OUD EN NIEUW IN VREEMDE LANDEN
„Veel Heil en Zegen9' op een
Nieuwjaarskaartje
Velen zoeken vrolijkheid en vertier
buitenshuis
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
WOENSDAG 31 DECEMBER 1952
IED£R VOGELTJE ZINGT, ZOALS HET GEBEKT IS.
Niet overal oliebollen en punch
Als op Oudejaarsavond de mensen In Nederland zich in de gezellige
familiekring om de tafel met oliebollen, punch of chocolademelk en
meer lekkernijen geschaard hebben, houden ook de buitenlanders hun
„Oud en Nieuw". Ieder vogeltje zingt, zoals het gebekt is en ieder
volk viert zijn Oudejaarsavond op de wyze, die bij de omstandigheden
en bij zyn aard past.
Hoe men in verschillende landen de Oudejaarsavond doorbrengt,
daarover schryven onze correspondenten.
FRANKRIJK
Vrolijke avond met veel eten, drin
ken en surprises.
Gelooft u ook
niet, dat de
mèeste mensen
op die laatste
avond van het
jaar een neiging
voelen om enigs
zins melancho
liek te zijn. Om
wat weemoedig
te denken aan
dingen, die voor
bij zijn en aan
dat oude jaar, dat moet gaan ster
ven? De Fransen hebben er echter
wat op gevonden om die melancholie
geen kans te geven hun oudejaarsge-
aachten te versomberen. Zij hebben
van de laatste uren van de 31ste De
cember de vrolijkste avond van het
gehele jaar gemaakt. Zij blijven niet
met ingetogen gezichten thuis zitten
wachten tot de klok eindelyk twaalf
uur wil slaan.
Nee, in principe blijft een Parijze-
naar op de Oudejaarsavond niet thuis.
Hij verzamelt familieleden en vrien
den in een van de duizenden restau
rants waar de Réveillon gevierd
wordt. Die Réveillon is een bijzonder
uitgebreide maaltijd die van 1952 tot
1953 duurt.
Om een uur of tien gaat men aan
tafel, om twaalf uur wordt het eerste
glas champagne gedronken, waarna
men het nieuwe jaar etend en drin
kend ingaat. Het blijft echter niet
by een feestelijke maaltijd. Het is na
melijk ook de gewoonte, dat de Pa-
rflzenaars elkaar tijdens de Réveillon
cadeautjes geven. De kinderen krij
gen hun geschenken van de kerstman,
maar is het niet logisch dat de oude
ren, die niet in de Kerstman geloven,
niets aan de Kerstboom vinden? De
volwassenen komen de 31ste aan de
beuit.
Daarbij lijkt de manier, waarop
men elkaar de cadeau's geeft enigs
zins op onze Sinterklaas. Men maakt
gekke spotgedichten, men verzint
surprises, men zingt iiedjes en ieder
een doet zijn best om er een zo vro
lijk mogelijke avond van te maken.
En er is maar één ding, dat de
Réveillon ietwat kan versomberen:
namelijk zyn prys. Er is een beroemd
cabaret op de Avenue des Champs
Blysées, waar men de duurste Oude
jaarsavond van heel de wereld kan
beleven. De Réveillon kost er onge
veer vier honderd gulden per per
soon. Alle plaatsen waren reeds we
ken van te voren besproken
ENGELAND
Weinig drukte.
In Engeland
gaat oud en
nieuw vrijwel on
gemerkt voorby.
Een Oudejaars
avond met olie
bollen en bis
schopswijn kent
men niet, noch
een vrye, in een
feestelijke sfeer
gehulde nieuw
jaarsdag. Op 31
December en 1 Januari worden nooit
bijzondere accenten gelegd. Iedereen
gaat z'n gewone gang, met uitzonde
ring misschien van een paar men-
Die paar mensen verzamelen zich
voor kerken en op pleinen om het
jaar uit te zingen. Men heft veelal
half-religieuze liederen aan, waarin
het heil van vrienden en kennissen
wordt bezongen. In Londen komen
deze „community-singers" op Picca
dilly Circus en voor St. Paul's Ca-
thedraal bijeen. Op Oudejaarsavond,
als het verkeer in de City en het
West End voor 't grootste deel van
de straat verdwenen is, echoot het
gezang van mannen en vrouwen door
het hart van de Britse hoofdstad. De
ze gemeenschappelijke zang kan ech
ter moeilijk als Een algemeen gel
dend oudejaarsavond-gebruik worden
gezien. Als er tienduizend van de
tien millioen Londenaars aan deel
nemen, is het veel.
