Dierendag
Zakken
CAMPINGHOUDER MET
HAAR OP DE TANDEN
Russische delegatie was in Middelburg
Brug in Vlissingen
open, motor afzetten
ZANDPU
Huisdierenkeuring
ter gelegenheid van
Werelddierendag
DINSDAG 3 OKTOBER 1972
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
door
jacques
cats
Misschien maakt u zoals in
Vlissingen mogelijk is wel van
dc gelegenheid gebruik om in te
gaan op cle uitnodiging van de
asielhouder in uw woonplaats om
morgen een lekker hapje te ko
men brengen. Ook al kun je je
afvragen of een dier daar nou
wel zoveel mee opschiet. Want
die hond of kat iust natuurlijk
op een andere dag net zo goed
dat stukje worst. Weet die veel
dat het vier oktober is.
Dat beest is er meer mee gebaat
dat 't 't hele jaar aandacht krijgt
en niet één dag van de 365 Kük,
hel is natuurlijk erg aandoenlijk
om te vernemen dat er op zo'n
dag mensen zijn die het asiel
binnenstappen om daar een hond
je uit zijn isolement te halen.
Maar als ze zo'n beest na veer
tien dagen weer terug brengen,
dan heeft zo'n diertje daar na
tuurlijk ook weinig aan.
„Er wordt over die dierendag wel
een hoop ophef gemaakt, maar in
ae praktijk levert het toch weinig
op" stelt de Zeeuwse inspecteur
De Jonge somber vast.
PZC: Is er vandaag-dc-dag nog
sprake van veel dierenleed ln
Zeeland.
De Jonge: „Och. Je komt wel
eens gevallen tegen. Zoals met
het vervoer van vee. Met name
met die kis talveren. Die worden
Sn heel donker honkje gezet, zo
dat die beesten helemaal geen
licht hebben. Dat doen ze om het
vlees wit te houden. Maar dat
mag natuurlijk niet. Ook zie je
het wel. dat in het najaar wan
neer de boeren maar moeilijk
met de machines op het land
kunnen komen, de paarden de
suikerbieten van het land moeten
werken. Nou. die beesten worden
dan ook nog al eens afgetobt en
afgeslagen".
Als je ziet en hoort wat er zich
allemaal afspeelt rond dat opha
len tan het huisvuil denk je rol
heimwee terug aan de tijd toen
het nog mogelijk was om die
eerlijke emmers langs de stoep
te zetten. Tegenwoordig moet het
huisvuil in een aantal gemeenten
in Zeeland worden gedeponeerd
in die plastic zakken, waar de
kat van de buren zo graag de
tandjes op scherpt. Wie in Mid
delburg naast die zak ook nog
eens een kartonnen doosie wil
meegeven zal niet worden tegen
gehouden Alleen: die kartonnen
doos, die zo handig is om er wat
huisvuil in op te bergen, zal dan
waarschijnlijk tot St-Juttemus oj
daaromtrent op de stoep blijven
staan want die doos behoort na
mens volgens voorschrift netjes
tot kleine snippers te worden
verwerkt, waarna de resten in de
plastic zak kunnen worden ge-
Er wordt daar in Middelburg wat
afgesnipperd.
Laatst kwam er nog een Middel
burger een kwartier te laat op
zijn werk. Ik moest nog wat
iozen scheuren, bekende de man.
De chef knikte begrijpend. Hij
wist wat de man had moeten
doorstaan.
Toch zijn er tekenen die erop
wijzen dat er verandering komt
n dat ingewikkelde huisvuüop-
Taalsysteem in Middelburg. In de
leleidebrief bij de begroting le
zen we: „Het huidige systeem ran
luisvuil ophalen waarbij de kar-
'onnen doos wordt genegeerd.
TOOdzaakt tot wijziging".
Zen speciale commissie zal nu
wgaan wat er valt te doen om
ie problemen rond die plastic
lakken en dozen op te lossen.
De studiegroep heeft inmiddels
'.en passende naam gekregen:
ie zakkencommissie!
