ROBBENMEISJES DEDEN TWEE
WERELDRECORDS SNEUVELEN
OPNIEUW NEDERLAAG VOOR
DE WOLVES IN MOSKOU
JIMMY BROWN opent een rijschool
STEMMEN UIT DE KERKEN
„PIERRE"
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1955
PROVINCIALE ZEEUWSE OOURANT
11
FRAAIE SUCCESSEN IN UTRECHT
Lenie de Nijs en Mary Kok
maakten snelle tijden
Twee Nederlandse zwemsters, Lenie de Nijs en Mary Kok, allebei van
„De Robben" uit Hilversum, zijn er in liet zwembad „De Kromme Rijn" te
Utrecht in geslaagd het wereldrecord op de 1 mijl vrije slag te breken. Mary
Kok, die als eerste te water was gegaan, bleef met 24,5 seconden onder het
oude record, dat met 22 minuten 51,6 seconden op naam stond van de Austra
lische Judy Joy Davïes en in Maart 1953 te Sydney werd gevestigd. Enkele
minuten later werd het nieuwe record van Mary Kok door Lenie de Nijs
verbeterd met 21,6 seconden. Het nieuwe officiële wereldrecord staat dus
nu op haar naam met een tijd van 22 minuten 5,5 seconden.
Negentien graden bedroeg de tem
peratuur van het water van het open-
luchtbad „De Kromme Rijn", waar
zich een groot aantal toeschouwers
hadden verzameld, die getuige waren
van het feit, dat de pogingen van Mary
Kok en Lenie de Nijs om het wereld
record te verbeteren zo'n groot succes
hadden.
WINST OP SCHEMA.
Het lag in de lijn der verwachtingen,
dat de beide „Robben'-meisjes onder
Middelburg nu in teken
van sportuitwisseling
Twee honderd dertig gasten uit
Folkestone gisteren aangekomen
De sportuitwisseling Middelburg
Folkestone de grootste van Neder
land is Vrijdag begonnen. Twee
honderd dertig- sportslieden uit de En
gelse badplaats zijn 's avonds in de
Zeeuwse hoofdstad aangekomen. De
stoet van bussen, geëscorteerd door
motorrijders van de Rijkspolitie en
van dè M.A.C. „Scheldegouwen"
zwenkte om 20.05 de Markt op. Daar
had zich reeds een grote menigte ver
zameld, die voor een geestdriftig en
hartelijk welkom zorgde.
Om 9.30 uur was het gezelschap uit
Folkestone vertrokken. Per bus werd
naar Dover gereden, waar men zich
inscheepte voor Ostende. De overtocht
was kalm „a nice crossing", zeiden de
Engelsen zodat niemand zeeziek
werd. Helaas had de boot met vertra
ging te kampen, zodat het ontvangst
comité ruim een half uur langer op
de kade in Ostende moest wachten.
Omstreeks half vijf meerde de boot
en konden de leden van de ontvangst
commissie hun kennismaking met de
Engelse officials hernieuwen. Aanwe
zig was ook burgemeester mr. dr. N.
Bolkesteln, die zijn collega van Fol
kestone, de heer T. L. E. Franks, ver
welkomde. Ook de in Middelburg wei-
het bestaande wereldrecord van de
Australische Judy Joy Davies zouden
blijven, want tijdens de training te
Hilversum had Lenie de Nijs reeds in
22 minuten en 44 seconden gezwom
men en Mary Kok had er toen zelfs
22 minuten 43 seconden over gedaan.
Beide zwemstertjes bleven nu niet al
leen onder het wereldrecord, maar
zelfs nog aanzienlijk onder het trai
ningsschema. Mary Kok legde de mijl
af in 22 minuten 27,1 seconden, het
geen niet minder dan 24,5 seconden
onder het wereldrecord was en 15,9
seconden onder het trainingsschema.
Lenie deed er nog een schepje boven
op, voor haar werd op de mijl 22
nuten 5,5 seconden afgedrukt, 46,1
conden onder het wereldrecord van
Judy Davies en 38,5 seconden onder het
trainingsschema.
Het was jammer, dat men niet de
beschikking had over voldoende tijd
opnemers, want dan waren er meer
records gebroken.
bekende wethouder A. J. S. Clark
maakte de reis mee, evenals de ge
meente-secretaris van Folkestone, de
heer Scragg.
