Ook nota van werkgevers over sociaal-economische toestand Boersma wil 350 min. extra voor werkloosheid Milieuconferentie Vertrouwen tussen regering en burgers in de Verenigde Staten is ondermijnd 3 Geestelijken in Kaapstad gearresteerd De schemering van het vertrouwen (1) KRANT MELDT MOORDPARTIJ IN VIETNAM DINSDAG 6 JUNI 1972 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Sociale zaken: bedrag nog niet bekend (Van onze redactie economie) DEN HAAG Minister Boersma van sociale zaken overweegt nog voor het begin van het zomerreces van de tweede kamer (29 juli) met het voorstel in het parlement te komen 350 miljoen extra ter beschikking te stellen voor de werkloosheidsbestrijding. De be windsman, die al eerder heeft gezegd niet te zullen schromen een extra injectie voor de werkgelegenheid te zullen geven, wanneer de eerder getroffen maatregelen onvoldoende zouden blijken, is klaar blijkelijk tot de slotsom gekomen dat de snelle stijging van de wer kloosheid in de laatste maanden nieuwe maatregelen behoeft. Zoals bekend heeft de minister met goedkeuring van de Kamer eerder f 200 miljoen ter beschikking gesteld van de werkloosheidsbestrijding en later nog een wiebeltaxmaatregel genomen, waardoor de tijdelijke verhoging van de giebeltax van 5 procent naar 3 procent werd teruggedraaid. Als de Kamer akkoord gaat met het nieuwe voorstel van minister Boersma, ml dit betekenen dat de financiële zorgen van het kabinet er nog groter op worden. Zoals bekend is er al een begrotingstekort van f2,2 miljard bij ongewijzigd beleid; als de wensen, die de ministers op tafel hebben gelegd, zouden worden uitgevoerd (uitbreiding van taken), zou het begrotingstekort op f3,4 miljard komen. In verband daarmee heeft minister-president Biesheu- vei op forse bezuinigingen per departement aangedrongen, waarover de onderlinge debatten nog in volle gang zijn. „Zoveel mogelijk lospeuteren" De woordvoerder van het ministerie van sociale zaken deelde maandagoch tend mee dat over het extra bedrag dat uiteindelijk ter beschikking zal ko men op dit moment nog geen zekerheid bestaat, maar dat de minister druk doende is een zo boog mogelijk bedrag 'los te peuteren'. ADVERTENTIE t Pressent Josip Tito van Joego slavië, die eens door het Kremlin W/ff werd aangevallen, heeft rrmdag een van de hoogste Rus sische onderscheidingen gekregen, ie orde van Lenïn. Bij de plech tige uitreiking in het Kremlin wa rm partijleider Brezjnew, pre- mier Kosigin en andere Russische leiders aanwezig. Tito kreeg de onderscheiding voor eijn verdiensten voor het commu nisme. Foto: Tito naast Brezjnew tmiddenen Poelgorny na aan komst op de luchthaven Sjereme- tievo bij Moskou. ONTVLUCHTE MESDAG PATIËNTEN GEPAKT ZWOLLE In de vroege ochtend zijn maandag de vier ontvluchte ver pleegden uit het Van Mesdag-asiel in Groningen in Apeldoorn aangehouden. Het deel van de losprijs, dat de rliegtuigkaper Rob Heady bad verlo ren bij zijn parachutesprong uit bet gekaapte vliegtuig, is zondag terugge vonden in een afgelegen streek van de Amerikaanse staat Nevada. KAAPSTAD (RTR) Drie Anglicaan se geestelijken, onder wie de deken van Kaapstad, Edward King, zijn ge arresteerd tijdens betogingen tegen de apartheid in Kaapstad. De politie trad met knuppels en hon den tegen de demonstrerende studen ten op, die de trappen van de kathe draal bezetten. Nadat de betoging met grof geweld uiteen was geslagen werd een demonsüratieverbod dat om mid dernacht zou aflopen met 24 uur verlengd. (Slot van pag. 1) grootste problemen van het menselijk leefmilieu vormen volgens de secreta ris-generaal: water, oceanen en ver stedelijking. Volgens Strong zullen in de toekomst meer wetenschapsmen sen bij de beleidsbeslissingen betrok ken moeten worden, om althans een overzicht te kunnen hebben van de mogelijke gevolgen van dergelijke be slissingen. De Canadese regering liet maandag al weten, dat het voorgestelde actie plan volgens haar niet ver genoeg gaat. Het stelde verder voor gastheer te zijn voor een nieuwe conferentie over