Met ingang van 1 oktober moe
ten de eerste campings zijn ont
ruimd. Het afgelopen w.skeinde
waren nog veel bezitters van ca
ravans druk bezig om hun boel
tje te pakken de mobiele vakantie
woning gereed te maken voor de
winterberging. De campinghou
ders kunnen nu bij wijze van
spreke een winterslaapje gaan
houden, want de drukte is voor
bij. Vandaag in deze rubriek een
korte kennismaking met één van
die vele gastheren in vakantieland
Zeeland: M. J. de Vlieger, vijftig
iaar, eigenaar-exploitant van cam
ping 'De Zandput' te Vrouwenpol
der.
KANfOOQ
MEIDEN
Dertig jaar geleden herbergde loe
Vlieger al kampeerders op zijn
terrein: de tenten stonden toen in
een hoekje van de wei. „Ik had
toen twintig, detig gezinnetjes. Er
stonden twee auto's. De rest
kwam op de fiets". Wie nu op de
Zandput komt moet flink door
stappen om in één uur tijds het
hele terrein te kunnen bekijken.
Want de camping strekt zich uit
over een oppervlakte van 13 hec
tare. Als ik wil kan ik uitbrei
den", zegt De Vlieger. „Ik heb
nog meer grond. Maar ik doe het
niet. Het is groot genoeg. Anders
is de zaak niet meer te overzien".
En De Vlieger wil graag de zaak
blijven overzien- Hij wil zien
o£ iedere outomobilist zich in-
De kwistig over het terrein verspreide gebods- en verbodsbordjes maken duidelijk wie er op
camping 'De Zandput' de baas is. Enkele opschriften: verboden voor honden, honden aan
de lijn, geen radio, speelgelegenheid - toegang tot 15 jaar, om 21 uur gesloten. Het is wel
duidelijk: wie niet naar De Vlieger zijn pijpen danst, vliegt er zo uit. Zonder pardon! Een paar
jaar geleden stelde de campingeigenaar nog de eis dat jongelui in een caravan 's avonds het
licht aan en de gordijnen open moesten houden. Vandaag de dag is deze regel van het
kampreglement geschrapt. Het voorschrift heeft geen zin meer: De Vlieger laat individueel
kamperende jongelui niet meer toe.
derdaad ook aan die snelheid van
vijf kilometer houdt en hij wil
zien of de gasten zich aan de
consignes houden ten aanzien van
het kamperen. „Ik heb op ver
schillende plaatsen insteekhaven-
tjes gemaakt voor auto's. Van
daaruit moeten ze dan maar hun
spulletjes dragen naar de plaats
die ik heb aangewezen. Maar dat
doen ze niet. Nee, ze rijden diep
het veld in. En dat is ten streng
ste verboden. Heel je terrein gaat
er op die manier aan. In zo'n ge
val ga ik er naar toe en dan zeg
ik: meneer u bent geen goeie
kampeerder. U hebt niet goed ge
luisterd. Inladen en afreizen
maar".
STIEKEM
Geheel tegen de verbodsbepalin
gen in wordt toch op veel plaat
sen in de caravan stiekem naar
de radio geluisterd. Stiekem, net
zoals je in de bezettingstijd naar
radio Oranje luisterde. De Vlie
ger: „Je hebt altijd mensen die
nooit zonder muziek kunnen.
Goed, ze kunen voor mijn part
best even naar de berichten luis
teren. Maar dan moet het ook
uitwezen. Ik wil geen muziek op
mijn terrein.
Als je er aan toegeeft krijg je
zo'n herrie dat je als vakantie
ganger beter in de stad had kun
nen blijven". Ik moet wel streng
zijn anders ben ik verloren- Je
hebt bijvoorbeeld mensen die al
jaren komen. Dat worden dan
beste vrienden. Maar op een ge
geven moment gaan ze toch met
je leuren. Als ik dat merk stuur
ik ze weg".
