slaap
KAPPIE
C
J
HET ITALIAANSE CASSABUONA
WERD HIER DE CASEMBROOT
en de BOEVENKAPITEIN
STEMMEN UIT DE KERKEN
BEKLEMMENDE REALITEIT IN
„BLACKBOARD JUNGLE"
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 12 MEI 1958
FAMILIENAMEN EN HUN BETEKENIS
Schietekatte was de titel van de kanonnier
in de middeleeuwse legerscharen
Tal van familienamen hebben een zeer duidelyke betekenis. Een grote
groep vormen de z.g. patroniemen. Dit zyn namen, afgeleid van de naam
van de vader, zoals Janse, Pieterse, enz. De uitgang se of sen betekent zoon
van. Opmerkelijk is, dat die veel in Zeeland en vooral op Walcheren voor
komen.
Een andere groep geeft een beroep aan: Bakker, Smit» Visser, al of niet
voorafgegaan door 't lidwoord de. Ook zyn er vele namen, die ee'n afkomst
aanduiden: De Zeeuw, De Hollander, De Vries meer plaatselijk met het
woordje „van" er voor: Van Empel, Van Driel, Van Leerdam.
Verder zyn er talrijke namen, ont
leend aan lichamelijke of
eigenschappen: De La
De Groot en Goedhi
Goedbloed. Ook zyn er tal van dieren
namen, terwijl geen enkele kleur ont
breekt.
Ten laatste wijzen wij op vele Fran
se, al of niet verhollandst, vooral in
West-Zeeuwsch-Vlaanderen, waar
over wij al eens een artikel hebben
geschreven.
door B. J. DE MEIJ.
Er blijven nog vele namen over, die
niet bij een bepaalde groep zijn in te
delen, bovendien is hun betekenis niet
altijd duidelijk. Na veel onderzoek en
studie is die zelfs niet te vinden. Ook
zijn er enkele familienamen, die een
andere betekenis hebben dan men
denkt. Enigen hiervan zullen wij on
der de loupe nemen.
DE CASEMBROOT.
Bij het uitspreken van deze
wordt onwillekeurig
naam
gedacht aan
kaas en brood. Dit zou nog zo gek
niet zijn, daar b.v. in Baarn iemand
woont, die Boterenbrood heet. Ook
bestaat de naam Bierenbroodspot.
Eveneens is de combinatie kaas en
brood in onze vaderlandse geschiede
nis bekend. Zo trok het oproerige
z.g. kaas- en broodvolk, door honger
gedreven, in 1492 door een groot deel
van Holland.
Aan de oude Brugsevaart onder
Oostburg was een schans, die kaas en
brood heette. De plaats is nog aan te
wijzen. De dijk langs de vaart, thans
't Grote Gat. nu 't begin van de weg
van Oostburg naar waterlandkerkje,
heet nog de Kaasenbroodse dijk. Een
andere schans onder Oostburg heette
Spekenbrood.
Er wordt wel eens gedacht, dat de
naam De Casembroot afgeleid kan
zijn van een uithangbord van een her
berg, waarop een kaas en een brooc*
is afgebeeld, daar veel namen van uit
hangborden zijn afgeleid, zoals In
't Anker, Blaupot Meyboom.
Na deze vrij uitvoei-ige uiteenzet
ting, dat de naam van de eerste bur
ger onzer provincie niet gezocht moet
worden in de woorden kaas en brood,
komen wij tot de eigenlijke afkomst
en betekenis.
Een der voorvaderen van onze
commissaris der koningin is
komstig uit Piemont in Italë
heette Cassubona, ook wel Ca
buona geschreven. Deze naam be
tekent van goeden huize. In 1430
woonde te Damme Casper Casem
broot en overleed in 1453 te Brug
ge. Door het schrikbewind van Al-
va in 1568 week de familie uit
naar de Noordelijke Nederlanden.
Later vestigde zij zich in Tlioïen,
waar zij in de vorig eeeuw te
Maartensdijk en in de stad Tholen
het burgemeestersambt heeft ver
vuld.
