slaap KAPPIE C J HET ITALIAANSE CASSABUONA WERD HIER DE CASEMBROOT en de BOEVENKAPITEIN STEMMEN UIT DE KERKEN BEKLEMMENDE REALITEIT IN „BLACKBOARD JUNGLE" 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 12 MEI 1958 FAMILIENAMEN EN HUN BETEKENIS Schietekatte was de titel van de kanonnier in de middeleeuwse legerscharen Tal van familienamen hebben een zeer duidelyke betekenis. Een grote groep vormen de z.g. patroniemen. Dit zyn namen, afgeleid van de naam van de vader, zoals Janse, Pieterse, enz. De uitgang se of sen betekent zoon van. Opmerkelijk is, dat die veel in Zeeland en vooral op Walcheren voor komen. Een andere groep geeft een beroep aan: Bakker, Smit» Visser, al of niet voorafgegaan door 't lidwoord de. Ook zyn er vele namen, die ee'n afkomst aanduiden: De Zeeuw, De Hollander, De Vries meer plaatselijk met het woordje „van" er voor: Van Empel, Van Driel, Van Leerdam. Verder zyn er talrijke namen, ont leend aan lichamelijke of eigenschappen: De La De Groot en Goedhi Goedbloed. Ook zyn er tal van dieren namen, terwijl geen enkele kleur ont breekt. Ten laatste wijzen wij op vele Fran se, al of niet verhollandst, vooral in West-Zeeuwsch-Vlaanderen, waar over wij al eens een artikel hebben geschreven. door B. J. DE MEIJ. Er blijven nog vele namen over, die niet bij een bepaalde groep zijn in te delen, bovendien is hun betekenis niet altijd duidelijk. Na veel onderzoek en studie is die zelfs niet te vinden. Ook zijn er enkele familienamen, die een andere betekenis hebben dan men denkt. Enigen hiervan zullen wij on der de loupe nemen. DE CASEMBROOT. Bij het uitspreken van deze wordt onwillekeurig naam gedacht aan kaas en brood. Dit zou nog zo gek niet zijn, daar b.v. in Baarn iemand woont, die Boterenbrood heet. Ook bestaat de naam Bierenbroodspot. Eveneens is de combinatie kaas en brood in onze vaderlandse geschiede nis bekend. Zo trok het oproerige z.g. kaas- en broodvolk, door honger gedreven, in 1492 door een groot deel van Holland. Aan de oude Brugsevaart onder Oostburg was een schans, die kaas en brood heette. De plaats is nog aan te wijzen. De dijk langs de vaart, thans 't Grote Gat. nu 't begin van de weg van Oostburg naar waterlandkerkje, heet nog de Kaasenbroodse dijk. Een andere schans onder Oostburg heette Spekenbrood. Er wordt wel eens gedacht, dat de naam De Casembroot afgeleid kan zijn van een uithangbord van een her berg, waarop een kaas en een brooc* is afgebeeld, daar veel namen van uit hangborden zijn afgeleid, zoals In 't Anker, Blaupot Meyboom. Na deze vrij uitvoei-ige uiteenzet ting, dat de naam van de eerste bur ger onzer provincie niet gezocht moet worden in de woorden kaas en brood, komen wij tot de eigenlijke afkomst en betekenis. Een der voorvaderen van onze commissaris der koningin is komstig uit Piemont in Italë heette Cassubona, ook wel Ca buona geschreven. Deze naam be tekent van goeden huize. In 1430 woonde te Damme Casper Casem broot en overleed in 1453 te Brug ge. Door het schrikbewind van Al- va in 1568 week de familie uit naar de Noordelijke Nederlanden. Later vestigde zij zich in Tlioïen, waar zij in de vorig eeeuw te Maartensdijk en in de stad Tholen het burgemeestersambt heeft ver vuld. SOHTETTEKATTE Dit is ook een familienaam, waarbij aan een voor de hand liggende, maar foutieve verklaring wordt gedacht. Deze naam kwam vroeger veel op Walcheren voor. Nog bestaat hij op Sehouwen-Duiveland. B$j het horen van die naam moet niet gedacht wor den aan het bekende huisdier. In de 17e en vooral in de 18e eeuw hebben vele voorname personen, als zij een regeringsambt vervulden, een wapen aangenomen, afgeleid van hun naam, een z.g. sprekend wapen. Van de watering „De vijf ambach ten", thans de Noordwatering gehe ten, was in de 18e eeuw Adriaan Schietekatte