KAPPIE en de BOEVENKAPITEIN
SCHREEUWEND TEKORT AAN
TANDARTSEN IN ONS LAND
BUREAUCRATWS ZETTE GRIJZE
ITALIAAN OP SCHOOLBANK
RENTELOZE MILJOENEN DIENEN
LIEFDADIGHEID
KLAM!
uit de ETHER
Avontuur in de
Residentie
10
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 27 JUNI 1956
SCHOOLT ANDVERZORGING NIET VOLDOENDE
Revolutionaire ontwikkeling van
mondhygiëne noodzakelijk
(Van onze speciale, verslaggever.)
Vóór 1941 het jaar van het Ziekenfondsbesluit had slechts
een klein deel van de Nederlandse tandartsen een ziekenfondspraktijk.
Nu vijftien jaar later is het 80 dat zich met ziekenfondswerk
bezig houdt. Dit betekent weinig minder dan dat zich in deze korte
periode een revolutie heeft voltrokken in de structuur van en de
werkwijze in de tandheelkundige praktijk. De tandarts van nu, die
nog maar 20 van het Nederlandse volk particulier te behandelen
krijgt, is gedwongen heel anders te werken dan zijn collega van voor
de oorlog.
Het aantal hulpzoekenden is na
melijk zo verveelvoudigd er zijn
praktijken waar tussen
tiënten per dag behandeling vrageL
dat er langzamerhand in de kring
van tandartsen de vraag wordt ge
steld hoe lang men in dit tempo zgn zo
veel psychische concentratie eisende
werkzaamheden zal kunnen volhou
den. De vraag, die ons heeft bezig ge
houden is, wie aanstonds van deze
overspannen situatie de dupe zullen
worden, en of hier wellicht op een of
andere manier aan tegemoet kan wor
den gekomen.
Die vraag hebben we voorgelegd
aan dr. L. J. M. Spoorenberg, genees
kundig inspecteur voor de Volksge
zondheid in Algemene Dienst.
„Sociaal gezien", zo stelde hij het
probleem, „is het een gelukkige om
standigheid, dat het Nederlandse volk
steeds duidelijker gaat beseffen van
welk essentieel belang voor zijn ge
zondheidstoestand een gezond na
tuurlijk gebit is. Een feit is intussen,
dat het beroep de vraag niet kan op
vangen.
Er zijn In Nederland ongeveer 2000
tandartsen. Dat wil dus zeggen, dat
ieder van hen zo'n 5000 h 6000 men
sen te verzorgen heeft. Dat is het
hoogste aantal van alle westerse lan
den.
Rubbersmokkel uit Indonesië
verergert
Een woordvoerder van het Indonesi
sche consulaat-generaal te Singapore
heeft gisteren medegedeeld, dat gedu-
rende het jaar 1955 van Indonesië
naar Malakka meer rubber is gesmok
keld dan op wettige wijze werd uitge
voerd. De Indonesische overheid, al
dus deze woordvoerder, maakte zich
hierover bezorgd aangezien dit voor
Indonesië verliezen oplevert, zowel
aan inkomsten als aan buitenlandse
betaalmiddelen. De Indonesische over
heid, zei hij, streeft er naar met Sin
gapore en de federatie van Malakka
een overeenkomst aan te gaan om aan
deze smokkelhandel paal en perk te
stellen. In Indonesië worden thans
Elannen beraamd voor een anti-smok-
elcampagne.
Auto gegrepen op
onbewaakte overweg
Op een onbewaakte overweg tussen
Emmen en Nieuw-Amsterdam is een
personenauto gegrepen door een rei
zigerstrein. Het ongeluk is betrekke
lijk goed afgelopen. De bestuurder,
de 28-jarige heer E. H. uit Hengelo
werd licht gewond, zijn echtgenote,
die naast hem zat brak een been en
het zoontje van dertien maanden, dat
uit de wagen werd geslingerd, kreeg
lichte wonden aan het hoofd. De
slachtoffers zgn overgebracht naar
het ziekenhuis te Emmen. De auto is
geheel vernield.