Doen de Engelsen weinig of niets
aan Oud en Nieuw, voor de Schotten
is de jaarwisseling een uitbundig
feest. Er worden grote partijen ge
organiseerd. waarbij eten en drinken
in het middelpunt der belangstelling
staan. De plaats van de oliebol wordt
bij de Schotten door een soort vlees
bal (haggis) ingenomen. „Haggis" is
eigenlijk niet anders dan een meng
sel van havermout en gekruid vlees.
Elke portie wordt als een worst in
een stukje (schapen) darm gestouwd.
AUSTRALIË
Geen slemp en oliebollen, maar bier
en oesters.
De kille, meest
al natte laatste
Decemberdagen
in een land als
Nederland doen
verlangen naar
de kachel in de
gezellige huiska
mer, gesloten
gordijnen, en
naar de geur van
warme oliebollen
en de vertrouw
de geur van de
aloude slemp.
In een land als Australië echter,
behoren de laatste dagen van het
jaar doorgaans tot de allerwarmste.
En het laatste waarnaar men tegen
het jaareinde verlangt is de kachel,
de gesloten gordijnen van de huiska
mer en de gloeiend warme oliebollen
De vettige lucht van de oliebollen en
de geur van warme slemp zyn nu
eenmaal moeilijk te verenigen mét
een warme zomernacht.
Het is dan ook begrijpelijk, dat de
oudejaarsavond in een land als Aus
tralië de mensen doet verlangen naar
de buitenlucht en naar koud bier.
Daardoor mist de Australische oude
jaarsavondviering het intieme, en is
hy min of meer een publiek carnaval
geworden.
Wanneer de laatste uren van het
jaar naderen, vullen de straten zich
met vaak gemutste en gemaskerde
mensen, gewapend met flessen bier,
die zingend en hossend het nieuwe
jaar willen inluiden. Straatmuzikan
ten, in de Australische steden anders
nogal zeldzaam, zijn uit alle hoeken
en gaten te voorschijn gekomen en
tegen middernacht kan er op vele
drukke punten geen auto meer door.
In de buitenwijken scharen familie
en vrienden zich om „barbecues" in
de tuin om in de open lucht met bier
overgoten gerechten op het open vuur
te roosteren. En wie lid is van een
club 'n zeilclub, jachtclub, golfclub,
zwemclub of andere club klinkt
het oude jaar meestal uit aan het
strand of in de tuin van het clubge
bouw.
De bijna de gehele nacht open blij
vende restaurants zijn gevuld met
lieden met mutsen, maskers en toe
ters. Doch op deze wijze brengt
slechts een klein gedeelte van het
Australische publiek de laatste uren
van het jaar door.
Vele scheidsmuren vallen in Aus
tralië gedurende de laatste uren van
het oude en de eerste uren van het
nieuwe jaar weg.
„New Year revellers" trekken van
de ene party naar de andere, en ko
men vaak terecht by hun volkomen
onbekende lieden.
Tijdens „oud en nieuw" mag en kan
in Australië welhaast alles. Behalve
met ernstige gezichten zijn zonden
overdenken. Want „oud en nieuw" is
in Australië doortrokken van „good
cheer" en carnavalsgeest.
ZWEDEN
Luidruchtige jeugd en volle theaters.
Met een zucht
van verlichting
sluit de Zweedse
zakenman op de
middag van de
laatste dag van
het jaar zyn win
kelmet een
zucht verlaten
honderdduizen
den reeds op 30
December kanto
ren en fabrieken
en met een zucht haalt iedereen
de laatste druppel brandewyn van
het distributieboekje. Men heeft het
gevoel zojuist een zwaar examen (al
of niet met de hakken over de sloot)
te hebben afgelegd. Maar de depres
sie duurt niet lang. Nog enkele uren
en het jaar is „gehaakf'. Dat is een
feestje waard.
Natuurlyk wacht men het midder
nachtelijk uur niet in zijn eentje af.
De honderd bioscopen, die Stock
holm rijk is, de schouwburg en de
opera zijn lang van te voren uitver
kocht. Geen zaal is meer te krijgen.
Iedereen, die zich maar artist voelt,
ertoe by, leven in de brouwerij
lonnetjes door
niet moe met getoeter en gefluit het
oude jaar te verjagen. Uit iedere taxi
ziet men witte hemborsten stralen.