experimentele woningbouw en stedelijke planologie. Deze conferentie zou moeten volgen op de conferentie over het bevolkingsvraagstuk, die in 1974 gehouden zal worden. Evenals Amerika zal Canada 100.000 dollar ter beschikking stellen van een perma nent milieubureau bij de Verenigde Naties waartoe naar men aanneemt de conferentie zal besluiten. Rookbommen Een groep van 200 anarchisten, die de hele avond door het centrum van Stockholm zwierf en de politie han den vol werk bezorgde, trachtte op wel heel merkwaardige wijze hun bij drage te leveren aan de strijd tegen milieuverontreiniging, namelijk door het smijten met rookbommen en het laten afgaan van voetzoekers. Onder een tiental gearresteerden be vond zich ook de Nederlandse kabou ter en activist Andre' Schmidt die later op de avond weer werd vrijgela ten. Ruiten van verschillende Amerikaan se bedrijven in Stockholm o.a. IBM werden ingegooid, maar de schade was beperkt. Pogingen van de anar chisten om de eonferentiegebouwen te bereiken liepen op niets uit door de enorme overmacht van de politie die de demonstranten met honden, paar den en gummiknuppels in bedwang hield. Een andere betoging van de verenigde Zweedse Vietnambewegin- gen verzamelden een kleine duizend mensen maar verliep orderlijk. Alternatief Tijdens zittingen van de alternatieve conferentie van de Dai Dong-bewe- ging, een organisatie van verontruste wetenschapsmensen, kwamen slachtof fers van de Minimata-kwikzilververgif- tiging In Japan aan het woord. De Japanse groep omvat een tiental licha melijk en geestelijk zwaar gehandi capte mensen wier handicap te wijten is aan het eten van vis met een hoog kwikgehalte veroorzaakt door water vervuiling. De eerste dagen van de alternatieve conferentie zullen voornamelijk wor den besteed aan het confereren over grote vraagstukken die de VN-confe- rentie niet behandelt. Zo onder meer chemische en biologische oor logsvoering en het overbevolkings- vraagstuk en geboortenbeperking plus de oorlog in Indo-China en de enorme aantasting van het menselijk leefmi lieu daar. De Nederlandse kunstschilder Ge rard Esser, die twee jaar geleden zijn atelier sloot en daarna lagere scholen in Nederland en Vlaanderen afreisde om te spreken over het milieubederf, is vastbesloten de VN-conferentie binnen te komen. Hij heeft een half miljoen handtekeningen van Neder landse en Vlaamse schoolkinderen bij zich die hij aan de president van conferentie wil overhandigen. De Ne derlandse ambassade heeft Esser be loofd steun te geven bij zijn pogingen de conferentie toe te spreken. VARA-CORRESPONDENTE IN STOCKHOLM BIJ BETOGING AANGEHOUDEN STOCKHOLM (ANP) Tijdens een korte betoging maandagavond voor het Stockholmse 'Folkets Hus' waar 's middags de openingszitting van de VN-imlieuconferentie is gehouden, heeft de politie de 35-jarige Antonia van der Ham, medewerkster van de VARA-radio, gearresteerd. Zij wordt verdacht van het in bezat hebben van verdovende middelen. Wanneer dit inderdaad het geval is zal zij binnen enkele dagen het land worden uitgezet. Mejuffrouw Van der Ham droeg namelijk de groene pers kaart die aan journalisten geaccredi teerd bij de VN-milieuconferentie wordt uitgereikt. De aanleiding tot haar arrestatie dat zij stenen die zij in een zak bij zich droeg aan omstanders uitdeelde. Even tevoren was een andere Neder lander aangehouden, waarvan de poli tie als naam opgaf André Schmidt, geboren 1925. De betoging, opgezet door een a chistische jongerengroep heeft slechts een klein uur geduurd. Tegenover en kele tientallen jongeren voorzien van rode en zwarte vlaggen stond al spoe dig eea politiemacht van een paar honderd man, versterkt met honden en bereden politie. VOLGENS VNO EN NCW NOG DEZE WEEK DEN HAAG Ook de werkge- vers, verenigd in de Vereniging van Nederlandse Ondernemin gen (VNO) en het Nederlands Christelijk Werkgeversverbond (NCW) willen deze week met een discussienota komen waarin eventuele oplossingen van de sociaal-economische problemen voor 1973 zullen worden gege ven. Enkele