dijkgraaf. Op een kaart van Walcheren, voor de catastrofe van mei 1940, die hangt in het polder huis op de Abdij, stond ook zijn naam met zijn wapen. Deze laatste stelde een kat voor, die zijn behoefte doet. Sprekender kon het niet. In de vorige eeuw stond te Gapinge een dominee Schietekatte. De betekenis van de familienaam Schietekatte is e chter eheel anders. Een kat of katte was by de Romeï-1 nen en later nog in de middeleeuwen, toen het buskruit nog niet was uitge vonden een oorlogswerktuig, waar mee stenen kogels op een belegerd kasteel of stad werden afgeschoten. Het was een overdekt houten gebouw- 15. Kapple rende nu de smalle gang door, HIJ vloog een zijgang ln en weer een zijgang in en weer een zij gang en stond toen eens klaps voor een trap, die om laag voerde naar een sche merig verlichte ruimte. „Tja, nou kom lk natuur lijk ln de machinekamer te recht", mompelde hij. „Hier zullen ze de Meester aan het werk hebben gezet". Scherp speurde hij rond. Overal pompten en stamp ten geweldige machinerieën. In de verte bewogen onder een flauw lichtverschijnsel wat vage figuren. En ja, daar ontdekte hij de ont voerde machinist van de Kraak! De Meester stond met een bijzonder somber gezicht aan een machine te prutsen. Achter hem stond een stevig gebouwde Oos terling, die wreed glimla chend een vlijmscherp dolk mes liefkoosde. „Doen Meester werk heus goed?" vroeg de Oosterling met stem. i vreemde keel- 'De'Meester bromde Iets onverstaanbaars terug, waarop de Oosterling op luchtige wijze vervolgde: „Meester moeten werk héél goed doen! Werkelijk beter voor Meester....!" tje op wielen, dat zo dicht mogelyk by de muren kon worden gereden, die beschoten moesten worden. De persoon, die zo'n schietekatte bediende, kreeg klaarblijkelijk de naam, later familienaam geworden van 't schietwerktuig. De naam kat te is nog bewaard gebleven in kata pult, een bekend schiettuig voor jon gens. DE KATER. Er zijn nog meer puzzles onder de familienamen, zoals de naam De Ka ter. Hierbij moet men ook weer niet denken aan het bekende mannelijk huisdier, al zijn veel namen aan die ren ontleend. De naam kater bete kent in Drente en Twente keuter, kot ter, kleine boer. Een kotterij is een kleine boerderij. (Slot volgt). af- (Slot van pag. 3) in iedere gemeente waar dit mogelijk bleek, een aantal mensen bijeen ge bracht, die zich gezamenlyk in het gepubliceerde verdiepten en de vraag stelden hoe het in eigen omgeving en in eigen gemeente lag. Na deze voor bereiding werden dan de kerkedagen gehouden. Het aantal deelnemers aan de eerste dagen liep reeds in de dui zenden. De laatste dfÏJ~ x"* etal aan tot enige den en daarmee werden deze dagen tot een protestantse demonstratie, die van betekenis is geweest. Het is heel gemakkelijk minder- gunstige woorden te spreken over massa-betogingen, waaraan de kerk zich toch niet mag bezondi gen en daarbij te verwijzen naar Socialisme werden georganiseerd. Wanneer we echter letten op de grondige voorbereiding, die wil maken dat de enkeling niet zo maar in de massa opgaat en wan neer we van deelnemers horen dat de belangrijkste dingen door niet- theologen zijn gezegd, dan moeten we toch voorzichtig zijn om wat al te gemakkelijk te spreken van massa-regie. Bovendien kwam een ieder niet gecommandeerd, maar geheel vrijwillig en tenslotte was er voor eike deelnemer de gele genheid een eigen mening er op na te houden en te zeggen. Aan dergelijke landelijke kerkedagen zijn wij in ons land nog niet toe. Het is zelfs de vraag of een hele provin cie niet een te groot terrein is. In 1 Duitsland lag het iets anders, door dat daar na de oorlog zulke grote zorgen waren als wij hier niet heb ben gekend. Denk alleen maar aan het probleem van de vluchtelingen en van de woonhuizen, dat nog