KAPPIE en de BOEVENKAPITEIN SCHREEUWEND TEKORT AAN TANDARTSEN IN ONS LAND BUREAUCRATWS ZETTE GRIJZE ITALIAAN OP SCHOOLBANK RENTELOZE MILJOENEN DIENEN LIEFDADIGHEID KLAM! uit de ETHER Avontuur in de Residentie 10 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 27 JUNI 1956 SCHOOLT ANDVERZORGING NIET VOLDOENDE Revolutionaire ontwikkeling van mondhygiëne noodzakelijk (Van onze speciale, verslaggever.) Vóór 1941 het jaar van het Ziekenfondsbesluit had slechts een klein deel van de Nederlandse tandartsen een ziekenfondspraktijk. Nu vijftien jaar later is het 80 dat zich met ziekenfondswerk bezig houdt. Dit betekent weinig minder dan dat zich in deze korte periode een revolutie heeft voltrokken in de structuur van en de werkwijze in de tandheelkundige praktijk. De tandarts van nu, die nog maar 20 van het Nederlandse volk particulier te behandelen krijgt, is gedwongen heel anders te werken dan zijn collega van voor de oorlog. Het aantal hulpzoekenden is na melijk zo verveelvoudigd er zijn praktijken waar tussen tiënten per dag behandeling vrageL dat er langzamerhand in de kring van tandartsen de vraag wordt ge steld hoe lang men in dit tempo zgn zo veel psychische concentratie eisende werkzaamheden zal kunnen volhou den. De vraag, die ons heeft bezig ge houden is, wie aanstonds van deze overspannen situatie de dupe zullen worden, en of hier wellicht op een of andere manier aan tegemoet kan wor den gekomen. Die vraag hebben we voorgelegd aan dr. L. J. M. Spoorenberg, genees kundig inspecteur voor de Volksge zondheid in Algemene Dienst. „Sociaal gezien", zo stelde hij het probleem, „is het een gelukkige om standigheid, dat het Nederlandse volk steeds duidelijker gaat beseffen van welk essentieel belang voor zijn ge zondheidstoestand een gezond na tuurlijk gebit is. Een feit is intussen, dat het beroep de vraag niet kan op vangen. Er zijn In Nederland ongeveer 2000 tandartsen. Dat wil dus zeggen, dat ieder van hen zo'n 5000 h 6000 men sen te verzorgen heeft. Dat is het hoogste aantal van alle westerse lan den. Rubbersmokkel uit Indonesië verergert Een woordvoerder van het Indonesi sche consulaat-generaal te Singapore heeft gisteren medegedeeld, dat gedu- rende het jaar 1955 van Indonesië naar Malakka meer rubber is gesmok keld dan op wettige wijze werd uitge voerd. De Indonesische overheid, al dus deze woordvoerder, maakte zich hierover bezorgd aangezien dit voor Indonesië verliezen oplevert, zowel aan inkomsten als aan buitenlandse betaalmiddelen. De Indonesische over heid, zei hij, streeft er naar met Sin gapore en de federatie van Malakka een overeenkomst aan te gaan om aan deze smokkelhandel paal en perk te stellen. In Indonesië worden thans Elannen beraamd voor een anti-smok- elcampagne. Auto gegrepen op onbewaakte overweg Op een onbewaakte overweg tussen Emmen en Nieuw-Amsterdam is een personenauto gegrepen door een rei zigerstrein. Het ongeluk is betrekke lijk goed afgelopen. De bestuurder, de 28-jarige heer E. H. uit Hengelo werd licht gewond, zijn echtgenote, die naast hem zat brak een been en het zoontje van dertien maanden, dat uit de wagen werd geslingerd, kreeg lichte wonden aan het hoofd. De slachtoffers zgn overgebracht naar het ziekenhuis te Emmen. De auto is geheel vernield. In hoger beroep zwaardere straf voor „Bhtckie" De officie- van justitie bij de recht bank te Amsterdam heeft succes ge had met het hoger beroep, dat hij aan tekende tegen de uitspraak van de rechtbank, die enige tijd geleden de 54-jarige Suiinaamse koopman L. S. R. H. uit Amsterdam zes maanden ge vangenisstraf met aftrek oplegde. De officier had twee jaar geëist. Thans heeft het gerechtshof te Amster dam „Black:e" een jaar