SOHTETTEKATTE
Dit is ook een familienaam, waarbij
aan een voor de hand liggende, maar
foutieve verklaring wordt gedacht.
Deze naam kwam vroeger veel op
Walcheren voor. Nog bestaat hij op
Sehouwen-Duiveland. B$j het horen
van die naam moet niet gedacht wor
den aan het bekende huisdier.
In de 17e en vooral in de 18e eeuw
hebben vele voorname personen, als
zij een regeringsambt vervulden, een
wapen aangenomen, afgeleid van hun
naam, een z.g. sprekend wapen.
Van de watering „De vijf ambach
ten", thans de Noordwatering gehe
ten, was in de 18e eeuw Adriaan
Schietekatte dijkgraaf. Op een kaart
van Walcheren, voor de catastrofe
van mei 1940, die hangt in het polder
huis op de Abdij, stond ook zijn naam
met zijn wapen. Deze laatste stelde
een kat voor, die zijn behoefte doet.
Sprekender kon het niet. In de vorige
eeuw stond te Gapinge een dominee
Schietekatte. De betekenis van de
familienaam Schietekatte is e chter
eheel anders.
Een kat of katte was by de Romeï-1
nen en later nog in de middeleeuwen,
toen het buskruit nog niet was uitge
vonden een oorlogswerktuig, waar
mee stenen kogels op een belegerd
kasteel of stad werden afgeschoten.
Het was een overdekt houten gebouw-
15. Kapple rende nu de
smalle gang door, HIJ vloog
een zijgang ln en weer een
zijgang in en weer een zij
gang en stond toen eens
klaps voor een trap, die om
laag voerde naar een sche
merig verlichte ruimte.
„Tja, nou kom lk natuur
lijk ln de machinekamer te
recht", mompelde hij. „Hier
zullen ze de Meester aan het
werk hebben gezet".
Scherp speurde hij rond.
Overal pompten en stamp
ten geweldige machinerieën.
In de verte bewogen onder
een flauw lichtverschijnsel
wat vage figuren. En ja,
daar ontdekte hij de ont
voerde machinist van de
Kraak! De Meester stond
met een bijzonder somber
gezicht aan een machine te
prutsen. Achter hem stond
een stevig gebouwde Oos
terling, die wreed glimla
chend een vlijmscherp dolk
mes liefkoosde.
„Doen Meester werk heus
goed?" vroeg de Oosterling met
stem.
i vreemde keel-
'De'Meester bromde Iets onverstaanbaars terug,
waarop de Oosterling op luchtige wijze vervolgde:
„Meester moeten werk héél goed doen! Werkelijk
beter voor Meester....!"
tje op wielen, dat zo dicht mogelyk
by de muren kon worden gereden, die
beschoten moesten worden.
De persoon, die zo'n schietekatte
bediende, kreeg klaarblijkelijk de
naam, later familienaam geworden
van 't schietwerktuig. De naam kat
te is nog bewaard gebleven in kata
pult, een bekend schiettuig voor jon
gens.
DE KATER.
Er zijn nog meer puzzles onder de
familienamen, zoals de naam De Ka
ter. Hierbij moet men ook weer niet
denken aan het bekende mannelijk
huisdier, al zijn veel namen aan die
ren ontleend. De naam kater bete
kent in Drente en Twente keuter, kot
ter, kleine boer. Een kotterij is een
kleine boerderij.
(Slot volgt).
af-
(Slot van pag. 3)
in iedere gemeente waar dit mogelijk
bleek, een aantal mensen bijeen ge
bracht, die zich gezamenlyk in het
gepubliceerde verdiepten en de vraag
stelden hoe het in eigen omgeving en
in eigen gemeente lag. Na deze voor
bereiding werden dan de kerkedagen
gehouden. Het aantal deelnemers aan
de eerste dagen liep reeds in de dui
zenden. De laatste dfÏJ~ x"*
etal aan tot enige
den en daarmee werden deze dagen
tot een protestantse demonstratie, die
van betekenis is geweest.
