In de warwinkel van de Bussumse
televisiestudio
JIMMY OP HET SLAPPE KOORD
FRAAIE KALENDERS VOOR 1955
KAMPIOENSWEDSTRIJDEN 1954-1955
Aicoit
meet een
aniïez
DINSDAG 28 DECEMBER 1954
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ALS EEN DIEPZEE-DUIKERIJ
Alles rent en schreeuwt er door elkaar
(Van een speciale verslaggever)
Begeeft U zich nooit zonder gids in de Bussumse televisie-studio, wan
neer daar een repetitie aan de gang is! Ge zoudt misschien aan hallucina
ties gaan lijden en op een gegeven ogenblik naar de telefoon strompelen
om verbijsterend te fluisteren: „He... stuur es een paar mannetjes; Het is
hier vast niet pluisGeeft men U nochtans een gids mee op uw pad,
dan blijft deze aanvechting wel uit, zij het dat uw verbijstering slechts
moeilijk wijkt. Maar ge begrijpt dan tenminste de zin vanja van wat
eigenlyk? Van alleszullen we maar zeggen.
Dat „alles" is veel voor een mens, die de televisie alleen maar kent van
vier draaien aan een knopje, een gemakkelijke stoel, een kopje thee en een
sigaretje. Waarna dan de bokswedstrijd in Berlijn, de voetbalmatch in Lon
den of het cabaret in Bussum voor zij n ogen begint te ontrollen.
Hi welk een kleurig, misschien
wel romantisch bedrijf, denkt ge. Nu,
het is beslist de laatste maal geweest
dat ge dat gedacht hebt, wanneer ge
tien minuten in het wachtkamertje
(annex koffiekamer, artistenverblijf,
conferentieoord, passage) van de stu
dio hebt doorgebracht. De verwonde
ring stijgt U schielijk naar de keel.
De betekenis van een aantal buizen
en geschilderde platen ontgaat U ten
enen male. Ge kunt er alleen de con
clusie uit trekken dat deze weidse
wachtruimte óók nog opslagplaats is.
Vestiaire trouwens ook, want de jas
sen aan de kapstokken hangen er in
lagen van vier of vijf over elkaar. Met
ware virtuositeit (en een spaarzin om
de belastingbetaler te doen watertan
den) heeft men nog enige andere be
stemmingen aan dit voorportaal van
het vér-kijk-wonder gegeven. Er
staat een televisie-toestel, dat op ser
vice voor de gasten en tijdverdrijf
voor de inheemsen duidt en verder
een hoekje Horeca-achtig opgevuld
met koffiekopjes, flesjes alcoholvrije
vochten, croquetten en 'n mosterdpot.
Uit een aanpalende telefooncel komt
Bussum en wijde omgeving binnen.
En uit drie deuren verschijnen om de
haverklap personen, in alle stadia tus
sen peinzend slenteren en arm
zwaaiend rennen. Die voegen zich dan
tot een kluitje, teneinde een bespre
king te hebben of alleen maar een
schouderklap uit te delen en verdwij
nen naar een geheimzinnige achter
grond, waar ge (tussen de deurkie
ren door) een hels licht ontwaart.
„Stilte"
Dat licht is het land van belofte,
dat voelt ge zó wel! Daar moet het
straks dus op aan, als er wat geleerd
wil worden.
Voorshands echter kijkt ge nog
even ogenknlpperend naar een sluik-
lokkige jongeling met een bijzonder
gele das, die zich naast U op een
stoeltje zet, zijn benen tot aan zijn
kin optrekt en star naar de zoldering
begint te kijkeh. In deze houding vol
hardt hij een minuut, krabbelt dan
met een gebaar van blijde verrassing
wat op een stukje papier en spoedt
zich heen onder de uitroep: „Jan, ik
héb het!"