Opnieuw" had het gezelschap pech,
toen in Breskens aangekomen
de boot naar Vlissingen juist vertrok.
Men moest weer wachten en met de
boot van 19.25 uur kwamen Middel-
burg*s gasten tenslotte over. Gast
vrouwen en gastheren stonden reeds
enige tijd op de Markt. Er volgden
kennismakingen en begroetingen door
vele wederzijdse bekenden. Ondertus
sen was stadsbeïaardier Th. C. Fer-
werda bezig met een speciale begroe
ting, namelijk een carillonconcert op
de Lange Jan van Engelse werken.
Het behoeft geen betoog, dat de gas
ten dit zeer apprecieerden.
De verdere avond was geheel be
stemd voor de kennismaking. Per
auto, lopend en zelfs met het minia
tuurtreintje werden de gasten naar
hun adressen gebracht, vandaag is
het officiële begin van de sportuitwis
seling met een officiële ontvangst ten
stadhuize, die om 10 uur
IN DYNAMO-STADION
Russen wonnen met 32
De Engelse voetbalclub Wolver
hampton Wanderers heeft ook zijn
tweede wedstrijd in Moskou verloren.
In het Dynamo-stadion werd van de
leiders van de Russische competitie,
Dynamo, met 32 verloren. De Rus
sische club stond by de rust met 30
voor.
De Dynamo's openden de score in
de 13de minuut door rechtsbinnen
Feodosov en doelpuntten tijdens een
fel offensief kort voor de rust nog
tweemaal. Die 30 stand mocht wel
enigszins geflatteerd heten.
Rechtsback Stuart van de Wolves
bood de Moskouse middenvoor Kuz-
netsow een gemakkelijke kans in de
40ste minuut, toen hij terugspeelde op
doelman Williams, die de hal net niet
kon bereiken. Een minuut later knal
de Feodosov tussen een groot aantal
voor het Engelse doel te hoop gelo
pen spelers aoor.
ENGELS OFFENSIEF.
De Wolves sloegen in de 6de en 16de
miuut van de tweede helft terug met
twee prachtige goals en bleven aan
vallen tot kort voor het einde van het
duel, maar de Engelsen slaagden er
niet in, een gelijk spel uit het vuur te
slepen.
In de laatste minuten, die wellicht
de beslissing hadden kunnen brengen,
wisten zij hun hoge tempo niet te
handhaven. Toen overheersten de Dy
namo's weer, maar een hard, laag
schot van linksbinnen Ilyin kon door
keeper Williams met de voet worden
gekeerd.
Tachtigduizend toeschouwers woon
den de wedstrijd bij. Het spel van de
Wolves was nu veel beter dan Zondag
jl. tegen Spartak, maar in uithou
dingsvermogen schoten zij wederom
tekort.
Zeeuws elftal voor duel
in Goes op 20 Augustus
De technische commissie van de af
deling Zeeland K.N.V.B. heeft het
Zeeuwse elftal, dat Zaterdag 20 Aug.
a.s. in Goes tegen het Nederlands Za
terdagelftal zal uitkomen als volgt sa
mengesteld:
Doel: J. Zwartepoorte, Goes.
Achter: P. Wijs, Goes, en C. v. d.
Weele, Zeelandia.
Midden: J. Jonkman, Axel, W.
Struiwigh, Vlissingen, en A. Vogel,
Middelburg.
Voor: E. Sandrini, Terneuzen, A.
Carol, Middelburg, (aanvoerder), H.
Neefs, Hulst, J. Kolijn, Middelburg, en
R. Moens. Goes.
Reserves zijn: J. A. v. d. Vrede,
Middelburg, W. Jansen, Corn Boys, D.
Mos, Goes, S. Jansen, Terneuzen, en
L. van Dorsselaer, Hulst.
Zuid-Nederland-München:
handbalduel in Vlissingen.
Zondag 4 September worden te Vlis
singen de jaarlijkse districts-handbal-
weastrijden eespeeld tussen de verte
genwoordigende dames- en herenelf
tallen van Zeeland, Oost- en West
Noord-Brabant.
In het kader van deze dag speelt
het Zuid-Nederlandse elftal een wed
strijd tegen München-Gladbach uit
Duitsland.