Het is heel gemakkelijk minder-
gunstige woorden te spreken over
massa-betogingen, waaraan de
kerk zich toch niet mag bezondi
gen en daarbij te verwijzen naar
Socialisme werden georganiseerd.
Wanneer we echter letten op de
grondige voorbereiding, die wil
maken dat de enkeling niet zo
maar in de massa opgaat en wan
neer we van deelnemers horen dat
de belangrijkste dingen door niet-
theologen zijn gezegd, dan moeten
we toch voorzichtig zijn om wat al
te gemakkelijk te spreken van
massa-regie. Bovendien kwam een
ieder niet gecommandeerd, maar
geheel vrijwillig en tenslotte was
er voor eike deelnemer de gele
genheid een eigen mening er op na
te houden en te zeggen.
Aan dergelijke landelijke kerkedagen
zijn wij in ons land nog niet toe. Het
is zelfs de vraag of een hele provin
cie niet een te groot terrein is. In
1 Duitsland lag het iets anders, door
dat daar na de oorlog zulke grote
zorgen waren als wij hier niet heb
ben gekend. Denk alleen maar aan
het probleem van de vluchtelingen
en van de woonhuizen, dat nog altijd
een stuk groter is dan bij ons. Neem
daarbij dan nog de gedeeldheid van
't land, onder geheel verschillend re
giem. Wij hebben ook wel grote
vraagstukken in ons land; denk al
leen maar aan het vraagstuk van
oorlog en vrede, maar die raken niet
zo direct de enkele mens en het en
kele gezin, dat de massa daarmee
bezig is. Maar misschien komen ze
nog wel.
Daarom is het goed dat ln ons land
kerkedagen worden georganiseerd
van beperkte omvang. Het is ook
goed dat daarbij als centrale vraag
die naar de gemeenschap waarin wij
leven, wordt behandeld. Door allerlei
oorzaken, waarop wij hier ln deze
rubriek wel eerder hebben gewezen,
is die gemeenschap, ook in onze pro
vincie Dezig uiteen te vallen, met al
de schade van dien. De kerk, als ver
kondigster van het evangelie, zal niet
moede moeten worden te zeggen dat
wij een verantwoordelijkheid hebben
voor de ander in deze wereld.
fWij weten dat van die 2e feestda-
en als algemeen erkende christelijke
eestdagen niet veel Is overgebleven.
Het zijn dagen van uitgaan gewor
den. Het prettige van die kerkedagen
is, dat men ook daarheen kan „uit
gaan" en nog wel met heel het ge
zin tezamen. Ook voor de jongeren
wordt er iets georganiseerd. Boven
dien heeft dit uitgaan een bijzonder
doel, dat kan bijdragen tot verrijking
van het leven. H.
Thans een ruime
comfortabele wagen
v.a. f. 6375.-
Official D.K.W-. Dealer
Garage Heyboer v. d. Vijver, Spuiplein 43, telefoon 89, Breskens.
Garage Carels, Clara's pad' B 47, telef. 227 (K1I06), Heinkenszand.
Imp. Hart Nlbbrlg Greeve N.)£
Parkstraat 91 Den Haag
Franse documentaire
wint prijs in Cannes
Susan Hayward: beste
vrouwelijke rol.
De Franse documentaire film „Le
monde du silence" (wereld der stilte)
heeft de grote prijs van 't filmfesti
val te Cannes gewonnen. De film is
gemaakt door de Franse onderzee
onderzoeker majoor Jacques Cou-
steau.
De Amerikaanse actrice Susan
Hayward kreeg de prijs voor de bes
te vrouwelijke rol in de film „Fll cry
tomorrow". Zij is hierin een
die aan de drank verslaafd i
raakt.
De prijs voor de beste produktie
viel ten deel aan de Russische film
„Othello", gemaakt door Serge Yoe-
kewitsj.
De speciale prijs van de jury is
voor de Franse film „Het mysterie
Picasso", gemaakt door Henri Geor
ges Clouzot.
De Zweedse film „Glimlachjes van
een zomernacht" ontving de prijs
voor de poëzie en humor.