In hoger beroep zwaardere
straf voor „Bhtckie"
De officie- van justitie bij de recht
bank te Amsterdam heeft succes ge
had met het hoger beroep, dat hij aan
tekende tegen de uitspraak van de
rechtbank, die enige tijd geleden de
54-jarige Suiinaamse koopman L. S.
R. H. uit Amsterdam zes maanden ge
vangenisstraf met aftrek oplegde.
De officier had twee jaar geëist.
Thans heeft het gerechtshof te Amster
dam „Black:e" een jaar en vier maan
den met aftrek opgelegd.
Deze verdachte werd schuldig bevon
den aan de handel in verdovende mid
delen. Hij wordt als een der hoofdfi
guren beschouwd van het uitgebreide
proces over marihuanasigaretten.
In West-Duitsland telt men één
tandarts per 1600 inwoners, in Noor
wegen 1 per 1700, in de V.S. één per
1800 inwoners, in Denemarken en
Zwitserland één per 2000, en in Enge
land één per 3300 inwoners. Er is hier
zonder meer sprake van een ernstig
tekort aan tandartsen.
Het Ziekenfondsbesluit 1941 heeft
er, mede onder de druk der bezetting,
eigenlijk niet bij stilgestaan, hoe
dwaas het was een landelijke regeling
te maken, zonder te vragen of deze
- gerealiseerd zou kunnen worden. Men
heeft nog geen enkele prioriteit ge
geven aan het kind. Het beginsel voor
mondhygiënische sanering heeft men
daarmee eenvoudig' voorbijgezien.
Daar is enige correctie op gekomen
door de invoering van en propaganda
voor de schooltandverzorging, die
mede door financiële hulp van de ziè-
kenfondsen wel een vrij groot aan
tal schoolkinderen onder controle
heeft gebracht, al zijn er heel duide
lijk symptomen, dat deze zorg toch
weer in het gedrang komt.
Maar zelfs met schooltandverzor
ging is nog niet de uiteindelijke bij
drage geleverd om de gewenste volks.
fezondheid te brengen. Reeds in de
leuterleeftijd kan veel kwaad ge
sticht zijn voor latere moeilijkheden.
Dat realiseert men zich ook in de zie
kenfondswereld al te weinig. Als zelfs
op dit ogenblik het aantal tandartsen
verviervoudigd zou kunnen worden,
zou dit weinig verbetering brengen in
de volksgezondheid, omdat te weinig
aandacht wordt geschonken aan de
preventie en de opvoeding, en de mo
gelijkheden om research-werk te
doen.
Intussen moge men zich echter ook
bezinnen op de vraag, of Nederland
met z\jn opleiding van tandartsen in
Utrecht en Groningen die enige ja
ren geleden werd verlengd van 4 tot
zes jaar op de goede, weg is om het
tekort snel in te lopen. Jaarlijks stu
deren er niet meer dan 50 k 60 stu
denten af. Volgens een ruwe schatting
zijn er echter 25 a 30 nodig voor de
vervanging van de beroepsgenoten,
die elk jaar uit het vak gaan en er
worden dus liiet meer dan rond dertig
tandartsen per jaar aan het korps
toegevoegd. Dat is nauwelijks genoeg
om de bevolkingsgroei bij te houden.
Dat onder die omstandigheden geen
sprake is van een inhalen van de be
staande achterstand, is maar al te
duidelijk.
53. „Help, Kappie, help!"
klonken de stemmen van
de Maat en de Meester ach
ter de stapel bankbiljetten.
„We kunnen er niet uit!"
Kappie spande zich tot het
uiterste in, om de papier
massa, die de uitgang ver
sperde, op te ruimen. Mil
joenen gingen door zijn
handen, toen hij de bank
biljetten bij grote pakken
tegelijk opzij smeet, maar
op die enorme massa maak
te het weinig uit. En in
tussen zonk het schip steeds
verder onder hem weg
Het water stroomde over
het dek, het omspoelde zijn
benen en steeg, tot het zijn
middel bereikte, maar nog
gaf hij zijn reddingspogin
gen niet op. Opeens ging er
een trilling door het schip.