De dames zijn in warme bontjassen
gestoken, maar hebben over het hoge,
kapsel, de kroon van haar toilet,'
slechts een chiffon-doekje. Dat is on
voorzichtig. Onvoorzichtig is ook bij
vorst nylonkousen te dragen. Maar
dat lijkt opzet. Men tart het gevaar
en het ongemak, waarin men ver
keert. En vooral denkt men niét aan
hetgeen te wachten staat.
Slechts de oudere generatie doet
het iets kalmer aan en luistert ieder
jaar weer naar het door Anders de
Wahl met uiepe stem voorgedragen
„Ring klockan ring" en het
luiden der Zweedse klokken.
Wie met de tjjd mee gaat, be
schouwt dit als een begeleidend stuk
je conservatisme, een concessie aan
de oudjes. Tien minuten later wordt
toch weer om de met electrische
kaarsjes gesierde kerstboom gedanst,
de boom, die men dansend heeft inge-
wijd en op 6 Januari dansend net
raam weer uitgooit.
ZUID-AFRIKA
Houd bier en „braaAvleis"
Oud en Nieuw
valt in Zuid-Af-
rika in het-hartje
van-de zomer en
de jaarwisseling
blijft hier dtia
voor de Neder
landers, die als
emigranten naar
het land van
„Sari" Marais
kwamen een óh-'t
wennige gebeur-'
tenis. De oliebollen en de warme wijn
zijn vervangen door roomys en koud
bier; van de gezellige huiselijkheid,
die in het oude land eigenlijk de ge
hele Decembermaand beheerst, is
hier geen sprake. Sinterklaas kwam
in zijn overhemd met opgestroopte
mouwen en de Kerstboom stond in
de huiskamer zo vreemd als een fls-
mftts op het Scheveningse strand.
En nu gaan we „Oud en Nieuw"
vieren temidden van een weelde van
bloemen; de rozen, de canna's, de ge
raniums en de bougainville vullen de
tuinen en de huizen met him geuren;
overal langs de wegen vlamt de uit
bundige bloemen- en bloesempracht;
tot hoog tegeil de bergen staan de
dennen en de eiken en de struiken in
het groen en in de takken maken
kleurige vogels hun nesten, waarin
straks de eieren zullen liggen.
Het felle licht schittert op de witte
huizen, want de zon staat in deze da
gen te branden aan een wolkenloze
hemel, de bergen en het strand lok
ken duizenden tot een picnic in de
buurt van de arendsnesten of tot een
bad in het doorzichtige blauw-groene
water van de oceaan.
Maar vanavond, de laatste avond
van het jaar, zullen er in de tuinen
der villa's en op de erfjes der pon-
dokkies de houtvuren van het „braai-
vleis" zyn. Schapenbouten en boere-
worst zullen op de ijzeren roosters
gebraden worden en onder de millioe-
nen sterren rondom het Zuiderkruis
zal de vredige stilte van de Afrikaan
se avond slechts verbroken worden
door de weemoedige guitaarmuziek
van de naturellen.
Groot en helder zal de maan op
komen boven de palmen, de krekels
zullen ook vanavond hun eentonig
wijsje zingen en de gedachten van
vele geëmigreerde Nederlanders zul
len negenduizend kilometer weg zijn.
in het kleine land aan de Noordzee.
Namens die allen: Zegen en Vrede
in 1953!
AMERIKA
Het nieuwe jaar wordt per televisie
ingehaald
Het was een
New Yorxse tra
ditie om het
nieuwe jaar op
Times Square, t
hartje van de
stad, in te halen.
Papieren toeter-
tjes, feestmut-
sen, oalonnetjes,
serpentines en ïn-
en uitxlappende
„blazertjes" gaven het verlichte
plein, dat geheel door een mensen
massa van tienduizenden in besiag
was genomen en waardoor geen
auto of motorfiets de laatste twee
uren zich baan kon breken, een
wonderbaarlijke aanblik. Te wonder
baarlijker tegen de achtergrond van
„tralies" en houten latten, waarmee
de winkeliers van dit ,,show"-plein
hun etalageruiten deze avond hoop
ten te beschermen.
Wij hebben, een jaar of vijf gele
den, de laatste van deze massale
manifestaties nGg meegemaakt.