De gedachte aan een gelukkige
vondst op het gebied van de kruis-
woord-puzzle ver van U werpend,
komt ge tot de conclusie: „Daar werd
een idee geboren
Ja, hier ztjt ge misschien nog wel
niet in de keuken, maar dan toch in
elk geval in de bijkeuken van de te
levisie. Ge staat oog in oog met de
diepste wanhoop van die televisie,
wanneer ge een meisje in een lange
broek en met' een zwarte blouse, ver-
TV-regisseur Ger Lugtenburg (links)
beraadslaagt uiet een cameramange_
zeten op een cameradolly.
woed trekkend aan een sigaret, tegen
een opvallend hoog opgeschoten heer
op tennisschoenen hoort klagen: „Nou
daar zeggen ze, dat ze maar één
Zwarte Piet-costuum hebben".
„Maar on-mid-del-lijk béllen
roept de lange man, kennelijk in zijn
wiek geschoten en schiet naar de te
lefooncel.
„Wie was dat meisje En wat dóet
ze?" vraagt ge aan de heer Barkey
Wolf, hoofd van de persdienst van de
AVRO, die zich inmiddels aan uw zij
de heeft geschaard om U tot stut en
steun te wezen.
„Onze seript-girlzegt de heer
Barkey Wolf. „Een byzontler handig
meisje", zegt hij prijzend, 't wezentje
na-ogend, dat zich nu bij de telefoon
stond op te honden, waar men luid
keels een -tweede Zwarte Pieten-pak
bestelde.
Olijk wjjst ge op een bordje met
„Stilte!!" aan de muur.
„O jazeggen ze. „La-maar
hangen. Niet aankomen
Hel van licht
Drie stapje en men is over de denk
beeldige drempel, die naar de opna
meruimte leidt, de hangar waar men
het beeld baart.
De zonnen aan de hemel spuiten
een hel van licht en warmte. Verder
ziet het er uit, of uw zoontje al zijn
speelgoed door de kamer gegooid
heeft. Drie camera's rijden her en der
over de vloer. Kabels bij massa's doen
aan diepzee-duikerij denken. In elk
aar gefröbelde decortjes, die straks
op het scherm zo massief zuleln lij
ken, staan overal verspreid. Dit laat
ste is in niet mindere mate het geval
met acteurs en actrices, technische
lieden voor dit en technische lieden
voor dat, organisatorische lieden voor
het een en organisatorische lieden
voor het ander. Ergens boven, achter
flas, zit regisseur Walter v. d. Kamp^
ie van de Nederlandse Coritedia af
gekomen is en in een verwoede wor
steling met het jongste kunstmedium
gewikkeld is.
Voor zich, op een tableau, krijgt hg
het beeld dat elke camera uitzendt,
binnen en daar moet hij dan het juiste
uitpikken. Hij huist er temidden van
een reeks technische vleugeladjudan
ten en een zwerm onbeschrijfelijke in-
f ewikkelde toestellen. Zó onbeschrij-
elijk, dat wij niet eens de flauwste
poging wagen.
Er klinkt een doordringend gerin
kel door de ruimte. Zes keerze
ven keeracht keerPak die
delefoon dan eens aan!" denkt ge,
maar de schel blijft maar schellen. Er
onstaat een zekere onrust in de han
gar. Men begint elkaar al eens aan te
kijken, zo in de geest van: „Zou jg' die
telefoon niet eens even aannemen...
maar dan klinkt er een stem door de
luidspreker: „Dit is de telefoon niet!
Dit is een electrische belen op
eens ziet ge het. Daar zit een manne
tje op de grond met een schroeven
draaier aan een groot bord met acht
electrische bellen te morrelen. Acht
bellen op een rijtje. Van de dubbel
gestreepte hoge C-bel tot en met de
bas-bel... De geluids-ingenieur heeft
maar voor het uitzoeken. Zó inventief
is men daar in Bussum!
De repetitie is begonnen. De came
ra besnuffelt Ton van Duinhoven, die
een lichtelijk beschimmeld mannetje
van omstreeks 1900 moet voorstellen.
Benard trekt hij aan zijn broeks-
pgpjes en spreekt: „Bahwat is
die broek toch zalckerig
„Stop!" roept plotseling de luid
spreker. „Daar klopt iets niet!"
„Oh neeroept Ton gepikeerd.
„Wót dan wel niet?"
„Die broek is helemaal niet zakke-
rigzegt de luidspreker.