en vier maan den met aftrek opgelegd. Deze verdachte werd schuldig bevon den aan de handel in verdovende mid delen. Hij wordt als een der hoofdfi guren beschouwd van het uitgebreide proces over marihuanasigaretten. In West-Duitsland telt men één tandarts per 1600 inwoners, in Noor wegen 1 per 1700, in de V.S. één per 1800 inwoners, in Denemarken en Zwitserland één per 2000, en in Enge land één per 3300 inwoners. Er is hier zonder meer sprake van een ernstig tekort aan tandartsen. Het Ziekenfondsbesluit 1941 heeft er, mede onder de druk der bezetting, eigenlijk niet bij stilgestaan, hoe dwaas het was een landelijke regeling te maken, zonder te vragen of deze - gerealiseerd zou kunnen worden. Men heeft nog geen enkele prioriteit ge geven aan het kind. Het beginsel voor mondhygiënische sanering heeft men daarmee eenvoudig' voorbijgezien. Daar is enige correctie op gekomen door de invoering van en propaganda voor de schooltandverzorging, die mede door financiële hulp van de ziè- kenfondsen wel een vrij groot aan tal schoolkinderen onder controle heeft gebracht, al zijn er heel duide lijk symptomen, dat deze zorg toch weer in het gedrang komt. Maar zelfs met schooltandverzor ging is nog niet de uiteindelijke bij drage geleverd om de gewenste volks. fezondheid te brengen. Reeds in de leuterleeftijd kan veel kwaad ge sticht zijn voor latere moeilijkheden. Dat realiseert men zich ook in de zie kenfondswereld al te weinig. Als zelfs op dit ogenblik het aantal tandartsen verviervoudigd zou kunnen worden, zou dit weinig verbetering brengen in de volksgezondheid, omdat te weinig aandacht wordt geschonken aan de preventie en de opvoeding, en de mo gelijkheden om research-werk te doen. Intussen moge men zich echter ook bezinnen op de vraag, of Nederland met z\jn opleiding van tandartsen in Utrecht en Groningen die enige ja ren geleden werd verlengd van 4 tot zes jaar op de goede, weg is om het tekort snel in te lopen. Jaarlijks stu deren er niet meer dan 50 k 60 stu denten af. Volgens een ruwe schatting zijn er echter 25 a 30 nodig voor de vervanging van de beroepsgenoten, die elk jaar uit het vak gaan en er worden dus liiet meer dan rond dertig tandartsen per jaar aan het korps toegevoegd. Dat is nauwelijks genoeg om de bevolkingsgroei bij te houden. Dat onder die omstandigheden geen sprake is van een inhalen van de be staande achterstand, is maar al te duidelijk. 53. „Help, Kappie, help!" klonken de stemmen van de Maat en de Meester ach ter de stapel bankbiljetten. „We kunnen er niet uit!" Kappie spande zich tot het uiterste in, om de papier massa, die de uitgang ver sperde, op te ruimen. Mil joenen gingen door zijn handen, toen hij de bank biljetten bij grote pakken tegelijk opzij smeet, maar op die enorme massa maak te het weinig uit. En in tussen zonk het schip steeds verder onder hem weg Het water stroomde over het dek, het omspoelde zijn benen en steeg, tot het zijn middel bereikte, maar nog gaf hij zijn reddingspogin gen niet op. Opeens ging er een trilling door het schip. Kappie wist maar al te goed, wat dit betekende: nu zou het wrak kantelen en on herroepelijk naar de diepte duiken. Hij had nog maar amper gelegenheid om de touwladder van de zeppelin te grijpen. In ontzetting zag hij toe, hoe de rampzalige schuit ln de golven Lening van de Wereldbank voor Rhodesia en Nyassaland De wereldbank heeft zich bereid verklaard een lening van 80 miljoen dollar in verschillende valuta te ver strekken voor het eerste stadium van de uitvoering van het plan voor de bouw van waterkrachtstations in de Zambesi bij Kariba. De middelen zul len bijdragen tot de financiering van de bouw van een stuwdam *en een elektrische