Voor mij niet dat gewone
MAWDOft
i
Niemeyer
U zegt na één trek:
Matador is mijn shag!
PILOOT STORM ontvoerd in de stratosfeer
HET JASON-MYSTERIE
DINSDAG 26 SEPTEMBER 1961
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
18
Daarom rook ik Braziel shag. Matador, de shag
met de nieuwe smaak. Pittig en uiterst zacht.
Mooi lang van draad en dus voordelig! Koop
ook Matador. U proeft direct het verschil!
GARANTIE!
I Als U Matador Braziel
shag niet zachter vindt
dan'gewone shag,zend
dan Uw pakje naar
iNieme
x Theodorustóiemeyern.v.
Groningen. U ontvangt
Uw geld dan terug!
„Gepantserde" taxi's
veiliger voor chauffeur
Op de internationale autotentoon
stelling in Frankfurt, die donderdag
is geopend, toont Mercedes een „ge
pantserde" taxi. In samenwerking
niet de politie hebben Mercedes-con-
structeurs gewerkt aan een auto, die
de. veiligheid van de taxichauffeur
volledig garandeert.
De chauffeur en zijn passagiers wor
den gescheiden door een kogelvrije
ruit. Betaald kan worden door een
speciaal geconstrueerd bakje dat
vanuit de passagiersruimte naar de
chauffeursplaats kan worden ge
drukt. Daarnaast heeft de chauffeur
nog een speciaal raampje dat even
eens dienst kan doen bij het in ont
vangst nemen van het geld. Ook dit
raampje is zodanig geconstrueerd,
dat uien van buiten af uitsluitend het
geld kan aanreiken, maar niet de
gelegenheid krijgt om bijvoorbeeld de
chauffeur te grijpen.
De achterdeuren van de taxi kunnen
alleen door de chauffeur door middel
van een speciale knop worden ge
opend, zodat geen enkele klant zon
der betalen kan verdwijnen.
1902. In minder dan geen
tijd was het verbouwereer
de gezelschap door de woe
dende volkstuinder naar
buiten gewerkt in een
steegje dat tussen de ach
tertuintjes doorliep. „Ga je
roes thuis maar uitslapen!"
tierde hij. Dit beloofde een
allesbehalve plezierig wel-
kom-thuis voor de tijdi'ei-
zigers te worden. Piloot
Storm kreeg niet eens Je
tijd om zich te verontschul
digen en de zaak netjes uit
te leggen. Maar hij be
greep ook, dat de man hen
stellig als volslagen dronken zou beschouwen
als hij de juiste toedracht van hun avontuur
vertelde. Hij beperkte zich tot bezwerende en
sussende gebaren, terwijl hij voorzichtig ach
teruit door het poortje stapte. Toen de man
even adem moest halen, vroeg Arend hem
droogweg welk jaar het was. De ander keek
hem wat dom aan en gaf onwillekeurig het
antwoord. Piloot Storm dankte hem beleefd
en wandelde statig achter zijn vrienden aan
het steegje door. „Het klopt jongens! Thor-
wald heeft ons keurig op tijd thuis afgele
verd" riep hij opgewekt en hij maakte jo
viaal dank-gebaar achterom, overtuigd als hij
was, dat Thorwald hen nog in de tijdspiegel
gadesloeg. Eenmaal op straat, trok het onge
woon uitgedoste zestal nogal de aandacht en
toen het een complete optocht dreigde te wor
den, zochten Arend en de zijnen naar een
asiel in een politiepost
Algerijnse gevangenen
overmeesterden bewaker
Tijdens een transport van een ge
vangenis bulten Algiers naar het
centrnm van de stad hebben negen
Algerijnse nationalisten een vlucht
poging gedaan. Een werd door de
Franse politie doodgeschoten, de acht
anderen werden gewond.
De negen Algerijnen werden in een
gevangeniswagen van El Oued, een
gevangenis buiten de stad, naar het
Maison Carrée vervoerd voor tan
dartsbezoek.
Enkele minuten na het vertrek sloe
gen de Algerijnen hun bewaker neer.
Een van hen trok zijn uniform aan,
kroop naar de cabine, overmeester
de de chauffeur en nam het stuur
over. Vol gas gevend reed hij weg.
De bemanning van een radiowagen
van de politie, geïntrigeerd door de
grote snelheid van de gevangenis
wagen, zette een achtervolging in.
Een der gevangenen nam het wapen
van de bewaker en loste een schot.
De agenten doorzeefden de auto met
kogels. De banden klapten, de gevan
gene die achter het stuur zat, werd
gedood en de wagen reed tegen een
muur. De acht Algerijnen gaven zich
over zonder verzet te bieden.