Kappie wist maar al te goed,
wat dit betekende: nu zou
het wrak kantelen en on
herroepelijk naar de diepte
duiken. Hij had nog maar
amper gelegenheid om de
touwladder van de zeppelin te grijpen. In ontzetting
zag hij toe, hoe de rampzalige schuit ln de golven
Lening van de Wereldbank
voor Rhodesia en Nyassaland
De wereldbank heeft zich bereid
verklaard een lening van 80 miljoen
dollar in verschillende valuta te ver
strekken voor het eerste stadium van
de uitvoering van het plan voor de
bouw van waterkrachtstations in de
Zambesi bij Kariba. De middelen zul
len bijdragen tot de financiering van
de bouw van een stuwdam *en een
elektrische centrale met een capaciteit
van 500.000 kwt en van transmissie-
leidingen met een lengte van bijna
1000 mijl naar het kopergebied in
Noord-Rhodesië en de voornaamste
steden van Zuid-Rhodesië.
Dit is de grootste lening, die de
reldbank ooit voor een enkel project
heeft verstrekt.
De lening heeft een looptijd van 25
jaar en draagt een rente van 5
Buitenlandse televisie in
Venrayse cafees
De burgemeester van Venray heeft
beperkingen opgelegd aan de café- en
restauranthouders, die in hun lokali
teiten televisietoestellen hebben ten
behoeve van de bezoekers. Uit een
schrijven van B. en W. aan de betrok
kenen is gebleken, dat van buiten
landse televisiestations alleen sport-
uitzendingen en journaals mogen
worden vertoond. Alleen het program
ma van de Nederlandse televisiestich
ting mag volledig worden vertoond.
De beperkingen zijn gegrond op het
artikel in de politie-verordening, dat
voor vertoningen van welke aard ook
op voor publiek toegankelijke plaat
sen toestemming van de burgemees
ter nodig is.
Ballet der Lage Landen
naar Bergen op Zoom
Burgemeester en wethouders van
Bergen op Zoom stellen de raad
voor ,aan de stichting „Ballet der
Lage Landen" te Amsterdam, voor
het organiseren van een openbare
balletuitvoering te Bergen op Zoom,
een garantie-subsidie van 600.
te verlenen. Het is de bedoeling deze
uitvoering op 8 november te Bergen
op Zoom te doen geven.
St Bureaucratius heeft
Italië in een ijzeren
greep. Volgens de amb
tenaren zelf is het hun
schuld niet. Zij werken
slechts letterlijk vol
gens de honderden jaar
oude voorschriften, die
nooit ongedaan zijn ge
maakt. In een land
waar het geschreven
woord vereerd wordt,
raakt een ambtenaar
in moeilijkheden als hij
niet alle voorschriften
opvolgt.
Wanneer nieuioe voor
schriften gemaakt zou
den moeten worden
kost dit op zijn minst
enige jaren. En geen
regering heeft er zin in
Maar de gevolgen zijn
niet prettig. Zo ontdek
te de heer Robert Pan-
calli, inwoner van Ro
me, 81 jaar oud, dezer
dagen dat hij zijn eind
diploma lagere school
kwijt was toen hij de
vergunning voor een
autorijschool waarvan
hij eigenaar was moest
laten vernieuwen. De
wet was onvermurw-
baar. Pancalli spoorde
zijn school op en ont
dekte dat die niet meer
bestond Daardoor werd
hij 'genoodzaakt op
nieuw op de schoolban
ken te gaan zitten en
tot verbazing van zijn
jonge vriendjes haalde
hij het betreffende di-
inoma in een maand
tijds.
Hij slaagde zelfs nog
voor het vak „zingen".
In Turijn woont de
heer Giovanni Petrinï,
79 jaar oud, die de offi
ciële papieren ontving
vjaarbij hij tot sergeant
van de Bersagliers be
vorderd werd, de Ita
liaanse keurtroepen.