centrale met een capaciteit van 500.000 kwt en van transmissie- leidingen met een lengte van bijna 1000 mijl naar het kopergebied in Noord-Rhodesië en de voornaamste steden van Zuid-Rhodesië. Dit is de grootste lening, die de reldbank ooit voor een enkel project heeft verstrekt. De lening heeft een looptijd van 25 jaar en draagt een rente van 5 Buitenlandse televisie in Venrayse cafees De burgemeester van Venray heeft beperkingen opgelegd aan de café- en restauranthouders, die in hun lokali teiten televisietoestellen hebben ten behoeve van de bezoekers. Uit een schrijven van B. en W. aan de betrok kenen is gebleken, dat van buiten landse televisiestations alleen sport- uitzendingen en journaals mogen worden vertoond. Alleen het program ma van de Nederlandse televisiestich ting mag volledig worden vertoond. De beperkingen zijn gegrond op het artikel in de politie-verordening, dat voor vertoningen van welke aard ook op voor publiek toegankelijke plaat sen toestemming van de burgemees ter nodig is. Ballet der Lage Landen naar Bergen op Zoom Burgemeester en wethouders van Bergen op Zoom stellen de raad voor ,aan de stichting „Ballet der Lage Landen" te Amsterdam, voor het organiseren van een openbare balletuitvoering te Bergen op Zoom, een garantie-subsidie van 600. te verlenen. Het is de bedoeling deze uitvoering op 8 november te Bergen op Zoom te doen geven. St Bureaucratius heeft Italië in een ijzeren greep. Volgens de amb tenaren zelf is het hun schuld niet. Zij werken slechts letterlijk vol gens de honderden jaar oude voorschriften, die nooit ongedaan zijn ge maakt. In een land waar het geschreven woord vereerd wordt, raakt een ambtenaar in moeilijkheden als hij niet alle voorschriften opvolgt. Wanneer nieuioe voor schriften gemaakt zou den moeten worden kost dit op zijn minst enige jaren. En geen regering heeft er zin in Maar de gevolgen zijn niet prettig. Zo ontdek te de heer Robert Pan- calli, inwoner van Ro me, 81 jaar oud, dezer dagen dat hij zijn eind diploma lagere school kwijt was toen hij de vergunning voor een autorijschool waarvan hij eigenaar was moest laten vernieuwen. De wet was onvermurw- baar. Pancalli spoorde zijn school op en ont dekte dat die niet meer bestond Daardoor werd hij 'genoodzaakt op nieuw op de schoolban ken te gaan zitten en tot verbazing van zijn jonge vriendjes haalde hij het betreffende di- inoma in een maand tijds. Hij slaagde zelfs nog voor het vak „zingen". In Turijn woont de heer Giovanni Petrinï, 79 jaar oud, die de offi ciële papieren ontving vjaarbij hij tot sergeant van de Bersagliers be vorderd werd, de Ita liaanse keurtroepen. Petrini is een trotse oude veteraan die bij gelegenheid nog wel mee marcheert met een gepluimde helm en een trompet. Maar hij werd in 1898 voor promotie voor gedragen, toen hij korporaal i» de Bersa- glière was. Op Sicilië begon het belastingkantoor deze maand met de uitbeta ling van oorlogsschade vergoedingen die de voorvaders van de hui dige Sicilianen hadden geëist na afloop van de oorlog tegen Guiseppe Garibaldi. Dat was in 1860. Uiteraard is de lire aan inflatie onder hevig geweest. De grootste betaling was derhalve een kwestie van centen. En Bureau cratius gniffelt van ple zier. De ,J3riolette", achthonderd jaar ge leden gedolven en geslepen, was het meest geliefde sieraad van Koningin Eleonora van Aquitanië KERKNIEUWS Dierenbescherming en gen. syn. Ned. Herv. Kerk In de vergadering van de Generale Synode der Ned. Herv. kerk, heeft dé heer G. Nieuwenhuijsen, directeur van de „Nederlhndsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren" een toe lichting gegeven op de nota, welke deze vereniging enkele maanden ge leden op verzoek