Iedereen kijkt naar de broek van
Ton. Nee men kan van die broek
alles zeggen, behalve dat hjj zakkerig
is. Een keurig nauwsluitend panta
lonnetje, prima in de vouw, zonder
„knieën".
„Laat-em es wat zakken!" advi
seert de stem.
Ton wurmt aan een riem. Het blijft
nochthans een correcte broek, een lust
voor des kleermakers oog.
Men voelt, dat de televisie hier in
een impasse is beland. Met die broek
is op het punt van zakkerigheid ab
soluut niets te beginnen. Iedereen
zucht dan ook opgelucht, als Ton in
een ogenblik van inspiratie aankon
digt, aat hij dan maar zeggen zal:
„Bahwat zit die jas toch zakke
rigwant met een beetje mede
werking is die jas wel in het harmo
nica-model te frunniken.
Zakken! Team-geest
Het hoofd van AVRO's televisie-af
deling, de heer Siebe van der Zee
heeft ons vervolgens Alle geheimen
van het TV-bestel onthuld.
Hij deed dit met behulp van een
door ons verstrekt potloodje en een
blocnoot-velletje, op hetwelk hij a
bout portant het hele bestel tekende.
Toen wg het thuis nog eens nagingen,
konden wij er ondanks diep peinzen
alleen nog maar een soort padde
stoelachtige atoomwolk uithalen. Er
zijn twee mogelijkheden: óf Siebe kan
niet tekenen, óf wij hebben het niet
helemaal begrepen, maar wij hebben
in elk geval onthouden, dat de heer
van der Zee zei:
„De samenwerking in de televisie
tussen de' vijf omroepverenigingen is
Ruim 4000 gevangenen
in Nederland.
Blijkens een publicatie in het maand
schrift voor het gevangeniswezen wa
ren er op 15 Nov. jl. in totaal 4286
gevangenen in de Nederlandse huizen
van bewaring en gevangenissen.
Daarvan zijn 492 politieke gedetineer
den, waarvan 51 Duitsers, 163 politie
ke delinquenten zitten in Breda, 110 in
Hoorn.
Van de gevangenen zijn 201 vrou
wen, waarvan 11 politieke geïnter
neerden.
(Advertentie.)
enorm efficiënt. Alles wat maar enigs
zins gezamenlgk gebeuren kan ge
béurt gezamenlijk. Dat is ook veel
goedkoper. En de teamgeest is voor-
treffelgk".
„Van de televisie", zei hjj, (een
beetje zuinig vonden wij) „weten wij
hier in Nederland nog lang niet alles
af. Maar wfl leren steeds. Het is zo'n
enorm interessant medium, met veel
toekomst.
De acteurs, die voor ons optreden,
worden steeds enthousiaster. Maar
het is jammer, dat wij zo weinig keus
in toneelstukken hebben, omdat op de
meeste geen TV-rechten zitten.
Vindt men de televisie-program
ma's te zwaar? Nu wat ae AVRO
betreft gaan zij toch wel de lichtere
kant uit".
Opgetogen voerde hg ons tenslotte
naar de nieuwe TV-studio, waar de
ambachtslieden op het ogenblik druk
hamertje-klop spelen om de zaak op
1 Januari klaar te hebben. Maar om
dat het een halve minuut voor half
zes was, moesten wij er al weer spoe
dig uit. Wat dat betreft zgn de men
sen van de Nederlandse televisie véél
royaler. Die kijken met hun uitzen
dingen niet op een kwartiertje.
Iedere camera wordt bediend door
tioee personen, de cameraman met
zijn assistent, die zorgt voor het rij
den van de camera's en controle op
de kabels, die aan de camera's ver
bonden zijn. Onder de lichtbronnen
de microfoonhen gels met bedienend
'e. Op de achtergrond, in wit-
j jas de inspiciënt.
De Contact-Foto-Kalender 1955,
een week-kalender van Nederland
met foto's van Cas Oorthuys, werd
uitgegeven door „Contact" te Am
sterdam en Antwerpen. Drieënvijftig
neen, 54, want ook de cover telt
mee uitstekende foto's, gemaakt
door één van Neêrlands beste foto
grafen, sieren deze tot in de puntjes
verzorgde kalender.