weken geleden kwam de vakbeweging reeds met een dergelijke nota. De werkgevers bestempelen deze nota als een tweesnijdend zwaard, geslepen en geschikt om het overleg op ieder gewenst moment in verdeelde mootjes te hakken. Zij zeggen zelf in een nota te richten op het sociaal contract met als kern het ar beidsvoorwaarden- en prijzen- beleid voor 1973. „We moeten nit de sfeer van de rode saus waarmee de nota van de vak beweging is overgoten", zei drs. G. C. Geerkens van het NCW. De jongste notities van het Centraal Planbureau waarin voor het tweede half jaar voor onze economie enige verbetering werd geconstateerd noemt het NCW voorbarig optimistisch. .De ze nieuwe notities gelden echter niet voor het terugdringen van de inflatie, de rendementsverbetering in de be drijven en de werkgelegenheid", meent het NCW. Bepaald somber ge stemd zijn de werkgevers nog steeds over de ontwikkeling van de loonsom stijging door het Centraal Planbureau nu geraamd op 12.3 pet, 0.3 pet hoger dan door de Sociaal-Economische Raad als ruimte was aangegeven. „Het Centraal Planbureau heeft geen rekening gehouden met het zogenaam de lente-effect, dat wil zeggen, men heeft niet de cao's, die dit voorjaar van kracht werden, ingecalculeerd. Af gaande op de ervaringen van vorige jaren zou dan de loonsomstijging wel eens rond de 13 pet kunnen komen", meent het NCW. Opvallend vindt het NCW het dat ondanks de kleine verbetering in de economie er nog geen verbetering in de werkgelegenheid is te constateren, het tegendeel is echter het geval. „Door de werkloosheid in de bouw terug te dringen zou n:.en de termijn van vervroegde ifschrijving op be drijfsgebouwen kunnen terugbrengen tot de datum van bestelling. Dat kost De Nederlandse christelijke werkge vers noemen de discussienota van de vakbeweging ultimatief met vele onbe wezen stellingen en beschuldigingen over zaken als het wel en niet mati gen in 1972, het voortduren van de werkgelegenheid en de geringe reële betekenis van collectieve voorzienin gen. „Op het gebied van de fiscale wetgeving stelt de vakbeweging eisen die veel verder gaan dan de prijs die men bereid is te betalen in de mati ging van loonverlangens. Een dergelij ke negatieve benadering is niet de onze. Evenmin het zich kritiekloos achter de nota opstellen zoals Partij van de Arbeid fractieleider Den Uyl zich haastte te doen. Zijn drift om er politieke munt uit te slaan is te gretig om het belang van de zaak waardig te kunnen zijn", aldus het NCW. Het verbond meent dat Den Uyl er blijkbaar geen been in ziet om via een dictaat van de vakbeweging de parlementaire de: mcratie te helpen ondermijnen. „Dat is voor ons echter een te hoge prijs voor het beteugelen van de inflatie", aldus het NCW. Dat meent dat men daarom bij CNV- voorzitter Lanser in heter gezelschap is, omdat hij duidelijk het discussieka rakter van de nota heeft onder streept. Toch meent het NCW dat in de kern van de nota ook positieve ele menten aanwezig zijn. Onder andere het onderkennen van de noodzaak om een aanpak op langere termijn na te streven, de bereidheid om voor meer of andere collectieve voorzieningen zelf te betalen en het inzicht dat we onze te grote loon- en prijsinflatie naai- lage nominale waarden moeten i ombuigen. Op deze basis voort bouwend hebben de werkgevers gemeend zelf een discussienota op te stellen die waarschijnlijk kan dienen als gespreksbasis in de Stichting van de Arbeid-waar ook de nota van de vakbeweging besproken gaat worden deze maand. Positief De werkgevers menen dat liet ma ken van centrale afspraken over ar beidsvoorwaarden en prijzen een be langrijke stap zou kunnen zijn in de richting van de inflatiebestrijding, her stel van voldoende werkgelegenheid cn het geven van reële betekenis aan de collectieve uitgaven. ,Deze doelstel lingen te realiseren vraagt om behoud van concurrentiekracht en van een gezond ondernemersklimaat. Een dis cussie over de maatregelen gericht op deze doelen geniet de voorkeur boven het gooien met zogenaamde tijdbom men