Russische toeristen mogen
naar het buitenland
Zweden, Finland en safellieten.
Volgens het Russische dagblad
„Trud" worden op het ogenblik rei
zen voor Russische toeristen voorbe
reid naar Zweden en Finland. Naar
de satelliet-staten zijn reeds toeris-
tenreizen mogelijk.
De eerste groep van 150 toeristen
zal, volgens „Trud", binnen enkele
dagen uit Moskou naar Polen ver
trekken voor een bezoek van tien da
gen. „Trud" verneemt dat binnen
kort ook toeristenreizen zullen wor
den georganiseerd naar Tsjechoslo-
waky'e, Hongarije en China.
78. Kuuntje en de freule waren opmerkelijk gedwee
ingestapt. Ze zaten achterin met Klaas Klepsteel tussen
hen in en zij gedroegen zich als lamineren. Jimmy was
.weer achter het stuur gekropen en hij had tegen Jackie
gezegd naast hem te komen zitten. Hij had hem tersluiks
een ijzeren stang die bij de krik hoorde, in de handen
geduwd. „Ga zo scheef mogelijk zitten", had hij tegen
zijn zoon gezegd', „en verlies het tweetal geen moment
uit het oog. Als de baron probeert fratsen te maken,
geef je 'm maar een zacht tikje op z'n hoofd, want voor
een handgemeen deugt het interieur van een auto niet".
Jimmy had de motor gestart en reed weg. In de rich
ting Grasdijk! En d'lt verontrustte zowel de freule als
meneer Kuuntje. Jimmy keek even naar hen in zijn
spiegeltje en zag duidelijk, (Jat ze elkaar een paar veel
zeggende blikken toewierpenHet bleef even rustig
maar toen verstoutte de baron zich toch een opmerking
te maken. Hij zei op een poeslieve toon: „Mag ik U
er opmerkzaam op maken, meneer Brown, dat u. als U
ons aan de politie van Wilgenwolde wilt brengen, de
verkeerde richting neemt. U rijdt nu naar Grasdijk te
rugJimmy glimlachte en hij zei op precies de
zelfde toon: „En mag ik U vriendelijk dank zeggen,
mijnheer de baron, voor deze goed bedoelde opmerking.
Het is mij inderdaad bekend, dat wij naar Grasdijk te
rug rijden. Ik -wilde daar even mijn auto, die ik er heb
achtergelaten, gaan ophalen. Dan zitten wij straks wat
ruimer".
(Slot van pag. 3)
ke taak op het terrein van de gees
telijke volksgezondheid. Als minimum
hetzelfde wat voor de gewone volks
gezondheid geldt: toezicht houden,
subsidiëren en in bepaalde gevallen
bindende voorschriften geven, en
dan valt erover te discussiëren of
de Overheid nog verder zou moeten
gaan.
Maar het is niet alleen de Over
heid, die in dezen te zorgen heeft
voor de leefbaarheid van het leven.
Bij de geestelijke volksgezondheid is
er alles aan gelegen, dat het leven
ook inhoud heeft. En de Overheid is
niet bij machte om aan het leven van
de afzonderlijke mensen inhoud te
geven. Hier raakt men aan wat men
(Advertentie)
noemt levens- en wereldbeschouwing,
hier raakt men vooral aan wat de
inhoud is van de boodschap van de
Kerk. Bijvoorbeeld: de Overheid kan
regels treffen voor de registratie van
het huwelijk en de wettelijke conse
quenties, maar zij kan niet zeggen
op welke wijze het huwelijk beleefd
moet worden en hoe een ontspoord
huwelijk weer terecht kan komen.
De Overheid kan zorgen voor open
baar en bijzonder onderwijs, maar zij
kan niet zeggen hoe ouders en kin
deren met elkaar dienen om te gaan.
De Overheid kan zorgen, dat de wer
kers elke dag een aantal uren vrije
tijd hebben en een aantal dagen va-
cantie per jaar, maar hoe de vrije
tijd besteed moet worden is een zaak
waarbij de Overheid niets anders kan
doen dan hoogstens mogelijkheden
scheppen.