Het Nederlands Verbond der Ver
enigingen „Pro Juventute" komt voor
1955 weer met zgn welbekende „Prin-
sessenkalender"'. Z.K.H. Prins Bern-
hard en enkele zijher vrienden foto
grafeerden de prinsessen in de huise
lijke sfeer en dertien foto's maken
deze kalender, evenals andere jaren,
weer tot een aantrekkelgk geheel.
Koninklijk Kweekbedrijf en Zaad-
handel D. J. van der Have te Kapel-
le-Biezelinge belicht in zgn twee-
maandelgkse kalender voor 1955 met
een zestal goede opnamen de schoon
heid van het Zeeuwse landschap.
De bekende Nederlandse tekenaar
Jo Spier zorgde er voor, dat de Ford
kalender 1955 werd gesierd met 7
aardige tekeningen, welke „Ameri
kaanse momenten met de Ford"
voorstellen.
Jan Korthals schilderde voor de
Levensverzekeringsmaatschappgen
Nillmii en Arnhem, welke een twee-
maandelgkse kalender het licht deden
zien.
De twee-maandelijkse kalender van
de Nederlandse Spoorwegen is even
als altijd weer voorzien van een zes
tal schilderijenreproducties, welke be
trekking hebben op de spoorwegen in
het algemeen.
De „Pan American World Airways"
hebben ook dit jaar weer hun repu
tatie hooggehouden. Dank zg „tech
nicolor" benadrukt deze maatschap-
pg met twaalf uitnemende kleurenop
namen uit de gehele wereld de
schoonheid van enkele landen, welke
zg in haar routes heeft opgenomen.
Ook de „DAF" heeft het ditmaal
eens met een kleurrijke versiering
van zgn tweemaandelijkse kalender
voor 1955 geprobeerd. Het zfln uiter
aard de DAF-producten, welke uit
het penseel vloeiden.
Twee reproducties van werken van
Paulus Potter prijken op de kalender
van „Calvé Delft", welke verder aan
de binnenzijde is voorzien van vele
voederschema's, die de boer van nut
kunnen zijn.
De maand-kalender van Douwe Eg
berts heeft in de loop der jaren wel
uitzonderlgk wéinig veranderingen
ondergaan, zodat zij, die de oude ka
lenders van „D.E." kennen, zich on-
middellg'k een juist beeld van de
nieuwe kunnen vormen.
De Apothekers-kalender twee
maandelijks is vanzelfsprekend op
gefleurd met reproducties van schil
derijen, welke een kijkje geven in het
bedrijf en het werk van de apotheker.
Voorts ontvingen wg nog de drie-
maandelgkse Spaarbankkalender, de
kalender van dc HAV-bank, welke in
de loop der jaren ook al weinig ver
anderingen onderging, de weinig-
aantrekkelnke doch uitermate duide-
ïgke maancïkalender van „NILLMLJ"
en „Arnhem", de Korenaarkalender
met standen van zon en maan, en de
beide dagkalenders van J. J. Romen
en Zonen te Roermond, resp. de „H.
Hart Kalender" en de „H. Maria Ka
lender".
Het Internationaal Wol Secretari
aat uit Amsterdam tenslotte kwam
ook dit jaar weer uit met de kleurige
„wol"-kalender, die in twaalf fraaie
platen, costuums uit vele landen
toont, zoals deze uit wol worden ver
vaardigd. Een bgzonder aantrckkeig-
ke kalender.
ZEEUWSE SCHAAKRUBRIEK
Reorganisatie nabij
Zoals wij reeds constateerden is het
scbaakpeil in de lopende wedstrijden
om het kampioenschap uitgesproken
slecht. Alleen de twee kanshebbers
Plinsinga en Quakkelaar komen hier
boven uit. Hun partijen tegen de out
siders waren walk-overs.