Petrini is een trotse
oude veteraan die bij
gelegenheid nog wel
mee marcheert met een
gepluimde helm en een
trompet. Maar hij werd
in 1898 voor promotie
voor gedragen, toen hij
korporaal i» de Bersa-
glière was.
Op Sicilië begon het
belastingkantoor deze
maand met de uitbeta
ling van oorlogsschade
vergoedingen die de
voorvaders van de hui
dige Sicilianen hadden
geëist na afloop van de
oorlog tegen Guiseppe
Garibaldi. Dat was in
1860. Uiteraard is de
lire aan inflatie onder
hevig geweest. De
grootste betaling was
derhalve een kwestie
van centen. En Bureau
cratius gniffelt van ple
zier.
De ,J3riolette", achthonderd jaar ge
leden gedolven en geslepen, was het
meest geliefde sieraad van Koningin
Eleonora van Aquitanië
KERKNIEUWS
Dierenbescherming en
gen. syn. Ned. Herv. Kerk
In de vergadering van de Generale
Synode der Ned. Herv. kerk, heeft
dé heer G. Nieuwenhuijsen, directeur
van de „Nederlhndsche Vereeniging
tot Bescherming van Dieren" een toe
lichting gegeven op de nota, welke
deze vereniging enkele maanden ge
leden op verzoek van het groot mode-
ramen had ingediend over kerk en
dierenbescherming.
Genoemde nota dringt er op aan,
dat een kerkelijke uitspraak zal wor
den gedaan over de verhouding tus
sen Schepper-mens-dier en dat de
kerk haar instemming zal mogen be
tuigen met het ingediende wetsont
werp op de dierenbescherming, dat
binnenkort in behandeling zal komen.
Voorts nodigt de nota de kerk uit,
bij haar verschillende secties er ook
éen voor dierenbescherming in te stel
len en de bid- en dankdag voor het
;ewas tot een bid_ en dankdag voor
iet dier en het gewas te maken.
Medegedeeld is, dat de Synode voor
zover dit in haar vermogen ligt, gaar
ne medewerking zal verlenen aan de
dierenbescherming.
NED. HERV. KERK.
Beroepen te De Bilt-west: R. Bijls-
ma te Monnikendam; te De Bilt-oost:
H. Talsma te 's-Gravenhage; te
Amersfoort: J. Wieman te Oudewa
ter; te IJsselmuiden: C. Treure te
Ederveen.
Benoemd tot hulpprediker te Eefde:
H. H. v. d. Neut, kandidaat te Amers
foort, die deze benoeming ook aan
nam.
Bedankt voor Waddinxveen: C. Vos
te Westbroek; voor Oosterhout-Slijk-
Ewijk (toezegging)C. C. Bouwen te
Erichem.
Politie niet blij met
mr. Winstons juwelenshow
(Van een medewerkster)
Waarom de heer Harry Winston
door zijn landgenoten de „Napoleon
of Diamonds" genoemd wordt is niet
helemaal duidelijk of het moest
om zijn kleine postuur zijn want
hij zal zijn edelstenen zeker niet ge
bruiken om de soldij van de Ameri
kaanse soldaat te betalen. Mocht hij
nog eens besluiten al zijn bezittingen
op dit gebied te gelde te maken, dan
zou dat bij elkaar een werkelijk fa
belachtig bedrag worden: zijn collec
tie is namelijk de grootste ter wereld
na die van de Engelse Kroon.