Daar komt nog dit bij, dat het
werk van de Overheid voor alle
mensen bedoeld is en een dwin
gend karakter heeft. Maar het
vullen van het leven met een be
paalde inhoud kan nooit een zaak
zijn van dwang. De Kerken kun
nen hier ook geen enkele dwang
ok
uitoefenen,
niet
tegenover
eigen leden. Pas de vrijwilligheid
van de inhoud, die men zelf ge
kozen heeft, maakt die inhoud
waardevol. Daarom kunnen de
Kerken mogelijkheden en wegen
aangeven, raad verschaffen, de
mensen voor de consequenties van
het Evangelie stellen, maar niet
hen dwingen zus of zo te kiezen.
Ieder mens houdt zijn eigen ver
antwoordelijkheid.
DUBBELE TAAK.
De geestelijke gezondheidszorg
heeft, net als de andere gezondheids
zorg, de dubbele taak van genezen
en voorkomen. Bij het genezen den
ken wij allereerst aan de,- genezing
van geesteszieken. In de praktijk is
het werk van de geestelijke volksge
zondheid grotendeels ontstaan uit de
nazorg van hen, die uit een inrich
ting waren ontslagen. Daar kwam al
spoedig de prophylaxe bij, de behan
deling van vrij lichte gevallen, opdat
deze genezen konden worden voor
dat opname in een inrichting nood
zakelijk was. Dit werk is weer niet
doeltreffend zonder de opsporing van
dergelijke gevallen. En deze drie fa
cetten: behandelen, opsporen en
voorkomen, liggen duidelijk hoofdza
kelijk op medisch terrein. Psychia
ters met hun staf en verplegers en
verpleegsters, huisartsen en wijkzus
ters zijn degenen, die dit werk uit
voeren. En hoezeer hier een dringend
gebrek aan krachten is, blijkt wel
uit de mededeling van de voorzitter
van „Vrederust", dat per dag zeven
aanvragen om opname moeten wor
den afgewezen en dat er een ont
stellend tekort aan verpleegsters is!
Maar de taak van voorkomen om
vat veel meer. Terloops noemden wij
al het alcoholisme, de beroepskeuze
voorlichting, de opvoedings- en hu
welijksmoeilijkheden. Er zou nog veel
meer te noemen zijn. In sommige
streken van ons land veranderen ae
levensomstandigheden zeer snel, bij
ons in Zeeland denke men b.v. aan
de gevolgen van industrialisatie, van
herverkaveling en straks van het
delta-plan!
Van geestelijke volksgezondheid
kan alleen dan sprake zijn, als de
mensen deze veranderingen ook bij
houden en er niet door uit hun even
wicht gebracht worden. Ook hier
gaat het om de inhoud van het le
ven.
De Kerk kan niet meer doen dan
zeggen dat deze inhoud er is en voor
ieder mogelijk is, maar dit kan de
Kerk niet maar zo in het algemeen
zeggen, dit moet concreet gemaakt
worden in al die verscheidene levens
omstandigheden, waarin de mens
komt te verkeren. Hiervoor is des
kundigheid onmisbaar. Want niet al
leen de boodschap van het Evangelie
moet worden gekend, ook de wereld
waarin wij leven en de omstandig
heden waarin deze boodschap klinken
moet. De Hervormde Kerk is in de
jaren na de bevrijding een apparaat
aan het opbouwen waarin diverse
„raden" en commissies zjjn: voor
ziekenzorg, voor de vragen van de
samenleving, voor de herderlijke zorg,
voor het gezin, voor de verbreiding
van het Evangelie, voor het jeugd
werk enz-, en op „De Horst" worden
werkers in kerkelijke arbeid opge
leid, die op diverse terreinen een
grote deskundigheid bezitten. Ande
re kerken doen dergelijke dingen op
hun wijze. De hoofdzaak is, dat men
sen die op een bepaald terrein des
kundig zijn, samenkomen en samen
werken. landelijk, provinciaal en ge
meentelijk.
Hierdoor komt op het terrein van
de geestelijke volksgezondheid de si
tuatie zo te liggen, dat enerzijds in
de plaatselijke gemeente een voortdu
rend contact tussen arts, wijkver
pleegster, predikant, onderwijzer en
gemeentelijke overheid broodnodig is,
een contact dat officieus kan zijn en
niet in vaste vorm behoeft te worden
georganiseerd, en dat anderzijds op
gewestelijk niveau een taak ligt voor
meer georganiseerd werk in dienst
van deze gezondheidszorg. Het heeft
geen zin om erover te twisten, welk
aandeel het belangrijkste is: dat van
medische zijde, resp. van de kruis-ver-
enigingen, of dat van de zgde der
kerken, eventueel als derde factor
dat van diverse andere organisaties.