Het nadeel is, dat beide spelers zui
ver onder elkaar moeten uitmaken
wie de sterkste is, maar daarvoor in
een tournooi slechts twee partijen heb
ben. Een goede krachtmeting geeft dit
niet. Daarvoor zgn minstens zes par
tijen nodig. Behalve uit het oogpunt
52. Jimmy Brown had de verzamelde Journalisten wel
verbaasd doen staan. Hij had hun namelijk medege
deeld, dat hij van de burgemeester toestemming had
kregen om een staalkabel te spannen tussen het haan
tje van de toren van de Oranjekerk en het haantje
van de toren van de Domkerk, de twee kerken van
Witgenwolde, die op ongeveer 200 meter van elkaar
stonden en die beide zowat even hoog waren. De een
was 45 meter en de ander 47 meter. Hij Jimmy, zou over
die draad heen wandelen van het ene haantje naar het
andere en hij had als enige voorwaarde gesteld, dat
de gehele omgeving zou worden afgezet en dat men al
leen tegen betaling van één gulden het afgezette ter
rein zou mogen betreden. Op het Domplein zelf zouden
enige tribunes worden opgericht en wie daarop plaats
wenste te nemen, moest een rijksdaalder neertellc.i.
De gehele opbrengst zou ten goede komen van de
slachtoffers van de Watersnoodramp, die het land enige
tijd geleden had getroffen. Er werd Jimmy natuurbjk
gevraagd of hij niet bevreesd was voor dit nieuwe
avontuur, zo kort na de vreselijke val die hij had ge
maakt. Jimmy antwoordde hierop: ..Neen, anders zou
ik daar niet aan beginnen. Maar 1.^ en, ik heb nog een
speciaal verzoek aan allenZoudt u in het bericht
dat u hierover schrijft, één zinnetje willen inlassen?
Het zinnetje, dat het wel als uitgesloten mag worden
geacht, dat een koorddanser als Koriander, een derge
lijke stunt zou aandurven.... Ik zeg dit niet uit op
schepperij, maar omdat ik hier een bijzondere bedoeling
mee heb, als u begrijpt wat lk bedoel...."
van de schaakkwaliteit Is het dus ook
om de hier genoemde reden nodig tot
reorganisatie van de kampioenswed
strijden te komen.
Hieronder volgt de eerste partij tus
sen W. Plinsinga (wit) en M. Quak
kelaar. De tweede en laatste party
tussen beiden moet Quakkelaar dus
reeds forceren om nog een kans te
houden.
1. e3, Pf6J); 2. c4. g6; 3. b3, Lg7;
4. Lb2, 0—0; 5. Pf3, d6; 6. g3, e5; 7.
I.g2, Pc68. d3, Pe8; 9. Pc3, Lf5'); 10.
Ph4, Le611. 0—0, Dd7; 12. Tel, Kh8;
13. Dd2, f5; 14. Lhl, Lg8; 15. Tadl,
Pf616. Pd5, Pd5:17. cd5:, Pe7; 18.
e4. f4; 19. d4ï, fg3:; 20. hg3., h68);
21. de5:, de5:; 22. Pf3, g54); 23. Pe5:,
Dd6; 24. Pg4, Dg6; 25. d6, cd6:; 26.
Lg7:t, Dg7:27. Dd6:, h5; 28. Pe3, Tf6;
2.9. Dc7, Taf830. Td7. T8f7; 31. Dc3,
Ta6 5)32. Dd2, Pc633. Tf7Lf734.
Ffö, Df6; 35. Te2. Lg6; 36- Db2, Db2:;
37 Tb2:, Ta5; 38. Pd6, b6; 39. Pc4,
Tc5; 40, Td2, Pe5; 41. Pe5:, Te5:; 42.
Td5, Td543. ed5: Kg7; 44. f4, gf4:;
45. gf4:, Kf646. Kf2, Lbl; 47. a3,
Lc248. b4, Kf5; 49. Ke3, Kg4?«); 50.
Lf3t, Kf5; 51. Lh5: en Wit won na een
tiental zetten.
Noten: l) Op de bizarre eerste zet
van Wit moet Zwart een zet spelen,
die slecht past in de systemen, die Wit
nog kan kiezen. Waarschijnlijk is dit
e5 en eventueel f5. Ook de tekstvoort
zetting is goed. Zij leidt tot een voor
Wit aanvankelijk passieve variant van
het Konings-Indisch.
f5 is beter. Met Lf5 verliest Zwart
veel tijd.