Als eerste land in Europa heeft
Italië onlangs deze prachtige collec
tie kunnen bezichtigen, toen de
kostbaarheden in een Milanees hotel
tentoongesteld werden, zulks tot gror
te ongerustheid van de plaatselijke
politie. Een dergelijke tentoonstel
ling brengt enorme kosten mee, om
dat de bewaking bijzonder scherp
moet zijn. In Milaan waren deze kos
ten ca. 2000 dollar per dag, maar de
belangstelling was zo groot, dat er
toch nog een vriendelijk sommetje
als winst overbleef. De eigenaar van
de stenen heeft de gewoonte, een der
gelijk overschot aan liefdadige instel
lingen en ziekenhuizen cadeau te
doen. Naar het bijgeloof wil, is dat
de enige manier om de verscheidene
„ongelukbrengers" in deze collctie
hun onzalige kracht te doen verlie
zen. Op deze wijze is er in de Ver
enigde Staten niet minder dan 25
miljoen dollar aan z.g. „charity
funds" en hospitalen overgedragen.
Dank zij deze manier van doen is
de heer Winston een zeer gelukkig
mens ondanks de gevaarlijke stenen
die hij in zijn bezit heeft, zoals de
beruchte Hope-diamant, die tot nu
toe al zijn eigenaars ongeluk heeft
aangebracht. Deze steen is „slechts"
44 karaat, maar van een ongëve-
naarde donkerblauwe bijna zwarte
kleur. Tot de collectie behoort ook de
z.g. Portugese diamant, die een hon
derd jaar gelden aan een Portugese
koning toebehoorde (127 karaat),
evenals de „briolette", een steen van
124 karaat, die eens aan Koningin
Eleonora van Aquitanië toebehoord
heeft en de „Prins van Nepal", een
collier, enigste ter wereld dat bestaat
uit smaragden en kleine diamantjes.
De prachtige saffier „Catharina van
Rusland", van 337 karaat vindt men
er ook, evenals een snoer van 74 pa
rels, aan welks completering meer
dan 40 jaar gewerkt is.
Ereplaats
Naast al deze zeldzame stukken
bezit de heer Winston ook zeer mo
derne kostbare sieraden, want hij is
niet alleen een verzamelaar ,hij is te
vens de grootste juwelier ter wereld.
In zijn ateliers werken 256 werklie
den, allemaal experts hoofdzake
lijk Italianen terwijl ook nog een
belangrijk deel van zijn medewer
kers voortdurend de wereld rondreist
op zoek naar zeldzame en kostbare
stukken.
Dergelijke transacties vereisen een
enorm geduld, veel tact en ook han
digheid, omdat de meeste bezitters
van waardevolle stenen er geen af
stand van willen doen .zelfs niet als
zij het geld hard nodig hebben. Soms
gaan er wel 25 jaar overheen, voor
een steen werkelijk verkocht wordt.
Wat deze gehechtheid aan de stenen
betreft is ook voor de heer Winston
geen uitzondering op de regel, want
hij wil zijn zeldzame stukken ook
niet kwijt, en wanneer het wel eens
niet anders kan, is hij er weken lang
van uit zijn humeur.
Onlangs is de grootste ruwe dia
mant ter wereld aan de verzameling
toegevoegd ,de „Ice Queen", die een
waarde heeft van acht miljoen vier
honderdduizend dollar. Maandenlang
wordt deze steen reeds door twee
beroemde diamantslijpers bestudeerd
voor zg er aan beginnen en dan zal
het misschien nog maanden en mis
schien wel jaren duren voor de steen
helemaal gereed is en verkocht kan
worden. Maar wie ter wereld kan nu
nog zulk een bedrag voor een enkele
steen betalen De eigenaar breekt
zich daar het hoofd maar niet over,
want hij verkoopt hem veel liever
niet, en daarom is het niet onwaar
schijnlijk dat bij een eventuele twee
de tentoonstelling in Europa de „leef
Queen" de ereplaats zal innemen.
DONDERDAG 28 JUNI.
HILVERSUM I. 402 m 746 kc/s. 7.00
KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO. 14.00—24.00
NCRV.
KRO: 7.00 Nws. 7.10 Gram. 7.45 Mor
gengebed en lit. leal. 0.00 Nws.- en weer-
ber. 8.15 Gram. 9.00 Voor de hulsvrouw.