FEUILLETON
I Door JOHN NEWTON CHANCE
18
„Zo, zo, het schijnt dat we naar Com
be gaan," merkte hij op.
Op het nu zeer smalle pad liepen ze
achter elkaar, hij voorop, zij nog
steeds met de hand aan haar revolver.
Misschien had hij door de een of ande
re truc de rollen kunnen omkeren,
maar hij herinnerde zich bijtijds dat
ze nu over twee revolvers beschikte...
en hield zich niet langer met die mo
gelijkheid bezig. Te eniger tijd zou hij
toch in het bewoonde deel van Combe
moeten doordringen .en wat was ge
makkelijker dan op deze manier
Wanneer ze in hem overigens te
recht een hulpeloze gevangene za
gen, zouden ze er misschien heel wat
uitflappen dat anders ongezegd zou
blijven.
Bovendien zou hij met Shirley in het
zelfde huis zijn. Die gedachte deed
zijn hart sneller kloppen, ofschoon de
gedachte op zichzelf eigenlijk onzin
nig mocht heten, Nu ja, daar piekerde
hij niet over. Een prettig gevoel
moest je niet forceren en .er evenmin
aan tornen. Wanneer je daarmee be
gon, was het gewoonlijk mis.
„Van Shirley Grey gesproken," zei hij
allervriendelijkst, „wat is u met haar
van plan
Achter hem klonk een diepe en
naar hij moest erkennen aantrek
kelijke, opwindende lach. 't Verbaas
de hem allerminst, dat Vicky de arme
mannen ginds totaal in haar ban had,
ook al wisten ze, dat ze hen tenslotte
allemaal tussen haar ivoorwitte tand
jes kon vermorzelen.
„Dat weet ik nog niet," antwoordde
ze. „Plannen maken voor de toekomst
heeft geen zin, een paar ideeën zijn
voldoende. Als het zover is, komen de
plannen vanzelf."
„Ik vraag het omdat ik vermoed, dat
ze in moeilijkheden verkeert," hernam
hij bedaard. „U moet weten, dat ik
onder de gegeven omstandigheden
Norway geen ideale beschermer
vind."
„Voor zover het haar betreft, moet u
uw verbeelding maar te hulp roepen,"
zei Vicky op effen toon, „maar be
denk goed, dat we geen zaken doen
terwille van de sentimentaliteit en dat
iemand die vroeger al weinig senti
menteel is geweest het in de toekomst
nog minder kan zijn. Daaraan valt nu
eenmaal niets te veranderen."
„Hm, natuurlijk heeft die Norway
haar hierheen gebracht," zei hij pein
zend. „En ik weet ook waarom. Vol
gens mij zou, als u te zijner tijd eens
een kogel over had, zijn maag zich
daar zeker even goed of beter toe le
nen dan welke andere ook."
„Dat klinkt erg verbitterd," hernam
ze met een lachje.
„Och ja," zei hij, zich snel herstel
lend en eveneens lachend. „Ik heb
eens kou in mijn rug gevat door toe
doen van een revolverloop. Dat ge
beurde in Duitsland en ik ben er nooit
helemaal overheen gekomen. Daarom
ben ik uiterst gevoelig jegens lui, die
me van achteren willen neerschieten."
„Ik geloof niet, dat ik zoiets zal
doen," verzekerde ze. „Allereerst wil
ik meer van u weten."
Opeens kwam er iets vrolijks in zijn
blik, iets dat zij gelukkig niet kon
zien. Hij kreeg een idee, een wonder
lijk plan om met de vijanden samen
hun ondergang te bewerken. Natuur
lijk begreep hij, dat de uitvoering van
dit plan niet in zijn macht stond. En
kel en alleen in de hare.
VIJFDE HOOFDSTUK
't Was ongeveer middag toen ze bei
den de keuken binnentraden, hij voor
op, zij direct achter hem. Willard
Keep zat aan de tafel, nog steeds in
het mooie losse pak van de vorige
avond. Hij speelde patience, maar zag
op bij de komst van de vreemdeling.
Met zijn langzame, donkere blik mon
sterde hij Jason terdege, keek even
Vicky aan en verdiepte zich toen
werr in zijn spel. Hij nam een kaart,
bestudeerde het voor hem liggende
geheel en legde ze op haar plaats.
Toen schoof hij het nog resterende
pakje kaarten terzijde en leunde ach
terover.
„Hier heb je Jason." zei Vicky, breed
uit glimlachend. Willard Keep zag dat
haar lichtgroene ogen bijna gloeiden
van pret, alsof Vicky buitengewoon
met haar vangst was ingenomen.