3) Wit heeft veel bewegingsvrijheid
gewonnen door zwart's tijdverlies. Zijn
laatste zet leidt tot pionverlies. Nodig
was Lf7.
4) Op Dd6 volgt 23. Le5:, Le5:; 24.
Dh6t, Lh7; 25. Pg5 en wiïit. Men ziet
dat Zwart zich ongelukkig heeft opge
sloten.
3) Op Tf2: volgt 32.
33. Te71 en wint.
Dg7:, Kg7
0) Na h4 was de winst minder een
voudig geweest.
FEUILLETON.
21
„Houd je kalm alsjebieft! Je
hebt honger, dat maakt je zo ellen
dig... en mg ook", zei Monk spgtig.
„Is èr niets eetbaars in huis?"
„Ik... ik weet het niet. Cliff zei,
dat Elsie wat eetwaren van de boer
derij had meegebracht".
„Waar is de provisiekast?"
„Die deur door en dan rechtuit.
Maar... het eten is van Elsie, niet
van mij".
„Mij een zorg! Hebben is hebben
en krijgen is de kunst".
Hij nam de lamp op en begaf zich
naar de provisiekast. Sharon bewoog
zich niet. Ze voelde zich te slap en
apathisch om zelfs maar aan kwes
ties van eten of niet-eten te denken.
Ze had doffe hoofdpgn, maar haar
hartepijn was erger.
„Ham. eieren, boter, kaas, kgk
eens-aan!" riep Monk, goedkeurend,
ofschoon toonloos fluitend. Waar is
de bakpan Een flinke voorraad
ham en eieren zal een nieuw licht
op dit ietwat sombere tafereel wer-
e
pen".
„De pan is op de plank boven de
gootsteen", antwoordde Sharon,
even om zgn brutaliteit gichelend,
„maar je zult het met Elsie aan de
stok krggen als je haar voorraad
aanspreekt".
„Ik zal voor Elsie oppassen... als
er een Elsie is".
„Als?"
„Ja, ze doet me denken aan een
van die figuren uit een modern to
neelstuk. Iedereen spreekt over
haar, maar niemand heeft haar
ooit gezien", zei Monk ongelovig
„Ik denk, dat ze dit weekeind met
een aanbidder naar Blackpool is ge
gaan".
„Ilt weet niet waar ze is en het
kan me ook niets schelen, 't Schgnt,
dat ze hier tegen theetgd had moe
ten aankomen
„Schgntdat zo en vertelt haar
man dit? 't Klinkt niet erg overtui
gend".
„O, begin alsjeblieft niet van vo
ren af aan. 't Is te gek om over te
door JAN TEMPEST
praten. Cliff is om haar helemaal in
de war. Hij rent nu naar het dorp,
om te zien of er op het postkantoor
enig bericht van haar ligt".
„Of om er bij haar op aan te drin
gen, dat ze dadeigk hier komt, zodat
zgn verhaal waarschijnlijkheid
krggt".
„Moet dat nu", vroeg ze, de tan
den opeenklcmmend. „Luister dan,
domoor! Ik zou willen dat het zo
was. Als Cliff het erop had toege
legd, om mg hier alleen te ontvan
gen, zou ik niet hebben geschreid;
ik... ik zou hebben gedanst en ge
zongen. Mahr hg weet nauweigks,
dat ik er ben".
Monk ging niet °P deze woorden
in. Shai*on richtte zich overeind en
keek met een treurig gezicht toe,
hoe hg de pan op tafel zette en er
dunne plakjes ham in sneed. Daar
na verhuisde de pan naar het vuur
en deed hg er een stuk boter in. Sha
ron wilde er maar niet aan denken
wat El3ie wel zou zeggen als ze hem
zo bezig zag. Ze trachtte zichzelf
wgs te maken, dat het haar niet
aanging. O, niets kwam er óp aan,
behalve wellicht haar eigen bittere
vernedering en leed! Jarenlang wa
ren al haar gedachten aan Clifford
gewgd; ze had hem liefgehad en
naar hem verlangd. Toen ze zgn toe
wijding aan Elsie had opgemerkt,
had haar dit het drama van haar
leven toegeschenen. En nu tenzg'
Clifford zichzelf en haar opzettelgk
voor de mal hield moest ze het
feit onder het oog zien, dat hg haar
nooit had liefgehad, tenzg dan als
een zuster.