altijd een stuk groter is dan bij ons. Neem daarbij dan nog de gedeeldheid van 't land, onder geheel verschillend re giem. Wij hebben ook wel grote vraagstukken in ons land; denk al leen maar aan het vraagstuk van oorlog en vrede, maar die raken niet zo direct de enkele mens en het en kele gezin, dat de massa daarmee bezig is. Maar misschien komen ze nog wel. Daarom is het goed dat ln ons land kerkedagen worden georganiseerd van beperkte omvang. Het is ook goed dat daarbij als centrale vraag die naar de gemeenschap waarin wij leven, wordt behandeld. Door allerlei oorzaken, waarop wij hier ln deze rubriek wel eerder hebben gewezen, is die gemeenschap, ook in onze pro vincie Dezig uiteen te vallen, met al de schade van dien. De kerk, als ver kondigster van het evangelie, zal niet moede moeten worden te zeggen dat wij een verantwoordelijkheid hebben voor de ander in deze wereld. fWij weten dat van die 2e feestda- en als algemeen erkende christelijke eestdagen niet veel Is overgebleven. Het zijn dagen van uitgaan gewor den. Het prettige van die kerkedagen is, dat men ook daarheen kan „uit gaan" en nog wel met heel het ge zin tezamen. Ook voor de jongeren wordt er iets georganiseerd. Boven dien heeft dit uitgaan een bijzonder doel, dat kan bijdragen tot verrijking van het leven. H. Thans een ruime comfortabele wagen v.a. f. 6375.- Official D.K.W-. Dealer Garage Heyboer v. d. Vijver, Spuiplein 43, telefoon 89, Breskens. Garage Carels, Clara's pad' B 47, telef. 227 (K1I06), Heinkenszand. Imp. Hart Nlbbrlg Greeve N.)£ Parkstraat 91 Den Haag Franse documentaire wint prijs in Cannes Susan Hayward: beste vrouwelijke rol. De Franse documentaire film „Le monde du silence" (wereld der stilte) heeft de grote prijs van 't filmfesti val te Cannes gewonnen. De film is gemaakt door de Franse onderzee onderzoeker majoor Jacques Cou- steau. De Amerikaanse actrice Susan Hayward kreeg de prijs voor de bes te vrouwelijke rol in de film „Fll cry tomorrow". Zij is hierin een die aan de drank verslaafd i raakt. De prijs voor de beste produktie viel ten deel aan de Russische film „Othello", gemaakt door Serge Yoe- kewitsj. De speciale prijs van de jury is voor de Franse film „Het mysterie Picasso", gemaakt door Henri Geor ges Clouzot. De Zweedse film „Glimlachjes van een zomernacht" ontving de prijs voor de poëzie en humor. De prijs voor het menselijkste do cument kwam toe aan de Indische film „Pather Pantsjali" (ballade van de weg). De jury voor documentaires ver leende haar grote prijs aan „De rode ballon", een Franse film over de avonturen van een jongetje in de straten van Parijs. Mr. Van Gelderen in ons land. De heer Van Gelderen, die op 22 april uit Djakarta is vertrokken en op 30 april in ons land is aangeko men, heeft, naar aanleiding van een verklaring van de heer Joenoes gezegd, dat het „volkomen dwaas en unfair" is te stellen, dat hij ongeschikt voor zijn functie in Dja karta was. „In november 1954 had ik recht op verlof en op uitdrukkelijk verzoek van het ministerie van finan ciën heb ik toen m|jn verlof zes maanden uitgesteld", aldus mr. Van Gelderen. „Dit toont toch wel aan, dat de verklaring van de heer Joe noes in strijd is met de waarheid". Uitdrukkelijk ontkende hij dat hy iets met smokkel of andere handelingen, die in strijd zyn met de wet, te ma ken heeft gehad. Boerderij te duur verkocht. Tegen de veehouder J. K. uit Wyde Wormer, die voor de economische po litierechter te Alkmaar, mr. A. J. Markus, terecht stond wegens over treding van de wet vervreemding landbouwgronden, heeft de officier van justitie 7500 gulden boete of zes maanden gevangenisstraf geëist. K. had, in strijd met genoemde wet, een boerdery met 20 ha grasland in Ransdorp te duur verkocht aan ze kere. C. A. V., die inmiddels de boer derij weer aan een ander had over gedaan. V. had 12.500 gulden meer betaald dan de door de grondkamer vastgestelde maximumverkoopprijs van 75.000 gulden. K. zou reeds eer der aan gegadigden de boerdery voor 100.000 gulden te koop hebben aan geboden. 