De prijs voor het menselijkste do
cument kwam toe aan de Indische
film „Pather Pantsjali" (ballade van
de weg).
De jury voor documentaires ver
leende haar grote prijs aan „De rode
ballon", een Franse film over de
avonturen van een jongetje in de
straten van Parijs.
Mr. Van Gelderen in
ons land.
De heer Van Gelderen, die op 22
april uit Djakarta is vertrokken en
op 30 april in ons land is aangeko
men, heeft, naar aanleiding
van een verklaring van de heer
Joenoes gezegd, dat het „volkomen
dwaas en unfair" is te stellen, dat hij
ongeschikt voor zijn functie in Dja
karta was. „In november 1954 had ik
recht op verlof en op uitdrukkelijk
verzoek van het ministerie van finan
ciën heb ik toen m|jn verlof zes
maanden uitgesteld", aldus mr. Van
Gelderen. „Dit toont toch wel aan,
dat de verklaring van de heer Joe
noes in strijd is met de waarheid".
Uitdrukkelijk ontkende hij dat hy iets
met smokkel of andere handelingen,
die in strijd zyn met de wet, te ma
ken heeft gehad.
Boerderij te duur verkocht.
Tegen de veehouder J. K. uit Wyde
Wormer, die voor de economische po
litierechter te Alkmaar, mr. A. J.
Markus, terecht stond wegens over
treding van de wet vervreemding
landbouwgronden, heeft de officier
van justitie 7500 gulden boete of zes
maanden gevangenisstraf geëist.
K. had, in strijd met genoemde wet,
een boerdery met 20 ha grasland in
Ransdorp te duur verkocht aan ze
kere. C. A. V., die inmiddels de boer
derij weer aan een ander had over
gedaan. V. had 12.500 gulden meer
betaald dan de door de grondkamer
vastgestelde maximumverkoopprijs
van 75.000 gulden. K. zou reeds eer
der aan gegadigden de boerdery voor
100.000 gulden te koop hebben aan
geboden.
9 Op de 420 meter verdieping van de
staatsmijn Wilhelmina te Terwinselen is
de 35-jarige ongehuwde houwer H. C. O.
uit Simpelveld in een schulfpijler door
een uit het dak vallende steen aan het
hoofd getroffen. De man werd op slag
gedood.
FILMS IN ZEELAND
Michèle Morgan in
„Gekweld geweten".
De film „Blackboard jungle" (Al-
hambra, Vlissingen) heeft bij de J>ré-
mière nogal opzien gebaard. Geen
wonder, want het is inderdaad een
schokkend produkt, een onthullend
verhaal over wantoestanden onder
scholieren in de Verenigde Staten,
zoals die zouden kunnen bestaan, of
ontstaan. Want het is niet een op be
staande feiten gebaseerd verhaal,
maar veeleer een waarschuwend
voorbeeld. Maar van een beklemmen
de realiteit.
Bisschop van Rotterdam in
ziekenhuis opgenomen
De bisschop van Rotterdam, mgr.
A. Jansen is woensdagavond bij
het opstappen van zijn fiets, vlak
voor zijn woning te Rotterdam ge
vallen en ongelukkig terechtgeko
men. Met een breuk in zijn linkerbo
venarm is hij in het St. Franciscus-
ziekenhuis te Rotterdam opgenomen.
Mgr. Jansen zal voorlopig enige tijd
rust moeten houden.
Prinses Elisabeth van
Luxemburg gehuwd.
Prinses Elisabeth van Luxemburg is
woensdag in het huwelijk getreden
met prins Franz-Ferdinand von Ho-
henberg, kleinzoon van de aartshertog
wiens vermoording te Serajewo de
naaste aanleiding tot de eerste wereld
oorlog was. Een uitgebreid gezelschap
uit de Europese aristocratie was bij de
huwelijksplechtigheid tegenwoordig.