van het groot mode- ramen had ingediend over kerk en dierenbescherming. Genoemde nota dringt er op aan, dat een kerkelijke uitspraak zal wor den gedaan over de verhouding tus sen Schepper-mens-dier en dat de kerk haar instemming zal mogen be tuigen met het ingediende wetsont werp op de dierenbescherming, dat binnenkort in behandeling zal komen. Voorts nodigt de nota de kerk uit, bij haar verschillende secties er ook éen voor dierenbescherming in te stel len en de bid- en dankdag voor het ;ewas tot een bid_ en dankdag voor iet dier en het gewas te maken. Medegedeeld is, dat de Synode voor zover dit in haar vermogen ligt, gaar ne medewerking zal verlenen aan de dierenbescherming. NED. HERV. KERK. Beroepen te De Bilt-west: R. Bijls- ma te Monnikendam; te De Bilt-oost: H. Talsma te 's-Gravenhage; te Amersfoort: J. Wieman te Oudewa ter; te IJsselmuiden: C. Treure te Ederveen. Benoemd tot hulpprediker te Eefde: H. H. v. d. Neut, kandidaat te Amers foort, die deze benoeming ook aan nam. Bedankt voor Waddinxveen: C. Vos te Westbroek; voor Oosterhout-Slijk- Ewijk (toezegging)C. C. Bouwen te Erichem. Politie niet blij met mr. Winstons juwelenshow (Van een medewerkster) Waarom de heer Harry Winston door zijn landgenoten de „Napoleon of Diamonds" genoemd wordt is niet helemaal duidelijk of het moest om zijn kleine postuur zijn want hij zal zijn edelstenen zeker niet ge bruiken om de soldij van de Ameri kaanse soldaat te betalen. Mocht hij nog eens besluiten al zijn bezittingen op dit gebied te gelde te maken, dan zou dat bij elkaar een werkelijk fa belachtig bedrag worden: zijn collec tie is namelijk de grootste ter wereld na die van de Engelse Kroon. Als eerste land in Europa heeft Italië onlangs deze prachtige collec tie kunnen bezichtigen, toen de kostbaarheden in een Milanees hotel tentoongesteld werden, zulks tot gror te ongerustheid van de plaatselijke politie. Een dergelijke tentoonstel ling brengt enorme kosten mee, om dat de bewaking bijzonder scherp moet zijn. In Milaan waren deze kos ten ca. 2000 dollar per dag, maar de belangstelling was zo groot, dat er toch nog een vriendelijk sommetje als winst overbleef. De eigenaar van de stenen heeft de gewoonte, een der gelijk overschot aan liefdadige instel lingen en ziekenhuizen cadeau te doen. Naar het bijgeloof wil, is dat de enige manier om de verscheidene „ongelukbrengers" in deze collctie hun onzalige kracht te doen verlie zen. Op deze wijze is er in de Ver enigde Staten niet minder dan 25 miljoen dollar aan z.g. „charity funds" en hospitalen overgedragen. Dank zij deze manier van doen is de heer Winston een zeer gelukkig mens ondanks de gevaarlijke stenen die hij in zijn bezit heeft, zoals de beruchte Hope-diamant, die tot nu toe al zijn eigenaars ongeluk heeft aangebracht. Deze steen is „slechts" 44 karaat, maar van een ongëve- naarde donkerblauwe bijna zwarte kleur. Tot de collectie behoort ook de z.g. Portugese diamant, die een hon derd jaar gelden aan een Portugese koning toebehoorde (127 karaat), evenals de „briolette", een steen van 124 karaat, die eens aan Koningin Eleonora van Aquitanië toebehoord heeft en de „Prins van Nepal", een collier, enigste ter wereld dat bestaat uit smaragden en kleine diamantjes. De prachtige saffier „Catharina van Rusland", van 337 karaat vindt men er ook, evenals een snoer van 74 pa rels, aan welks completering meer dan 40 jaar gewerkt is. Ereplaats Naast al deze zeldzame stukken bezit de heer Winston ook zeer mo derne kostbare sieraden, want hij is niet alleen een verzamelaar ,hij is te vens de grootste juwelier ter wereld. In zijn ateliers werken 256 werklie den, allemaal experts hoofdzake lijk Italianen terwijl ook