Ieder zal zijn eigen terrein kennen
en tegelijk weten, dat geïsoleerd wer
ken krachten verspillen Is.
Dit samen zoeken naar de juiste
vorm en liet gezamenlijk uitoefenen
van deze taak gaat niet vanzelf: het
kan soms zeer moeizaam werken
zijn. Des te verheugender is het feit,
dat in onze provincie sinds enige tijd
een dienst voor de geestelijke volks
gezondheid bestaat, die nog wel niet
tot volle ontplooiing is gekomen,
maar waarin in principe toch al deze
kanten van dit werk vertegenwoor
digd zijn en de mogelijkheden open
liggen voor een alzijdige aanpak van
de zorg voor de geestelijke volksge
zondheid.
's-H.H.K.
S. P. de Roos.
„Maar Karei!" zei vader
toen hij 't schoolrapport
van zijn zoon bezag, „Ik
moet zeggen, dat m het
algemeen je cijfers niet
slecht zijn maar... hoe
kom je nu aan een drie
voor Frans... als je zo
goed bent in al die ande
re vakken dan begrijp ik
niet, waarom je de Fran
se taal niet kunt leren...
maar ja, ga nu eerst
maar wat van de vacan-
tie genieten, later praten
we wel verder..."
Vader legde het rapport
naast zich neer en pakte
zijn krant weer op. Karei
bleef echter een beetje
bedremmeld naast zijn
stoel staan. „Ik... ik..."
hakkelde hij. „U... eh
heeft beloofd dat ik een
hond zou krijgen als
mijn rapport goed was...
krijg ik 'm nu nog va
der...
Vader liet zgn krant
weer zakken. „Ja..."
mompelde hn voor zich
uit... „Ja, aat hebben
moeder en ilc je beloofd,
dat is waar... maar dat
Frans zie je... eh... heb
nog maar even geduld tot
morgen, vanavond zal ik
het met moeder bepra
ten!"
Toen vader de volgende
morgen juist de eerste
hap van zijn ontbijt wil
de nemen, stond Karei al
weer naast hem.
,K...krijg ik de hond
nog, vaaer?" kwam er
zacht uit.
„Ja" zei vader op beslis
te toon. „Ik heb net met
moeder besproken... we
zijn, buiten die drie voor
Frans dan, wel tevreden
over je. Ik weet een
mooie hond te koop, een
hond die al helemaal is
afgericht, als ik me niet
vergis. Direct zal ik er
heengaan en als we het
over de prijs eens kun
nen worden, neem ik 'm
voor je mee!"
„Hoera!!" juichte Karei,
„het is dus een hond, die
van allerlei kunstje-
kan?" „Ja" vervolgde
vader, „al3 je zegt
„spring!" dan springt hij
en als je zegt „ga lig
gen", dan doet hg dat
ook. Ja het is een buiten
gewoon slim dier. Je
hoeft maar te comman
deren en hg doet het di
rect. Hij maakt deuren
open, draagt je pakjes,
gaat mooi zitten, is
waaks, komt en gaai,
kortom zeer gehoorzaam
en, slim!"
„Oh, ik hoop maar dat de
prgs niet te hoog is!" riep
Karei opgewonden.
„Wat lijkt het me heer
lijk zo'n hond te hebben
en wat zullen mijn
vriendjes opkijken als ik
hem allerlei kunstjes
laat doen. W...wanneer
komt U er mee thuis va
der... eh...eh...als U
koopt natuurlijk..."
„Mag ik misschien even
rustig ontbijten!" lachte
vader. „Heus, ik ga
recht weg en kan dan
om een uur of elf tex-ug
zijn".
Drie uur moest Karei
wachten. Het leken
drie dagen. Nog
nooit was de tijd zo lang
zaam gegaan als nu. Wel
tien keer liep hij de weg
op om te zien of vader er
al aan kwam fietsen.
Eindelijk, ja hoor, daar
zag hg in de verte ie
mand aankomen.
Dat moest vader zijn. En
kijk eens, er liep een
hond naast de fiets aan
een lijn...