De bruid, 33 jaar oud, is de oudste
dochter van groothertogin Charlotte
van Luxemburg. Zij werkte tijdens de
oorlog als Rode-Kruiszuster bij de En
gelsen. Zij maakte vorig jaar op de
wintersport in Oostenrijk kennis met
haar thans 28-jarige bruidegom.
Het burgerlijk huwelijk werd te ne
gen uur in het groothertogelijk paleis
gesloten ten overstaan van de burge
meester, Emile Hamilius. Als getuigen
fungeerden Prins Jean, broer van de
bruid en erfelijk groothertog van
Luxemburg, en graaf Henckel von
Donnersmarck.
Na deze plechtigheid begaven de
gasten, 46 paren, zich te voet naar de
nabij gelegen kathedraal, waar de hu
welijksmis te elf uur een aanvang nam.
Het is het verhaal over een onder
wijzer, die geconfronteerd wordt met
ware gangsterpraktijken, zoals die
bedreven worden door een aantal van
zijn pupillen. Het is wel een ontgoo
cheling voor de man, die zijn eerste
baantje als onderwijzer aanvaardt bij
een school in een volksbuurt en die
wel gerekend had op „boefjes" maar
beslist niet op jeugdige misdadigers!
Want als zodanig ontpopt zich een
deel van zijn leerlingen. De man is
op een gegeven ogenblik zelfs niet
zeker van zijn leven. Toch zet hij
door, gewapend met een grote dosis
idealisme en met een maximum aan
wilskracht. En hij wint, na door een
hel te zijn gegaan. Een soms rauwe
maar voor alles een voortreffelijke
film. Boeiend en overtuigend en met
uitstekend spel van o.a. Glenn Ford,
Anne Francis en Louis Calhern.
„Gekweld geweten" (Grand,. Goes),
een rolprent spelend tegen de altijd
weer dankbare achtergrond van de
variétéwereld, steunt vooral op het
sublieme spel van Michèle Morgan
als de vrouw en partner van een zie
kelijk jaloerse trapezewerker (Raf
Vallone). Een man, met een moord
op zijn geweten. De vrouw leeft
voortdurend in angst, dat de geschie
denis zich zal herhalen en de be
klemmende sfeer, die hierdoor ont
staat is onder regie van Jean Delan-
noy uiterst raak getekend.
Paula Wessely, die de hoofdrol
vertolkt in „Zo lang je nog een moe
der hebt" (Electró, Middelburg)
heeft deze nogal huilerige historie
met haar acteertalenten niet waar
kunnen maken. Een banaal verhaal
tje, over een vrouw die na de dood
van haar mail zelf aan de kost moet
zien te komen. Een flinke vrouw, die
ook als dit nodig blijkt een of
fer kan brengen. En dat is dan dat.
„De Vechtjas" (Luxor, Vlissingen)
is weer zo'n verrukkelijk romantisch
produkt uit de goeie ouwe ridderlijke
tijd, waarin nog avonturen te bele
ven vielen, die Alexander Dumas al
zo boeiend beschreef. Naar zyn boek
is deze rolprent dan ook vervaardigd
en voor de liefhebber is het een brok
plezierige ontspanning. In de helden
daden van de koene burggraaf Raoul
de Bragelone zal men niet teleurge
steld worden!
Sehouwburgbioscoop (Middelburg)
vertoont „Razzia", de reeds bespro
ken spannende film over handelaars
in verdovende middelen, met Jean
Gabin en Magali Noël in de hoofdrol
len en (Grand Goes) tenslotte draait
zondagmiddag nog de' klucht „IJsco-
toeristen", met Scan Laurel en Oli
ver Hardy.
C/P0NTH0UD
IN 01
Ik zag aan haar dat zjj meer wist.
Ik schudde ontkennend het hoofd.
„Nee, Marian. De stemming daar
in huis is wat verdrietig. Dat heb je
natuurlijk gehoord?"
„Ja, dokter".
„Maarten is ziek", vervolgde ik.
„Hy heeft heel hard gewerkt en hy
is wat overspannen".
„Overspannen", herhaalde zij lang
zaam. „Is het erg
„Nee".