9 Op de 420 meter verdieping van de staatsmijn Wilhelmina te Terwinselen is de 35-jarige ongehuwde houwer H. C. O. uit Simpelveld in een schulfpijler door een uit het dak vallende steen aan het hoofd getroffen. De man werd op slag gedood. FILMS IN ZEELAND Michèle Morgan in „Gekweld geweten". De film „Blackboard jungle" (Al- hambra, Vlissingen) heeft bij de J>ré- mière nogal opzien gebaard. Geen wonder, want het is inderdaad een schokkend produkt, een onthullend verhaal over wantoestanden onder scholieren in de Verenigde Staten, zoals die zouden kunnen bestaan, of ontstaan. Want het is niet een op be staande feiten gebaseerd verhaal, maar veeleer een waarschuwend voorbeeld. Maar van een beklemmen de realiteit. Bisschop van Rotterdam in ziekenhuis opgenomen De bisschop van Rotterdam, mgr. A. Jansen is woensdagavond bij het opstappen van zijn fiets, vlak voor zijn woning te Rotterdam ge vallen en ongelukkig terechtgeko men. Met een breuk in zijn linkerbo venarm is hij in het St. Franciscus- ziekenhuis te Rotterdam opgenomen. Mgr. Jansen zal voorlopig enige tijd rust moeten houden. Prinses Elisabeth van Luxemburg gehuwd. Prinses Elisabeth van Luxemburg is woensdag in het huwelijk getreden met prins Franz-Ferdinand von Ho- henberg, kleinzoon van de aartshertog wiens vermoording te Serajewo de naaste aanleiding tot de eerste wereld oorlog was. Een uitgebreid gezelschap uit de Europese aristocratie was bij de huwelijksplechtigheid tegenwoordig. De bruid, 33 jaar oud, is de oudste dochter van groothertogin Charlotte van Luxemburg. Zij werkte tijdens de oorlog als Rode-Kruiszuster bij de En gelsen. Zij maakte vorig jaar op de wintersport in Oostenrijk kennis met haar thans 28-jarige bruidegom. Het burgerlijk huwelijk werd te ne gen uur in het groothertogelijk paleis gesloten ten overstaan van de burge meester, Emile Hamilius. Als getuigen fungeerden Prins Jean, broer van de bruid en erfelijk groothertog van Luxemburg, en graaf Henckel von Donnersmarck. Na deze plechtigheid begaven de gasten, 46 paren, zich te voet naar de nabij gelegen kathedraal, waar de hu welijksmis te elf uur een aanvang nam. Het is het verhaal over een onder wijzer, die geconfronteerd wordt met ware gangsterpraktijken, zoals die bedreven worden door een aantal van zijn pupillen. Het is wel een ontgoo cheling voor de man, die zijn eerste baantje als onderwijzer aanvaardt bij een school in een volksbuurt en die wel gerekend had op „boefjes" maar beslist niet op jeugdige misdadigers! Want als zodanig ontpopt zich een deel van zijn leerlingen. De man is op een gegeven ogenblik zelfs niet zeker van zijn leven. Toch zet hij door, gewapend met een grote dosis idealisme en met een maximum aan wilskracht. En hij wint, na door een hel te zijn gegaan. Een soms rauwe maar voor alles een voortreffelijke film. Boeiend en overtuigend en met uitstekend spel van o.a. Glenn Ford, Anne Francis en Louis Calhern. „Gekweld geweten" (Grand,. Goes), een rolprent spelend tegen de altijd weer dankbare achtergrond van de variétéwereld, steunt vooral op het sublieme spel van Michèle Morgan als de vrouw en partner van een zie kelijk jaloerse trapezewerker (Raf Vallone). Een man, met een moord op zijn geweten. De vrouw leeft voortdurend in angst, dat de geschie denis zich zal herhalen en de be klemmende sfeer, die hierdoor ont staat is onder regie van Jean Delan- noy uiterst raak getekend. Paula Wessely, die de hoofdrol vertolkt in „Zo lang je nog een moe der hebt" (Electró, Middelburg) heeft deze nogal