9.35 Waterst. 9 40 Schoolradio. NCRV: 10.00
Gewijde muz. 10.30 Morgendienst. KRO:
11.00 Voor de zieken. 11.45 Vrouwenkoor.
12.00 Angelus. 12.03 Gram. (12.30—12.33
Land- en tuinbouwmeded. 12.33—12.40 Voor
de boeren). 12 55 Rep. 13.00 Nws. en kath.
nws. 13.20 Planorecital. 13.45 Gram. NCRV:
14.00 Rep. 14.45 Voor de vrouw. 15.15 Gr,
15.40 Vocaal ens. 10.00 Bijbeloverdenking.
16.30 Kamermuz. 17.00 Voor de jeugd. 17.30
Gram. 17.40 Beursber. 17.45 Gram. 18.00
Politiekapel en soUst. 10.30 Friese uitz.
18.45 Gram. 19.00 Nws.- en weerber. 19.10
Gram. 19.20 Sociaal perspectief. 19.30 Gr.
20.00 Radiokrant. 20,20 Radio vossenjacht.
21.30 Gram. 21.45 Idem. 22.20 Orgelconc.
22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nws. 23.15
—24.00 Gram.
HILVERSUM II. 298 m 1007 lcc/s. 7.00
AVRO. 7.50 VPRO. 8.00—24.00 AVRO.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Gym. voor de vrouw. 9.10
Voor de vrouw. 9.15 Gram. 9.40 Morgen
wijding. 10.00 Gram. 10.50 Voor de kleu
ters. 11.00 Kookpraatje. 11.15 Omr. ork.
12.00 Piano en orgel. 12.25 In 't spionnetje.
12.30 Land- en tuinbouwmeded. 12.35 Gram.
12.50 Uit het bedrijfsleven, caus. 13.00 Nws.
13.15 Meded. of gram. 13.20 Promenade
ork. 13.55 Koersen. 14.00 Altviool en piano.
14.30 Klaver Vier, hoorspel. 15.05 Gram.
15.15 Voor de zieken. 16.00 Gram. 17.00 Vqor
de 1eugd. 17.45 Regeringsuitz.: Nederland
en de Wereld: Intern, technische hulp aan
tot ontwikkeling te brengen gebieden.
18.00 Nws- 18.15 Lichte muz. 18.30 Tennis
kampioenschappen Wimbledon. 18.40 Ge
sproken brief uit Londen. 18.45 Gevar.
progr. 19.25 Jazzmuz. 20.00 Nws. 20.05 Hol
land Festival 1956: Fidelio, opera. (In de
pauze: plm. 21.15—21.40 ,,De fluit-taal van
La Gomera", caus.) 22.40 Radiojournaal.
22.50 Sportact. 23.00 Nws. 23.15 Koersen
en act. of gram, 23.2524.00 Gram.
TELEVISIEPROGRAMMA.
NTS: 20.00 Journ. en weerber.
AVRO: 20.15 „Proefparlement", een do
cumentair progr. 21.30—22.00 Gedeelten uit
Italiaanse zang- en muziekfilms van de
laatste jaren.
door
TJEERD ADEMA
„Tot de volgende keer, Gustaaf".
zei hij vriendelijk.
Hij trad de gang binnen en Basti-
aan sloot de buitendeur en nam jas
en hoed van zijn meester over.
Vervolgens opende hij het vertrek,
waar ir. Steensma de conferentie met
jhr. Van Waardenburg had gehouden.
Hg hield een brandende lucifer bij
de reeds met houtkrullen en blokken
gevulde haard en schoof er een fau
teuil bg.
„De morgen is al koud, meneer'
zei hij. „Ik zal zo dadelijk voor uw
ontbijt zorgen."
Steensma knikte en keek de kamer
rond.
Hjj wist zich ln een vertrouwde
omgeving en voelde zich rustig in een
vertrek, dat de vorige bewoner blijk
baar een veilige schuilplaats had ge
boden.
Ir. STEENSMA NEEMT
MAATREGELEN
De eerstvolgende drie dagen be
steedde Steensma om zich geheel in
zijn rol in te leven en de omstandig
heden, waarin hij verkeerde van alle
kanten te bekijken.