Sindsdien heeft Times-square op
Oudejaarsavond zo'n „vol huis" niet
meer beleefd. De extra-politieman
nen, die er zijn geposteerd om de lie
den. d:e zich omstreeks 11.45 uur
n.m. in een a'coholistische wasem
Een uit 1466 bewaard gebleven Nieuwjaarswens met een oud Duits op
schrift. Merkwaardig is, dat de tekenaar het jaartal niet vermeld heeft
hebben gehuld, veilig in de goede
richting van 1953 te leiden, hebben
het de laatste jaren bijzonder rustig
gehad.
De televisie is er een van de voor
name oorzaken van, dat deze natio
nale gewoonte op Times Square in
onbruik is geraakt. Wanneer men
tenslotte, rustig in een fauteuil geze
ten, reportages krijgt voorgezet van
de fluitende sirenes, de toeterende
schepen in de haven, de feesten in
de hotels, de eenzame middernacht-
wake in de vuurtorens, waarom zal
men zich dan op straat wagen?
In wezen viert de Amerikaan
„Oud en Nieuw" niet anders dan de
Nederlander: Oudejaarsavond is een
herdenking, die men het liefst in de
besloten familie- of vriendenkring
herdenkt. Op het platteland en in de
stads-appartementen hangt de groe
ne kerstkrans een „welkom"-sein
nog aan de buitendeur de electri
sche kaarsjes van de kerstboom wor
den nog eens aangeknipt; zyn de
kinderen eenmaal naar bed. dan
spelen de ouderen gezelschapspelle
tjes, tot men, tegen half twaalf, aan
tafel gaat voor een eterijtje.
„Maar de Amerikanen zijn niet zo
huiselijk als de Nederlanders", hoort
men vaak zeggen. Dat is ook wel zo,
in het algeméen. Toch is oudejaars
avond voornamelijk het feest van de
huiskamer, ook al kan men in ho
tels, bars en country-clubs te gast
en er met champagne en de „nieuw
ste revue voor 1953" de avond door
brengen.
STEEDS SCHONER VERZEN
Er waren leraren bij, die my alles
behalve tot deze nieuwjaarsactiviteit
inspireerden en bovendien belandde
die eerste keer het veel heil en zegen
voor de gymnastiekleraar door on
oplettendheid mynerzy'ds in de brie
venbus van de man, die mij de gehei
men van de kwarten- en de kwinten
cirkel en van de grote en de kleine
drieklanken moest bijbrengen. Maar
het kaartje, bestemd voor de zang-
Iwued;
aan U
PLAATSBEWIJS njj "^119^0/1
PASSENGER TICKET NR Jrll J 1ZDUI
VAN FROM I NAAR TO
HEDEN TOEKOMST
Vertrek vliegtuig! Departure aircraft:
dattn date
BI December 1950
24.00 uur.
GELDIG TOT EN MET.
31 December 1051
Bagage» Baggaget
een koffer vol goede voornemens.
UITGEGEVEN DOOR,
ISSUED BY. KONINKLIJKE LUCHTVAART
MAATSCHAPPIJ N.V.
ROYAL DUTCH AIRLINER «Öfe
HOLLAND
HoofdLiaioor Htcd OfBc Vï'
DEN HAAG THE HAGUE
Tcld. 18 00 70 18 3S» IS 3000
LID VAN DB INTERNATIONAL AIR TRANSPORT
MEUBBR OP ASSOCIATION (l.A.T.A.)
Ret plaatsbewijs ia niet strikt persoonlijk, doch geldt tevens
voor Uw familie en vrienden.
This ticket is not strictly personal bot also valid for yowr
family and frienda.
Agenten «tempel Agency stamp
Een moderne Nieuwjaarswens. De K.L.M. kleedde haar wens in de vorm van een passagebiljet in.
De oude Romeinen gaven
elkaar geschenken
Eeriyk gezegd, ik stuur met Nieuwjaar nooit kaartjes naar mijn fami
lieleden, mijn vrienden, kennissen en relaties. Toen ik in mijn jeugd, na de
lagere school, een stel leraren op mij losgelaten zag, die allen aan myn
opvoeding en myn verstandelijke ontwikkeling zaten te schaveu, vond mijn
vader het nodig, dat ik by deze heren op de eerste Januari beleefd Nieuw
jaarskaartjes in de bus ging werpen. Hy zelf verzond er met keurig
geschreven adressen ook verscheideneover de post. Ik kon wel lopen.
paedagoog terecht gekomen is, is mij
altijd een raadsel gebleven.