nog een belangrijk deel van zijn medewer kers voortdurend de wereld rondreist op zoek naar zeldzame en kostbare stukken. Dergelijke transacties vereisen een enorm geduld, veel tact en ook han digheid, omdat de meeste bezitters van waardevolle stenen er geen af stand van willen doen .zelfs niet als zij het geld hard nodig hebben. Soms gaan er wel 25 jaar overheen, voor een steen werkelijk verkocht wordt. Wat deze gehechtheid aan de stenen betreft is ook voor de heer Winston geen uitzondering op de regel, want hij wil zijn zeldzame stukken ook niet kwijt, en wanneer het wel eens niet anders kan, is hij er weken lang van uit zijn humeur. Onlangs is de grootste ruwe dia mant ter wereld aan de verzameling toegevoegd ,de „Ice Queen", die een waarde heeft van acht miljoen vier honderdduizend dollar. Maandenlang wordt deze steen reeds door twee beroemde diamantslijpers bestudeerd voor zg er aan beginnen en dan zal het misschien nog maanden en mis schien wel jaren duren voor de steen helemaal gereed is en verkocht kan worden. Maar wie ter wereld kan nu nog zulk een bedrag voor een enkele steen betalen De eigenaar breekt zich daar het hoofd maar niet over, want hij verkoopt hem veel liever niet, en daarom is het niet onwaar schijnlijk dat bij een eventuele twee de tentoonstelling in Europa de „leef Queen" de ereplaats zal innemen. DONDERDAG 28 JUNI. HILVERSUM I. 402 m 746 kc/s. 7.00 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO. 14.00—24.00 NCRV. KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Mor gengebed en lit. leal. 0.00 Nws.- en weer- ber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de hulsvrouw. 9.35 Waterst. 9 40 Schoolradio. NCRV: 10.00 Gewijde muz. 10.30 Morgendienst. KRO: 11.00 Voor de zieken. 11.45 Vrouwenkoor. 12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12.30—12.33 Land- en tuinbouwmeded. 12.33—12.40 Voor de boeren). 12 55 Rep. 13.00 Nws. en kath. nws. 13.20 Planorecital. 13.45 Gram. NCRV: 14.00 Rep. 14.45 Voor de vrouw. 15.15 Gr, 15.40 Vocaal ens. 10.00 Bijbeloverdenking. 16.30 Kamermuz. 17.00 Voor de jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Gram. 18.00 Politiekapel en soUst. 10.30 Friese uitz. 18.45 Gram. 19.00 Nws.- en weerber. 19.10 Gram. 19.20 Sociaal perspectief. 19.30 Gr. 20.00 Radiokrant. 20,20 Radio vossenjacht. 21.30 Gram. 21.45 Idem. 22.20 Orgelconc. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws. 23.15 —24.00 Gram. HILVERSUM II. 298 m 1007 lcc/s. 7.00 AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO. AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram. VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws. 8.15 Gram. 9.00 Gym. voor de vrouw. 9.10 Voor de vrouw. 9.15 Gram. 9.40 Morgen wijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleu ters. 11.00 Kookpraatje. 11.15 Omr. ork. 12.00 Piano en orgel. 12.25 In 't spionnetje. 12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.35 Gram. 12.50 Uit het bedrijfsleven, caus. 13.00 Nws. 13.15 Meded. of gram. 13.20 Promenade ork. 13.55 Koersen. 14.00 Altviool en piano. 14.30 Klaver Vier, hoorspel. 15.05 Gram. 15.15 Voor de zieken. 16.00 Gram. 17.00 Vqor de 1eugd. 17.45 Regeringsuitz.: Nederland en de Wereld: Intern, technische hulp aan tot ontwikkeling te brengen gebieden. 18.00 Nws- 18.15 Lichte muz. 18.30 Tennis kampioenschappen Wimbledon. 18.40 Ge sproken brief uit Londen. 18.45 Gevar. progr. 19.25 Jazzmuz. 20.00 Nws. 20.05 Hol land Festival 1956: Fidelio, opera. (In de pauze: plm. 21.15—21.40 ,,De fluit-taal van La Gomera", caus.) 22.40 Radiojournaal. 22.50 Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Koersen en act. of gram, 23.2524.00 Gram. TELEVISIEPROGRAMMA. NTS: 20.00 Journ. en weerber. AVRO: 20.15 „Proefparlement", een do cumentair progr. 