Nu siste de ham vrolgk, terwijl
ze een geur verspreidde, die iemand
het water in de mond deed komen.
Monk voege er nog een stuk boter
en ook drie eieren bg. Toen liep hg
naar het buffet en nam er vier bor
den uit Ondanks zg'n lengte en plom
pe ledematen, waren zgn bewegingen
rustig en ferm.
„Hoeveel eieren kun jg op?" in
formeerde hg. „In de provisiekast
zgn er twaalf, maar misschien kun
nen we beter wat voor het ontbgt
bewaren".
„Ik? O, ik zou niets künnen eten;
dank je wel!"
„Onzin! Was je gezicht, poeder je
neus en neem wat voer tot je, dan
zul je het leven heel anders bekg-
ken", zei Monk bemoedigend. „Kom.
ik wil een weddenschap met je aan
gaan".
„Een... een weddenschap?"
„Als je bg de pakken neerzit, ga
ik er morgen vandoor. Natuurigk,
indien jg dat wilt. Dan kunnen jg
en je jeugdvriend de rest van de dag
hand-in-hand zitten en sentimentele
herinneringen aan vervlogen dagen
ophalen zonder dat iemand jullie
stoort. Aangenomen?"
,,'t Kan me niet schelen, of je bUjft
of gaat en in geen geval zou van
hand-in-hand ritten sprake zgn", zei
Sharon op doffe toon. ,,'t Is allemaal
een domme, dwaze vergissing. Ik
weet niet, wie er de schuld van is,
maar ik dacht, dat ik dit weekeind
hier alleen zou zgn, terwijl Clifford
en Elsie meenden, dat ik eerst vol
gende week zou komen. O, je behoeft
me natuurigk niet te geloven, maar
zó is het!"
„Vreemd. Erg vreemd".
„Ik begrijp, dat je het vreemd
vindt".
„Hm, maar geloof je niet, dat er
een addertje onder 't gras schuilt?"
„Ik weet het niet 't Kan zgn, dat
een typiste zich vergist heeft; dat ze
de verkeerde datum heeft geschreven
en dat meneer Kerris de brief heeft
ondertekend zonder de fout op te
merken".
„Mogeigk, maar niet waarschgn-
ïgk", zei Monk nadenkend. „Maar
zeg. als je soms boven gaat wassen,
breng dan de kinderen weer mee
naar beneden. Ik heb hun beloofd,
hen te zullen roepen als het avond
eten klaar was".
„Lieve help, ik heb hen totaal ver
geten. Ik zou nog wat brood en melk
voor hen hebben klaargemaakt. Op
dit late uur kunnen ze geen ham en
eieren eten".
„Niet? Nu, je zult eens zien!"
„Die arme kinderen. Je had hen
niet alleen boven moeten laten. Ze
zullen wel erg bang zgn".
„Zg? Dat denk je maar! Boven
dien zgn ze niet alleen. Dt heb Ber
tha gezegd, over hen te waken".
„Bertha!"
„O, ze is een heel beste kinder
meid. Toen Brian twee jaar was,
haalde ze hem uit een visvijver en ze
brengt hen altgd terecht, als ze weg
lopen en verdwaald raken. Bg onze
reis door Schotland was ze gewoon
weg onbetaalbaar", vezekerde Monk
luchtig. „Ik behoefde alleen maar te
zeggen: „Zoek de tweelingen!" en
onmiddellgk zat ze achter nen aan.
Wanneer ze soms niet meewilden.
pakte ze eenvoudig een bg zijn broek
en dan volgde de ander altijd dade-
ïgk".
Sharon glimlachte even, want ze
kon onmogelijk uitmaken wanneer
Monk schertste en wanneer hg in
ernst sprak. Ze verdacht hem ervan,
dat hij opzettelgk voor clown speel
de. Als hg inderdaad zo slordig op
de tweelingen zou hebben gepast,
zouden ze er niet zo prachtig uit
zien.
(Wordt vervolgd)