Zij keek mij aan alsof zy aan mijn
woorden twijfelde.
„Geloof je me niet?' 'vroeg lk.
Jawel, dokter", antwoordde zy
zacht.
Het klonk nieL erg overtuigd, maar
ik besloot er niet verder op door te
gaan. Had ik al niet te veel gezegd?
vroeg ik mij af. Hoewel ik zeker
meende te weten, dat ik niet al te
zeer naast de waarheid had gespro
ken, voelde ik reeds iets van spijt.
Zou het toch niet beter zijn geweest,
als ik maar eenvoudig had gezwegen
„En nu denk je aan niets meer,
Marian", zei ik. „Zou je het prettig
vinden een paar dagen op reis te
gaan?"
Zy haalde de schouders op.
FEUILLETON
door
MENNO DE MUNCK
„Ik weet het niet, dokter. Op het
ogenblik voel ik er weinig voor".
Ik dacht een ogenblik na. Het lokte
mij niet aan haar alweer naar school
te laten gaan, maar het leek my he
lemaal niet goed, haar alleen op haar
kamers te laten zitten.
Ik nam haar nog eens goed op. Zij
was bleek en maakte een lusteloze
indruk.
„Zou je kunnen slapen, vannacht?"
vroeg ik.
„Ik geloof het niet, dokter".
„Toch moet je het proberen", zei ik,
„Beloof je me dat?"
„Ja".
„Ik kom overmorgen nog even by
je. Dan zullen we wel verder zien".
„Goed, dokter".
Zij liep mee naar beneden om mrj
uit te laten. Ik hield haar hand vast,
toen ik met haar in de winkel stond.
„Het gaat wel weer voorbij, Ma
rian", zei ik zacht.
Zij antwoordde niet. Toch vóelde ik
mij omtrent haar niet zo bezorgd
meer als 's middags.
HOOFDSTUK 6.
Toen ik de volgende morgen op het
punt stond naar het plein te gaan,
ging de telefoon. Het was Britta. Zij
vroeg, of zij mij kon spreken. Haar
stem klonk zeer nerveus. Ik verzocht
haar direct te komen.
Laura keek mij veelbetekenend
aan, toen zij my weer uit mijn jas
hielp. Haar blik irriteerde my. Ik
voelde mij opgewonden en ik begreep
dat dit haar niet ontging.
„Waarom kijk je zo?" vroeg ik.
„Wat is er?"
„Niets dokter". Het klonk effen,
maar ik voelde, dat ook 2$ al meer
had gehoord dan my lief was. Ik had
zelf de telefoon opgenomen, maar ik
had Britta's naam genoemd en zij
had er bij gestaan.
„Wat heeft de knecht van de slager
je verteld?" vroeg ik grimmig.
„De knecht van de slager? Niets
dokter!"
„Je liegt", zei ik onredelijk. „Ga
aan je werk!"
„Ja, dokter". Het klonk zo rustig,
dat ik mij schaamde. Ik wist, dat zij
mij beter begreep, dan ik ooit had
durven vermoeden.
„Let maar niet op mij, Laura", zei
ik, toen zij naar de keuken liep. „Ik
ben een lastige oude man".
Zij antwoordde niet direct, maar bij
de keukendeur draaide zij zich nog
even naar mij toe. Haar ogen stonden
bezorgd,
„U ziet er zo moe uit, dokter", zei
ze zacht.
In de zykamer vond ik mijn kalmte
enigszins terug. Ik ging voor het
raam staan en tuurde de straat in. Ik
voelde mij bevryd, maar ook ongedul-
dig. Dat Britta had gebeld, maakte
alles veel eenvoudiger en gemakkelij
ker; ik had er tegenop gezien naar
het plein te gaan, en ik wist nu ze
ker, dat het mij niet zou zijn gelukt,
Maarten aan het praten te krijgen.
Tegen het gesprek met Britta zag
ik niet zo op het was duidelijk
waarvoor zij kwam, meende ik, maar
toch was mijn opluchting niet in
staat een gevoel van vrees te onder
drukken. Wat zou ik te horen kry-
gen? Zou ik nog kunnen helpen?