21.30—22.00 Gedeelten uit Italiaanse zang- en muziekfilms van de laatste jaren. door TJEERD ADEMA „Tot de volgende keer, Gustaaf". zei hij vriendelijk. Hij trad de gang binnen en Basti- aan sloot de buitendeur en nam jas en hoed van zijn meester over. Vervolgens opende hij het vertrek, waar ir. Steensma de conferentie met jhr. Van Waardenburg had gehouden. Hg hield een brandende lucifer bij de reeds met houtkrullen en blokken gevulde haard en schoof er een fau teuil bg. „De morgen is al koud, meneer' zei hij. „Ik zal zo dadelijk voor uw ontbijt zorgen." Steensma knikte en keek de kamer rond. Hjj wist zich ln een vertrouwde omgeving en voelde zich rustig in een vertrek, dat de vorige bewoner blijk baar een veilige schuilplaats had ge boden. Ir. STEENSMA NEEMT MAATREGELEN De eerstvolgende drie dagen be steedde Steensma om zich geheel in zijn rol in te leven en de omstandig heden, waarin hij verkeerde van alle kanten te bekijken. De woning, waarin hij vertoefde, was een groot oud herenhuis, waarin vroeger ae vader van de heer Van Waardenburg had gewoond. Bastiaan was bij deze weduwnaar in dienst gekomen, toen de jonker, zoals hij deze nog steeds noemde, nog op het gymnasium was. Hij was na de dood van de vader hier huisbe waarder geworden en was daarna de jonker naar het buitenland gevolgd en weer meegekomen, toen deze met een blijkbaar belangrijke opdracht naar Holland was vertrokken. Uit de wijze, waarop deze reeds grijs wordende knecht over de jonker sprak, kon Steensma wel opmaken hoezeer hij aan deze gehecht was en hij wist, dat de achting en het ver trouwen tussen heer en knecht we derkerig waren geweest. Het huis was te groot om door Bas tiaan alleen te worden schoon gehou den. Driemaal in de week kwam vrouw Rinke, met haar emmers en boenders de kamers, gangen en trap pen een beurt geven. Ook zij was vroeger bij de familie in betrekking geweest en volgens Bastiaan in alle opzichten te vertrouwen. De leveranciers, bakker, slager kruidenier en anderen, meldden zich aan de keukendeur en werden door Bastiaan of vrouw Rinke ontvangen. Bastiaan kookte en te oordelen naar de eenvoudige, maar smakelijke maaltijden, welke hij ter tafel wist te brengen, moest hij dat reeds jaren gedaan hebben. De wijnkelder was goed voorzien, maar Steensma besloot er voor zich zelf een spaarzaam gebruik van te maken. Hij wilde te allen tijde helder zijn en wat zich om hem afspeelde, zo dui delijk mogelijk onderkennen. Gezeten achter het grote schrijf bureau- van de heer Van Waarden burg las Steensma de dagbladen en inspecteerde zo nu en dan de biblio theek van de heer des huizes, die in klassieke en moderne werken een rijke keus had. Des avonds ruimde hij Bastiaan een plaatsje bij de haard in. Het gevaar, waarin beiden verkeerden, hun ge meenschappelijke belangen en de er varing van de bescheiden knecht, verdoezelden dan het standsverschil en hadden hen in zekere zin tot bond genoten gemaakt. In de dagen, dat hg met een zoge naamde verkoudheid binnen had ge zeten, had Steensma reeds volop ge legenheid gehad de toestand met Bastiaan te bespreken en rustig de stoand van zaken en de te nemen maatregelen met hem te overleg gen. Hij had zich afgevraagd, of men in dit huis volkomen veilig zou zgn en Bastiaan had, in verband daarmede, op de knippen, kettingen en pennen gewezen waarmee deuren, ramen en blinden gesloten werden, maar hij had de ingenieur daarmee geenszins kunnen overtuigen. Zolang er inbrekers bestonden, die stalen deuren en platen van brand kasten konden forceren, wilde het er bij deze niet in, dat een pand als dit voor indringers