De woning, waarin hij vertoefde,
was een groot oud herenhuis, waarin
vroeger ae vader van de heer Van
Waardenburg had gewoond.
Bastiaan was bij deze weduwnaar
in dienst gekomen, toen de jonker,
zoals hij deze nog steeds noemde, nog
op het gymnasium was. Hij was na
de dood van de vader hier huisbe
waarder geworden en was daarna de
jonker naar het buitenland gevolgd
en weer meegekomen, toen deze met
een blijkbaar belangrijke opdracht
naar Holland was vertrokken.
Uit de wijze, waarop deze reeds
grijs wordende knecht over de jonker
sprak, kon Steensma wel opmaken
hoezeer hij aan deze gehecht was en
hij wist, dat de achting en het ver
trouwen tussen heer en knecht we
derkerig waren geweest.
Het huis was te groot om door Bas
tiaan alleen te worden schoon gehou
den. Driemaal in de week kwam
vrouw Rinke, met haar emmers en
boenders de kamers, gangen en trap
pen een beurt geven. Ook zij was
vroeger bij de familie in betrekking
geweest en volgens Bastiaan in alle
opzichten te vertrouwen.
De leveranciers, bakker, slager
kruidenier en anderen, meldden zich
aan de keukendeur en werden door
Bastiaan of vrouw Rinke ontvangen.
Bastiaan kookte en te oordelen naar
de eenvoudige, maar smakelijke
maaltijden, welke hij ter tafel wist te
brengen, moest hij dat reeds jaren
gedaan hebben.
De wijnkelder was goed voorzien,
maar Steensma besloot er voor zich
zelf een spaarzaam gebruik van te
maken.
Hij wilde te allen tijde helder zijn
en wat zich om hem afspeelde, zo dui
delijk mogelijk onderkennen.
Gezeten achter het grote schrijf
bureau- van de heer Van Waarden
burg las Steensma de dagbladen en
inspecteerde zo nu en dan de biblio
theek van de heer des huizes, die in
klassieke en moderne werken een
rijke keus had.
Des avonds ruimde hij Bastiaan een
plaatsje bij de haard in. Het gevaar,
waarin beiden verkeerden, hun ge
meenschappelijke belangen en de er
varing van de bescheiden knecht,
verdoezelden dan het standsverschil
en hadden hen in zekere zin tot bond
genoten gemaakt.
In de dagen, dat hg met een zoge
naamde verkoudheid binnen had ge
zeten, had Steensma reeds volop ge
legenheid gehad de toestand met
Bastiaan te bespreken en rustig de
stoand van zaken en de te nemen
maatregelen met hem te overleg
gen.
Hij had zich afgevraagd, of men in
dit huis volkomen veilig zou zgn en
Bastiaan had, in verband daarmede,
op de knippen, kettingen en pennen
gewezen waarmee deuren, ramen en
blinden gesloten werden, maar hij
had de ingenieur daarmee geenszins
kunnen overtuigen.
Zolang er inbrekers bestonden, die
stalen deuren en platen van brand
kasten konden forceren, wilde het er
bij deze niet in, dat een pand als dit
voor indringers ontoegankelijk zou
zijn.
In een paar slapeloze nachten had
hij zich niet gerust gevoeld en in
spanning geluisterd naar alle onbe
kende geluiden, welke met het huis
en diens ligging verband hielden.
„Wat doen we nu, Bastiaan", vroeg
hij, „wanneer er 's nachts een poging
tot inbraak gedaan wordt?"
„In dat geval, meneer", zei Bas
tiaan, „zijn we als ieder ander vol
komen gerechtigd tot schieten. Nie
mand zal daarm iets vreemds vin
den. Er ligt voor een dergelijk geval
een revolver in de lade van uw nacht
kastje, meneer".
Ir. Steensma dacht na.
