaan.
Op die grenskantoortjes zat Je maar
een hele dag op een stoel en je
werd van dat hangen en nietsdoen
op den duur ontzettend suf. De over
heid wist dat ook wel en daarom
kreeg je veel sport om jezelf een
beetje in conditie te houden. Op een
gegeven moment ging de douane
wat mensen selecteren die een inter
ne opleiding mochten volgen bij het
CIOS in Overveen en ik was één van
de gelukkigen.
„Na een 9 maanden durende oplei
ding keerde ik als sportinstructeur
in Venlo tierug met de wetenschap
dat ik ieder ogenblik kon worden
overgeplaatst. Ik hoorde toen van
iemand dat er in Terneuzen een
sportinstructeur werd gevraagd en
op een vrije dag heb ik de auto
gepakt en ben hier eens komen
kijken. Niemand wilde graag naar
Zeeuwsch-Vlaanderen, maar ik vond
het hier best leuk en terug in Venlo
vroeg ik o moverplaatsing naar Ter
neuzen, wat me direct werd toege
zegd".
Twee jaar verzorgde Cees Louwerse
de sportlessen bij de marechaussee
in Terneuzen en dat hield in dat hij
slechts 4 uur in de week met sport
bezig was. De rest van de tijd
bracht hij door met gewone douane
diensten. .Dat beviel me niet zo
goed", vertelt Louwerse verder, „en
ik maakte dat ook kenbaar. Er be
stond toen wel een kans dat ik naar
Amsterdam zou worden overge
plaatst maar ik wilde graag in Ter
neuzen blijven. In diezelfde periode
las ik in de PZC een artikel over
Arie Stehouwer en over diens plan
nen om de jeugd van Feijenoord te
gaan trainen. Ik ben toen naar de
sporthal gegaan en heb gevraagd
het zwembad De Hoi
KANTINE
j die
rthal
heeft. Vooral op het
kantine- aorommodat; e
zien dat de gemeente
paalde stappen zou
Louwerse .Tedere w
mensen b.j me van vi
praten. Ze hebben dat gezien in
Oostburg en Hulst en kan best
begrijpen dat zo tets goed in de
smaak va!'. Ik geef hen daarover
mijn persoonlijke viste en vind in-
derdaad dat we dat :n Te meuten
missen. Ik zie de sportbeoefening tn
de avonduren als een vrijetijdsbeste
ding en na afioop moet je gewoon
nog eens gezellig na kunnen praten,
Geaelbgheid en sfeer worden liu-r
echt germs! en hoewel ik volledig
achter het beleid van de gemeente
Terneuzen sta moet ik de mensen
die dan bij mij komen klagen toch
wel eens gelijk geven. Die vereni
gingsmensen brengen dit ook naar
verren in de sportraad en ik hoop
dat hier nog eens wat aan wordt
gedaan. Er mag hier ook geen ster
ke drank worden geschonken, :et.s
wat ik persoonlijk ook graag anders
zou zien. Er worden steeds meer
toernooien georganiseerd met deel
name van Belgische clubs. Deze
mensen wagen na afloop steevast
om een pilsje."
„Voor mij staat een prettige samen
werking met alle verenigingen voor
op. Ik voel me echt niet geroepen
om bet gevoerde beleid van de ge
meente op dit punt af te keuren
maar je krijgt steeds meer mensen
die commentaar leveren op de ac
commodatie en ik moet ze wel eens
gelijk geven."
FRITS BAKKER
basis gedreven door Grietje van den
Heuvel (soms geassisteerd door echt
genoot Aart) uit het Zuidbevelandse
's-Heer-Arendskerke. Ze is de komen
de maand met een collectie van 60
werken neergestreken in het mu
seum van Terneuzen, om er (nog
meer) Zeeuwsvlamingen warm te
maken voor kunst-op-uitleenbasis
Omdat ze ook het hoofdkantoor van
het uitleencentrum in het museum
van Goes open moet houden, kunnen
zij en haar man alleen op vrijdag
avond naar Zeeuwsch-Vlaanderen. De
rest van de week draait de kunstuit
leen dankzij de mankracht van de
gemeente Terneuzen. Grietje van
den Heuvel, een halfjaar nadat ze de
PZC deelgenoot maakte van haar
(prille) ervaringen met het uitleen
centrum: „Ik ben helemaal niet ont-
tevreden. De mensen die we hier
binnenkrijgen zijn over het alge
meen erg enthousiast. Zo'n uitleen
centrum wordt nog steeds als iets
nieuws ervaren, ze vinden het leuk
dat zoiets hier kan. Ik ben dan ook
niet hang, dat we dat minimumaan
tal van 150 deelnemers niet zullen
halen. Een andere vraag is, of je het
uitleencentrum in de toekomst in
deze vorm moet voortzetten, of het
zelfstandig kan blijven werken.
Daarover wordt op dit moment in
het bestuur gepraat. Veel hangt ook
af van wat de provincie straks gaat
doen. Misschien vinden we nog wel
een andere manier om kunst bij de
mensen te krijgen."