Mijn geduld werd niet lang op de
proef gesteld. Britta verscheen nog
geen twintig minuten, nadat ik de
telefoon had neergelegd. Ik was al bij
de deur nog voor zij had kunnen bel
len.
Zij zag er gejaagd uit. Ik ging met
haar naar de zitkamer en installeer
de haar in een gemakkelijke stoel. Ik
gaf haar een sigaret en liet haar even
alleen, om naar de keuken te gaan.
Ik verzocht Laura sterke koffie te
zetten en begaf my direct weer naar
de zitkamer.
Ik ging tegenover Britta zitten en
maakte een nietszeggende opmer
king over het weer. Het scheen niet
tot haar door te dringen. Zij zag er
bleek en moe uit en rookte nerveus.
Het was duidelijk dat zij niet wist
hoe zij moest beginnen en dit verwon
derde mij niet. Wat wist zij van mij
Maarten zou haar wel eens iets van
mij hebben verteld, maar welk ge
wicht legde dit in de schaal Zij zag
mij voor de derde keer en er was
iets heel ernstigs aan de hand
Zij keek mij gekweld aan.
„Zeg het maar, Britta", zei ik rus
tig. „Wat is er met Maarten?"
Zij kreeg een schok. Haar ogen
werden heel groot.
„Hijhijbegon zij.
„Hij is ziek" zei ik. „Is het niet?"
„Ja".
„Vertel maar", zei ik. „Ik zal voor
jullie doen wat ik kan, maar ik moet
alles weten. Je mag niets voor mij
verzwijgen. Wanneer is hy zo gewor
den?"
„In ParijsTwee dagen voor
wij hierheen vertrokken", antwoord
de zij. Zy slikte moeilijk. „Hij
Zij zweeg. Haar mond vertrok ze
nuwachtig. Zy snikte plotseling.
Ik haalde een glas water en liet
haar dringen.
„Vertel mij eens kind", zei ik.
„Waar is Maarten bang voor? Wat
scheelt hem?"
Zij hief het gelaat naar mij op.
Haar blik was donker van pijn en
vertwijfeling.
„Je moet mij vertrouwen, Britta",
zei ik. „Als je mij niet vertrouwd,
kan ik niets doen".
„Het iszei zij. „Hij... hij...
heeft
Ik boog mij naar haar over.
„Zeg het maar", drong ik aan.
„Hijhij kreeg het voor het
eerst toen wij pas getrouwd waren...
Wij waren toen in Stockholmbij
mijn oudersH\j kreeg pijn in zijn
rechterknieEerst sloeg hy er
weinig acht op, maar na een paar
dagen werd het heel ergHij
heeft toen drie weken in bed gele
genSoms schreeuwde hy van de
pijn
„Had hij koorts?"
„Ja, dokter
„Was het alleen de rechterknie?"
„NeeNa een paar dagen begon
het ook in de linker
Ik voelde mij koud worden.
„Wat zei de dokter in Stockholm?"
vroeg ik. Ik wist wat het antwoord
zou zijn.
„Gewrichtsreuma
„Weet zijn moeder het?"
„Ja, dokter... ik heb het haar gis
teravond vertelddirect nadat U
weg was
Ik dacht aan het vertrouwen, dat
ik plotseling had gevoeld, toen ik
haar, bij het afscheid, naast Lydia
zag staan.
„Waarom is Maarten zelf niet
meegekomen?" vroeg ik.
„Hrj weet niet, dat ik hier ben".
„Waarom niet?"
„Hijhij wil er niet over spre
kenmet niemandOok met...
met moeder nietHij weet ook
niet, dat ik het haar verteld heb
Ik dacht aan Maartens gedrag van
de vorige avond; aan de zonderlinge
wijze, waarop hij zijn handen had be
wogen, en aan de nerveuse toestand,
waarin hij had verkeerd.
„Heeft hij ook al last van zijn han
den gehad?" vroeg ik.
„Nee
(Wordt vervolgd).