huilerige historie met haar acteertalenten niet waar kunnen maken. Een banaal verhaal tje, over een vrouw die na de dood van haar mail zelf aan de kost moet zien te komen. Een flinke vrouw, die ook als dit nodig blijkt een of fer kan brengen. En dat is dan dat. „De Vechtjas" (Luxor, Vlissingen) is weer zo'n verrukkelijk romantisch produkt uit de goeie ouwe ridderlijke tijd, waarin nog avonturen te bele ven vielen, die Alexander Dumas al zo boeiend beschreef. Naar zyn boek is deze rolprent dan ook vervaardigd en voor de liefhebber is het een brok plezierige ontspanning. In de helden daden van de koene burggraaf Raoul de Bragelone zal men niet teleurge steld worden! Sehouwburgbioscoop (Middelburg) vertoont „Razzia", de reeds bespro ken spannende film over handelaars in verdovende middelen, met Jean Gabin en Magali Noël in de hoofdrol len en (Grand Goes) tenslotte draait zondagmiddag nog de' klucht „IJsco- toeristen", met Scan Laurel en Oli ver Hardy. C/P0NTH0UD IN 01 Ik zag aan haar dat zjj meer wist. Ik schudde ontkennend het hoofd. „Nee, Marian. De stemming daar in huis is wat verdrietig. Dat heb je natuurlijk gehoord?" „Ja, dokter". „Maarten is ziek", vervolgde ik. „Hy heeft heel hard gewerkt en hy is wat overspannen". „Overspannen", herhaalde zij lang zaam. „Is het erg „Nee". Zij keek mij aan alsof zy aan mijn woorden twijfelde. „Geloof je me niet?' 'vroeg lk. Jawel, dokter", antwoordde zy zacht. Het klonk nieL erg overtuigd, maar ik besloot er niet verder op door te gaan. Had ik al niet te veel gezegd? vroeg ik mij af. Hoewel ik zeker meende te weten, dat ik niet al te zeer naast de waarheid had gespro ken, voelde ik reeds iets van spijt. Zou het toch niet beter zijn geweest, als ik maar eenvoudig had gezwegen „En nu denk je aan niets meer, Marian", zei ik. „Zou je het prettig vinden een paar dagen op reis te gaan?" Zy haalde de schouders op. FEUILLETON door MENNO DE MUNCK „Ik weet het niet, dokter. Op het ogenblik voel ik er weinig voor". Ik dacht een ogenblik na. Het lokte mij niet aan haar alweer naar school te laten gaan, maar het leek my he lemaal niet goed, haar alleen op haar kamers te laten zitten. Ik nam haar nog eens goed op. Zij was bleek en maakte een lusteloze indruk. „Zou je kunnen slapen, vannacht?" vroeg ik. „Ik geloof het niet, dokter". „Toch moet je het proberen", zei ik, „Beloof je me dat?" „Ja". „Ik kom overmorgen nog even by je. Dan zullen we wel verder zien". „Goed, dokter". Zij liep mee naar beneden om mrj uit te laten. Ik hield haar hand vast, toen ik met haar in de winkel stond. „Het gaat wel weer voorbij, Ma rian", zei ik zacht. Zij antwoordde niet. Toch vóelde ik mij omtrent haar niet zo bezorgd meer als 's middags. HOOFDSTUK 6. Toen ik de volgende morgen op het punt stond naar het plein te gaan, ging de telefoon. Het was Britta. Zij vroeg, of zij mij kon spreken. Haar stem klonk zeer nerveus. Ik verzocht haar direct te komen. Laura keek mij veelbetekenend aan, toen zij my weer uit mijn jas hielp. Haar blik irriteerde my. Ik voelde mij opgewonden en ik begreep dat dit haar niet ontging. „Waarom kijk je zo?" vroeg ik. „Wat is er?" „Niets dokter". Het klonk effen, maar ik voelde, dat ook 2$ al meer had gehoord dan my lief was. Ik had zelf de telefoon opgenomen, maar ik had Britta's naam genoemd en zij had er bij gestaan. „Wat heeft de knecht van de slager je verteld?" vroeg ik grimmig. „De knecht van de slager? Niets dokter!" „Je liegt", zei ik onredelijk. „Ga aan je werk!" „Ja, dokter". Het klonk zo rustig, dat ik mij schaamde. Ik wist, dat zij mij beter begreep, dan ik ooit had durven vermoeden. „Let maar niet op mij, Laura", zei ik, toen zij naar de keuken liep. „Ik ben een lastige oude man". Zij antwoordde niet direct, maar bij de keukendeur draaide zij