„Goedemorgen, Jason," zei Willard
Keep plechtig, „Ga zitten alsjeblieft."
„Dank je," zei Jason, terwijl hij een
stoel opzij van de tafel schoof zodat
hij het patience-spel kon bekijken. „Je
bent er zeker niet bijzonder in thuis
nietwaar merkte hij op. „Hier bij
voorbeeldwees hij. Keep fronste
het voorhoofd, knikte toen en volgde
het ongevraagde advies. „Dank je
wel," zei hij op zijn beurt, terwijl
Jason zijn sigarettenkoker voor de
dag haalde.
„Jason baadde in een vijver," legde
Vicky uit, met de handen in haar nu
nog voller schijnende rokzakken.
„Ja, ik werd letterlijk weerloos ge
vangen gemaakt," bevestigde Jason,
een lucifer aanstrijkend, ,,'t Was een
stomme streek van mijn kant, dat
geef ik toe."
Willard Keep lachte even, terwijl hij
zijn sluwe ogen op Vicky Darracott
vestigde. In die ogen lag een blik van
verstandhouding, welke er steeds uit
sprak wanneer hij haar aankeek Ja
son, die schijnbaar de rook van zijn
sigaret naar het plafond naoogde, zag
die blik heel goed en nam er heimelijk
nota van. Juist het opmerken van zul
ke schijnbaar onbetekende sympto
men had hem steeds de grootste be
langstelling ingeboezemd.
„Mijn hartelijke deelneming," zei
Keep schuddebuikend van de lach.
„Toch hadden wij een interessant ge
sprek," hernam Jason. „Tussen twee
haakjes, zouden jullie me niets aanbie
den Sinds gisteren heb ik niets te
drinken gehaa. Dat wil zeggen niets
dan water."
„Neem me niet kwalijk," hernam
Willard Keep, die meteen opstond en
de kamer verliet, waarbij net Jason
opviel, hoe licht hij zich voor zo'n
forse, zware man bewoog.
„Ik vermoed, dat meneer Keep goed
kan dansen,'1 glimlachte hij.
Vicky ging bij de tafel zitten en
vroeg met een ondeugend lafchje
„Hoe wist u hoe hij heet
„O, dat zag ik dadelijk," antwoordde
Jason. „De eerste blik was genoeg
om te weten wat hij was." (De woord
speling is onvertaalbaar, „keep" is
o.m. het Engelse woord voor cipier,
bewaker, gevangenbewaarder, vert.)
Het speet hem. dat hij zich zo had
versproken, maar hij liet er niets van
blijken.
„Misschien heeft juffrouw Grey zijn
naam verteld," opperde Vicky.
„Natuurlijk heeft ze dat," stemde hij
toe.
„Maar waarom zou ze met een haar
onbekende over ons praten, vraag lk
me af."
„Omdat ze een onberekenbaar en im
pulsief meisje is. Een, met wie ik
even onberekenbaar en zelfs nog im
pulsiever zou kunnen zijn."
Vicky, in haar stoel achterover leu
nend, zag hem deels geamuseerd, deels
onderzoekend aan. Ze liet ronduit blij
ken, dat hij een raadsel voor haar
was.
„Zeg me één ding," sprak ze, haar
hoofd wat schuin houdend. „Werkt u
in opdracht van de een of ander
„Neen," verzekerde hij, „ik zou geen
bevelen kunnen verdragen."
Ze knikte even en op dit ogenblik
kwam Willard Keep terug met een
blad vol dranken.
„Het spijt me, dat er geen ijs is,"
zei hij. „We hebben wel een frigidaire,
maar onze motor weigert dienst. Op
het ogenblik heeft de smid hem on
derhanden."
„We zagen hem toen we de schuur
hierbuiten voorbijkwamen," zei Jason.
„Een boom van een kerel. Graag een
dun citroentje met wat „gin" en wat
pepermunt," ging hij voort, terwijl
Willard inschonk. „Apropos, waar is
Johnie Norway
Keep zag Vicky aan, die onmiddellijk
antwoordde „Hij is nog niet terug."
„Ik hoop maar, dat hij niet in het
water is gevallen. Ik zou nog liever
mijn eigen nek breken," zei Jason
schijnbaar ernstig.
Keep wierp hem een nieuwsgierige
blik toe. 't Scheen niet zozeer de op
merking die hem interesseerde, als
wel het feit, dat ze hem aan iets her
innerde en hem aanleiding gaf tot na
der onderzoek.
„Je bent Norway naar hier gevolgd,
nietwaar vroeg hij.
(Wordt vervolgd).