naar het kabinet-Biesheuvel en zeker hoven het beschuldigen van een der ministers van obstructie. Voor het mat en stroef gestart overleg hieclt dat geen ander perspectief dan sociaal- economische chaos", aldus cneent het NCW. Onder de titel 'De schemering van het vertrouwen' brengen wij een viertal artikelen over de. steeds groter wordende kloof in de Verenigde Staten tussen rege ring en het Amerikaanse volk. Ze zijn gebaseerd op ervaringen en indrukken, die PZC-hoofdredae- teur G. A. de Kok opdeed tijdens een recente reis door de VS. De titel van deze serie Is geïnspi reerd op een boek, dat twee jaar geleden in de Verenigde Staten verscheen: Twilight of the Presï. dency', geschreven door George E. Reedy. Deze oud-journalist was jarenlang lid van president Johnsons persoonlijke staf. Reedy constateerde dal- de Amerikaanse president een soort absoluut mo narch was geworden, het systeem werkt niet meer adequaat in het huidig tijdsbestek. Gevolg: dt- kloof tussen gouvernement en volk in .Amerika wordt steeds dieper. Daarover ga3t -deze serie artikelen. SAN FRANCISCO Be taxichauffeur had me behoedzaam naar de zij-ingang van hotel St-Francis in de Gearystreet ge manoeuvreerd: de hoofdingang aan het Union-square was geblokkeerd, op dit centrale plein van de binnenstad was een complete veldslag aan de gang. Politie was slaags ge raakt met grote groepen demonstrerende jongelui, anti- Vietnam-betogers. Een vechtpartij in forse stijl, van-dik- hout-zaagt-men-planken. In de lobby van het hotel keken oudere Amerikanen goedkeurend toe hoe de politie tenslot te het plein efficiënt schoonveegde. Deze hotelgasten waren volbloed-republikeinen, Nixon-aanhangers van het zuiverste water. Ze waren bijeen om de campagne op te zetten voor de herverkiezing van de president. Een combinatie van uitersten: een hotel vol Nixon-fans, een plein ervoor met Nixon-haters, ertussen een geduchte politiemacht, die de laatste categorie grondig aanpakte. „Er is nog een law and order in San Francisco", concludeerde een Nixon-suppor- ter goedkeurend. We keken samen naar de veld slag. „Er wordt wel hard gesla gen", moest ik vasststellen. De man naast me haalde de schou ders op, het ging hier om een groep waarmee men geen mede lijden moest hebben, vond hij. „Echte Amerikaanse jeugd doet niet aan dit soort demonstraties mee. Echte Amerikaanse jeugd studeert, werkt of vecht in Viet nam. Deze nietsnutters zitten in de zon, zingen obscene liedjes en grijpen elke gelegenheid aan om te demonstreren, om het even om welk onderwerp. Vandaag Vietnam, morgen luchtverontrei niging". Had de man gelijk? Op hetzelfde moment werd er in tientallen andere steden en op talloze uni versiteiten eveneens gedemon streerd, het verzet tegen de Viet- nam-politiek van de Amerikaanse regering was fel opgelaaid. De 'oorlog van Johnson' is die van Nixon geworden en het verzet ertegen komt waarlijk niet alleen van jongelui in hippe kledij. Maar mijn buurman vond dat protesten van volwassenen alleen maar propaganda was van linkse democraten, hij overhandigde mij ter staving van deze opvatting de resultaten van een opinieonder zoek. Dit land hangt van peilin gen aan elkaar en geen politicals schijnt zonder te kunnen. Na Nixons maatregelen tegen de han- vens van Noord-Vietnam was het land door allerlei bureaus haastig doorgelicht: steunde het Ameri kaanse volk zijn president? Het antwoord gaf mijn buurman in eerste instantie volkomen gelijk: ruim negenenvijftig procent van de Amerikanen vond dat de presi dent de juiste maatregelen had genomen. Mager resultaat In hetzelfde hotel ontmoette ik echter die zelfde avond een 'spijt optant', een republikein die op recht bezorgd was over de Viet namese politiek van zijn presi dent. En hij vond het resultaat van de opinieonderaoekingeu nogal mager. „Je moet de resulta ten van polls met grote voorzich tigheid hanteren", vond hij. „Wat zegt deze negenenvijftig procent? Nog afgezien van de overweging dat het in een zo belangrijke zaak als de Vietnam-politiek toch