De uitleencollectie groeit met de
dag. Grietje van den Heuvel: „Twee
keer per jaar worden er werken
ingestuurd en gehuurd. Iedereen
kan meedoen, wat niet wil zeggen dat
iedereen het ook doet. Er blijven
mensen die bezwaar hebben om hun
werk in de collectie onder te bren
gen, maar ja, je kunt nu eenmaal niet
met iedereen bevriend zijn. De kun
stenaars die 'ja' hebben gezegd zijn
erg enthousiast. We hebben er 6 van
buiten de provincie. Ais hun werk
wordt aangekocht krijgen ze geen
provinciale subsidie, maar dat lijkt
me ook logisch." Iedere maand kan
één van de kunstenaars die deelne
men aan het centrum exposeren in
Zonder ongelukken zitten ze weer voor vier jaar op Marlenes Dietrich, gezellige oermoeders? We weten
hun stoelen, de dienaren van het stadsbestuur. Het het toch niet?
dringen en knoeien rond attractieve wethoudersze- Het middel om u te onderscheiden van de volks-
's achter de rug. - massa zou kunnen zijn het rondlopen in een
timen, mets dan namen dringen zich hierbij aan uniform of wapperende toga. Ik noem maar iets.
ons op. Want we kennen ze lang niet allemaal. Het zei te duur uitkomen als het van gemeentewege
«eten wij veel van vreemde lieden die, aangezogen moet worden bekostigd maar is misschien toch het
oor de industrie, hier kwamen wonen? En nog overwegen waard. Want een raadslid in rok zonder
rnaer aangetrokken door een lokkend raadslid-
nootschap zich roekeloos en met succes in het
plaatselijke politieke leven hebben gestort?
«amen, niets anders dan namen, geen bekendheid
in den brede. Je kunt bij wijze van spreken de
osnen breken over een stadsbestuurder zonder dat
K weet wie hem dat levert. Raadsleden dragen
Man enkel kenteken, neem een zak, stop er een
uantal burgers in van hier tot gunder, meng er
vervolgens een gemeenteraadslid doorheen, schudt
m ie zult zien dat je niet weet wie er boven komt:
taaisM of burger.
«om kom, dienaren van het stadsbestuur wordt het
?een tijd dat ge uw traditionele opvallende beschei- wapen doch wel met tressen en epauletten behan-
denfteid opheft? Komt nu toch eens eindelijk over gen lijkt wel in overeenstemming met de gewichtig-
uw identiteitscrisis heen. Hoe ziet u eruit? heid van de junctie. Doch laten we niet met de
Zul mjslig krantenfotootje van een raadslidkopje handen in het haar zitten, er zijn ook eenvoudiger
stelt immers niets voor! Het volk vooral de oplossingen voor de herkenbaarheid. Een sjerp, een
slem des volks heeft recht op uitgebreider kokarde, een muts met pomponnetjes. Waarom
mlormatie. Uw verbale laoaliteiten, uw bestuurlijke niet? Zet de kunstenaars uit de streek maar aan
«"enten, daar horen we wel van in de krant het het werk. Zij zullen wel een gezellige sjerp, een
WM om uw lijfelijk wezen. Nogmaals: Hoe oogt u? kleurige kokarde, een hoofddeksel met pomponnet-
°eni u een mannetjesputter, een Tarzanfiguur? Zijt jes tevoorschijn toveren.
~J ni^3, klein van gestalt, dun of gevuld van
Pjoporiie? 0/ bent u misschien een goedlachs Wat het ook worden moge, alstublieft, stadsbestuur-
'pvbelin-mannetie? Dat lean toch allemaal? Bevin- ders geeft uw signalement prijs. Want onbekend
er zieft onder u dames met B.B.conditïe, maakt onbemind.
het Goese museum. Deelnemers mo
gen op die tentoonstelling uitkiezen
wat ze willen lenen, zodat het pu
bliek in feite bepaald welk werk er
in de uitleencollectie wordt opgeno
men. Momenteel loopt er zo'n ten
toonstelling van Andries Minderhout
uit Middelburg-
Wie zich wil aansluiten bij het uit
leencentrum kan kiezen uit abonne
ment a (ƒ15 per maand en goed
voor het huren van 2 werken tot
een waarde van ƒ850,- of één werk
ter waarde van maximaal 1500,-) of
abonnement b 20,- per maand en
bestemd voor bedrijven, instellingen
etc.) wie een cultureel jongerenpas
poort heeft betaalt voor een abonne
ment ƒ8,- in de maand. Deelnemers
kunnen kiezen uit grafiek, tekenin
gen, schilderijen, wandkleden en
plastieken. Driekwart van het be
drag dat ze betalen wordt gereser
veerd als 'kooptegoed'. Wie na. ver
loop van tijd dus een werk wil
aanschaffen heeft daar zelf voor
gespaard via de huur. Wanneer er
kunst wordt gekocht gelden in de
meeste gevallen ook de normale
subsidies van rijk en provincie, resp.
20 en 15 procent. Het is overigens
wel de bedoeling dat deelnemers
hun kooptegoed binnen 5 jaar opma
ken. Kunstwerken die via het uit
leencentrum in huis komen zijn ver
zekerd tegen brand- en ihbraakscha-
de. Deelnemers mogen het werk ten
minste drie en ten hoogste 6 maan
den houden.
Foto: Grietje van den Heuvel: 'Niet
ontevreden'.,,»
JERNEBZEN Steeds meer Zeeu-
rai voelen zic-h gelukkig met ge-
Hide kunst aan de kamermuur.
Het uiflccncentnim van de 'Stichting
Beeldende Kunst Zeeland' (SBK),
sitankelijk een uiterst wankele on
tneming, zag liet aantal deelne-
tsrs in een halfjaar stijgen van 85
air 125. De collectie groeide uit tot
B werken van zo'n 40 meren
deels Zeeuwse kunstenaars.
Alle voortekenen wijzen erop, dat
het uitleencentrum wortel schiet en
dat het minimumaantal van 150 le
den, dat jde provincie tegen april
volgend jaar als subsidie-voorwaarde
heeft gesteld, royaal zal worden be
reikt.
Het uitleencentrum is nog steeds
een eenmansbedrijfje, op parttime-
(ADVERTENT1E)
MAISON LEGRAND
BURCHTSTRAAT 14
TELEFOON 2462
OOSTBURG