Alleen kamperende jongelui ko
men er bij De Vlieger niet meer
op. „Er zijn natuurlijk wel goeie
jongens en meisjes bij", geeft hij
toe. „Maar de een sleept de an
der mee. Die gaan dan om twaalf
uur naar het strand. En dat ter
wijl het om elf uur algemene
stilte is. Zo wekken ze het hele
terrein. En als ze dan tegen een
uur of twee drie terug komen,
maken ze de zaak nog eens een
keer wakker. Ik heb geen zin om
er met een zaklantaarn achter te
blijven lopen en alsmaar te zeg
gen: willen jullie stil wezen. En
dan is het nog zo dat wanneer je
een paar van die lui wegstuurt
prompt de anderen tegen je
krijgt. Dat merk je wel de vol
gende dag. Als alle bordjes zijn
uitgetrokken of omgedraaid. Nu
blijven de bordjes staan. En mijn
strandhuisjes worden ook niet
meer opengebroken. En de gezin
nen klagen ook niet meer- Dus
komen er geen jongelui meer op
mijn terrein. Ik heb het nog eens
gehad, dat ik ontdekte dat er een
heleboel jongelui bij elkaar sliep.
Ik heb toen tegen een stuk
of zestig gezegd: afreizen. En ik
heb voor twee jaar de kampkaart
ingetrokken. Maar de ANWB gaf
de kaart na tien dagen al weer
terug.
Nee, De Vlieger heeft het niet
begrepen op die samenslapenae
jongelui. „Ze denken zeker dat
alle problemen op die manier op
te lossen zijn. Nou, niet op mijn
terrein hoor".
In het voorbije slechte seizoen
25 procent minder inkomsten dan
vorig jaar zegt De Vlieger
heeft de campingeigenaar veel
ontvreden klanten gehad. „Als het
goed weer is hoor je nooit ie
mand. Maar als het slecht weer
is beginnen ze te zanikken. Ik zeg
dan altijd maar: ja mensen dat
grote lek daarboven kan ik ook
niet stoppen".
Als De Vlieger zelf met vakantie
gaat, gaat hij niet in een caravan
zitten. „Ik zou nooit op een cam
ping willen staan", zegt hij op
recht. „Ik wil een echte vakantie
hebben. Ik kruip in een hotel. En
ik ga etenen slapen waar ik
wil".
(Slot van pag. 1)
aan de Russische vrouwen," zo vertel
de zij, „ook in Rusland hebben wij
een bejaardenprobleem, het is interes
sant om ervaringen uit te wisselen.
De taken van mevrouw Woronina lig
gen bij het onderwijs, de sociale voor
zieningen en de bejaardenzorg en in
dit verband kon zij onthullen, dat van
de zeven miljoen inwoners van Mos
kou er 1.300.000 de leeftijd van 60
jaar hebben bereikt en gepensioneerd
zijn. Er zijn, in Moskou en door het
gehele land. veel bejaardentehuizen,
die een onderdeel zijn van de staats
zorg. Toch kon zij een opvallend ver
schil signaleren: in de Russische tradi
tie is de band tussen ouders en kinde
ren bijzonder sterk, wat vaak impli-'
ceert, dat zij tesamen blijven leven.
„Ondanks de goede organisatie van de
tehuizen willen de oudere mensen lie
ver bij hun kinderen blijven leven, in
eigen huizen. De kinderen zijn altijd
bezig met de zorg voor de ouderen, ze
hebben grote aandacht voor de ou-'
ders. Naar bejaardenhuizen gaan al
leen mensen die geen kinderen of
verwanten hebben." Maar in principe
is de opzet van de bejaardentehuizen
in Rusland bijna hetzelfde als in Ne
derland: niet geïsoleerde centra met
in de directe omgeving, evenals me
vrouw Woronina in Middelburg had
gezien, kleine huisjes, waarin bejaarde
echtparen zo lang mogelijk geheel
zelfstandig blijven.
Voorzitter de heer J. Gelijns van de
Stichting Het Jacob Roggeveenhuis
vertelde de Russische delegatie de
geschiedenis van de totstandkoming
van het tehuis op humanistische
grondslag, met de garantie van het
rijk voor de aflossingen van de bouw
som, de subsidies, de inbreng van de
overheid in de pensionkosten, de inde
ling met allerlei collectieve ruimten
voor gemeenschappelijke activiteiten,
de dienstverlening, beveiliging en de
taak van de commissies uit de bewo
ners, die bij bestuur en directie de
belangen kunnen bepleiten. Voorts
ging hij nader in op de re-activering
van de bewoners om de interesse en
de geest levendig te houden en de
integratie van het tehuis met de om
geving en de mensen uit de omgeving,
alles opgezet door een stichting, die
met een aanvangskapitaal van één
gulden begon.