altijd nog maar om een kleine meerderheid gaat, geloof ik dat in dit cijfer vooral moet worden gecalculeerd dat het Amerikaanse volk een president vrijwel altijd steunt als hij een daad stelt. Pas later gaat men er over praten wat de gevolgen van die daad kunnen zijn. De Amerikanen zijn 'doeners', ze houden niet van een president die rustig op zijn ach terste zit. Johnson heeft in dit opzicht eens een rake opmerking gemaakt. Hij zei: als ik persoon lijk naar Hanoi zou gaan om er vredesonderhandelingen te voeren zouden de polls goed voor mij uitvallen. Maar hetzelfde zou ge beuren als ik zou besluiten een scherpe actie tegen Hanoi te be ginnen. Johnson had gelijk. Nixon weet dat ook, vandaar zijn reizen naar Peking en Moskou, het zijn geweldige pluspunten voor hem in de verkiezingsstrijd. Er is trouwens nog een punt" aldus mijn zegsman „en ook dat moet bij het interpreteren van opiniepeilingen worden overwo gen, namelijk dat vele Amerika nen vinden dat ze in moeilijke dagen de president moeten steu nen, hij is immers het symbool van de natie". Het lijkt een acceptabele theorie. Er zijn bovendien gegevens be schikbaar, waaruit kan worden afgeleid dat de steun aan de militaire maatregelen van Nixon tegen Hanoi vooral een moment opname betekenden, uitsluitend van belang voor het ogenblik zelf. Toen destijds Kennedy het Varkensbaai-avontuur op Cuba begon een dieptepunt uit zijn beleid, zoals hij later zelf ruiter lijk toegaf bleek nochtans een overgrote meerderheid hem te steunen. Ook toen stelde de president een daad, hij wachtte niet af. Een dergelijke houding heeft de instemming van de ge middelde Amerikaan. Dat wil ech ter niet zeggen, dat het gouverne ment van de VS op langere ter mijn kan rekenen op ondubbel zinnige steun en het onvoorwaar delijke vertruwen van do burgers, het zegt evenmin iets over de relatie regering-burgers. Mijn 'spijtoptant'-republikein in San Francisco had bezwaren op twee gronden jegens Nixon: hij begrijpt of niets van de jongeren en hun denkbeelden, hij doet we liswaar alsof, maar hun opvatting komt niet bij hem over, hij spreekt de taal van het oude Amerika, voorts is zijn binnen landse -politiek niet efficiënt ge noeg, hij had beter moeten besef fen dat het hier om een race tegen de tijd gaat. Nixon raakt geïrriteerd als er mensen zijn, die hem daarop wijzen, het voor beeld daarvan aldus mijn re publikeinse zegsman-in-oppositie is het geval Walter Hickel, Nixons minister van binnenlandse zaken, die eind 1970 zonder veel omhaal werd ontslagen. De ontslagen minister Walter J. Hickel aanvankelijk gouverneur van Alaska was in 1968 met een opgeruimd gemoed en geloof in president Nixon tot diens kabinet toegetreden. Maar toen de administratie eenmaal goed op gang was gekomen maakte hij zich ernstige zorgen, hij had het moeilijk met het beleid van de president inzake Zuidoost-Azië en vooral de uitla tingen van vice-president Spirow Agnew vond hij beneden niveau, ze werkten een onnodige polari satie in de hand naar zijn me ning. In mei 1970 schreef hij een klemmende brief aan de president ondertekend met 'Faithfully yours, Wally' over de manier waarop de regering de jeugd be naderde. „Wij hebben de verplich ting als leiders van de natie om de communicatie met onze jeugd open te houden, om naar him ideeën en problemen te luiste ren", schreef HiekeL Hij herin nerde de president er aan dat tweehonderd jaar eerder toen Amerika nog een Britse kolonie was er ook sprake was van jonge protesteerdere. Hun na men zijn echter monumenten ge worden in de Amerikaanse ge schiedenis. Patrick Henry, Tho mas Jefferson, Madison, Monroe. Hickel hield er geprononceerde denkbeelden op na inzake milieu bescherming en het Amerikaanse optreden in Vietnam. Hij bracht in deze brief zijn president op de hoogte van de twijfels die hij koesterde: de loyaliteit jegens het land ging hem hoven die jegens Nixon. Nu is een dergelijke houding voor een Amerikaanse kabinets minister opvallend. In de Vere nigde Staten bestaat namelijk een grote