Nadien heb ik geen afzonderlijke
schriftelijke Nieuwjaarswensen meer
verzonden. Voor zover men van mij
nog de betuiging van mijn medele
ven met het wel en wee van mijn
vrienden en kennissen verwacht,
hebben een stevige handdruk en enke
le vriendelijke woorden plaats ge
maakt voor de kaartjes.
Inderdaad, jaren geleden verstuur
de men al Nieuwjaarsgroeten. Hoe
veel jaar terug begon men daar ei
genlijk wel mee? Het antwoord op
deze vraag ligt in de grijze oudheid.
Vele eeuwen voor onze jaartelling
schonken de Perzen en de Egyptena-
ren elkaar op hun Nieuwjaarsdag al
waardevolle scarabeeën, dat zijn in
de vorm van heilige kevers gesme
de stenen. De scarabeeën brachten
geluk, zoals ook tegenwoordig nog
ae Onze Lieve Heersbeestjes, die we
met een zachte vertedering' op onze
kleren laten lopen, als ze daarop ge
vlogen zyn.
JANUS MET DE TWEE
GEZICHTEN
De Romeinen gaven elkaar ge
schenken, waarop of waarin een
Nieuwjaarswens was gegrift. Men
maakte toen dus nog geen gebruik
van de kaarten, die pas later in
zwang kwamen. Het oudste Romein
se nieuwjaarsgeschenk, dat men kent
was een lamp, waarop een Nieuw
jaarswens was aangebracht en de
kop van Janus, de god met de twee
gezichten, het goede en het kwade
voorstellende, sfond afgebeeld.
De uitwisseling van geschenken op
de eerste dag van het jaar nam by
de oude Romeinen zeer uitgebreide
vormen aan. Zo beval keizer Tiberius
dat voor elk geschenk, dat aan zijn
paleis werd bezorgd, er vier moesten
Mensen, die geen
Oudejaar vieren
worden teruggeven. Lange jaren
heeft hij dit kunnen volhouden, doch
tenslotte moest zijn schatbewaarder
hem er toch opmerkzaam op maken,
dat deze vrygevigheid een diep gat
in de schatkist begon te slaan. Daar
na is een einde aan de gewoonte ge
maakt.
GELUKSCHIP
Voor zover men heeft kunnen na
gaan, stamt de eerste papieren
Nieuwjaarswens uit 1466. Uit dat
jaar is namelyk een houtsnede be
waard gebleven van een onbekende
kunstenaar, die zijn prent van een
onderschrift in oud Duits voorzag,
waarin hy melding maakt van een
gelukschip, dat uit Alexandrië geva
ren komt en voor het nieuwe jaar
veel goederen meebrengt.
Na de vijftiende eeuw is de schrif
telijke Nieuwjaarswens steeds meer
in zwang gekomen, doch de nieuw
jaarskaart is eigenlijk pas algemeen
ingevoerd door de drukkers van ka
lenders. Het titelblad van kalenders,
die zij uitgaven, voorzagen zy van
een spreuk en een wens, die zij Bo
vendien afzonderlijk verspreidden en
die dan als nieuwjaarskaart gebruikt
konden worden. Langzamerhand be
gonnen die kaarten los van de kalen
ders te ontstaan, nadat reeds wijzi
gingen in de afbeeldingen en in de
spreuken waren aangebracht.
Het vervaardigen van nieuwjaars
kaarten werd later een winstgevende
bezigheid, vooral voor de gelegen
heidsdichters, die in steeds „schoner"
verzen het heil bezongen, dat zij aan
de ontvangers van de kaarten toe
wensten. Zo'n anderhalve eeuw ge
leden wist men er wel weg mee. De
gedichten konden niet lang en inge
wikkeld genoeg zjjn. Hoe uitvoeriger
en hoe bonter de kaart, des te welge-
meender was de wenszo geloof
de men. Aan papier alleen had men
niet meer genoeg. Men ging aan het
werk met veertjes, met parelmoer,
met spiegelglas, met zijde en met an
dere materialen, om daaruit bizarre
kunststukjes te wrochten. De wensen
met mechaniekjes en de uitschuif-
kaarten deden hun intrede.
ARTISTIEKE AFBEELDINGEN
Er bestaan tegenwoordig nog wel
heel byzondere exemplaren, doen van
dat buitennissige is men toch terug
gekomen. Tegenwoordig kan men
zeer fraaie kaarten kopen, vervaar
digd door kunstenaars in hun vak.
Bovendien zijn de gedrukte persoon-
ïyke nieuwjaarswensen in gebruik
gekomen, die dikwijls lijken op exli-
bris en de artistieke hand van ae ma- een gezegend jaar voor"hem~zaï*zön!