Bij het gesprek in Het Jacob Rogge
veenhuis zette mevrouw Van den
Boogert uiteen hoe het bezoek aan
Zeeland tot stand was gekomen en
lichtte zij ook toe, dat de vrouwenor
ganisaties in Nederland naar één sa
menwerkingsvorm groeien, wat in
Zeeland op 24 oktober aanstaande
resulteert in de vorming van één
provinciale vrouwenraad. Bij de ont
vangst van de Russische dames were
mevrouw Van den Boogert daarom
geassisteerd door de toekomstige pre
sidente van deze Zeeuwse Vrouwen
raad, mevrouw G. K. Hesselink-Mon
dm, de oud-presidente van de plaatse
lijke vrouwenraad Zeeland, mevrouw
E. Kakebeeke-Mosselman en de echt
genote van Middelburgs burgemeester,
mevrouw T. Wolters-Blauweikel, die
als voorzitster van WH Middelburg*
de coördinatie van de vrouwenorgani
saties in Middelburg leidde. Mevrouw
Wolters tijdens het gesprek: „Zegt u
er wel bij, dat dit van een vrouw van
een burgemeester in Nederland wordt
verwacht".
De Russische dames gingen in Het
Jacob Roggevcenhuis op bezoek bij de
heer en mevrouw C. Sinke en gaven
tenslotte als oordeel over bouw en
indeling van het tehuis: „Alles is hier
met grote aandacht gemaakt en zo
moet het ook."
Kremlin
In de Provinciale Bibliotheek waren
de buitenlandse bezoeksters vooral
geïnteresseerd in de aanwezigheid van
boeken van Russische geleerden: bibli
othecaris mr. De Bruijne, die een
rondleiding door het gehele complex
verzorgde en een toelichting gaf op
werkgebied en doel van de bibliotheek
kon dat bevestigen, evenals de belang
stelling voor technische werken van
Russische samenstellers, die zich
vooral op de Technische Bibliotheek
in Vlissingen concentreert. De delega
tie nam ook een kijkje in het Zeeuw
se documentatiecentrum en uiteraard
bij de kleine expositie van Russische
prenten en kaarten, waartoe een ISe
eeuwse gravure behoorde van Moskou
met het Kremlin.
De Russische dames vonden de biblio
theek 'goed georganiseerd' maar ver
wonderden zich over het geringe aan
tal bezoekers, dat zich op het middag
uur in uitleenvertrekken en studie-'
zaal bevond: „In Rusland zie je veel
meer mensen in de bibliotheken." Mr.
De Bruijne beaamde, dat de biblio
theek in Rusland een belangrijke
plaats in het culturele leven inneemt
„Bij ons is dat later gekomen, bij
u is de bibliotheek meer geïntegreerd,
ook in het onderwijs." Tenslotte werd
ook de muziekbibliotheek bezocht,
waar de aandacht zich uiteraard
concentreerde op muziek van Russi
sche componisten, die, zo werd met
voldoening geconstateerd, in ruime
mate voorhanden was-
In het dienstencentrum voor bejaar
den waren het stichtingsvoorzitter de
heer J. Don en directeur N. Riet die
een explicatie gaven op doelstelling en
werkwijze. Daarna was er voor de
Russische dames gelegenheid tot win
kelen en werd neg naar Vlissingen!
gereden, met bezoek aan de Boule
vard en de zee. die vooral de interes
se had van prof. Osipian; de Armeen
se biologe was zondagavond, direct na
aankomst in Middelburg, al op het
strand van Vrouwenpolder te vinden,
waar zij zeewier, schelpen en mosse
len verzamelde. Vandaag dinsdag, be
zoekt de Russische delegatie in Rot
terdam de clubhuizen van het jeugd
en jongerenwerk Arend-Zeemeeuw in
de oude binnenstad.
Bij het vertrek in de Provinciale Bi
bliotheek liet mevrouw Woronina aai
liaar gastheer nog de boodschap ach
ter: „Wij vrouwen zoeken een goed
contact. Ik hoop dat u mannen dit
zult willen overnemen."