ontoegankelijk zou zijn. In een paar slapeloze nachten had hij zich niet gerust gevoeld en in spanning geluisterd naar alle onbe kende geluiden, welke met het huis en diens ligging verband hielden. „Wat doen we nu, Bastiaan", vroeg hij, „wanneer er 's nachts een poging tot inbraak gedaan wordt?" „In dat geval, meneer", zei Bas tiaan, „zijn we als ieder ander vol komen gerechtigd tot schieten. Nie mand zal daarm iets vreemds vin den. Er ligt voor een dergelijk geval een revolver in de lade van uw nacht kastje, meneer". Ir. Steensma dacht na. Dat was in orde. Het was nu nog maar de vraag, of er tijd tot schieten zou zijn, met andere woorden of zij een poging tot inbraak vroeg genoeg zouden ontdekken. Daarvoor, zo bedacht Steensma, waren oren nodig, die scherper kon den luisteren dan die van Bastiaan of hemzelf. ,Bastiaan", zei hg, „we moeten zo iaan Keek hem nadenkend aan. „Een grote, forse hond", zei Steens ma, „een Duitse dog of zoiets, die ik ook by me kan nebben, als ik 's avonds uit ga". „Dat zou u niet veel helpen, me neer", bedacht Bastiaan na een lan ge overweging. „En waarom niet?" „Het dier zou eerst aan u moeten wennen, meneer", zei Bastiaan, „en dat zal zeker enige tijd duren. Voor dien heeft u er weinig aan, gesteld al, dat hij bereid zou zijn u te ver dedigen, wat van alle honden niet ze ker is. Bovendien „Wat bovendien?" vroeg Steens ma geïnteresseerd. „Bovendien", zei Bastiaan, „zou het u niet baten, mijnheer. Wanneer u werkelijk wordt overvallen, is één schot voldoende om de sterkste hond buiten gevecht te stellen en aan ko gels zal het onze tegenstanders zeker niet ontbreken". Steensma dacht na en knikte. „Je kunt gelijk hebhen, Bastiaan", zei hij, „maar ik wenste niet alleen een hond, voor mijn persoonlijke be scherming, ik wilde hem ook als waakhond hebben. Er moeten hier 's nachts geen onbevoegden kunnen binnendringen zonder dat wij tijdig worden gewaarschuwd". „Dan leunt u evengoed een klein hondje nemen, meneer", zei Bastiaan. „Die luisteren in de regel nog scher per. Mijn zuster heeft er een op „Rustoord", die geen kik geeft zo lang een der pensiongasten thuis komt. Maar hij gaat tekeer als een razende zodra een vreemde zgn hand op de kruk van de deur legt". „Een ideaal hondje", prees Steens ma. „Zo eentje moesten wij hier heb ben. Is ie met jou vertrouwd, Bas tiaan „Mijn zuster heeft hem al zes jaar", vertelde Bastiaan, „en hij is dol-ge- lukkig als ik zo nu en dan eens op bezoek kom". „Ga hem lenen, Bastiaan!" zei Steensma enthousiast. „Zo'n hondje is goud waard". Bastiaan knikte. „Ik zal er voor zorgen, meneer", zei hij glimlachend. „Is er nog meer van uw verlangen „Inderdaad", zei Steensma. „Wg móeten versterking hebben, Bas tiaan". „Versterking meneer?" vroeg Bas tiaan verbaasd. „Hoe bedoelt u „Wel", zei Steensma, „dat. lijkt me nogal eenvoudig. Kijk eens, Bastiaan, we hebben hier te doen met twee partijen. Een van de achtervolgden, dat zijn wij samen, en een van de achtervolgers. Ik weet niet over hoe veel mensen die wel kunnen beschik ken, maar na wat ik er tot dusver van gezien heb, zou ik zeggen, dat er verscheidene hulpkrachten zijn, al was 't alleen maar om ons voortdu rend te schaduwen". „En waarom", vroeg Steensma, „zouden wij ook g;een hulpkrachten in dienst nemen Waarom heeft de jon ker dat eigenlijk niet „De jonker wilde zo weinig moge lijk de publieke aandacht trekken, meneer", zei Bastiaan. „Best", zei Steensma. „Dat kan ik begrijpen, maar de situatie is veran derd nu meneer Van Waardenburg met de stukken buiten schot is. Enige ruchtbaarheid kan hem nu geen kwaad doen. Bovendien „Ja, meneer?" zei Bastiaan opko kend. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 12