zich nog even naar mij toe. Haar ogen stonden bezorgd, „U ziet er zo moe uit, dokter", zei ze zacht. In de zykamer vond ik mijn kalmte enigszins terug. Ik ging voor het raam staan en tuurde de straat in. Ik voelde mij bevryd, maar ook ongedul- dig. Dat Britta had gebeld, maakte alles veel eenvoudiger en gemakkelij ker; ik had er tegenop gezien naar het plein te gaan, en ik wist nu ze ker, dat het mij niet zou zijn gelukt, Maarten aan het praten te krijgen. Tegen het gesprek met Britta zag ik niet zo op het was duidelijk waarvoor zij kwam, meende ik, maar toch was mijn opluchting niet in staat een gevoel van vrees te onder drukken. Wat zou ik te horen kry- gen? Zou ik nog kunnen helpen? Mijn geduld werd niet lang op de proef gesteld. Britta verscheen nog geen twintig minuten, nadat ik de telefoon had neergelegd. Ik was al bij de deur nog voor zij had kunnen bel len. Zij zag er gejaagd uit. Ik ging met haar naar de zitkamer en installeer de haar in een gemakkelijke stoel. Ik gaf haar een sigaret en liet haar even alleen, om naar de keuken te gaan. Ik verzocht Laura sterke koffie te zetten en begaf my direct weer naar de zitkamer. Ik ging tegenover Britta zitten en maakte een nietszeggende opmer king over het weer. Het scheen niet tot haar door te dringen. Zij zag er bleek en moe uit en rookte nerveus. Het was duidelijk dat zij niet wist hoe zij moest beginnen en dit verwon derde mij niet. Wat wist zij van mij Maarten zou haar wel eens iets van mij hebben verteld, maar welk ge wicht legde dit in de schaal Zij zag mij voor de derde keer en er was iets heel ernstigs aan de hand Zij keek mij gekweld aan. „Zeg het maar, Britta", zei ik rus tig. „Wat is er met Maarten?" Zij kreeg een schok. Haar ogen werden heel groot. „Hijhijbegon zij. „Hij is ziek" zei ik. „Is het niet?" „Ja". „Vertel maar", zei ik. „Ik zal voor jullie doen wat ik kan, maar ik moet alles weten. Je mag niets voor mij verzwijgen. Wanneer is hy zo gewor den?" „In ParijsTwee dagen voor wij hierheen vertrokken", antwoord de zij. Zy slikte moeilijk. „Hij Zij zweeg. Haar mond vertrok ze nuwachtig. Zy snikte plotseling. Ik haalde een glas water en liet haar dringen. „Vertel mij eens kind", zei ik. „Waar is Maarten bang voor? Wat scheelt hem?" Zij hief het gelaat naar mij op. Haar blik was donker van pijn en vertwijfeling. „Je moet mij vertrouwen, Britta", zei ik. „Als je mij niet vertrouwd, kan ik niets doen". „Het iszei zij. „Hij... hij... heeft Ik boog mij naar haar over. „Zeg het maar", drong ik aan. „Hijhij kreeg het voor het eerst toen wij pas getrouwd waren... Wij waren toen in Stockholmbij mijn oudersH\j kreeg pijn in zijn rechterknieEerst sloeg hy er weinig acht op, maar na een paar dagen werd het heel ergHij heeft toen drie weken in bed gele genSoms schreeuwde hy van de pijn „Had hij koorts?" „Ja, dokter „Was het alleen de rechterknie?" „NeeNa een paar dagen begon het ook in de linker Ik voelde mij koud worden. „Wat zei de dokter in Stockholm?" vroeg ik. Ik wist wat het antwoord zou zijn. „Gewrichtsreuma „Weet zijn moeder het?" „Ja, dokter... ik heb het haar gis teravond vertelddirect nadat U weg was Ik dacht aan het vertrouwen, dat ik plotseling had gevoeld, toen ik haar, bij het afscheid, naast Lydia zag staan. „Waarom is Maarten zelf niet meegekomen?" vroeg ik. „Hrj weet niet, dat ik hier ben". „Waarom niet?" „Hijhij wil er niet over spre kenmet niemandOok met... met moeder nietHij weet ook niet, dat ik het haar verteld heb Ik dacht aan Maartens gedrag van de vorige avond; aan de zonderlinge wijze, waarop hij zijn handen had be wogen, en aan de nerveuse toestand, waarin hij had verkeerd. „Heeft hij ook al last van zijn han den gehad?" vroeg ik. „Nee (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1956 | | pagina 4