Dat was in orde. Het was nu nog
maar de vraag, of er tijd tot schieten
zou zijn, met andere woorden of zij
een poging tot inbraak vroeg genoeg
zouden ontdekken.
Daarvoor, zo bedacht Steensma,
waren oren nodig, die scherper kon
den luisteren dan die van Bastiaan
of hemzelf.
,Bastiaan", zei hg, „we moeten zo
iaan Keek hem nadenkend aan.
„Een grote, forse hond", zei Steens
ma, „een Duitse dog of zoiets, die ik
ook by me kan nebben, als ik 's
avonds uit ga".
„Dat zou u niet veel helpen, me
neer", bedacht Bastiaan na een lan
ge overweging.
„En waarom niet?"
„Het dier zou eerst aan u moeten
wennen, meneer", zei Bastiaan, „en
dat zal zeker enige tijd duren. Voor
dien heeft u er weinig aan, gesteld
al, dat hij bereid zou zijn u te ver
dedigen, wat van alle honden niet ze
ker is. Bovendien
„Wat bovendien?" vroeg Steens
ma geïnteresseerd.
„Bovendien", zei Bastiaan, „zou
het u niet baten, mijnheer. Wanneer
u werkelijk wordt overvallen, is één
schot voldoende om de sterkste hond
buiten gevecht te stellen en aan ko
gels zal het onze tegenstanders zeker
niet ontbreken".
Steensma dacht na en knikte.
„Je kunt gelijk hebhen, Bastiaan",
zei hij, „maar ik wenste niet alleen
een hond, voor mijn persoonlijke be
scherming, ik wilde hem ook als
waakhond hebben. Er moeten hier
's nachts geen onbevoegden kunnen
binnendringen zonder dat wij tijdig
worden gewaarschuwd".
„Dan leunt u evengoed een klein
hondje nemen, meneer", zei Bastiaan.
„Die luisteren in de regel nog scher
per. Mijn zuster heeft er een op
„Rustoord", die geen kik geeft zo
lang een der pensiongasten thuis
komt. Maar hij gaat tekeer als een
razende zodra een vreemde zgn hand
op de kruk van de deur legt".
„Een ideaal hondje", prees Steens
ma. „Zo eentje moesten wij hier heb
ben. Is ie met jou vertrouwd, Bas
tiaan
„Mijn zuster heeft hem al zes jaar",
vertelde Bastiaan, „en hij is dol-ge-
lukkig als ik zo nu en dan eens op
bezoek kom".
„Ga hem lenen, Bastiaan!" zei
Steensma enthousiast. „Zo'n hondje
is goud waard".
Bastiaan knikte. „Ik zal er voor
zorgen, meneer", zei hij glimlachend.
„Is er nog meer van uw verlangen
„Inderdaad", zei Steensma. „Wg
móeten versterking hebben, Bas
tiaan".
„Versterking meneer?" vroeg Bas
tiaan verbaasd. „Hoe bedoelt u
„Wel", zei Steensma, „dat. lijkt me
nogal eenvoudig. Kijk eens, Bastiaan,
we hebben hier te doen met twee
partijen. Een van de achtervolgden,
dat zijn wij samen, en een van de
achtervolgers. Ik weet niet over hoe
veel mensen die wel kunnen beschik
ken, maar na wat ik er tot dusver
van gezien heb, zou ik zeggen, dat er
verscheidene hulpkrachten zijn, al
was 't alleen maar om ons voortdu
rend te schaduwen".
„En waarom", vroeg Steensma,
„zouden wij ook g;een hulpkrachten in
dienst nemen Waarom heeft de jon
ker dat eigenlijk niet
„De jonker wilde zo weinig moge
lijk de publieke aandacht trekken,
meneer", zei Bastiaan.
„Best", zei Steensma. „Dat kan ik
begrijpen, maar de situatie is veran
derd nu meneer Van Waardenburg
met de stukken buiten schot is. Enige
ruchtbaarheid kan hem nu geen
kwaad doen. Bovendien
„Ja, meneer?" zei Bastiaan opko
kend.
(Wordt vervolgd)