De Russische delegatie bij het verlaten
van Het Jacob Roggeveenhuis in Mid
delburg. Tweede van links is de heer
J. Gelijns, de stichtingsvoorzitter, vier
de van links loco-burgemeester van
Moskou mevrouw Woronina, vijfde
tolk mevrouw Frolowa uit Moskou
zesde mevrouw prof. Osipian en zeven
de van links de heer K. de Weert, di
recteur van het tehuis. (Foto PZC)
VLISSINGEN In het kader van
Werelddierendag 1972 hield het jonge
rencentrum in de Palingstraat van dej
stichting SKW te Vlissingen zondag-;
middag tussen half drie en vier uur
een huisdierenkeuring onder hei mot
to 'Cas moet leven'. Evenals het vorig
jaar was er ook deze middag een i
goede belangstelling voor deze huis-|
dierenkeurïng.
Een negentig mensen, onder wie veel
kinderen, kwamen met hun honden,
poezen kavia's, geiten, bokken en vo
gels naar de Palingstraat om hun
huisdieren te laten keuren door een
deskundige keuringscommissie. Deze
keuringscommissie, bestaand uit de i
veeartsen Olaenkamp. Hoftijzer en;
Klok, de heer Van Gorp en de dames.
Nijenhof en Sissingh-Eerland. keurde
de dieren onder meer op de relatie J
dier-mens. ae verzorging van nagels,!
oren, vacht etc- en de algemene condi-j
tie. Alle deelnemers ontvingen, naast j
waardevolle adviezen, een certificaat
waarop de beoordeling van de keu-j
ringscommissie staat. Naast de vrij
willige medewerking van Walcherse
dierenartsen werd medewerking ver-I
leend door de dierenbescherming Wal-1
cheren-Zuid. De opbrengst van deze
keuring is bestemd voor het nieuwe
dierenasiel in Paauwenburg. 's Avonds!
werden er in het jongerencentrum!
nog drie dierenfilms vertoond 'Jeugd
en natuur', 'Omgang kinderen met j
vogels en viervoeters' en de tweedeli-j
ge film De hond en wij'- Deze- films
waren beschikbaar gesteld door de
Nederlandsche Vereéniging tot Be-
scherming van dieren in de andere:
jongerencentra van de SKW zal a.s.j
woensdag tijdens de kinderclubs nog
aandacht worden besteed aan Wereld
dierendag.
DS. D. GOUDZWAARD-'36
-'44 - TE BRESKENS
MET EMERITAAT
ZWAMMERDAM Ds. D. Goud
zwaard te Zwammerdam (Z-H) is met
emeritaat gegaan. Hij werd op 4 juni
1907 in Bruinisse geboren- Hij stu
deerde aan de rijksuniversiteit te
utrecht en in 1935 deed hij zijn
intrede in ae gemeente 3reskens. In
1944 vertrok hij naar ÏJsselmonae
waar hij in 1966 ook nog predikant in
Rotterdam werd. In 1969 werd hij
predikant in Zwammerdam. Ds. D.
Goudzwaard heeft preken geschreven
in de serie 'Goedertierenheid en
Recht'. Na zijn meritaat vestigt, ds. D.
Goudzwaard zich in zijn geboorte
plaats Bruinisse.
VLISSINGEN Sinas maandag wordt de automobilisten, die voor éen
van de Vlissi7igse bruggen over het Kanaal door Walcheren moeten
wec': Hiel rhi de motor af te zetten. Aan de portalen
voor de verkeerslichten bij de keersluisbruggen zijn maandag borden
aangebracht met de aansporing: Brug open. motor af.' Gok bi] ae
Souburg se brug zullen dezer dagen zulke borden worden geplaatst- De
vereniging Milieuhygiëne Zeeland heeft het Vlissingse gemeentebestuur
twee jaar geleden cl gevraagd om de borden ie laten plaatsen. Zet men
ae motor af dan veroorzaakt men eten geen luchtverontreiniging en alie
beetjes minder helpen. In de Vlissingse gemeenteraad is sinds het
verzoek van de VMZ herhaaldelijk en van verschillende kanten aange
drongen op plaatsing van de borden. Foto: de 'aansporing' bij de
Keersluisbrug. (Foto PZC).