solidariteit tussen leden van het kabinet enerzijds en de president anderzijds. Ministers spreken als regel over de presi dent als hun 'chef'. Als zij door welke oorzaak ook tussentijds af treden, gaat dat meestal ge paard met sympathiebetuigingen over en weer. In de meeste geval- RICHARD NIXON len wordt het afscheid bezegeld met langdurige handdrukken voor de camera's: niemand be hoeft te denken dat er iets mis is. Bij Hickel ging het anders. Nadat hij zijn brief had inge diend kreeg hij te horen dat het beter was niet meer naar de zondagse kerkdienst in het Witte Huis te komen. Die kerkdiensten waren door Nixon ingesteld en Hickel een gelovig christen kwam er- bijzonder graag. Hij ging er echter van uit, dat het hier om kerkdiensten ging, niet. om bijeenkomsten met een be- paala politiek doel. Vandaar dat hij stomverbaasd was te "noren niet meer welkom te zijn, hij geloofde het- bericht zelfs niet en verificeerae het daarom extra bij de voorlicntongsman van de presi dent. Het klopte: Hickel werd niet gewenst. Na een paar maan den december 1970 kreeg hij van de president te horen dat hem ontslag werd verleend. Hic kel vertrok zoals hij zei „met een pijl in het hart, maar niet met een kogel in de rug". Waarop hij volgens de gewoonte van de Amerikaanse politici zijn ervaringen te boek stelde, een boek dat in dit geval de uitdagen de titel kreeg "Who owns Ameri ca', van wie is Amerika eigenlijk? Gebrek aan vertrouwen Gesprekken her en der maken het duidelijk: menige Amerikaan vindt dat zijn land in gevaar verkeert omdat er geen vertrou wen meer is. Het lijkt alsof er een schemering is gevallen over een systeem, waarover vroeger vrijwel alleen positief werd ge oordeeld. Die avond in San Fran cisco vond mijn orthodox-republi keinse buurman in het hotel overigens dat het allemaal wel meeviel: de mensen waren te ne gatief, vond hij, helaas waren er ook van die negativisten binnen zijn eigen partij. Naar zijn me ning was Nixon een flink presi dent, wellicht zou hij de geschie denis ingaan als de evenknie van een ander groot republikein Abra ham Lincoln. Mijn buurman haal de de schouders op over iedereen die er een andere mening op nahield. „Met die daar wil ik zelfs niet praten", zei hij. Die daar: de jongelui, die slaags wa ren geraakt met de politie. De dag daarop waren ze er weer, maar toen bleef alles rustig. Ze trokken naar het grote plein van het civic center, voor het pom peuze stadhuis. Het was een vre dig volkje geworden: men speel de gitaar en men zong, sommigen doken in de grote fontein. Toen ik 's avonds mijn orthodoxe re publikein weer in het hotel zag, vertelde ik wat ik had gezien. „Guitaar spelen en zwemmen in de fontein hè?" vroeg hij sarcas tisch. „Stop ze een geweer in handen en stuur ze naar Viet nam". En met vastberaden tred wandelde hij naar de conferentie zaal: aan het werk voor de her verkiezing van president Nixon. NEW YORK (AP) Volgens een; bericht maandag in de New Y'ork j Times blijkt uit een geheim legerrap- port dat op minder dau drie km van My Lai nog een moordpartij heeft; plaatsgevonden, waarbij minstens 90 burgers om het leven zijn gekomen. i Volgens het zogenaamde Teers-rap-1 port' zijn troepen van de Bravo com pagnie een zustercompagnie van de Charlie compagnie die in My Lai heeft huisgehouden op 16 maart; 1968, de dag van het bloedbad in My Lai, het dorp MyKhe binnengedron gen en begonnen zij blindelings op! burgers te schieten. Volgens de Times is zij er in geslaagd in het bezit te komen van een geheim 1 rapport dat is opgesteld door een' commissie van onderzoek onder lei ding van luitenant-generaal William R. Peers. Hoewel volgens het Peers-rap port de meeste leden van de Bravo compagnie geweigerd hebben te getui gen of beweerden zich weinig meer van de actie te kunnen herinneren 'blijkt uit getuigenissen en uit bijko mend bewijsmateriaal dat een groot aantal niet-strijders gedood werden tijdens het doorzoeken van het dorp".

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1972 | | pagina 3