OudejaarsavondAvond vol
huiselyke gezelligheidEen
opgewonden kinderschaar rond
de farniiietafel, waarop de oudste al
gauw de lawaaiige sjoelbak geplaatst
heeftOma en opa, die zich
lachend .hebben laten overrompelen
om mee te doenMoeder nog
wat bedrijvig redderend met de heer
lijkheden, die goud-bruin glanzend
opgediend zullen wordenVader,
actief pogend enige orde en leiding
te houden in al die ongewone bedrij
vigheid
Ziedaar het ideaal-beeld, dat wy
ons van de Oudejaarsavond hebben
geschapen en zoals het gelukkig nog
door duizenden beleefd wordt.
Door duizenden gezinnen, maar
niet door iedereen, zoals we zo graag
zouden wensen.
RingEen telefoon ratelt. Een
gejaagde stem klinkt schor in de
hoorn van het toestel. Of de dokter
wel onmiddellijk wil komenDok
ter is al op weg. Inderhaast heeft
hij zijn instrumententas gegrepen. De
rustig zoemende motor van zyn auto
overstemt zelfs het bronzen geluid
van de klokken, die het uur verkon
digen, dat oud en nieuw jaar aan
elkaar klinkt
En wy We happen in de vette en
witbesuikerde oliebol, die moeder die
middag had staan bakkentotdat
ze ze zelf 's avonds niet meer lust
te. En we denken er niet aan, dat
er een dokter is, die by een ernstige
Ïatiënt geroepen wordt, dat er ach-
er die dokter een legertje verpleeg
sters staat in ziekenhuizen en sana
toria, die verlichting willen helpen
brengen in het lijden, dat vele men
sen hebbèn te doorstaan ook op
deze Oudejaarsavond.
Dan zijn er de mensen van het
spoor, de tram, de telefoon en de
energiebedryven. Mannen in roezige
fabrieksruimten, die werken, altijd
maar werken, omdat het bedrijf
hun bedrijf zoals ze altijd trots zeg
gen een dienst is aan de gemeen
schap, die geen uitstel duldt. Zy zul
len klaar moeten blijven staan, zo
lang wy er zyn, die het de gewoonste
zaak van de wereld vinden, dat we
het knopje van ons licht kunnen om
draaien op deze Oudejaarsavond, dat
we de melk kunnen warmen voor het
kopje slemp, dat by deze Oudejaars
avond past, of de kraan kunnen
openzetten voor het afwaswater aan
het eind van de lange gezellige avond
in de familiekring. Zwijgen we dan
nog maar over de andere vanzelf
sprekende werkzaamheden, die deze
avond door gaan als op alle andere
avonden en nachten. Over de politie
mannen, die hun rondjes lopen door
stilverlaten straten, over de soldaat,
die zijn wachtje klopt en de uren
telt, die hem van de aflossing schei
den, over de taxi-chauffeur, die re
kent, dat er juist deze nacht waar
schijnlijk iets extra's te verdienen
valt, over de brandweerlieden in de
grote steden, in het zware uniform
wachtend, tot de harde alarmschei
hen niet zelden op zo'n Oude
jaarsavond tot hun plicht roept,
over de mannen op zee, en bij de ra
dio, en over al de eenzamen ter we
reld, voor wie deze avond geen ver
strooiing te vinden is en geen gezel
ligheid.
Voor al die plichtsgetrouwen en
eenzamen moge dit stukje geschre
ven zijn. Enveel heil en zegen,
ook voor jullie!
ker verraden, of op een humoristi
sche wijze het veel heil en zegen
overbrengen.
De koele, witte kaartjes met alleen
de naam van de afzender en een m.
h.g. of een G.N. er op en gestoken in
smalle envelopjes hebben zich inmid
dels gehandhaafd. Hoe de gelukwens
dan ook mag worden overgebracht,
door middel van een kakelbonte
prentbriefkaart, een artistieke, indi
viduele kaart, het zelfgemaakte te
keningetje van het schoolkind aan
zyn grootouders, het eenvoudige wit
te kaartje, of de handdruk op een
van de eerste dagen van Januari, het
is een prettige traditie, dat men bij
de jaarwisseling belangstelling toont
in het persoonlijke leven van zyn me
demens en daarby de hoop uitspreekt
dat het nieuwe jaar een gelukkig en
POn ÖP7PlïOnil -ianr. ttmm