„Hoera!!" juichte de jon
gen. „Hoera, vader heeft
ae hond voor me gekocht
Hij snelde zijn vader
tegemoet en nam gauw
de leren riem van hem
over.
„Een herdershond", riep
hg, „wat een prachtig
beest... dank U wel va
der... hoe heet hij? Dan
zal ik 'm meteen bij zijn
naam noemen!"
„Hij heet Pierre!" zei va
der „een pracht naam!"
vond Karei en rende met
Pierre het huis binnen om
zijn cadeau aan moeder
te laten zien.
Toen alle huisgenoten
met Pierre hadden ken
nisgemaakt zei vader:
„Ga nu maar met hem de
tuin in, dan kan je zelf
zien hoe goed hij is af
gericht".
Nu, dat liet' Karei zich
geen twee keer zeggen.
Hij trok de hond met zich
mee en zette hem achter
in de tuin. „Ga eens mooi
zitten", commandeerde
Karei. Pierre draaide al
leen maar wat met zijn
oren maar er gebeurde
niets.
„Och hij moet zeker nog
wat wennen!" bedacht
Karei zich. „Ik zal eens
iets anders proberen.
„Ga liggen! zei hij nu.
De hond keek hem aan
of hij zeggen wilde: „Ik
heb je niet goed ver
staan, zeg het nog eens".
„Ga liggen", riep Karei
nu luider. Maar ook op
dit commando reageerde
de hond niet.
Karei was een beetje te
leurgesteld. „Doe de
deur open!" riep hij. „Pak
ze"... „zoek ze er ge
beurde niets. Pierre bleef
zitten waar hg zat en
scheen er niets van te be
grijpen.
Ten einde raad bond Ka-
rel de hond aan een boom
vast en ging naar binnen
„Hij doet helemaal niets,
vader!" zei Karei. „He
heb van alles tegen hem
gezegd maar... maar het
is net of hij het niet be
grijpt... ik..."
„Och, dat is waar ook!'
nep vader nu uit zijn
stoel opspringend. „Dat
heb ik je helemaal ver
geten te vertellen. Je
moet namelijk weten dat
ik de hond heb gekocht
van een Franse familie.
Och, die hond is zo slim
als je maar wilt, maar je
moet het hem niet in het
Hollands zeggen maar in
het Frans. Ik heb zelf
;ezien, dat hij élles kan.
'robeer het maar eens,
maar nu in het Frans!"
Toen vader weer gii
zitten, kon hij een la<.
niet bedwingen en toen
Karei weer de deur uit
liep naar zijn hond, voel
de hij, dat vader hem
een prachtig lesje had
gegeven.
Het eerste wat hij deed
was zijn Franse woorden
boek pakken, en ja hoor,
toen hij Pierre in het
Frans commandeerde
was de hond zo gehoor
zaam als het maar kon.
Hoe beter Karei zijn
Frans leerde, hoe meer
hij met zijn hond be
vriend werd.
„Jij krijgt vast geen drie
meer voor Frans!" zei
vader later tegen zijn
zoon.
„Ik denk het ook niet!"
moest Kaï-el toegeven.
„Dom eigenlijk, dat ik er
niet direct achter ben
DOOLHOF
Kunnen jullie de kortste
weg vinden van de in
gang af van het park
naar de fontein en van
daar naar de uitgang?
gekomen, want wie
noemt zrjn hond hier in
Holland nu Pierre".
„Wat betekent dat dan?"
wilde vader weten.
„Piet!" riep Karei en ren
de toen met Pierre de
straat uit.
„Ik voel me als een
Prinszo rijlc!" zei Mies-
[je na een wandeling.
Ze snoof de fijne bos-
lucht in, terwijl ze weer
[naar huis toe ging.
Maar toen ze voor haar
deurtje stond, Och, lieve
help, toen bleek dat
ze geen sleutel bij zich
had, waar ze ook zocht
lof keek
Maar plots greep Mies,
de Muis haar staart,
legde er in een lus, en
duwde daarna lus én
staart prompt door de
[brievenbus!!
De lus viel aan de bin
nenkant al om de gren-
[del heen
JClikzei de grendel
en de deur opende zich
Lmeteen.
„Ziezo!" zei Mies dat
is weer klaar. Het is
toch heel wat waard
dat ik een muis ben met
verstand en met een
[lange staart!"
